เพียงภูผา

          ...ขอเป็นตะวันเพียง เคียงคู่ภูผาตลอดไป...

          จะมีความกลัดกลุ้มใจใดในราชสำนัก ที่จะสร้างความสะเทือนเดือดร้อนไปทั้งแผ่นดิน หากมิใช่เรื่อง องค์เจ้าเหนือหัว ยังมิมีองค์รัชทายาทไว้สืบราชสันตติวงศ์

           ประเพณีการคัดเลือกหญิงสาวจึงกำเนิดขึ้น หากหญิงสามัญชนที่เข้าถวายตัวมิเป็นที่ทรงโปรดปรานหรือไม่ได้ให้กำเนิดพระหน่อ จะได้รับอนุญาตให้กลับบ้านเมื่ออยู่ปฏิบัติหน้าที่จนครบ ๑๘ เดือน เป็นเงื่อนไขฟังดูดีจนเพียงอุษาตัดสินใจเดินเข้าสู่กรงทองด้วยความเต็มใจ มีแต่ความหวังว่า เธอจะไม่ได้เป็นที่โปรดปรานและได้กลับบ้านตามกำหนด

           ทุกรุ่งทิวาราตรีที่ผ่านพ้น ในใจก็คิดถึงแต่อิสรภาพสู่การเริ่มต้นชีวิตใหม่

           ถ้าไม่มีบุรุษผู้สูงศักดิ์มาทำให้หวั่นไหว ภาระหัวใจก็เริ่มสวนทางกับหน้าที่และความลับที่จะต้องรักษาไว้เท่าชีวิต