เรื่องของเรื่องคือนะ
เคยบ่นในบล็อกก่อนๆและ
ว่าเข้าคณะนี้ ก็ไม่ได้ทำสิ่งที่ชอบ
แต่มา ณ.ปัจจุบัน
เจอปัญหาเรื่องญาติที่ออกค่าเล่าเรียนให้คัดค้านวารสารก็อุตส่าห์ฝ่าฟันจนได้เรียน
เจออะไรมากมายก็ฝ่าฟันมาถึงขั้นนี้
อยู่ดีๆกลับรู้สึกว่า
นี่เรามีความสามารถด้านนี้จริงเหรอ
เขียนนิยาย ทำปกนิยาย วาดรูป เขียนบทหนัง เนี่ย
เราเก่งจริงๆเหรอ
เหมือนหมดความมั่นใจ เปรียบเทียบกับคนอื่น จนนอยไปเลย
ก็เข้าใจว่าคนชอบอะไรไม่เหมือนกัน
มีคนชอบบทเรา นิยายเรา ก็ดี แต่ไม่รู้ทำไมใจมันพาลเก็บความเห็นคนที่ไม่ชอบบทเรานิยายเรามาคิดให้ฟุ้งซ่าน
หนังดีๆหลายๆเรื่องก็ไม่ได้ครองใจผู้ชมหมด
เราชอบเดธโน๊ต เพื่อนเราไม่ชอบ ก็ช่างมัน เพราะไงก็มีคนชอบเยอะ เราไม่ผิด แต่เค้าก็ไม่ผิด เพราะเรื่องที่เค้าชอบ เราก็ไม่ชอบก็มี
แต่แค่งงว่า ทั้งๆที่รู้งี้
แล้วทำไมยังเก็บเอามาคิด
ไม่เข้าใจ
สรุป นอย สลด
แต่ไงก็จะไม่พอ
ต้องกลับมายืนด้วยตัวเองอีกครั้งให้ได้
เป็นไรไปหว่าเรา
เขียนโดย
( () /v\ P l_ I ( /\ T E l)
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
8 พ.ค. 52
241
2
ความคิดเห็น
คุณโชคร้ายตรงที่มีคนมาวิจารณ์แต่คุณก็โชคดีที่ได้รับความรู้สึกนั้น
มาอย่างน้อยมันก็จะได้สะกดให้เราไม่ประมาทค่ะ
ความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้นได้ไม่มีสาเหตุทั้งนั้นแหละค่ะ ถ้าจะหยุดก็ต้องเอาสิ่งที่ไม่มีเหตุผลมาหยุดเท่านั้นล่ะค่ะ
ปล.แต่ฉันชอบนิยายคุณนะคะ อ่านตั้งแต่อยู่ม.5แล้ว สนุกดีค่ะ ^^
ปลล. นอยนี่คืออะไรเหรอคะ ความหมายพออนุมานได้แต่อยากรู้ความหมายตรงเหมือนกันค่ะ^^
ผมใช้แทนความหมายในเชิง เซ็ง เบื่อ หมดอารมณ์ ประมาณนั้นน่ะครับ
อขบคุณมากนะครับที่ติดตามอ่านผลงานของผมมาตลอด ^^