♨ SPECIEL ♨ พาร์ทโอเซฮุนขอบอก..

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

✖  WITCHERY HOUSE

เนื้อเรื่อง

♨ SPECIEL ♨

พาร์ทโอเซฮุนขอบอก..

ชายหนุ่มคนนี้ชื่อโอเซฮุน

บุคคลผู้ซึ่งเป็น(น้องจำเป็น)ของจุนมยอน

วันนี้เขาจะมาเล่าถึงคำมั่นสัญญาในสมัยเด็ก

‘เซฮุนนา เมื่อโตขึ้นเราจะต้องเป็นคนดูแลพี่จุนมยอนเค้านะ’

‘ฮะ’

‘เก่งมาก^^’

เมื่อตอนเด็กๆเขาไม่ได้คิดอะไรกับประโยคนั้น ก็แค่รับคำตามแม่ไป แต่เมื่อโตแล้วเขาถึงได้รู้ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น..

โอเซฮุนเป็นคู่หมั้นคู่หมายของคิมจุนมยอน

แหวนเงินชุบทองคำขาวลวดลายแปลกตา ตัวแหวนถูกฝังด้วยเพชรสีดำแสดงถึงความมั่นคงต่อความรัก ส่วนอีกวงเป็นแหวนแบบเดียวกันแต่ถูกฝังด้วยเพชรปกติ ซึ่งอยู่กับจุนมยอนฮยอง

แหวนคู่นี้มีความหมายเป็นสะพานเชื่อมคนสองคนที่มีแหวนเข้าด้วยกัน เป็นดั่งคำมั่นสัญญาว่าจะรักกันตลอดไป

มันเป็นแหวนที่แสดงถึงการมั้นหมายของจุนมยอนฮยองกับโอเซฮุน

ลูกชายของตระกูลคิมกับตระกูลโอ

หากแต่คนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงเซฮุนเท่านั้น..

14 ปีก่อน

“เซฮุน นี่คือลูกชายคนเดียวของท่านประธานคิม พี่คิมจุนมยอนไงลูก”อ้างอิงไปถึงผู้ชายผิวขาวโอโม่ที่ยืนยิงฟันขาวมาให้เขา แม้ว่าคนตรงหน้าจะถูกเรียกว่าพี่ แต่ขนาดตัวก็แทบจะไม่ต่างจากเขาเลย

“สวัสดีฮะ(_ _)”

“หนูเซฮุนนี่หน้าตาดีไม่เบาเลยนะ โตขึ้นมาต้องหล่อแน่ๆ คุณว่าไหม”คุณนายคิมหันไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับสามีของเธออยู่สองคน

“เซฮุนลูก เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปคุยธุระกันหน่อย บูกพาพี่เขาไปเดินเล่นในสวนบ้านเราสิ”

“ฮะ”

“นายไม่ต้องพาฉันไปไหนหรอกนะ ฉันจะเดินไปเอง”น้ำเสียงหยิ่งๆกับใบหน้าที่เชิดขึ้นแตกต่างจากจุนมยอนคนก่อนลิบ

“ก็ดี”

“นี่! พูดกับคนที่แก่กว่าแบบนี้ได้ยังไง!!”เซฮุนมองหน้าคนที่เหวี่ยงเสียงดังลั่นแล้วทำสายตาถามว่า ‘แล้วจะให้ผมพูดว่ายังไงล่ะ’

“นายต้องพูดว่าครับสิ!”

“ทำไมผมจะต้องพูด”พูดเสียงนิ่งแล้วเดินออกไปจากห้อง คิดว่าเซฮุนจะน่ารักเหมือนอยู่ต่อหน้าแม่เหรอ ฝันไปเถอะ ความจริงแล้วเซฮุนก็เป็นคนแบบนี้แหละ..

“ช่วยด้วย!!!!!!”การติดต่อยานแม่ของโอเซฮุนเป็นอันต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงแหลมๆทำลายซะสิ้น เซฮุนอดไม่ได้ที่จะไปแอบดู

อ๊บๆ

สาบานได้ว่าเซฮุนไม่ได้ตาฝาด..

เมื่อภาพที่เขาเห็นคือพี่ชายตัวขาวสุดหยิ่งคนนั้นนั่งร้องไห้งอแงเพราะสิ่งมีชีวิตสีเขียวตัวเล็กกว่าฝ่ามือที่เรียกว่า กบ

กบเนี่ยนะ?

“ฮือออ ใครก็ได้ช่วยด้วย”

ไร้สาระ..

หมับ!

“ไม่ต้องกลัวนะฮยอง”เสียงใครฟะ? ฟังดูคุ้นๆ

“ซะ เซฮุนนา..”

เฮ้ย…นี่มันเกิดอะไรขึ้น คือเขาจะเดินเข้าบ้านไม่ใช่เหรอ? กลัวกบมันไร้สาระจะตาย แต่ทำไมกลายเป็นว่าเขาเดินไปกอดฮยองตัวขาวนี่ซะงั้นล่ะ??

“ใจเย็นนะฮยอง มันไปแล้ว”เอาวะ ปลอบก็ปลอบ

“ฮึก ปะ ไปแล้ว จะ จริงเหรอ ฮึก”

อยากจะบอกว่ามันโดดหนีไปตั้งแต่ฮยองร้องลั่นครั้งแรกแล้วล่ะฮะ=____=

“ไปแล้วจริงๆฮะ ไม่เชื่อก็ดูสิ”

“ไม่เอา ฮยองไม่ดู”หน้าที่ฝังอยู่ตรงแผงอกของเขาส่ายดุ๊กดิ๊กเป็นเชิงปฏิเสธ เซฮุนถอนหายใจกับความดื้อของฮยองตัวน้อย

“เฮ้อ งั้นเข้าบ้านเถอะฮะ อยู่ตรงนี้มันกระโดดเข้าหาไม่รู้ด้วย”พูดเชิงขู่เพื่อให้จุนมยอนรีบเข้าบ้าน แต่กลับได้ผลตรงข้ามเมื่อมือขาวๆได้รั้งตัวเขาไปกอดแน่นกว่าเดิมแล้วร้องไห้โวยวาย

“แง!! ไม่เอานะ น่ากลัว!!”

โอยยยยย

เขาเริ่มจะปวดหัวกับคนตัวเล็กแล้วนะ

แต่เอ๊ะ!?

แล้วทำไมหัวใจของเขาต้องเต้นแรงด้วยล่ะ??

“นี่! โอเซฮุน”เสียงเหวี่ยงๆอันเป็นเอกลักษณ์ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร

“= =?”

“นี่! ฉันเรียกอย่าแค่หันมาสิ ขานรับด้วย!!”

“มีอะไรครับ?”

“ฮึ่ย! นายเนี่ยนะ!”เซฮุนลอบยิ้มกับท่าทางฟึดฟัดของคนตรงหน้า แต่ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่ออีกคนยื่นหน้ามา แล้วประทับริมฝีปากแดงๆลงบนแก้มของเขา!

จุ๊บ!

“ขอบใจสำหรับเรื่องเมื่อวาน=///=!”

“…”

“แล้วก็ห้ามเอาเรื่องที่ฉันร้องไห้ไปบอกใครนะ เข้าใจไหม!?”เสียงมุ้งมิ้งของคนตรงหน้าไม่ได้เป็นผลกับเซฮุนอีกต่อไป

เซฮุนเผยยิ้มออกมาด้วยความสุขที่ล้นปรี่ ใครจะไปนึกว่าฮยองที่น่าหมั่นไส้คนนั้นจะน่ารักได้ขนาดนี้ แถมยังทำให้เขาใจเต้นได้อีก

ร้ายจริงๆนะฮยองJ

เวลาผ่านไปหลายปี รวดเร็วพอๆกับเวลาแห่งความสุข เมื่อพ่อกับแม่ของเขาและพ่อกับแม่ของจุนมยอนฮยองประสบอุบัติเหตุระหว่างเดินทางท่องเที่ยวต่างประเทศ ทำให้เขากับจุนมยอนฮยองต้องกำพร้าพ่อแม่ไปโดยปริยาย

ไม่มีใครรับพวกเราทั้งสองไปเลี้ยง จุนมยอนฮยองที่ตอนนั้นอายุได้18 จึงตัดสินใจออกจากตระกูลพร้อมทั้งพาเขาออกไปสู่โลกภายนอกเพียงสองคน จุนมยอนฮยองเปลี่ยนไปมาก จากที่เคยเอาแต่ใจก็เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แถมยังทำงานหนักมากเพื่อส่งเขาเรียน แต่สิ่งที่เหมือนเดิมและเพิ่มขึ้นทุกวันคงจะเป็นความน่ารักเห็นจะได้

“เซฮุน แต่งตัวเสร็จรึยัง เดี๋ยวก็ไปมหาลัยสายหรอก!”

“เสร็จแล้วน่า”

“ให้ตายสิ นายเนี่ยเป็นน้องแท้ๆแต่ทำไมถึงไม่เคยพูดจามีหางเสียงเลยนะ-3-”จุนมยอนบ่นงุ้งงิ้งอยู่คนเดียว เพราะรู้ว่าถึงบ่นเขาไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

ช่วยไม่ได้ เขาก็ไม่อยากจะเป็นแค่น้องชายนี่J

 ความจริงไม่ใช่ว่าครอบครัวของจุนมยอนไม่เคยบอกเรื่องนี้ แต่อาจเป็นเพราะเสียใจที่พ่อกับแม่เสียชีวิตทำให้จุนมยอนลืมเลือนความทรงจำในบางเรื่องไป แค่ถ้าจุนมยอนรู้ว่าคนที่บอกมาตลอดว่าเป็นน้องชายแท้จริงแล้วเป็นคู่หมั้นจำทำหน้ายังไงนะ

และแม้ว่าจุนมยอนจะมองเขาเป็นอย่างไร สิ่งที่โอเซฮุนรู้ในตอนนี้คือ เขาจะไม่มีวันยกจุนมยอนให้ใครแน่

จุนมยอนเป็นของเขาคนเดียว..

ตาคู่คมมองแหวนสีเงินแบบเดียวกับที่เขามีที่ถูกห้อยอยู่ที่คอของจุนมยอนแล้วยิ้มมุมปาก

เพราะว่าเรามีแหวนเป็นสายเชื่อมใจอยู่..