[Fic] KHR :vongola ลอยกระทง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 ชวนวองโกเล่ไปลอยกระทงกันเถอะ หุหุ

เนื้อเรื่อง

 ตึก ตึก ตึก ...

เสียงย่ำเท้าอย่างสม่ำเสมอดังก้องไปตามถนนกลางเมืองนามิโมริ....และเจ้าของฝีเท้าก็หาใช่ใครอื่น...
"สุดขั้ว!!!!!!!!!" =O=  รู้แล้วเนอะว่าใคร

“อ๊ะ! นั่นมัน...” พูดค้างไว้เท่านั้นเจ้าตัวก็วิ่ง(เร็วกว่าเมื่อกี๊10 เท่า) เข้าไปหาคนที่มองเห็นอยู่ไกลๆ

เอาล่ะ...ต่อไปนี้เป็นคำถาม

ใครเอ่ย...?

มีช้างอยู่บนหัวแล้วก็ใส่นวม

ปิ๊งป๋อง!!

“พระอาจารย์แปร๋นแปร๋น!!”

ไม่ช้าไม่นานคนถูกเรียก(ก็ทำเป็นเพิ่งจะ)หันมาตามเสียงเรียก

“วันนี้จะมาฝึกให้ผมเหรอครับ *O* ” ฝ่ายลูกศิษย์ถามด้วยสายตาเป็นประกาย

“เปล่า” คำตอบที่ได้ยินนั้นทำเอาเจ้าตัวคนถามจ๋อยสนิทไปในทันที แต่ก็สามารถกลับมาเป็นเช่นเดิมได้ในเวลาอันรวดเร็ว(มันทำได้เนอะ)

“ฉันแค่จะมาชวนไปประเทศไทยกันน่ะ” แม้ว่าคำพูดจะเป็นเพียงประโยคบอกเล่าธรรมดาแต่ก็สามารถทำให้คนฟัง(และตัวข้าน้อย) สายตาเป็นประกายขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์

“พอดีช่วงนี้กำลังจะมีเทศกาลสำคัญที่ไทยน่ะ ได้ยินมาว่าสวยมาก” ผู้อาวุโส(?)กล่าวต่อ

“ผมไปด้วย!!” แม้ไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทำอะไรแต่เมื่อขึ้นชื่อว่าจะได้ไปเที่ยวแล้วเจ้าตัวก็อดไม่ได้อยู่ดี –o-

“ฉันไม่ให้ไป” เสียงเรียบๆดังตอบมาทำเอาคนขอไปด้วยหน้าม่อยลงทันที

“ผมจะไป!!” คนอยากไปยังคงไม่ลดละความพยายาม

“เรื่องของแกสิ...” พูดจบพระอาจารย์ที่เคารพ(ตรงไหน?/ อ๊ากกกรีบอร์นอย่าฆ่าข้าน้อยน้า)

“ไปชวนซาวาดะดีกว่า สุดขั้ว!!!!!!!” และแล้วทุกคนในย่านแถบนั้นก็ต้องตื่น (อย่างไม่เต็มใจ) เพราะเสียงตะโกนลั่นเมืองของใครบางคน -o-

.

.

“นี่สึนะ เย็นนี้ไปบ้านฉันกัน” น้ำเสียงสบายๆดังขึ้นจากบุรุษร่างสูงที่มีไม้เบสบอลพาดบ่าไว้อันเป็นสัญลักษณ์ของเจ้าตัว

“อย่าไปเลยครับรุ่นที่ 10” อีกหนึ่งบุรุษพูดกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นบอส

“เอ่อ...โกคุเทระคุงไปบ้านยามาโมโตะก็ดีนะ(ไปกินซูชิฟรีไง 55+)”

“แต่...”ท่านมือขวายังคงลังเล

“ไปเถอะน่าโกคุเทระ ไปทำการบ้านกันไง(ฉันไม่เชื่อพวกแกหรอก -o-/ ฟืบ-หลบไม้เบสบอลกับระเบิดที่ลอยมา..มันมาจากไหนเนี่ย?)”

“ซาวาดะ!!!” เสียงเรียกดังขึ้นจากก้านหลังทำให้เจ้าของเสียง(และคนที่อยู่ข้างๆ) หันไปมองต้นเสียงที่กำลังวิ่ง(อีกแล้ว)มาหาพวกเขา

“อรุณสวัสดิ์ครับ” เสียงทักทายจากคนสุภาพดังขึ้นแต่ดูเหมือนเจ้าคนถูกทักจะไม่ได้ใส่ใจนักเพราะเขามีเรื่องที่น่าสนใจมากกว่านั้น

“ไปเที่ยวประเทศไทยกัน!!” คำชวนที่ไม่คาดฝันดังขึ้นทำเอาทั้ง 3 คนต้องมองหน้ากันอย่างงงๆ

“ไปทำไมเหรอครับ” คนที่สุภาพที่สุดในกลุ่มถามขึ้น

“ไม่ต้องไปถามหรอกครับรุ่นที่ 10 เจ้าหัวสนามหญ้ามันก็คงไปต่อยมวย”เสียงคาดการดังขึ้นท่ามกลางคำเห็นด้วย (แบบเงียบๆ) ของทุกคน

“ไม่ใช่หรอก” คำตอบรับที่ผิดคาดทำเอาทั้ง 3 คนต่างพูดอะไรไม่ออก

“ฉันจะไปเที่ยวต่างหากล่ะ!! ...นี่ก็ชวนเคียวโกะไปด้วย แล้วก็เลยมาชวนพวกนายอีก” แม้ว่าจะฟังดูผิดคาดแต่เมื่อได้ยินว่าใครจะไปด้วยท่านรุ่นที่ 10 ก็ตกลงไปด้วยในทันที (ถ้าเป็นเราชวนพวกนี้จะไปรึเปล่าเนี่ย..คาดว่าไม่ -*-)

“ไปสิสึนะ” เสียงใสๆดังขึ้นจากด้านหลังแล้วเจ้าตัวคนพูดก็ปรากฏตัวออกมาในชุดสูทปกติของเจ้าตัว

“รีบอร์น...” แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเป็นใครแต่ทุกครั้งสึนะก็ต้องพูดแบบนี้(ไม่ใช่เหรอ?)

“ฉันจองตั๋วให้ทุกคนแล้ว ให้หม่าม้าด้วย” คนเผด็จการ เอ๊ย!!ทำอะไรรวดเร็วกล่าวขึ้น(รีบอร์นอย่าฆ่าข้าน้อยนะ T^T)

“เฮ้อ...นายจองตั๋วไปแล้วนี่ ไปก็ไป”

.

.

.

-ประเทศไทย- (ทำไมมันเร็วจังอ่าถึงแล้ว...ก็มันเป็นฟิค =o=)

“วันเพ็ญเดือน ๑๒ น้ำก็นองเต็มตลิ่งงงงง...” เสียงเพลงดังขึ้นจากทุกทิศในงานเทศกาลนี้

“ดูครึกครื้นจังเลยนะสึนะ” น้ำเสียงร่าเริงดังขึ้นจากแฟนเรา(อย่าเพิ่งกระทืบข้าน้อย T^T) เปลี่ยนเป็นยามาโมโตะก็ได้ เชอะ

“อื้ม นั่นสิ ว่าแต่รีบอร์น นี่มันงานอะไรกันเหรอ” คำถามถูกส่งไปยังคนที่รู้ทุกอย่างราวกับตัวเองเป็น google

“เขาเรียกว่างานลอยกระทง เป็นประเพณีที่ทำสืบต่อกันมา เพื่อเป็นการขอขมาพระแม่คงคาที่เราไปทำให้น้ำสกปรกน่ะ”

แล้วคำถามต่อมาก็ดังขึ้นจากคนที่ดูจะใฝ่รู้ที่สุดในกลุ่ม...โกคุเทระ ฮายาโตะ

“แล้วไอ้อันที่เหมือนกับดอกไม้แบนๆนั่นอะไรเหรอครับคุณรีบอร์น”

“มันคือกระทง เป็นสิ่งของที่คนจะนำไปลอยน้ำเพื่อเป็นการขอขมา”

“คุณแรมโบ้อยากได้บ้างจังO.O” เจ้าวัวกระตุกชายกระโปรงของหม่าม้าเพื่อเรียกร้องความสนใจ (ใครให้มันมาเนี่ย=O=)

“นั่นสินะ งั้นคนอื่นเอาด้วยไหมจ๊ะ” คุณแม่แสนดีถามขึ้นซึ่งทุกคนก็ไม่รอช้ารีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านไปนานพอสมควร(ก็แถวมันยาวอ่ะ) ทุกคนก็กลับมาพร้อมกับกระทงในมือคนละใบ

ปุ้ง...ปุ้ง...ปัง <<<จินตนาการนิดนะว่ามันคือเสียงพลุ ^o^

“ดูนั่นสิอี้ผิงจังดอกไม้ไฟสวยจังเนอะ^^” เคียวโกะจังผู้แสนอ่อนโยนอุ้มอี๊ผิงขึ้นมาแล้วชี้ชวนให้ดูดอกไม้ไฟ

“ว้าว...” <<< เสียงของคนอื่นๆ

ผ่านไป 10 นาที

“ดอกไม้ไฟหมดซะแล้ว เสียดายจังนะสึคุง” คุณแม่พูดขึ้นหลังจากซึมซับบรรยากาศอันสวยงามไปแล้ว

“นั่นสิครับ แล้วคนอื่นเขาทำอะไรกันน่ะ” เสียงตอบรับและคำถามดังขึ้นเมื่อเจ้าตัวเหลือบไปเห็นผู้คนรอบๆตัวต่างก็เดินไปยังริมน้ำกัน

“พวกเขาก็ไปลอยกระทงน่ะสิ” ผู้ไขปริศนาก็หาใช่ใครอื่นไม่...รีบอร์นเจ้าเก่านั่นเอง

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปกันบ้างเถอะครับรุ่นที่ 10” มือระเบิดประจำวองโกเล่กล่าวขึ้นแต่ก็ทำให้ทุกคนตัดสินใจว่า...ไปลอยกระทงกันดีกว่า...

“ก่อนลอยต้องเอาของๆเราใส่ลงไปอย่างหนึ่งนะ...เขาถือว่าจะทำให้เรื่องร้ายๆลอยไปตามน้ำน่ะ แล้วก็อธิษฐานด้วยนะ”

คำอธิบายยาวๆดังขึ้นก่อนที่ทุกคนจะจุดเทียนและนำกระทงลงน้ำ

“ลอยเรื่องร้ายๆออกไปสินะครับ คุณรีบอร์น ^^” ท่านมือขวาถามอีกครั้งก่อนจะหันไปทำอะไรกุกกักๆอยู่คนเดียว

“อ้าว...สึคุงยังไม่ลอยอีกเหรอจ๊ะ” คุณแม่ถามขึ้นหลังจากที่(เกือบจะ)ทุกคนลอยกันหมดแล้ว

“อื้อ..”เจ้าตัวขานรับและเริ่มจะอธิษฐาน

‘ขอให้ทุกคนมีความสุข ขอให้เรื่องวุ่นวายผ่านพ้นไปเร็วๆ ...’

“อ๊ากกกกกก ช่วยคุณแรมโบ้ด้วย!!!! ” เสียงร้องดังขึ้นจากกลางน้ำและเมื่อหันไปดูก็พบเข้ากับ

วัวเด็กถูกจับมัดอย่างแน่นหนาไว้กับกระทงและถูกลอยไปตามน้ำ

‘เฮ้อ....ต่อให้ขอไป พระแม่คงคาก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้สินะ T^T’ สึนะคิดอย่างปลงตกก่อนจะรีบไปช่วยแรมโบ้ลอยน้ำให้ขึ้นฝั่ง...

สงสัยว่าเทพเจ้าแห่งความวุ่นวายจะทรงโปรดสึนะเป็นพิเศษสินะเนี่ย...^o^

คำถามท้ายเรื่อง...แรมโบ้ไปอยู่กลางน้ำได้อย่างไร?