คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : บทที่ 23 : 1 วั น
บทที่ 23
__________________________________________________________________________________________
โอยย.. กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย...
ผมเหลือบตาไปมองนาฬิกาบนหัวเตียง ตีสาม... แต่เอ๊ะ! โหวงๆไงชอบกล... ไอ้บอลหายไปไหนหว่า -..-“ อย่าบอกนะว่า...
O_o จริงๆด้วย! ผมถีบมันลงไปกองกับพื้นอะ - -“ เอาไงดี ลากมันขึ้นไปที่ๆมันควรอยู่ดีกว่า...ห้องมันหนิเนอะ ผมแค่แย่งที่นอนมันไม่พอยังอุตส่าห์ถีบเจ้าของห้องตกเตียงอีก เฮ้อ~
โอ๊ย...หนักยิ่งหว่าควายอีกมันน่ะ ทำยังไงมันจะลุกล่ะทีนี้
“ไอ้รถถังเอ๊ย...” ผมบ่นใส่มันเบาๆขณะฉุดกระชากลากถูมันอยู่ได้ซักระยะ จนผมเริ่มปลงตัวเอง
“อะไร แค่นี้ทำบ่น” เฮือก! ไอ้บอลลืมตาปรือมองมาทางผม
“ถีบกรูไม่พอ ยังหาว่ากรูเป็นรถถังอีก”
“แฮ่ๆ ^^” ก..กรูไม่ได้ตั้งใจ” ผมได้แต่ยิ้มฝืดๆใส่มัน
อุบ! ไอ้บอลกระชากแขนผมลงให้ผมลงไปนอนกองกับมัน แล้วมันก็จัดให้ผมนอนหนุนอกมัน >///< แบบนี้ก็เขินแย่สิ
“อ..อะไรของเมิงเนี่ย”
“แบบนี้แหละดีแล้ว นอนพื้นมันเจ็บหัวนะ” มันบอกเสียงเรียบ
“ม..ไม่ใช่อย่างงั้น! อ..เอ่อ...”
“ลืมแล้วล่ะสิ” น้ำเสียงมันฟังเศร้าๆชอบกล เหมือนน้อยใจอะไรผมงั้นแหละ
“ลืมอะไร” นั่นสิ ผมลืมอะไรน้า…
จุ๊บ!
O///O
ไอ้บอลมันจุ๊บที่หน้าผากผมเบาๆ
“นอนต่อนะที่รัก” มันบอกแล้วก็กอดผมจากนั้นมันก็หลับไปเลย อ๊ากกก ! มันจะทำให้ผมบ้าแล้ววว >///<
.
.
กริ๊งงงง~ !!!
โว้ยยย!! นี่วันหยุดนะเฟ่ย!! จะตั้งนาฬิกาทำแหะอะไร - -“ เมื่อคืนอุตส่าห์ฝันดีแท้ๆ มาหงุดหงิดตอนเช้าจนได้...
เหอๆ อย่าพึ่งงงนะครับ ก็นี่มัน6โมงเช้าเอง ปิดเทอมแล้วด้วย นาฬิกาปลุกไอ้บอลก็ดังอยู่ได้...แล้วทำไมผมไม่ปิดล่ะ เฮ้อ~
ตุบ!
ผมปิดนาฬิกาอย่างหมดอาลัยตายอยาก...แค่นี้ก็ได้เวลานอนต่อแล้ว ครอก~ ^^
zZzZZz~
“ชา...ตื่น”
“หือ...”
“ตื่นได้แล้ว”
“อืมมม...” เอ๊ะ.. - -a อะไรเป่าหน้าผมอยู่นะ... ฮ้าววว~
O___O !!
^__________^
“จ๊ากกก!! ไอ้บอล! มานี่ตั้งแต่เมื่อไหร่” แถมมันดันยื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วก็ยิ้มโชว์ฟันขาวทุกซี่ด้วย...ที่สำคัญ..มันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วอะ
“ตกใจอะไรอีกล่ะ...อ่อลืมไป...วันนี้กรูหล่อ ฮ่าๆๆ ^O^” แล้วผมก็ผลักหัวมันออกไป...ด้วยความหมั่นไส้
“ไป..ไปอาบน้ำได้แล้ว เวลายิ่งน้อยๆอยู่24ชั่วโมงเองนะ” มันบอก...ห..หา...24ชั่วโมงที่มันพูดนี่...หมายถึง... ‘แฟน’…1วันของการเป็นแฟน O_O
“นี่เมิงเอาจริงหรอวะ...” เอาล่ะสิ..ผมเริ่มสับสนอีกแล้ว
“เออน่า...”
.
.
หลังจากอาบน้ำกินข้าวเสร็จ ไอ้บอลก็ลากผมมาจนถึงศูนย์การค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง
“นี่คือ ‘เดทแรก’ ของเมิงกับกรูนะ ^^ ” ไอ้บอลพูด
“ไอ้บ้า...> <”
“เขินหรอเนี่ย...ชาเขินหรอออ...ฮ่าๆๆ” มันจะยังมาทำหน้าสบายใจอยู่อีก... จะไม่ให้ผมเขินได้ไงล่ะครับ ตอนนี้มันกับผมกำลังนั่งอยู่ในร้านไอติมกันสองต่อสองนี่นา...แล้วมันก็ดันพูดเหมือนอยากให้คนทั้งร้านรู้ว่าผมมาเดทกับมันเลย..เสียงดังซะขนาดนั้น
“วานิลาซันเดย์สองครับ” ไอ้บอลบอกพี่คนขาย...มันรู้ใจผมไงครับ >///< ผมกินไอติมทีไรสั่งแต่วานิลา อิอิ...ผมคิดพลางเบี่ยงหน้าออกไปนอกร้าน...ไม่รู้สิ..ยังไม่อยากให้มันเห็นว่าผมกำลังยิ้มอยู่มั้งครับ ^///^
“ขอบใจนะ...” ผมพูดลอยๆออกไป
“อะไร...กรูสั่งมากินเองต่างหาก หึหึหึ” อ่าว มันได้ยินด้วยแฮะ…มาไม้นี้นึกว่าผมจะเชื่อหรอ
“ก็ได้ๆ ฮ่าๆๆ” ช่วยมันเล่นหน่อยครับ เดี๋ยวมุขมันขายไม่ออก
“ฮ่าๆๆ”
5นาทีผ่านไป~ วานิลาซันเดย์2ถ้วยก็ตระหง่านอยู่หน้าผมทั้งสอง น่ากินจัง.. ^^
“นี่ของเมิงใช่มั้ย...กรูไม่สนละนะ ฮ่าๆ” ด้านได้อายอดครับท่าน วานิลาซันเดย์เชียวนะ หุหุ
“เชิญเลยคร้าบ...คุณชาย” ไม่ต้องเชิญหรอกคร้าบ...ผมไม่พลาดอยู่แล้ว อิอิ
“ง่ำๆๆ ^O^… แค่กๆ -O- ง่ำๆ แค่กๆ” แปลกจัง ทำไมผมไอหว่า...อืม..ร้อนๆหนาวๆ ไงไม่รู้ด้วย
ไอ้บอลก็มองหน้าผมทีนึงแล้วมันก็ก้มลงกินต่อ
“อร่อยจนสำลักไอติมเลยหรอวะ ฮ่าๆๆ กรูเดาใจเก่งใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ”
“แค่กๆๆ ส..สำลักบ้านเมิงดิ...แค่กๆๆๆ” จู่ๆก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมาครับ
“แค่กๆ!!”
“...ชา...เป็นไรป่าว..” ไอ้บอลเลิกสนใจไอติมแล้วครับ
“แค่กๆๆ..”
“ม..ไม่สบายรึเปล่า” ไอ้บอลเริ่มหน้าเสียแล้วครับ...มันเอาฝ่ามือมาแตะหน้าผากผม
“เฮ้ย! เมิงไม่สบายนี่!...” ห..หา! ผมไม่สบายหรอเนี่ย...ผมลองเอามือแตะหน้าผาก...จริงๆด้วยครับ ผมตัวร้อนมากเลย...วันนี้เลยมึนๆไงไม่รู้
“อ..เอ่อ..”
“กลับบ้านกัน!” ไอ้บอลบอก
“อยู่ต่อก็ได้...ตอนบ่ายเมิงจะดูหนังไม่ใช่หรอ”
“จะบ้าหรอ! เมิงตัวร้อนนะ!” หน้าไอ้บอลจริงจังมากครับ...ผมก็เริ่มเขินๆอีกแล้วสิ..ก็...มันเป็นห่วงผมอีกแล้วนี่นา…แล้วผมจะขัดอะไรมันได้ล่ะครับ..>///<
.
.
มันพาผมนั่งรถแท็กซี่กลับมาส่งที่บ้านมัน ซึ่งตอนนี้พี่เบลล์ไม่อยู่
“ไปนอนก่อนนะ” ไอ้บอลบอกผม ผมก็พยักหน้าแล้วเดินขึ้นไป…ความรู้สึกมึนๆ ทำให้ผมเดินเซไปด้านข้าง
หมับ!
ไอ้บอลคว้าตัวผมไว้ทัน
“ไปส่งนะ”
ไอ้บอลพาผมไปบนเตียงแล้วมันก็ออกไป...ผมก็นอนคิดไปคิดมาว่าทำไมจู่ๆถึงไม่สบาย... ผมไปติดจากใครมาล่ะเนี่ย ไอ้บอลก็สบายดีนี่นา...
ตัวผมร้อนจริงๆแหละครับ ตอนเช้ายังดีอยู่เลย..ปวดหัวซะด้วยสิ...ทำไมต้องเป็นวันนี้นะ...
“พี่เบลล์! ตัวร้อนต้องกินยาอะไร” ผมได้ยินประโยคนี้ลอดประตูมา จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเสียงคนเดินไปเดินมา...ไอ้บอลคงโทรหาพี่เบลล์มั้งครับ มันคงไม่เคยปฐมพยาบาลใคร...
.
.
แอ๊ด...
ผมปรือตาดูเห็นประตูเปิด พร้อมกับไอ้บอลและของสารพัดอย่าง...โอว! ผมป่วยร้ายแรงขนาดนั้นเชียวรึ...ผมได้แต่นอนหลับตานิ่งๆ เพราะตอนนี้ปวดหัวมาก...
ได้ยินเสียงเหมือนมันวางของไว้ข้างๆเตียง แล้วมันก็นั่งตรงนั้น...มันนั่งนิ่งอยู่นาน จนผมไม่รู้ว่ามันกำลังทำอะไร ซักพักมันก็เอามือมาแตะที่หน้าผาก...จนผมเผลอปรือตาขึ้นมา...
“ตื่นแล้วหรอ” มันชักมือออกมา
“…” ผมพยักหน้าช้าๆ ไม่มีแรงจะพูด
“กินยาก่อนนะ” มันพยุงตัวผมให้ลุกแล้วยื่นยากับน้ำมาให้...ผมยื่นมือสั่นๆออกไป...แรงเหลือน้อยเต็มทน
“กรูป้อนนะ” แต่มันเร็วกว่า...ผมก็อ้าปากอย่างว่าง่ายแล้วมันก็ป้อนน้ำตาม เม็ดยาก็ไหลลงคออย่างง่ายดาย...
“อะ...นอนต่อนะ” มันจัดให้ผมนอนลงที่เดิม
‘ขอบคุณ’ ผมทำปากพะงาบๆ แล้วมันก็ยิ้มให้ผม...ตอนนี้มันดูอ่อนโยนมากๆ
มันนั่งลงข้างเตียง เอามือลูบหน้าผากผมเบาๆ แล้วก็จ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น...แบบนี้..คือการรักษารึไงกัน...
อะ! มันทำท่าเหมือนตกใจ แล้วเดินออกไป... แล้วก็กลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาว
มันเช็ดที่ใบหน้า ลงไปที่ลำคอ แล้วก็แขน... ผมมองมัน...มันมองผม...มือมันไม่ขยับแล้ว..มันคิดอะไรอยู่นะ
พูดอะไรบ้างสิ
จะนิ่งไปถึงไหน
ขอร้องล่ะ
พ..พูดออกมาเถอะ...
มันเอามือไปแตะที่หน้าผากผม แล้วใช้นิ้วเกี่ยๆเล่น
ความรู้สึกนี้มัน...จริงๆหรือ...เมื่อคืน...มันไม่ใช่ความฝัน...
“นอนต่อนะที่รัก”
“นอนต่อนะที่รัก”
“นอนต่อนะที่รัก” ...
__________________________________________________________________________________________
to be continue...
อย่าพึ่งฆ่าหมกส้วมคนแต่งนะครับ แหะๆ ^^"
ผมหายไปนานจริงๆนะเนี่ย T^T ตอนต่อไปต้องรอหน่อยนะครับ อิอิ
ฝันหวานครับ
PS.1 แจ้งข่าวนิดนึงครับ พอดีผมติดค่ายอยู่ คงต้องรอกันอีกนะครับ แหะๆ ขอประทานอภัยล่วงหน้า -/\-
PS.2 กล่องเม้นท์แบบใหม่นี่ดีจัง หุหุ เม้นท์วันละนิดจิตแจ่มใสครับ ^^
v
v
v
ความคิดเห็น