คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1.(1)
เรื่อ The Winner ้าวหัวใ
อมใวั....ประพันธ์
1.
ห้อเล็ๆ ไม้ั้นสี่เหลี่ยม ่อสร้าึ้นมาพอให้รูู้เป็นห้อพัสำหรับนานออในเวลาที่เหน็เหนื่อยาารทำาน ึ่ิับอม้า ภายในห้อไม้มีเสียแหบพร่าร้อรวราราวับถูทารุะาใายลในทันที เาะุ่มะเ้อส่อสอสายาหลายู่นั่ยอๆ อยู่้าหน้า่าิราวเหล็ั เี่ยหูฟั้นเสียที่ร้อรวราอยู่ภายใน
“เฮ้ย!! พวมึเยิบไปหน่อยสิว่ะ มันเบียู”
ำเือนแอบำรามลั้วเสียเบาในลำอ่าุันให้น้าๆ ไ้เรลัวและยับัวเมื่อำลัเบียมุมามอเาอยู่ในอนนี้ ทำเอานที่มีอายุ่ำว่า้อยอมสยบหลีให้ ระหว่าที่เพ่มอูผสานับ้นเสียเร่าร้อนที่ัเป็นระยะในห้อ ำลัเล่นานนที่อยู่้านนอ วามื่นัวอายารีที่นั่ยอๆ แอบฟัและบันทึภาพร้อนๆ ถึิรรมในห้อที่เริ่ม้นหนัหน่ว่วลาลำัว เสียร้อโหยหวนอนาหนึ่ในห้อมัน่า่อเิอารม์วาบหวิวเหลือใ
พลาเสียระิบ
“พวมึู ูไม่เยเห็นอใรสวยอย่านี้มา่อน าวั๊วะน่าเี๊ยะเลยว่ะ เห็นอย่านี้สสัยเที่ยนี้เมียเ็บัวแน่เลย” นที่มีอายุมาที่สุในลุ่มพูเสร็ ็อทนูภาพระทึในห้อที่ำลัเริรสรัไม่ไหว ึแทรัวเินหนีไปทั้ๆ ที่วามเป็นายำลัแผลฤทธิ์แสอนุภาพนเินแทบไม่ไหว เพื่อไปหาเป้าหมายหรือที่ลอย่าที่พูเมื่อรู่ สีหน้าเร่ๆ ปรี่สาวเท้าลับบ้านอย่าไม่รอ้า ทิ้ให้น้อๆ ในอนั่เฝ้าิรรมอห้อ่อไป
“พี่แมีที่ล แล้วอย่าพวเราล่ะว่ะะไปหาที่ลแถวไหน”
เสียสั่นพร่ามอูเพื่อนายสมทบึ้นมาเสียเือบะทำให้น้าในห้อไ้ยิน ถึห้อน้ำือ น้อนาที่ระบายอารม์ ว่าแล้ว็พาันวิ่รูออาอบหน้า่ารไปยัห้อน้ำท้ายอ้านหลั ปล่อยให้นในห้อระเริรสรััน่อ
“พี่ล พี่เนี้ยเ่ริๆ เลยนะ”
เสียพรอพร่ำสลับับท่วท่าที่นภลัารเริรสรัให้ับแฟนลับัวยอย่ามี หลัาที่บระบวนท่าหวาม เม็เหื่อึมระายทั่วใบหน้าและเนื้อัว มือแร่ยัวนเวียนถวิลหาปทุมถันอาม นนอนอยู่้านล่าบิเบี่ยามัหวะ อีมือที่เหลือรเ้าลูบไล้เนินอิ่มอสาวเ้าเบาๆ ราวับลัวว่ามันะาวิ่นิมือมา
“นี่ถ้าพี่ลอยู่ับนีแบบนี้ทุวัน รับรอเลย...นี้อเหลือายแน่ๆ เลย” หิสาวที่เพิ่ถูแ่แ้มริ้วรอยาบ่าน มีอาารพึพอใและถวิลหามันอีรอบ ึ่นภลเอ็เ็มที่สามารถอบสนอมีไ้อย่าถึรสอีรั้เ่นัน
๊อี้ม้านเ่ออธาริำลัยิ้มหยิบยื่นวามเป็นายให้ับหิสาวอีรอบ้วยารยัวประันหน้าสบสายาึ่ัน มือแร่ประอเิปลายามน่อนะมริมฝีปาลืนินวามหอมหวานรุ่นในโพรปาอหิสาว ราวับมน์ราอวามสาวที่ลืนินไม่รู้ัหมสิ้น
เาสาละวนเนิ่นนานัววามอิ่มเอม ่อนะผละเลื่อนไหลริมฝีปาร้านหนาลแนบิสร้าวามื่นัวที่ออเนียนสวย หยอเย้ารุ่มริ่มประอเนินอิ่มอปทุมถันอวบเ็มมือ เลียวลิ้นลาผ่านส่วนโ้เว้าอออนระทั่เอเนินสวยผลัวนบเม้มบนยอปทุมถัน ร่าบาอมีแอ่นึ้นหยอเย้าับเลียวลิ้นอันทรพลั ปลายร้อนลาเร้นลเนื้อท้อเนียนที่หอบพร่าระเพื่อมไหวเบาๆ ่วัหวะสูลมหายใระหว่าารลาวนทัทายวามหอมหวานออไม้แสนสวย เมื่อยามอไม้ามถูแะเบาๆ ็เรียเสียโอรา มีัวสั่นเทาบาหวิวพลิ้วไหวามแร มือเล็ยุ้มิพื้นผ้าปูเีย
“อืมมม”
เสียร้อบ่บอถึอาารสะท้าน่อท้อเบาหวิวเหมือนมีผีเสื้อว่าหมื่นัวบินว่อนยับอยู่ในท้อน้อย มือเรียวยำเส้นผมสาหนาอเา เายัทัทายอไม้อาม ยิ่วนเวียนทัทายมาเท่าไรเสียร้อโอรา็ไม่วาเว้น
“พี่ล........”
เสียหวานเรียร้อให้สัมผัสอไม้าม ่อนที่นัวเล็ว่าะนอนนิ่รอารทัทายอวามเป็นายอนภล ๊อี้เ่ออธาริ ัววามอ่อนหวานเรียน้ำผึ้แสนหวานาโพรอไม้าม หน้าหวานอหิสาวเหยเโน้มไหล่แลเปลี่ยนลิ่นอายอายหนุ่มาริมฝีปาร้อนๆ
เาพาหิสาวในท่วท่านี้เนิ่นนานหลายนาที ่อนะพาเธอไปสนุับาใหม่ในรอบวันนี้
“พี่ล้า” เสียยานราเอ่ยเรีย นเ่ประำอยับยร่าบาผ่านวามหอบเหนื่อย วามเป็นายไม่รั้รอเฝ้าวนเวียนทัทาย
“พี่ล ให้นีอยู่้วยนนะ นะ พี่ลอนี”
วามาหวัอยาเป็นภรรยาอ๊อี้ื่อัเอ่ยบอ้วยน้ำเสียเว้าวอนร้ออ แ่นินอหวานไม่อยาะเหนี่ยวรั้ามที่ว่าเปล่า ึยัเยียารปิเสธผ่านสายาเ้มๆ นที่าหวัลุหน้า้ำมาแ่ัว เินามออาห้อ ประูฝืเพราะิำนวนนที่สุมวาอยู่ เสียเอะอะโวยวายลั่นเมื่อถูับไ้มาแอบูหนัสอนภล หาเพียนที่เินอายลับเป็นนที่แอบูนั่น่าหา หน้าเ้มเิแทรออาลุ่มที่นั่ระเะระะหน้าห้อ มีวแนลอยหน้าลอยาออไปพร้อมนภล
ความคิดเห็น