ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เงื่อนงำ 1(100%)
ร้อน....
เหนื่อย...
ทั้งๆที่ไม่ได้ขยับตัวแท้ๆ ทำไมถึงเหนื่อยได้นะ?
โซ่ที่ล่ามข้อมือส่งเสียงดังเคร้งๆ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นหญิงสาวร่างสูงที่จ้อมมองมาที่ครึ่งอสูรเบื้องหน้า
เจ้าตัวยิ้มพร่างพรายแล้วเอ่ยปากถาม"เป็นไงบ้างล่ะจ๊ะ พ่อครึ่งอสูร ชอบโซ่ทีฉันเตรียมให้รึเปล่า? โซ่นั่นไว้ใช้จัดการพวกของเธอเป็นพิเศษเลยนะ โซ่นี่จะค่อยๆดูดพลังออกจากร่างไปที่ละน้อยๆ..."
พวกเหรอ...?
แล้วรอยยิ้มสมเพชตัวเองก็ขึ้นมาบนใบหน้า
ใช่...
สายเลือดที่เขาเกลียดนัก...
เลือดอสูร หรือ ปีศาจ
"แล้ว..นี่ผ่านมากี่วันแล้วล่ะเนี่ย"หญิงสาวพูดต่ออย่างไม่สนใจร้อยยิ้ม"เธออยังคงจำได้นะ? เรื่องทื่ว่าถ้าหากแม่เด็กนั่นเจอเธอภายในเจ็ดวัน ฉันจะปล่อยเธอน่ะ"
"....จำได้อยู่แล้วน่า ไม่ลืมหรอก"เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า เม็ดเหงื่อไหลย้อยมาตามใบหน้า
"ฮื้อ ดีแล้วๆ นี่ก็ห้าวันแล้วนะ เตรียมตัวเป็นของๆฉันได้แล้ว"หญิงสาวหัวเราะกัยคำพูดที่แฝงนัยของตัวเองก่อนจะเดินจากไป ทิ้งไว้แต่เด็กชายที่มีหูสุนัข ผมสีน้าตาลระต้นคอไว้ในห้องขัง
******************
"ฮัดเช้ย~~"ฉันจาม ก่อนลืมตาตื่นขึ้นมา
ฝันเหรอ? มันคงไม่ได้ถูกจับจริงๆหรอกนะ? ฉันพับผ้าห่ม ใส่เสื้อคลุมก่อนจะเดินลงบันได หยิบผลไม้บนโต๊ะใส่เสื้อคลุมก่อนจะเดินเข้าป่าไป
ใช่...
วันนี้ฉันต้อองหาคนที่หาาคนที่ฆ่านายให้ได้ โอวาล...
นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง ยังดีที่ไม่มีคนเฉียดเขาไปในป่าเลย แล้วความคิดก็หวนไปถึงวันที่ประชุมวันนั้น
*******************
"มีคนอาศัยอยู่ในป่ามั้ยน่ะเหรอ?"ชายหนุ่มกล่าวขึ้นมองมาที่ฉัน
"รู้สึกว่าจะมีสองคนน่ะนะ"
"สองคน?"
"ก็หนึ่งคนที่เธอเคยเห็นน่ะนะ"
"หนึ่งในนั้นน่ะนะ?"
"อาชูร่าไง"
"(= =")อาชูร่าเนี่ยนะ? ยัยโจรนั่นน่ะเหรอ?"เจ้าตัวไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน ก่อนจะพูดต่อ"ส่วนอีกคนพวกเราชาวหมูบ้านก็ไม่รู้จักหรอก เคยเห็นแค่ครั้งเดียว ไม่รู่ว่าปัจจุบันจะเป็นหรือจะตาย ไม่รู้ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย เคยเห็นแค่ครั้งเดียวคือตอนเข้าหมู่บ้าน ใส่เสื้อคลุมสีขาวแล้วก็มีฮู้ดบังอยู่"แสดงว่าไอ้เจ้าเสื้อคลุมขาวนั่นก็อยู่ในป่าด้วยงั้นสิ
"แต่ที่หน้าแปลกก็คือ ตอนพวกนั้นมาน่ะ(ชายหนุ่มกลืนน้ำลาย) พวกนั้นมาจากทางทะเลทราย ทั้งๆที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เลย "
"มีเรื่องแปลกแบบนั้นด้วยเหรอ"ฉันพูดก่อนจะชะงักไปแล้วพูดต่อ"งั้นพรุ่งนี้ฉันจะเข้าป่า ขู่พวกชาวบ้านไปให้ด้วยว่าในป่ามีคำสาปห้าวยเข้า เพราะฉันสงสัยว่าอาจจะมีคนอื่นแอบอาศัย ไม่งั้น...ก็อาชูร่านั่นแหละ"ฉันพูดก่อนจะออกจากที่ประชุมไปโดยไม่หันกลับมาฟังคำตอบ
***************************
หิมะยังไม่ละลายอีกงั้นเหรอ?
ฉันมองไปยังหิมมะที่ปกคลุมป่าเป็นสีขาวโพลน แล้วสายตาฉันก็ไปเจอะกับรอยแปลกๆบนหิมะรอยหนึ่ง
รอยเท้า?
มีสองคู่ซะด้วย ฉันเดินตามรอยเท้าไปเรื่อยๆ แต่รองเท้าก็บางลง บางลง
ฉันหยุดเดิน ตรงนี้คือจุดสิ้นสุดของหิมะและรอยเท้าก็หายไปด้วย
อะไรฟะ ทำไมหายไปล่ะว้า โกรธเฟ้ย จู่ๆหายไปเฉยๆ ไร้ความรับผิดชอบที่สุด!!! ฉันคิดอย่างโมโห
เป๊าะ!!!
ตูม!!!
ฉันคว้างคทาไปตามสัญชาตญาณ
โป๊ก!!!
"แอ้ก!!!"เสียงร้องบ่งบอกถึงความเจ็บ แต่...ฉันว่าเสียงมันคุ้นๆอยู่นะ
"น่อ...ไม่เห็นต้องคว้างคทาเลยนิ"อาชูร่าคลำหัวป้อยๆ พูดด้วยน้ำเสียงขบขันมือข้างหนึ่งถือคทาเดินมา
"ฉันน่าจะถามเธอมากกว่านะ"ฉันว่าพลางคว้าคทามาจากมือ มันมาทำอะไรแถวนี้อีก(วะ)
"น่อ ก็เห็นเธอเดินเข้ามาก้มๆมองๆท่าทางน่าสนุกดีก็เลยแอบตามมาแล้วก็...."
"กิ่งไม้หัก หล่นลงมา"ฉันต่อให้ ตอนนี้ฉันรู้สึกอารมณ์เสียกับหน้าของยัยนี่ที่ยิ้มๆอยู่ตลอดเวลาแถมยังกวนโอยอีกต่างหาก ต่อให้ไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ
"ใช่แล้ว!!!"เจ้าตัวตอบหัวเราะอย่างสนุก ทั้งๆที่ก็ไม่เห็นมีอะไรสนุกตรงไหน
"เธอหัวเราะอะไรของเธอ?"ฉันถามชักเริ่มจะอารมณ์เสียมากขึ้น
"น่อ ก็อาชูร่ามีความสุขนี่นานิ"อาชูร่าตอบ แต่ทำไมต้องมี นิๆน่อๆต่อท้ายด้วยฟะ
"ประสาท"
"มั้งน่อ"เจ้าตัวตอบแล้วหัวเราะอีก นี่แกจะบ้ารึไงคนเค้าด่าแล้วยังยอมรับได้น่าตาเฉย(แถมยังยิ้มอีก)
"วันนี้ไปเล่นกับอาชูร่ากันเถอะน่อ"
"ไม่"
"ทำไมนิ? ไปเล่นกันเน้อ ปะๆ อาชูร่ามีเพื่อนตั้งเยอะแยะเลยน้า-- "
"ไม่"
"ไปเถอะๆ"
โป๊ก!!!!
"โอ๊ย!!"อาชูร่าคลำหัวป้อยๆ หลังจากที่ฉันฟาดคทาใส่ซะเต็มแรง
"บอกว่าไม่ก็ไม่ไง ยังจะมาตื๊ออะไรอีก ก็เพราะเธอไม่ใช่รึไงถึงได้ทำให้ฉันต้องยุ่งอยู่ขนาดนี้น่ะ ว่าไง!!!!"ฉันตวาดใส่อาชูร่าด้วยอารมณ์เสียสุดขีด
"ทำให้ยุ่ง?"อาชูร่าพูดออกมาอย่างงงๆ
"เออสิ"
"อาชูร่าไปทำอะหยังให้ยุ่งเหรอนิ?"อาชูร่าถาม ส่วนฉันก็ยังอารมณ์เสียอยู่ดี ถูกด่าไปตั้งขนาดนั้นทำไมมันไม่เลิกยิ้มซะทีโมโหเฟ้ย
"ก็เพราะเธอไม่ใช่รึไงที่ฆ่าคนไปตั้งสองคน ทำให้ฉันต้องอดหลับขับตานอนอยู่ทักวันน่ะ"
"เง้อ---- อ่า... น่อ... อาชูร่าฆ่าใครงั้นเหรอนิ?"
"แล้วไอ้ศพคนหัวดำ กับหัวแดงที่อยู่ที่หมู่บ้านตอนนี้เธอจะบอกว่าไม่รู้เรื่องงั้นเรอะ!!!"
"เง้อ... อ๋อๆๆๆๆๆๆ สองคนนั้นเหรอน่อ? คนที่อาชูร่าเจอวันที่เจอเธอน่ะเหรอ? อาชูร่าไม่ได้ทำนะ คนหัวดำๆเค้าถูกฆ่า"
"ก็ถูกเธอฆ่าไม่ใช่รึไง!!!!"
"เปล่าซักหน่อยนิ มีดาบจากไหนก็ไม่รู้ลอยมาต่างหาก แล้วคราวนี้ก็แทงคนคนนั้นไปเลย"
"นี่.. เธอคิดว่าเธอจะโกหกฉันได้งั้นเหราอ!?"
"ไม่ได้คิดเลยเน้อ..."อาชูร่าตอบ(ตั้งแต่ที่คุยมานี่มันยังไม่เลิกยิ้มซักที ขากรรไกรค้างเหรอวะ?)
"เอานิ เดี๋ยวอาชูร่าจะ(พยายาม)เล่าเรื่องให้ฟังเอง ใจเย็นแล้วกินผลไม้ไปด้วยแล้วฟังไปด้วยดีกว่าน่า..."
"เพราะถ้าอาชูร่าตั้งใจจะฆ่า อาชูร่าก็คงฆ่าตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะน่อ"อาชูร่าพูดอย่างอารมณ์ดีพลางเอาผลไม้ของฉันใส่ปากกร้วม
โป๊ก!!!!
"แอ้ก!!"
"มันเรื่องอะไรที่เธอจะต้องมากินผลไม้ของฉัน ห๊ะ"
"น่อ-- ก็อาชูร่าหิวนี่นา(เอิ๊กๆ)"อาชูร่าพูดพลางหลบคทาที่ฉันฟาดใส่
"ยังพูดอีก!!!!"
"ย้ากๆๆ ตายๆๆๆ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น