บุคคลและประวัติศาสตร์ในชาติต่าง ๆ

ลำดับตอนที่ #34 : ราชวงศ์เว่ย ราชวงศ์จิ้น ในยุคสมัยหนานเป่ยเฉา(รัฐเหนือใต)

ราชวงศ์เว่ย ราชวงศ์จิ้น ในยุคสมัยหนานเป่ยเฉา(รัฐเหนือใต)

中国国际广播电台

　

ตั้งแต่ค.ศ.220-589เป็นยุคของราชวงศ์เว่ยและราชวงศ์จิ้น ปลายศตวรรษที่สอง การปกครองของราชวงศ์ฮั่นตะวันออกเสื่อมโทรมลง ประวัติศาสตร์ของจีนพัฒนาเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งการแบ่งแยกที่กินเวลาค่อนข้างยาวนาน ช่วงเริ่มต้นคือช่วงสามก๊กได้แก่ก๊กเว่ย ก๊กสู่และก๊กอู๋(ค.ศ.189-265) หลังจากยุคสามก๊กก็คือสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันตก แต่ภาวะเอกภาพของจิ้นตะวันตกมีเวลาสั้นมาก(ค.ศ.265-316) ต่อมาจีนก็ตกอยู่ในสภาพแบ่งแยกอีก เชื้อพระวงศ์ของจิ้นตะวันตกได้สถาปนาจิ้นตะวันออก(ค.ศ.317-420)ที่ภาคใต้ของจีน ส่วนภาคเหนือตกอยู่ในสภาพรบกันวุ่นวายระหว่างชนชาติ เกิดอำนาจรัฐต่างๆจำนวนมาก  โดยรวมแล้วเรียกว่า”16ก๊ก”

ในระยะนี้ เศรษฐกิจภาคใต้ของจีนมีการพัฒนาไปค่อนข้างเร็ว ชนชาติส่วนน้อยในภาคตะวันออกและภาคเหนืออพยพเข้า สู่ภาคกลางของจีนเรื่อยๆ การอพยพและการกลมกลืนกันระหว่างชนชาติได้หนุนให้เกิดการผสมผสานและการแลกเปลี่ยน ในด้านวัฒนธรรม กระแสความคิดด้านอภิปรัชญาชนิดหนึ่งที่ใช้ความคิดของเต๋ามาอธิบายคัมภีร์ของขงจื๊อแพร่หลายมาก พุทธศาสนาและศาสนาเต๋ามีการแพร่กระจายและพัฒนาท่ามกลางการต่อสู้กัน แต่ผู้ปกครองส่วนใหญ่มักจะส่งเสริมพุทธศาสนา ในด้านวรรณคดีและศิลปะ บทกวีของกวี7คนในรัชกาลเจี้ยนอัน และเถา ยวนหมิงเป็นต้น ลายมือเขียนพู่กันของหวาง ซีจือ ภาพวาดของกู้ ไขจือศิลปะทางพุทธศาสนาต่างๆในถ้ำหินเช่นถ้ำหินตุนหวงล้วนเป็นผลงานยอดเยี่ยมในยุคนี้

ในด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี  จู่ ชงจือเป็นคนแรกที่คำนวณอัตราส่วนระหว่างเส้นรอบวงกับเส้นผ่าศูนย์กลางไปถึงหน่วยที่7หลังจุดทศนิยม หนังสือตำราทางวิชาการเรื่อง”ฉีหมินย่าวซู่”(ความรู้ทางเกษตร)ของนายเจี่ย ซือเซียะเป็นงานประพันธ์อันยิ่งใหญ่ในด้านเกษตรศาสตร์ของโลก

สมัยช่วงรัฐเหนือใต้(ค.ศ.420-589)เป็นชื่อรวมของรัฐภาคใต้และรัฐภาคเหนือ ก๊กแรกของรัฐภาคเหนือคือเว่ยเหนือ ต่อมาเว่ยเหนือแบ่งแยกเป็นเว่ยตะวันออกและเว่ยตะวันตก ต่อมาฉีเหนือเข้าแทนเว่ยตะวันออก โจวเหนือเข้าแทนเว่ยตะวันตก  และโจวเหนือก็โค่นฉีเหนือลง ส่วนรัฐภาคใต้กลับค่อนข้างไม่ซับซ้อน จากก๊กซง เป็นฉี เหลียงและเฉินตามลำดับ

เศรษฐกิจของภาคใต้ในสมัยนี้พัฒนาเร็วกว่าภาคเหนือเพราะภาคกลางมีการปะทะรบพุ่งกันไม่ขาดสาย ประชาชนที่อาศัยในแถบภาคกลางจึงอพยพลงภาคใต้เพื่อหนภัยสงครามทำให้ทางใต้มีมีจำนวนผู้ใช้แรงงานเพิ่มขึ้น นอกจากนั้นเทคนิคการผลิตที่ก้าวหน้าก็เริ่มแพร่กระจายเข้าสู่ภาคใต้มากขึ้น เป็นการส่งเสริมการเติบโตของเศรษฐกิจท้องถิ่นอย่างมาก เขตบริเวณเมืองหยางโจวเป็นเขตที่มีเศรษฐกิจเจริญก้าวหน้าที่สุดของรัฐภาคใต้ในด้านวัฒนธรรม ผลงานสำคัญทีสุดคือการพัฒนาความคิด ด้านปรัชญาที่ใช้ความคิดของเต๋ามาอธิบายคัมภีร์ของขงจื๊อ ความปั่นป่อนของยุคสมัยได้สร้างเงื่อนไขแก่อิสรภาพทางความคิด ในด้านวรรณคดี ผลงานสำคัญที่สุดคือบทกวี

ในยุคสมัยนี้ การแลกเปลี่ยนกับภายนอกก็คึกคักมาก จีนมีการไปมาหาสู่กับญี่ปุ่น เกาหลี เอเซียกลาง โรมตลอดจนประเทศเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย

หลังจากจิ้นตะวันออกสูญสิ้นลง ก็เข้าสู่ยุคสมัยรัฐเหนือใต้ซึ่งเป็นช่วงแบ่งแยกภาคเหนือกับภาคใต้ครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์จีนซึ่งมีไม่บ่อยนัก แม้สภาพแบ่งแยกเช่นนี้จะกีดขวางการเติบโตทางเศรษฐกิจก็ตาม เนื่องจากการเข้าปกครองพื้นที่ภาคกลางของชนชาติจากภายนอกการผสมผสานครั้งยิ่งใหญ่ระหว่างชนชาติในบริเวณลุ่มแม่น้ำเหลืองซึ่งไม่เคยมีมาก่อน ภายใต้เงื่อนไขเช่นนี้ ชนชาติส่วนน้อยต่างๆในภาคเหนือของจีนถูกชนชาติฮั่นกลืนชาติจนกระทั่งรวมเป็นชนชาติเดียวกัน ด้วยเหตุนี้ กล่าวได้ว่า การแบ่งแยกของสมัยรัฐเหนือใต้นั้นมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งต่อการเร่งรวมชาติเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของจีน และก็เป็นขั้นตอนสำคัญที่ขาดเสียไม่ได้ของกระบวนการพัฒนาประชาชาติจีน