ลำดับตอนที่ #35
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : :>>: บทที่ 32 :
ความเดิมตอนที่แล้ว >>>
น้ำเสียงคุ้นหูจากบนบ้าน ทำให้ผมและผอ.เงยหน้าขึ้นมาชั้นบนสุด ก็พบว่าน้ำอบชะโงกหน้าออกมาดู พร้อมกับรองผอ.ที่ทำท่าทีไม่ต่างกัน และทันทีที่น้ำอบเห็นหน้าผม แววตาของเธอดูเหมือนจะแปลกใจและดูดีอกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
< :: WRITER :: >
ทันทีที่เทียนหอมเห็นหน้าน้ำอบ เขาก็รู้สึกราวกับหัวใจผองโตและเต้นโครมครามอย่างไม่มีสาเหตุ ในขณะที่น้ำอบก็มีท่าทีไม่ต่างกัน แต่ทั้งคู่เลือกที่จะไม่แสดงอาการออกมา
“นี่นาย...มาจริงๆ เหรอเนี่ย?”
น้ำอบรู้สึกว่ามุมปากของตัวเองกำลังมีรอยยิ้มผลิออกมา เธอลงมาบันไดด้วยความว่องไว หลังจากที่แม่ลัลสุดสวยของเธอได้ขึ้นมาตามให้เธอลงไปหาเพื่อน แต่ใครจะไปรู้กันล่ะว่าเพื่อนที่ว่านี้คือเทียนหอมนั่นเอง
“ก็ใครล่ะบอกให้ฉันมาขอทางบ้านเอาน่ะ ฮะๆๆ” เทียนหอมหัวเราะร่า ในขณะที่รู้สึกได้ถึงสายตาไม่พอใจจากการิน แน่นอนว่าน้ำอบก็รู้สึกเช่นกัน เธอจึงหันขวับไปหาพ่อตัวเองอย่างรู้ทัน
“พ่อคะ หนูออกไปเที่ยวกันเพื่อนได้ใช่ไหมคะ? ^^+”
เธอยิ้มหวานใส่พ่อสุดหล่อของตัวเอง แต่แอบแฝงไปด้วยแนวกดดัน การินเห็นลูกสาวตัวเองส่งสายตาอย่างนั้น เขาจึงได้คลี่ยิ้มอ่อนโยนให้แล้วพูดออกมาว่า...
“แล้วทำไมลูกถึงต้องคิดว่าพ่อจะให้ไปด้วยล่ะครับ ^_^+”
“โธ่พ่อคะ... แค่ออกไปเที่ยวตอนเย็นก็กลับ ไม่ใจร้ายใจดำไปหน่อยเหรอคะที่ไม่ให้หนูไปไหนมาไหนกับเพื่อน” น้ำอบเห็นว่าแผนกดดันจะไม่ได้ผล เธอจึงได้วิ่งไปกอดแขนพ่อแล้วใช้แผนการออดอ้อนให้พ่อการินใจอ่อนแทน แต่ทว่า...การินก็ยังเป็นการินอยู่วันยันค่ำ “ไม่ - -!”
“แหมพ่อ ถ้าหนูไม่อยู่ พ่อจะทำ ‘อะไร’ ก็ได้นี่นา~ *O*”
เธอเน้นคำว่า ‘อะไร’ เป็นพิเศษ และมิวายหันเหสายตาไปหาแม่ พร้อมๆ กับการินที่เหลือบตามองราวกับรู้ว่าลูกสาวตัวเองพยายามจะบอกอะไรอีกด้วย
ลัลที่ยังไม่รู้เรื่อง ก็เหลือบตามองพ่อลูกคู่นี้ด้วยความสงสัย ก่อนที่จะยิ้มบางๆ แบบงงๆ ว่าทั้งสองคนมองอะไรเธอ การินและน้ำอบสบตากันอย่างว่องไว ก่อนที่สาวน้อยน้ำอบจะรบเร้าให้พ่อตัวเองตอบตกลง
“ว่าไงคะพ่อ รับรองว่าน้ำอบจะรีบกลับไม่เกิน 6 โมงเย็น ^^!”
“ค่ำไปลูกรัก บ่าย 3 โมงครึ่งกำลังดี ^^+!”
“ไม่ค่ะพ่อ ขอ 5 โมงเย็นจะดีกว่า ^O^+!”
“เอางี้... พ่อขอ 4 โมงเย็น” การินเริ่มหน้าตึง น้ำอบก็ไม่ต่างกัน “4 โมงครึ่งขาดตัวค่ะ = =!”
“ฮะๆๆ ...งั้นเราก็ไม่ต้องไป -_-!”
“ม่ายยยยยย!!! พ่อสุดหล่ออย่าทำกับหนูอย่างเน้!~ >O<!!!” น้ำอบเขย่าแขนพ่อตัวเองแรงๆ อย่างไม่เห็นด้วย การินหัวเราะในลำคอแต่ก็ไม่แสยะยิ้มออกมา เชื่อไหมว่าเขาจะไม่แสยะยิ้มในน้ำอบถ้าไม่โมโหจริงๆ จังๆ
“หึๆ หึๆ ก็ได้ๆ 4 โมงเย็น...”
“กับอีก 30 นาทีด้วยนะพ่อ -_-!”
“รู้ทันแบบนี้พ่อล่ะเกลียดจริงๆ เลย -_-!!” การินเหลือบตามองเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขาด้วยแววตาที่ดุดัน แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะติน้ำอบจริงๆ หรอกนะ
“เย้! พ่อยอมแล้ว ขอบคุณค่ะพ่ออออออ!!! >3<!!!!”
น้ำอบดีใจสุดๆ เธอกระโดดหอมแก้มพ่อตัวเองอย่างรักใคร่ ก่อนที่เธอจะหันหน้าบอกเทียนหอมให้รอเธอแต่งตัวแป๊บนึง และไม่นานนักน้ำอบก็แต่งตัวลงมาในชุดไปรเวทเสื้อยืดกางเกงยืดคู่ใจ พอเธอกำลังจะเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนน้ำอบ มาตกลงกับพ่อก่อน” การินเอาตัวขวางทางออก ผู้เป็นพ่อเอามือกอดอกแล้วพูดข้อตกลงสำหรับการไปเที่ยวกับเพื่อนต่าง เพศอย่างว่องไว “ถ้ากลับช้ากว่าเวลาที่กำหนด พ่อจะไม่ให้เราไปเจ๊าะแจ๊ะกับไอ้เด็กนี่อีก และที่สำคัญ...ห้ามเกินแม้แต่นาทีเดียว เข้าใจไหม?”
“ค่าคุณพ่ออออออ รักพ่อที่สุดเลย ฮุๆๆ ><”
เธอโผตัวกอดพ่อตัวเอง แล้วหอมแก้มการินอีกหนึ่งฟอด พ่ออดที่จะเอ็นดูลูกสาวช่างประจบอย่างน้ำอบไม่ได้ เขาก็เลยหอมแก้มกลับแล้วยีหัวน้ำอบอย่างว่องไว
“จริงด้วยสิ แล้วลูกจะไปยังไง”
การินถามน้ำอบ แต่เทียนหอมกลับตอบออกมาแทน
“ผมเอามอเตอร์ไซต์มาครับ ^_^”
“ฉันไม่ได้ถามแก -_-^!”
“หนูก็ไปกับเทียนหอมนั่นแหละค่ะ พ่อไม่ต้องห่วงนะ รับรองว่าหนูจะทำตามที่พ่อบอกแน่น๊อนนนน” น้ำอบฉีกยิ้มอย่างเริงร่า ก่อนที่เธอจะเดินออกจากบ้านพร้อมกับเทียนหอม โดยที่ทั้งคู่ไม่ลืมจะลาโดยการยกมือไหว้พ่อและแม่ก่อนด้วย
ทันทีที่ทั้งคู่เดินออกจากบ้านไป ลัลที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่นานก็จ้องการินเขม็ง การินรู้ตัวดีว่าตัวเองถูกจ้อง เขาจึงได้หันหน้าไปหาสาวงามอย่างว่องไว
“มองอะไรครับคุณเมีย” การินพูดล้อเลียน ลัลค้อนใส่ “ทะลึ่ง! - -^! ฉันรู้นะว่านายกำลังวางแผนอะไรอยู่”
“อะไร จ้องจับผิดกันแบบนี้มันน่าน้อยใจซะจริง หึๆ หึๆ”
การินหัวเราะในลำคอ ในขณะที่เขาก็เดินผ่านลัลไปอย่างไม่สบตา แน่นอนว่าสาวงามรู้ดีว่าท่าทีแบบนี้มีพิรุธสุดๆ!
“การิน นี่นายกำลังวางแผนจะแกล้งเทียนหอมแน่ๆ เลย -_-!”
“มีหลักฐานรึเปล่าล่ะ” ชายหนุ่มหันไปแสยะยิ้มให้สาวงามอย่างว่องไว ลัลคลี่ยิ้มอ่อนโยน แต่กลับฟังดูเฉือนใจการินไม่น้อย “หลักฐานฉันไม่มีหรอก แต่ฉันรู้โดนสัญชาตญาณว่านายไม่ปล่อยให้เทียนหอมเข้าใกล้ลูกสาวเราได้ง่ายๆ หรอก ...นอกจากนายจะมีแผนกลั่นแกล้งอะไรนั่นแหละ”
“ชิ... อย่ามารู้ทันฉันไปหน่อยเลยน่ายัยแม่มด”
การินสะบัดหน้าหนี ลัลพูดลอยๆ
“ถ้าไม่บอกแผนการระวังคืนนี้จะไม่ได้นอนห้องเดียวกับฉันนะ”
“ว่าไงนะ!!!?” ชายหนุ่มหันขวับ ลัลทำหน้าอ้อล้อใส่ แล้วเดินจากไปอย่างไม่สนใจการินอีก ...แต่อย่าลืมสิว่าการินเกลียดการถูกเมินใส่เป็นที่สุด!
หมับ!
“คิดเหรอว่าฉันจะเข้าไปนอนในห้องไม่ได้ ก็ในเมื่อบ้านนี้...ก็เป็นบ้านฉัน!” การินคว้าข้อมือลัลจนเธอต้องหันหน้าไปประจันกับเขา ลัลลอบมองตาการินแล้วยกยิ้มอย่างเป็นต่อ “อะไร? ก็ในเมื่อนายไม่ได้มีแผนการอะไรในใจ แล้วทำไมฉันจะต้องไม่ให้นายเข้าไปด้วย เว้นซะแต่ว่านาย...จะมีแผนกลั่นแกล้งเทียนหอมจริงๆ”
“ทันคนขึ้นเยอะเลยนี่ แถมยังรู้จักยอกย้อนซะด้วย”
ชายหนุ่มแสยะยิ้ม แล้วดึงให้ร่างบางเข้ามาใกล้เขา ในขณะที่ลัลค้อนใส่ตาวาวโรจน์
“นี่นายจะทำอะไรน่ะ!?”
“ก็ให้รางวัลกับคนรู้ทันไง ...แล้วจะบอกแผนการให้เธอฟังด้วย ในเมื่อคลำหางฉันได้แล้วล่ะก็...หึๆ หึๆ”
“ตาบ้า! นี่มันกลางบ้านนะยะ!! O////o!!! การิน...!” เธอรีบเอามือปิดปากการินที่ดูเหมือนจะพยายามโน้มหน้าเข้ามาล่วงเกินเธออีก แล้ว แต่ชายหนุ่มไม่สนซะอย่าง เขาใช้มือข้างที่เหลือรวบตัวลัลให้มาอยู่ในอ้อมกอดการินได้ไม่ยาก ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระซิบที่ริมหู
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย และฉันสัญญาว่าจะบอกแผนให้เธอฟัง แต่ห้ามโวยวายให้ไก่ตื่นล่ะที่รัก หึๆ หึๆ!”
ฝ่ายน้ำอบที่ออกมาจากบ้านแล้ว เทียนหอมได้นำพาเธอออกมาจากบ้าน แล้วโยนหมวกกันน็อกอีกใบให้น้ำอบอย่างว่องไว
ฟุ่บ!
“เอ้า ใส่ซะ แล้วก็ขึ้นรถด้วย”
“มอ‘ไซต์นี่ของนายงั้นเหรอ!? O_O!!”
สาวน้อยมองมอเตอร์ไซต์บิ๊กไบท์สีดำสลับแดงด้วยความสนใจ เทียนหอมพยักหน้ารับก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้าง
“เท่ห์ใช่ไหมล่ะ ลูกชายสุดที่รักของฉันเลยนะ”
“เท่ห์มากเลยแหละ ว่าแต่ว่าเราจะไปไหนกันเหรอ?”
“อยากจะไปไหนล่ะ ฉันพาไปได้ทั้งนั้นแหละ”
“...ฉันนึกว่านายจะไม่มาจริงๆ ซะอีก แถมนายยังมาก่อนเวลานัดอีก” น้ำอบพูดจากใจจริง เธอสวมหมวกกันน็อกแล้วกระโดดขึ้นอานหลังจากที่เทียนหอมขึ้นคร่อมเสร็จ หนุ่มน้อยถามกลับ “ทำไมถึงคิดว่าอย่างงั้นล่ะ?”
“ว่ากันตามตรง เวลาใครเจอพ่อฉันต้องวิ่งกระเจิดกระเจิงแบบหนีตายกันหมด เลยเป็นสาเหตุให้ฉันไม่มีใครมาตลอด 17 ปีเนี่ยแหละ”
“ก็เลยนึกว่าฉันเป็นแบบนั้น?”
เทียนหอมเลิกคิ้วถาม ก่อนที่จะสตาร์ทมอเตอร์ไซต์คันโก้ของตัวเอง แล้วใส่เกียร์บิดแฮนด์เพื่อจะให้มันแล่นโผนโจนทะยานไปข้างหน้า
“อืม...” น้ำอบตอบ เทียนหอมมีแผนการในใจอีกแล้ว เขาแกล้งบิดแฮนด์แรงๆ และขับแบบฉวัดเฉวียน แซงคันโน้น แซงคันนี้ทีจนน้ำอบหวาดเสียว เธอกรีดร้องเสียงหลงแล้วเผลอกอดเอวเทียนหอมอย่างรักตัวกลัวตาย
“ว้าย! ตาเพี้ยนเทียนหอม ขับช้าๆ หน่อยสิ! ><!”
“บางที...เธออาจจะต้องลงจากคานได้แล้วล่ะมั้ง”
เทียนหอมพูดเบาๆ ในจังหวะนั้นใจเขากลับเต้นโครมครามเสียงดัง แต่น้ำอบกลับถามทวนเพราะได้ยินไม่ค่อยชัด เนื่องจากลมตีเข้าที่ใบหู
“นายว่าไงนะ!!?”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่จะพาเธอไปพิพิธพันธ์สัตว์น้ำ!”
หนุ่มน้อยเปลี่ยนเรื่องคุย สาวน้อยพยักหน้ารับรู้เรื่องราวด้วยความตะขวิดตะขวางใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่คิดจะถามซ้ำอีก ในขณะที่ไม่เห็นใบหน้าเทียนหอมเลยว่า...เขากำลังแอบอมยิ้มอย่างมีความสุข
...ความรู้สึกอุ่นใจในตอนที่สาวน้อยอยู่ข้างกายเขา..มันมีความสุขขนาดนี้เลยเหรอ?...
น้ำเสียงคุ้นหูจากบนบ้าน ทำให้ผมและผอ.เงยหน้าขึ้นมาชั้นบนสุด ก็พบว่าน้ำอบชะโงกหน้าออกมาดู พร้อมกับรองผอ.ที่ทำท่าทีไม่ต่างกัน และทันทีที่น้ำอบเห็นหน้าผม แววตาของเธอดูเหมือนจะแปลกใจและดูดีอกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
-------------------------------------------------------------------
:>>: บทที่ 32 :<<:
เงื่อนไขในการเดท
< :: WRITER :: >
ทันทีที่เทียนหอมเห็นหน้าน้ำอบ เขาก็รู้สึกราวกับหัวใจผองโตและเต้นโครมครามอย่างไม่มีสาเหตุ ในขณะที่น้ำอบก็มีท่าทีไม่ต่างกัน แต่ทั้งคู่เลือกที่จะไม่แสดงอาการออกมา
“นี่นาย...มาจริงๆ เหรอเนี่ย?”
น้ำอบรู้สึกว่ามุมปากของตัวเองกำลังมีรอยยิ้มผลิออกมา เธอลงมาบันไดด้วยความว่องไว หลังจากที่แม่ลัลสุดสวยของเธอได้ขึ้นมาตามให้เธอลงไปหาเพื่อน แต่ใครจะไปรู้กันล่ะว่าเพื่อนที่ว่านี้คือเทียนหอมนั่นเอง
“ก็ใครล่ะบอกให้ฉันมาขอทางบ้านเอาน่ะ ฮะๆๆ” เทียนหอมหัวเราะร่า ในขณะที่รู้สึกได้ถึงสายตาไม่พอใจจากการิน แน่นอนว่าน้ำอบก็รู้สึกเช่นกัน เธอจึงหันขวับไปหาพ่อตัวเองอย่างรู้ทัน
“พ่อคะ หนูออกไปเที่ยวกันเพื่อนได้ใช่ไหมคะ? ^^+”
เธอยิ้มหวานใส่พ่อสุดหล่อของตัวเอง แต่แอบแฝงไปด้วยแนวกดดัน การินเห็นลูกสาวตัวเองส่งสายตาอย่างนั้น เขาจึงได้คลี่ยิ้มอ่อนโยนให้แล้วพูดออกมาว่า...
“แล้วทำไมลูกถึงต้องคิดว่าพ่อจะให้ไปด้วยล่ะครับ ^_^+”
“โธ่พ่อคะ... แค่ออกไปเที่ยวตอนเย็นก็กลับ ไม่ใจร้ายใจดำไปหน่อยเหรอคะที่ไม่ให้หนูไปไหนมาไหนกับเพื่อน” น้ำอบเห็นว่าแผนกดดันจะไม่ได้ผล เธอจึงได้วิ่งไปกอดแขนพ่อแล้วใช้แผนการออดอ้อนให้พ่อการินใจอ่อนแทน แต่ทว่า...การินก็ยังเป็นการินอยู่วันยันค่ำ “ไม่ - -!”
“แหมพ่อ ถ้าหนูไม่อยู่ พ่อจะทำ ‘อะไร’ ก็ได้นี่นา~ *O*”
เธอเน้นคำว่า ‘อะไร’ เป็นพิเศษ และมิวายหันเหสายตาไปหาแม่ พร้อมๆ กับการินที่เหลือบตามองราวกับรู้ว่าลูกสาวตัวเองพยายามจะบอกอะไรอีกด้วย
ลัลที่ยังไม่รู้เรื่อง ก็เหลือบตามองพ่อลูกคู่นี้ด้วยความสงสัย ก่อนที่จะยิ้มบางๆ แบบงงๆ ว่าทั้งสองคนมองอะไรเธอ การินและน้ำอบสบตากันอย่างว่องไว ก่อนที่สาวน้อยน้ำอบจะรบเร้าให้พ่อตัวเองตอบตกลง
“ว่าไงคะพ่อ รับรองว่าน้ำอบจะรีบกลับไม่เกิน 6 โมงเย็น ^^!”
“ค่ำไปลูกรัก บ่าย 3 โมงครึ่งกำลังดี ^^+!”
“ไม่ค่ะพ่อ ขอ 5 โมงเย็นจะดีกว่า ^O^+!”
“เอางี้... พ่อขอ 4 โมงเย็น” การินเริ่มหน้าตึง น้ำอบก็ไม่ต่างกัน “4 โมงครึ่งขาดตัวค่ะ = =!”
“ฮะๆๆ ...งั้นเราก็ไม่ต้องไป -_-!”
“ม่ายยยยยย!!! พ่อสุดหล่ออย่าทำกับหนูอย่างเน้!~ >O<!!!” น้ำอบเขย่าแขนพ่อตัวเองแรงๆ อย่างไม่เห็นด้วย การินหัวเราะในลำคอแต่ก็ไม่แสยะยิ้มออกมา เชื่อไหมว่าเขาจะไม่แสยะยิ้มในน้ำอบถ้าไม่โมโหจริงๆ จังๆ
“หึๆ หึๆ ก็ได้ๆ 4 โมงเย็น...”
“กับอีก 30 นาทีด้วยนะพ่อ -_-!”
“รู้ทันแบบนี้พ่อล่ะเกลียดจริงๆ เลย -_-!!” การินเหลือบตามองเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขาด้วยแววตาที่ดุดัน แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะติน้ำอบจริงๆ หรอกนะ
“เย้! พ่อยอมแล้ว ขอบคุณค่ะพ่ออออออ!!! >3<!!!!”
น้ำอบดีใจสุดๆ เธอกระโดดหอมแก้มพ่อตัวเองอย่างรักใคร่ ก่อนที่เธอจะหันหน้าบอกเทียนหอมให้รอเธอแต่งตัวแป๊บนึง และไม่นานนักน้ำอบก็แต่งตัวลงมาในชุดไปรเวทเสื้อยืดกางเกงยืดคู่ใจ พอเธอกำลังจะเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนน้ำอบ มาตกลงกับพ่อก่อน” การินเอาตัวขวางทางออก ผู้เป็นพ่อเอามือกอดอกแล้วพูดข้อตกลงสำหรับการไปเที่ยวกับเพื่อนต่าง เพศอย่างว่องไว “ถ้ากลับช้ากว่าเวลาที่กำหนด พ่อจะไม่ให้เราไปเจ๊าะแจ๊ะกับไอ้เด็กนี่อีก และที่สำคัญ...ห้ามเกินแม้แต่นาทีเดียว เข้าใจไหม?”
“ค่าคุณพ่ออออออ รักพ่อที่สุดเลย ฮุๆๆ ><”
เธอโผตัวกอดพ่อตัวเอง แล้วหอมแก้มการินอีกหนึ่งฟอด พ่ออดที่จะเอ็นดูลูกสาวช่างประจบอย่างน้ำอบไม่ได้ เขาก็เลยหอมแก้มกลับแล้วยีหัวน้ำอบอย่างว่องไว
“จริงด้วยสิ แล้วลูกจะไปยังไง”
การินถามน้ำอบ แต่เทียนหอมกลับตอบออกมาแทน
“ผมเอามอเตอร์ไซต์มาครับ ^_^”
“ฉันไม่ได้ถามแก -_-^!”
“หนูก็ไปกับเทียนหอมนั่นแหละค่ะ พ่อไม่ต้องห่วงนะ รับรองว่าหนูจะทำตามที่พ่อบอกแน่น๊อนนนน” น้ำอบฉีกยิ้มอย่างเริงร่า ก่อนที่เธอจะเดินออกจากบ้านพร้อมกับเทียนหอม โดยที่ทั้งคู่ไม่ลืมจะลาโดยการยกมือไหว้พ่อและแม่ก่อนด้วย
ทันทีที่ทั้งคู่เดินออกจากบ้านไป ลัลที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่นานก็จ้องการินเขม็ง การินรู้ตัวดีว่าตัวเองถูกจ้อง เขาจึงได้หันหน้าไปหาสาวงามอย่างว่องไว
“มองอะไรครับคุณเมีย” การินพูดล้อเลียน ลัลค้อนใส่ “ทะลึ่ง! - -^! ฉันรู้นะว่านายกำลังวางแผนอะไรอยู่”
“อะไร จ้องจับผิดกันแบบนี้มันน่าน้อยใจซะจริง หึๆ หึๆ”
การินหัวเราะในลำคอ ในขณะที่เขาก็เดินผ่านลัลไปอย่างไม่สบตา แน่นอนว่าสาวงามรู้ดีว่าท่าทีแบบนี้มีพิรุธสุดๆ!
“การิน นี่นายกำลังวางแผนจะแกล้งเทียนหอมแน่ๆ เลย -_-!”
“มีหลักฐานรึเปล่าล่ะ” ชายหนุ่มหันไปแสยะยิ้มให้สาวงามอย่างว่องไว ลัลคลี่ยิ้มอ่อนโยน แต่กลับฟังดูเฉือนใจการินไม่น้อย “หลักฐานฉันไม่มีหรอก แต่ฉันรู้โดนสัญชาตญาณว่านายไม่ปล่อยให้เทียนหอมเข้าใกล้ลูกสาวเราได้ง่ายๆ หรอก ...นอกจากนายจะมีแผนกลั่นแกล้งอะไรนั่นแหละ”
“ชิ... อย่ามารู้ทันฉันไปหน่อยเลยน่ายัยแม่มด”
การินสะบัดหน้าหนี ลัลพูดลอยๆ
“ถ้าไม่บอกแผนการระวังคืนนี้จะไม่ได้นอนห้องเดียวกับฉันนะ”
“ว่าไงนะ!!!?” ชายหนุ่มหันขวับ ลัลทำหน้าอ้อล้อใส่ แล้วเดินจากไปอย่างไม่สนใจการินอีก ...แต่อย่าลืมสิว่าการินเกลียดการถูกเมินใส่เป็นที่สุด!
หมับ!
“คิดเหรอว่าฉันจะเข้าไปนอนในห้องไม่ได้ ก็ในเมื่อบ้านนี้...ก็เป็นบ้านฉัน!” การินคว้าข้อมือลัลจนเธอต้องหันหน้าไปประจันกับเขา ลัลลอบมองตาการินแล้วยกยิ้มอย่างเป็นต่อ “อะไร? ก็ในเมื่อนายไม่ได้มีแผนการอะไรในใจ แล้วทำไมฉันจะต้องไม่ให้นายเข้าไปด้วย เว้นซะแต่ว่านาย...จะมีแผนกลั่นแกล้งเทียนหอมจริงๆ”
“ทันคนขึ้นเยอะเลยนี่ แถมยังรู้จักยอกย้อนซะด้วย”
ชายหนุ่มแสยะยิ้ม แล้วดึงให้ร่างบางเข้ามาใกล้เขา ในขณะที่ลัลค้อนใส่ตาวาวโรจน์
“นี่นายจะทำอะไรน่ะ!?”
“ก็ให้รางวัลกับคนรู้ทันไง ...แล้วจะบอกแผนการให้เธอฟังด้วย ในเมื่อคลำหางฉันได้แล้วล่ะก็...หึๆ หึๆ”
“ตาบ้า! นี่มันกลางบ้านนะยะ!! O////o!!! การิน...!” เธอรีบเอามือปิดปากการินที่ดูเหมือนจะพยายามโน้มหน้าเข้ามาล่วงเกินเธออีก แล้ว แต่ชายหนุ่มไม่สนซะอย่าง เขาใช้มือข้างที่เหลือรวบตัวลัลให้มาอยู่ในอ้อมกอดการินได้ไม่ยาก ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระซิบที่ริมหู
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย และฉันสัญญาว่าจะบอกแผนให้เธอฟัง แต่ห้ามโวยวายให้ไก่ตื่นล่ะที่รัก หึๆ หึๆ!”
ฝ่ายน้ำอบที่ออกมาจากบ้านแล้ว เทียนหอมได้นำพาเธอออกมาจากบ้าน แล้วโยนหมวกกันน็อกอีกใบให้น้ำอบอย่างว่องไว
ฟุ่บ!
“เอ้า ใส่ซะ แล้วก็ขึ้นรถด้วย”
“มอ‘ไซต์นี่ของนายงั้นเหรอ!? O_O!!”
สาวน้อยมองมอเตอร์ไซต์บิ๊กไบท์สีดำสลับแดงด้วยความสนใจ เทียนหอมพยักหน้ารับก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้าง
“เท่ห์ใช่ไหมล่ะ ลูกชายสุดที่รักของฉันเลยนะ”
“เท่ห์มากเลยแหละ ว่าแต่ว่าเราจะไปไหนกันเหรอ?”
“อยากจะไปไหนล่ะ ฉันพาไปได้ทั้งนั้นแหละ”
“...ฉันนึกว่านายจะไม่มาจริงๆ ซะอีก แถมนายยังมาก่อนเวลานัดอีก” น้ำอบพูดจากใจจริง เธอสวมหมวกกันน็อกแล้วกระโดดขึ้นอานหลังจากที่เทียนหอมขึ้นคร่อมเสร็จ หนุ่มน้อยถามกลับ “ทำไมถึงคิดว่าอย่างงั้นล่ะ?”
“ว่ากันตามตรง เวลาใครเจอพ่อฉันต้องวิ่งกระเจิดกระเจิงแบบหนีตายกันหมด เลยเป็นสาเหตุให้ฉันไม่มีใครมาตลอด 17 ปีเนี่ยแหละ”
“ก็เลยนึกว่าฉันเป็นแบบนั้น?”
เทียนหอมเลิกคิ้วถาม ก่อนที่จะสตาร์ทมอเตอร์ไซต์คันโก้ของตัวเอง แล้วใส่เกียร์บิดแฮนด์เพื่อจะให้มันแล่นโผนโจนทะยานไปข้างหน้า
“อืม...” น้ำอบตอบ เทียนหอมมีแผนการในใจอีกแล้ว เขาแกล้งบิดแฮนด์แรงๆ และขับแบบฉวัดเฉวียน แซงคันโน้น แซงคันนี้ทีจนน้ำอบหวาดเสียว เธอกรีดร้องเสียงหลงแล้วเผลอกอดเอวเทียนหอมอย่างรักตัวกลัวตาย
“ว้าย! ตาเพี้ยนเทียนหอม ขับช้าๆ หน่อยสิ! ><!”
“บางที...เธออาจจะต้องลงจากคานได้แล้วล่ะมั้ง”
เทียนหอมพูดเบาๆ ในจังหวะนั้นใจเขากลับเต้นโครมครามเสียงดัง แต่น้ำอบกลับถามทวนเพราะได้ยินไม่ค่อยชัด เนื่องจากลมตีเข้าที่ใบหู
“นายว่าไงนะ!!?”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่จะพาเธอไปพิพิธพันธ์สัตว์น้ำ!”
หนุ่มน้อยเปลี่ยนเรื่องคุย สาวน้อยพยักหน้ารับรู้เรื่องราวด้วยความตะขวิดตะขวางใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่คิดจะถามซ้ำอีก ในขณะที่ไม่เห็นใบหน้าเทียนหอมเลยว่า...เขากำลังแอบอมยิ้มอย่างมีความสุข
...ความรู้สึกอุ่นใจในตอนที่สาวน้อยอยู่ข้างกายเขา..มันมีความสุขขนาดนี้เลยเหรอ?...
::: ~~~ To be continues ~~~ :::
-------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น