คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
บริเวณลานหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ โต๊ะม้าหินอ่อนที่อยู่ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ ปรากฏหนึ่งนักศึกษาชายที่กำลังขะมักเขม้นกับอะไรบางอย่างในคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กตรงหน้า เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันจนแทบชิดติดรวมเป็นหนึ่งเดียว ก่อนมีบางเสียงเอ่ยขึ้นทำลายสมาธิของคนขะมักเขม้น
“เขียนโปรเจกต์ไปถึงไหนแล้วอะดิว”คนมาใหม่ที่ทำลายสมาธิถามเสียงนิ่ง เรียกให้เจ้าของชื่อดิวเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนชิดติดอยู่เยื้องไปทางด้านหลัง
“ไม่ถึงไหนหรอก”ดิวตอบสั้นๆ พลางยักไหล่ สายตาคมเข้มแบบไทยแท้เบนกลับไปสนใจงานที่ขะมักเขม้นต่ออีกครั้ง
“ดิว”
“หืม”
แม้จะถูกเรียก แต่คราวนี้ดิวไม่ได้หันไป หัวสมองของเขายังคงขบคิดถึงโปรเจกต์เบื้องหน้าแม้ริมฝีปากหยักจะขยับให้เสียงรอดออกเพื่อรับคำแผ่วเบา
“มันมีวิธีทำง่ายๆ นะ”คราวนี้หลังจากมนุษย์หนุ่มตี๋คนเดิมพูดจบ ดิวก็หันขวับทันที
“ยังไง”แม้จะสนใจแต่ก็ยังสงวนท่าทีอย่างไว้เชิง เผื่อมันอำเล่นจะได้พลิกตัวกลับทัน
“ถ้าดิวไปกินข้าวกับเราเย็นนี้ เดี๋ยวบอก”
คนถูกชวนกินข้าวกะพริบตาปริบมองมนุษย์ตี๋ที่เป็นเพื่อนนักศึกษาร่วมเอกเดียวกัน เจ้าของผิวสีเข้มรับกับหน้าแบบไทยๆ มีท่าทางเงิบไปเล็กน้อย
กับไอ้แค่กินข้าว อะไรของทีมันวะ
“ได้ดิ กินได้ กินข้าวกับเพื่อนแค่นี้เอง ได้อยู่แล้ว”
“หึ”หนุ่มตี๋ตอบสั้นห้วน แต่ก็ดึงความสนใจของมนุษย์ผิวเข้มได้ชะงัก ดิวไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่ก็พึมพำในใจหึไรวะ
“ไม่กินแบบเพื่อน กินแบบแฟนว่ะ..”
“…”
ห้ะ!
__________________________________________
มาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว แรงบันดาลใจมาจากชีวิตจริงนิดนึง
รักทุกคนที่อ่านบรรทัดนี้ อิ้ๆ :)
ความคิดเห็น