ชีวิตเด็กม.6

ประสบการณ์ช่วงม.6 ใครๆก็บอกว่าเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต ต้องตั้งใจเรียน ต้องศึกษาให้ดี อย่าไปมั่วสุมกับสิ่งเร้ามากเกินไป อย่าริคิดจะหาแฟน อย่าไปเที่ยวกับเพื่อน หยุดอ่านนิยาย อย่าเถลไถล เลิกดูหนังได้แล้ว ไปเรียนพิเศษซะ อ่านหนังสือเรียนให้มากกว่านี้หน่อยสิ

โอ๊ย บอกตามตรงฮะ ผมท้อเลยแหละ

ช่วงนี้ผมเลยหยุดอ่านนิยาย จนเริ่มชินเสียแล้ว นิยายก็ไม่ค่อยจะมีเวลาว่างแต่ง แต่ก็ยังฟังเพลงเหมือนเดิม และเริ่มศึกษาภาษาญี่ปุ่น และแก้พื้นฐานภาษาอังกฤษที่อ่อนหัดของตัวเอง วิชาเลขผมได้แน่นอน อังกฤษเริ่มมีทางออก วิทยาศาสตร์กายภาพเห็นแสงสว่างแล้ว(ผมเรียนสายวิทย์แต่จะเอ็นท์สายศิลป์เลยไม่ต้องอ่านพวกฟิสิกส์ เคมี ชีวะ) เหลือก็แต่สังคมกับตาย ซึ่งไทยยังพอเห็นทาง แต่สังคมนี่เหมือนกับโลกดับวูบ

เอาเถอะ ผมถือคติไม่ตึงเครียดกับชีวิตอยู่แล้ว ปัญหาทุกอย่างก็เลยเหมือนกับจะมีทางออกตลอดเวลา ถูไถไปได้เรื่อยๆ

เรื่องการเรียนเอาเป็นว่าปม้จะไม่ดีเด่นอะไรแต่ก็เอาตัวรอดได้ เรื่องการเตรียมตัวสอบก็พยายามอยู่ การเขียนนิยายก็พยายามหาเวลาแต่ง เพลงนี่ฟังแทบทุกเวลา ก็เหลือแต่เรื่องของเพื่อน...และแฟน

แฟนนี่ตอนแรกคิดว่าไม่มีปัญหา เพราะไม่มี จะดีใจหรือเสียใจก็ไม่รู้ละ แต่ตอนนี้เริ่มจะเสียใจแล้ว เพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมแทบจะไม่อยากเรียนอะไรเลย ผมยังคิดเลยว่าถ้ามีแฟนที่เข้าใจเรามากกว่าเพื่อนและพ่อแม่คอยอยู่เคียงข้างก็ดีสิ

แถมผมดันชอบรุ่นน้องที่เรียนพิเศษอีก เป็นเด็กม.5 ตอนนี้เลยได้แต่ด่าตัวเองว่า "มาเรียนนะเว้ย อย่าว่อกแว่ก"

แต่ก็นะ จะเอ็นท์แล้วยังมาจีบสาวสอีก มันดูไร้แก่นสารไปรึเปล่าเนี่ย?

ส่วนเรื่องของเพื่อนนั้น สบายๆ สนิทกันมาก แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ เมื่อคิดว่าต้องจากกันในอีกไม่นาน

เพื่อนเก่าผม(4/4เจ้าเก่า) เริ่มวางแผนสร้างเว็บห้อง เพื่อเวลาเรียนจบแยกย้ายกันจะได้คุยกันได้ ผมดีใจชะมัด นึกว่ามีแต่ผมคนเดียวที่ผูกพันกับพวกมัน แต่พวกมันก็ผูกพันกันเหมือนกัน

นิยายหลายต่อหลายเรื่องของผมมีตัวเอกเป็นนักเรียนเยอะมาก จนเริ่มจะกลัวว่าคนอ่านเบื่อรึเปล่า? แต่มีอยู่หลายเรื่องที่ผมไม่สามารถเปลี่ยนพล็อตตัวเอกให้เป็นนักศึกษามหาลัยหรือคนทำงานได้ ก็เลยจำใจต้องแต่งต่อไป

ชีวิตในวัยเรียนมีค่ามากกว่าที่ผมคิดไว้มากนัก พอมาถึงตอนนี้ ผมคิดว่าถ้าผมก้าวไปได้ไกลขนาดไหนก็ควรไปให้ไกลที่สุด ไม่ควรมาเสียใจในภายหลัง

ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ คนในครอบครัว และคนอ่านทุกคนที่ให้กำลังใจผมมาถึงขั้นนี้ ทุกคนมีส่วนสำคัญในการสร้างชีวิตของผมครับ^^