Devil ล็อกหัวใจยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : Episode 1 ช็อกเน่ากับเสาไฟฟ้าแรงสูง

แสงแดดอ่อนยามเช้า ส่องแสงลงมาบอกถึงการเริ่มต้นของวันใหม่ ทำให้เราสดชื่นอยู่เสทอ แต่ใครจะรับก็รับไปเถอะ ความสดชื่น แต่ไม่ใช่สำหรับคิมยูบินคนนี้ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่มีสเน่ห์และเป็นที่หมายปองของสาวๆภายในโรงเรียนจนหนุ่มๆต้องอิจฉา เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนหญิงล้วนเจวาย และเธอมักจะนอนตื่นสายเป็นประจำจนเป็นนิสัย ถ้าเพื่อนของเธอไม่โทมาปลุก เธอคงจะไม่ลุกง่ายๆแน่
" ไอบินเว๊ย รับโทรศัพท์ด้วย" เสียงโทรศัพท์ที่ตั้งเป็นริงโทนเรียกเข้าคือเสียงของเพื่อนสนิทเธอเอง เธอต้องสะดุ้งตื่นทุกครั้งที่ได้ยินและก็เหมือนครั้งนี้
"บ้าเอ๊ย!! นึกว่ามันมาปลุกถึงที่ ลืมลบอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย"
"ว่าไง เยนนี่" พูดไม่ทันขาดคำปลายสายเทศซะแล้วสิ
"บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเรียกเยนนี่ มันฟังแหวะๆว่ะ แล้วเนี่ย แกอะจะต้องให้ฉันโทมาปลุกทุกเช้าเลยใช่มั้ยห๊ะ คุณคิม อีก10นาทีโรงเรียนเข้า"
"เออน่า แกอย่าบ่นมากนักเลย แกควรจะชินได้แล้วนะ เพราะนี่มันเป็นหน้าที่ของแกที่ต้องโทรมาปลุกฉัน"
"เออ ยังไม่ชินแล้วก็ไม่อยากชินด้วย ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆนะ ไอเข้ม สาวๆเขาปลื้มแกได้ไงว่ะ การบ้านก้ไม่ค่อยทำ มาโรงเรียนก็สาย ตื่นก็สาย เก่งอยู่ไม่กี่อย่าง กิน นอน กิจกรรมเป็นเลิศ แต่เรื่องเรียนห่วยว่ะ"
"พอเลย stop now! แกไม่ต้องสาธยายคุณสมบัติอันดีเลิศของฉัน ฉันรู้ว่าฉันอะ perfect" ก่อนที่เพื่อนเธอจะพูดมากไปกว่านี้เธอจึงรีบพูดดักไว้ก่อน
"ไอเข้ม ถ้าแกไม่มาโรงเรียนภายใน5นาทีนี้ รับรองการบ้านทั้งอาทิตย์นี้แกไม่ได้ลอกแน่"
"ใครสนเล่า พอถึงเวลาแกก็ใจอ่อนทุกทีแหละ ทำมาขู่ เอาเป็นว่า 9.00 น. เจอกันที่โรงเรียน บาย/ ดะ..เดี่ยว...
"วางซะแล้ว ฉันจะทำไงกับแกดีมาสายทุกวันเดี๋ยวก็โดนกาฮีเล่นงานเอาหรอก
..........................................
9.00 น โรงเรียนหญิงล้วนเจวาย
ยูบินขับจักรยานคู่ใจมาจอดยังที่ส่วนตัวของเธออย่างสบายใจ และที่จอดรถของเธอก็ไม่ธรรมดานั่นคื้อ จุดห้ามจอดนั่นเอง แต่คิมยูบินไม่สนอยู่แล้ว เพราะเธอจอดเป็นประจำ และก็โดนสารวัตรนักเรียนล็อครถกับจดชื่อทุกวันเช่นกัน
"นี่ยัยช็อกเน่า บอกกี่ทีแล้วว่าอย่ามาจอดรถตรงนี้ แหกตาดูซะบ้างว่านี่มันจุดห้ามจอด ฉันบอกเธอไปหลายครั้งแล้ว หัดจำบ้างสิ สมองอ่ะมีไว้ให้จำ" เสียงด่าของสารวัตรนักเรียนคนสวย ชื่อกาฮีซึ่งเป็นคู่กัดของยูิบิน เธอจะต้องด่ายูบินทุกครั้งที่ยูบินทำอะไรนอกกฎ
"ก้เห็นน่ะ แต่จะจอด แล้วเธอมายุ่งอาไรด้วย ยัยเสาไฟฟ้าแรงสูง นี่จะบอกอะไรให้นะ หัดปลงซะบ้าง พูดมากเดี๋ยวปากจพปลื้นซะก่อน เดี๋ยวหาว่าคิมยูบินไม่เตือน" เธอเถียงกลับจนกาฮีเกือบจะสะกดอารมไว้ไม่อยู่ แต่คนอย่างปาร์ค กาฮี สารวัตรโรงเรียนแล้วล่ะก็ไม่เสียฟอร์มง่ายๆหรอก
"ขอบคุณ สำหรับคำชมนะค่ะ ยัยล็อกเน่า เอาหล่ะวันนี้ฉันจะต้องให้เธออกกำลังกายซะหน่อย เบื่อล่ะจดชื่ออย่างเดียวมันไม่พอ"
"หึ ทำม่ะ จะให้วิ่งรึไง แค่นี้อ่ะจิ๊บจ๊อย"
"แหม แหม แหม...เดาเก่งจริงนะ ใช่ ฉันให้เธอวิ่ง แต่ต้องวิ่งขึ้นลงอาคารอเนกประสงค์ 10รอบ"
ยูบินได้ยินถึงกับหน้าซีด เะพราะอาคารอเนกประสงค์มันมีตั้ง 10 ชั้น วิ่งขึ้นลงก็ตายพอดีดิ ไม่ได้แบบนี้ยอมไม่ได้เด็ดขาด
"ยัยเสาไฟฟ้า!!! มันไม่แรงไปหน่อยหรอ มันแกล้งกันชัดๆ ใครมันจะยอมวิ่งเล่า ไม่มีทางหรอก เก็บไว้วิ่งคนเดียวเหอะ"
"นี่อย่าเรื่องมากนักฉันอุตส่าห์ลดให้ตั้ง 10 รอบแล้ว ตอนแรกกะว่าจะให้วิ่งสัก20รอบ แต่ในฐานที่เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน ฉันสงสารหน่ะ" เธอพูดดูถูกยูบินและเอามือไปแตะที่บ่าของยูบินแต่ยูบินสบัดมือนั้นทิ้ง
"เชิญค่ะ คุณ คิมยูบิน" ยูบินมองกาฮีเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
"ต้องให้ฉันไปเฝ้ามั้ยจ๊ะที่รัก พอดีคาบแรกฉันว่างหน่ะ"
"ไม่ต้อง ฉันโตแล้วไม่ต้องมาคุม ตอนนี้ช่วยไปให้พ้นหน้าฉันได้มั้ย เห็นหน้าเธอแล้วมันหมดอารมณ์สุดๆ" เธอบ่นออกมาอย่างเซ็งสุดๆแบบที่ไม่เคยเซ็งมาก่อน
"ค๊า คุณช็อกเน่า อ๋อ เกือบลืม ถ้าเธอคืนชิ่งไม่วิ่งขึ้นมาล่ะก็ ภาพที่เธอแอบหลับน้ำลายยืดว่อนทั้งโรงเรียนแน่ แล้วคิดดูสิว่าถ้าสาวๆที่เขาปลื้มเธอนักหนา ยังจะชอบเธออยู่มั้ย วิ่งให้สนุกนะที่รัก� 5555555555" เธอพูดจบก็เดินออกไปอย่างสบายใจ แต่ยิ้งยูบินเห็นกาฮีทำท่าทางแบบนั้นมากเท่าไหร่ เธอก็เดือดมากขึ้นเท่านั้น
"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" แล้วเธอก็เดินไปยังอาคารอเนกประสงค์เพื่อเริ่มภารกิจ