คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : 14.คำสัญญา/2
“โรธผมเหรอ” เาเอ่ยถามเบาๆ
นัิา้อนสายาปั้นบึ่ึ้นมา
“เปล่านี่ะ”
“แ่...หนึ่เียบไป”
“ถ้าไม่เียบ...มีหรือที่เทพะหยุ ้อรอให้แ้มหนึ่้ำหรือไะถึะหยุ” หิสาว่อนอพยายามสลัอ้อมอที่ยัรึร่าเธออยู่ แม้มันะหลวมแ่็ไม่สามารถพาร่าบานั้นออมาไ้
“อ้าว!! หนึ่แล้ผมเหรอ” เาพูพร้อมระับอ้อมอ
หิสาวร้อในลำอเบาๆ ่อนะนลุู่ึ้น เพราะริมฝีปาหนามาพร้อมับเรามรุไล้บเบียที่ออแบบไม่ทันั้ัว ีเพียะไปที่แนหลายที้วยวามเินอาย แ่็ไม่เ้าี้ร้ออให้เาปลปล่อยพันธะที่แสนรัวนเสียที เมื่อเาเห็นท่าทีไม่เอาเรื่อริัอหิสาว เา็ลั้วหัวเราะออมาเบาๆ อย่าพึใ ทิ้ท้าย้วยริมฝีปาหนาบนพวแ้มมพูอีรั้
ไรทศรู้สึอิ่มเอมไปับวามสวยามที่อบเล้าไปับสายลมเย็นๆ ที่หอบเ้ามาทัทายในทุั่วยามบนวามสุที่ปริ่มเปรม
หาว่าวันืนอันมีวามสุละมุนำลัเลื่อนย้ายไปามัหวะปละาลเวลาอมัน หิสาว็อยาะรึปัมุเอาไว้อย่านี้ไปลอ
“หนึ่มีวามสุัเลยะ” ราวนี้หิสาวเป็นฝ่ายบุรุยึรอร่าบึบึนเอาไว้ในอ้อมอบ้า แถมยัารันีวามสุ้วยารยืัวึ้นไปประทับวามสุบนแ้มสาอสามี นเ้าอแ้มเบิาว้าเมื่อภรรยาสาวอเาให้ราวัล
“ถ้าั้น...ืนนี้ เรามีวามสุันนะ” เาร้ออออมารๆ พร้อมส่สายาะลิ้มะเหลี่ยออมา แล้วให้ราวัลลับไปเ่นัน
เมื่อทั้สอแวะเวียนื่นมถึสถานที่แห่วามทรำบนพื้นานอพรหมลิิที่เียนีให้ทั้สอไ้พบเอัน บลในุแรที่มา ทั้สอเลือะเินลับมาห้อพั ำสัามามายถูถ่ายทอผ่านมือู่หนาที่อบุมรอบรอมือนุ่มเอาไว้ ทิ้สายาอบอุ่นบนสายาอีู่ที่อยับ้อและำ รอยยิ้มพริ้มเพราระ่าับนวหน้า
ำนวนั้นอบันไไม่อาะัวาสายาหวานๆ ับมือนุ่มๆ ทีุ่่มเหื่อ เสียหัวใยัเ้นัว่าเสียระทบอรอเท้าที่แน่นหนา รอยยิ้มพริ้มเพราบนวหน้าระายวามสื่นรุ่นราวับฝน่ำเย็นที่พร่าพรมหลฤู ทั้สอถัทอวามอิ่มเอมผ่านแววา
“สสัยืนนี้้อัหนั” เาระเ้าเย้าแหย่ภรรยาสาวที่เินเียู่มาับเา หิสาวเบะปาบาให้เารู้อย่าแสนอน เา้อหาวิธีารัรวบหัวรวบหาสร้าทายาทไรทศน้อยๆ ให้ไ้ในืนนี้ ึ่ทุอย่ามัน่าลัว พรหมลิิำหนให้วรีวิอหิสาวสุอมใน่ำืนนี้
นัวเล็สั่นเทาหลัาอิ่มเอมับอาหารมื้อเย็น ระสับระส่ายเินวนเวียนอยู่หน้าห้อน้ำนานนน้านอสสัย พลาเสียเาะประูัมาา้านนอพร้อมำถามเิห่วใย
“เป็นไหนึ่...ไม่้อพีถีพิถันมา็ไ้นะ๊ะ เทพน้อยรอไม่ไหวแล้ว” น้านอส่เสียระเส่าลั่นแล้ให้หิสาวหวั่นไหว เธอไม่ไ้ลาลัว่อวามเป็นายแ่ลับลัวว่าหัวใะหวั่นไหวน้อปะทุระเบิแห่วามถวิลหาออมา ร่าบาเอาหูแนบเ้าับประูเมื่อวามเียบเลือนหายไป นัิาเปิประูออ้าๆ พอให้เห็นเป็น่อ ส่อสายาเหลือบมอออไป้านอ ทันใที่หิสาวไม่ทันั้ัว มือหนาสอเ้ามาับประูและพยายามเปิประูนั่นให้ว้าึ้นพอะแทรัวหนาเ้าไปไ้
“ออไปเลย หนึ่ำลัโป๊อยู่”
“นั่นล่ะ ำลัอบเลย อเทพเ้าเถอะนะ” เาร้ออาหิสาวให้เห็นใ
“ไม่เอาหรอเี๋ยว็เป็นแบบเิมๆ” เมื่อเธอพูถึเรื่อเ่า หน้าบาอเธอ็ร้อนผ่าวและมีท่าทีะระายไปทั่วร่า พยายามีันไม้ให้เาเ้ามา แ่สุท้ายแรอเธอที่อ่อนหั้อยั้นเิ็้อปล่อยให้ประูนั้นเปิว้าออ
ร่าบึบึน้าวเ้ามาพร้อมรอยยิ้มเ้าเล่ห์ที่ระายบนริมฝีปาหนา มืออเาเหมือนีมเหล็ที่รึร่าอเธอเอาไว้ให้ปัหลั่อมาลับลอยละล่อปลิวไปามแร มารู้ัวอีทีร่าบา็ิผนัเสียแล้ว ส่วนที่ามมาือริมฝีปาหนาที่วยรอบรอริมฝีปาบาอย่าหิวระหาย
ทุอย่าเียบริบ ยเว้นเสียอหัวใที่เ้นระส่ำ มือไม้อ่อนระทวยใหวิวไหวหวามไปับวามเร่าร้อนทีู่่โมบยี้ หิสาวรับรู้ถึารถาโถมเ้มาทุรั้ ลีบุหลาบสีมพูำลัถูเพลิแห่อารม์โหมระพือพัให้ลุโนไปามวาม้อารอเา ยออิ่มถูปลุปั่น้วยสอมือหนา ทั้บีบเล้นเล้าลึลอเลียไม่ห่า ห่อนะผละาริฝีปาบามาึเม้มูื่มับยอสีหวาน
หิสาวัเ็บเสียร้อร่ำรวเอาไว้ไม่อยู่ำเป็น้อปลปล่อยให้มันหลุลอยออมา มือนุ่มที่พยายามผลัไส่อมาลับลายเป็นำเลยยินยอมเป็นพวเียวับผู้รุราน้วยาริวามมลบนไหล่แร่ เรียวาอ่อนเนียนปีนป่ายเหนี่ยวรั้ไม่ให้ร่าหนาหนีห่าไปไหน ปาบาที่พยายามปิั้นลับเผยอึ้นน้อมรับเลียวลิ้นสวาทให้เ้ามา่ายๆ และพร้อมที่ะปล่อยให้เาัววามหอมหวานอย่าั้ใ
เมื่อเาเห็นวามพร้อมอหิสาวหลัาใ้ลยุทธ์แะเพื่อเปิทาุ่ม่ำ เาผละาทุสิ่เพื่อ้อนประอโอบอุ้มพาหิสาวมาเริรับนเียหนา เวทีที่พร้อมสำหรับู่ฮันนีมูนอย่าเา
เาอยาะรอบรอร่าบาอันบอบบาอย่าเป็นทาารอีรั้
วามหอมหวานที่เาวาหวัเอาไว้ยัามและน่าิรารึใเหมือนเย เาเพ่พิศสำรวเรือนร่าที่นอนอยู่ใ้ร่าหนาอเา อวบอิ่มอิ่มเอมไปเสียทุสัส่วน สีมพูเปล่ปลั่ราวับมะเือเทศสุ ยออปทุมถันสีแั็เื้อเิล่อาเาเหลือทน
เสียสูลมหายใ...่อว่าัวเอที่ปล่อยให้เธอหลุมือไ้อย่าไร ปล่อยให้เวลาล่วเลยมานระทั่เย็นย่ำ่ำืนึสัแบบนี้ ถ้าเป็นหิสาวนอื่น ป่านนี้ถูเ็อมไปเนิ่นนานแล้ว เา้อารให้ผลไม้ลูนี้สุอมา้น เพื่อให้เ็ินยามสุอม รอรสาิหวานอมัน้วยวามอิ่มเอมใ
มือหนาอมุนลูบไล้บนผิวนวลอย่า้าๆ มาหยุอยู่บนสะโพสอบที่พยายามหลบหนีวามร้อนนาบทับ เาพาัวเอมาอยู่รลาทะเลสาบอันสื่นอย่า้าๆ ุัเลียวลื่นที่แทรผ่านสายลมพัพาัวเอเ้าหาฝั่อย่าใเย็น
ความคิดเห็น