คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : บทที่ 28 : ภ วั ง ค์
บทที่ 28
__________________________________________________________________________________________
จากวันนั้น...รอบตัวผมก็กลายเป็นสีชมพู >///< งานโรงเรียนก็ผ่านไปได้อย่างราบรื่น ติดอยู่ที่ว่าไอ้ตัวปัญหานี่มันเอาแต่ร้อง คือช้านนร้าากกกกเธออออออ กรอกหูผมทั้งปิดเทอม พวกเราเติบโตเป็นเด็กมัธยมศึกษาปีที่ 5 อย่างสมศักดิ์ศรีแล้ว..ซะที่ไหนล่ะ ฮ่าๆๆ ผมหมายถึงว่าทั้งผมทั้งบอลไม่ติด รง ติด ร. เลยต่างหากล่ะครับ แหะๆ แต่สำหรับไอบอลนะ มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ พอเห็นเกรดมันแล้วอยากผมดำดินหนีเลยครับ รู้สึกตัวเองต่ำต้อยขึ้นมาทันใด ฮ่าๆ
ในช่วงปิดเทอม ด้วยความสอดรู้สอดเห็นของพวกไอ้ว่าน ขอเน้นนะครับว่า ไอ้ว่าน เพราะมันนี่แหละเป็นแกนนำไปเค้นความลับทั้งจากผมแล้วก็ไอ้บอล.. หึหึ แค้นมันครับ มันทำให้เรื่องของผมกับบอลเป็นที่รู้กันกระจ่างแจ้งในวงไพ่ ส่วนไอ้บูม ไอ้กร ก็พากันดีใจยกใหญ่ เลยจัดทัวร์นาเมนต์ไพ่แบบโต้รุ่ง ทำเอาคนหล่ออย่างผมหมดสภาพในเช้าวันที่อากาศสดใสแบบนี้
'ปัก! ' ..โอ๊ะ -o-” ..หมอน.. อย่ายุ่งกับกรู กรูยังไม่อยากตื่น T^T
“ไอ้ชาาาา ไอ้ชาโว้ยยยย” ไอ้กรกับไอ้บูมแหกปากไปพร้อมๆกับเขย่าขาของผมไปด้วย..เฮ้อออ มุกนี้เมิงเล่นมาเยอะแล้วนะ แล้วกรูเคยตื่นให้เมิงมั้ย..แหะๆ ผมคิดอย่างมีชัยพร้อมกับทำไม่รู้ไม่ชี้ หลับตาต่อไป ไม่สะทกสะท้านกับอุปสรรคด้านหน้า..กรู จะ นอน โว้ยยยย
“กรูก็นอนตีห้าครึ่งเหมือนเมิงแหละ ตื่นโว้ยไอ้ชา” แง่งงงง กรูบอกแล้วไงว่ามุกนี้มันไม่ได้ผล หึหึ -_,-
“เออ เร็วๆเลยเมิง ตื่นนนนนน”
กรู ไม่ ตื่น โว้ยยยยย!!
ฮ่าๆๆๆๆๆ (หัวเราะในใจอย่างบ้าคลั่งๆ)
ฮ่าๆๆ
หะ..หะ
. . .
'จุ๊บ.. ^3^'
- /// -
“ตื่นได้แล้วครับที่รัก”
O///O
! ! !
โอ้ววว มายยยย ก๊อดดดดด!! ไอ้บอลมาจากไหนเนี่ยยยย!! ที่สำคัญมาขโมยแก้มผมไปได้ยังง้ายยยยยย >/////<
“นี่ไง ตื่นแล้วหรอชา อรุณสวัสดิ์น้าาาา” ยังไม่พอดันมาทำหน้าระริกระรี้อีก..น่ารักจัง..ไม่ไหวนะเว้ยยยยยย..กรูเขิน -////-..ผมรีบซุกใบหน้าในหมอนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับ..
“อ..อ..อรุณสวัสดิ์”
“อ๊ายยยย..พี่บอล ทำอะไรน้องชาอ๊ะ >O< !! ไอ้เอี้ยชา..กรูปลุกตั้งนานไม่ยอมตื่นนะเมิง ฮ่าๆๆ” เหอะๆ เสียงแบบนั้นของไอ้กรผมคงลืมไม่ลงจนวันตายเลย ฮ่าๆๆ
“เดี๋ยวนี้ต้องให้ไอ้บอลปลุกคนเดียวใช่มั้ย..ใช่ซี่ๆกรูไม่ใช่ไอ้บอลนี่” ตามด้วยถ้อยคำประชดประชันของบูม
“ก็แน่ล่ะพวกเมิง ฮ่าๆๆ” ไอ้บอลหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ -///-
“...” ส่วนผมเองก็ได้แต่เงียบ เอาหัวซุกหมอนไว้อยู่อย่างนั้น..ไอ้พวกบ้าเอ้ย!! กรูเขินเป็นนะโว้ยยย
“ไอ้กรอย่าไปล้อมันมาก ฮ่าๆๆ ดูดิไอ้ชามันเขินใหญ่เลย”
“ฮ่าๆๆ เมิงก็ล้อมันเหมือนกันแหละ ไอ้บูม ฮ่าๆๆ”
“พวกเมิง!!” ไอ้ผมก็ทนไม่่ไหวครับ เลยจะลุกขึ้นมาด่ามันกลับ แต่..
'หมับ!'
ไอ้บอลคว้าแขนของผมไว้ แล้วดึงตัวผมให้ลุกขึ้นยืน
แล้ว..สายตาเราก็ประสานกันชั่วขณะหนึ่ง.. อุ่ย..เอาอีกแล้วกรู o///o
“อ๊ายยยย~ ฮิ้วววว~ เราดูมากี่เลิฟซีนแล้วเนี่ยยยย~”
“เขินจังเลยตัวเอ๊งงงงงง~ ดูไปดูมากรูเริ่มอยากมีมั่งแล้ว ไอ้บูมเมิงมาเป็นแฟนกรูมา *O*”
'ป๊าบ!'
เสียงไอ้บูมถีบไอ้กรล้มลงไปกองที่พื้นครับ ฮ่าๆ
“ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆ” ทั้งผมกับไอ้บอลหัวเราะอย่าสะใจ ฮ่าๆๆ
“อูยยย~ เจ็บบบบ.. แต่ยังไงก็ ขอแสดงความยินดีกับคู่ใหม่ปลามันของเราด้วยคร้าบบบบ” เอ่อ..ผมว่าตอนนี้ไอ้บูม ไอ้กรคงกลายเป็นแฟนคลับบอลชาอย่างเป็นทางการแล้วล่ะครับ อิอิ
“ด้วยความยินดี ^^” เฮ้ๆ ไอ้บอลดันไปเล่นตอบมันอีก
“ไปอาบน้ำแปรงฟันได้แล้ว ชา ^_____^” อ..ไอ้บอล!! เมิงพูดอย่างเดียวก็ได้ ไม่เห็นต้องยิ้มโชว์ฟันสามสิบสองซี่ของเมิงเลย..เมิงน่าจะรู้ได้แล้วว่ากรู..แพ้รอยยิ้มนั้น >///<.. เฮ้ออออ สุดท้ายมันก็ทำให้ผมก็หน้าแดงขึ้นอีกจนได้
“ฮิ้วววววววววววววว~” ไอ้สองตัวนี่!! พวกเมิงไปรับจ้างแห่ขันหมากมารึงายยยยยย
.
.
ผมกับไอ้บอลเดินไปโรงเรียนพร้อมกัน นั่งเรียนติดกัน ทำงานอยู่กลุ่มเดียวกัน กินข้าวด้วยกัน โดนไอ้พวกวงไพ่แซวแล้วก็เขินไปพร้อมๆกัน..แต่ผมน่ะ..ชอบที่สุดเลยล่ะครับ..เวลาแบบนี้ >///<
ขอเดาว่า..ไอ้บอลเอง..ก็คงคิดไม่ต่างกัน ไม่อย่างงั้น มันคงไม่ยิ้มหน้าระรื่นแบบนี้ทั้งวันทั้งคืนหรอกครับ อิอิ
พอเลิกเรียน เราก็ออกจากห้องเรียนพร้อมกัน แล้วมันก็เดินนำผมมาที่สระบัว..ช่วงเวลานี้ พวกไม่นอนหอก็กลับบ้านไปหมดแล้ว เวลาพลบค่ำแบบนี้ แสงที่สะท้อนบนผิวน้ำแบบนี้ สายลมอ่อนที่พัดโชยมาแบบนี้ แล้วก็..มีไอ้บอลที่นั่งอยู่ข้างๆ..แบบนี้
.
.
ทั้งผมและไอ้บอลปล่อยให้ความนิ่งเงียบคลอบคลุมบรรยากาศตอนนี้
ผมคลี่ยิ้มเล็กๆ แล้วค่อยๆโน้มหัวไปพิงไหล่ที่อยู่ข้างๆ.. ไอ้บอลสะดุ้งเบาๆ ทำเหมือนว่ามันไม่คิดว่าผมจะทำอะไรแบบนี้ แล้วก็นั่งอยู่นิ่งๆอย่างนั้น.. สิ่งที่ผมเห็นเบื้องหน้าก็คือภาพคนสองคนที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขสะท้อนผ่านผืนน้ำผืนนี้
และมีอีกอย่างที่ผมสัมผัสได้..
ตุบๆ.. ตุบๆ.. ตุบๆ..
ไม่รู้เจ้าของเสียงนี้คือใครกันแน่.. ของผมหรือเปล่านะ.. ของไอ้บอลหรือเปล่านะ..
แสงอาทิตย์ค่อยๆดับลง พร้อมสายลมเย็นๆค่อยๆโชยมา.. เราต่างปล่อยให้ความเงียบเป็นตัวบรรยายความรู้สึกที่มีต่อกัน
มากขึ้น...
เพิ่มมากขึ้นทุกที...
ความรู้สึก ความคิด ร่างกาย.. ทำไมในเวลาแบบนี้มันควบคุมยากจังเลยนะ
“บอล..” ปากของผมขยับเองอย่างควบคุมไม่ได้
“หืม?” ไอ้บอลยิ้มบางๆหันหน้ามามองผมช้าๆ.. ให้ตายสิ.. ผมไม่อาจหลบสายตาแบบนี้ของไอ้บอลได้จริงๆ.. เหมือนมีเวทมนต์สะกดอย่างไงอย่างงั้น
“ชาว่า..”
“...”
“ชา..ตกหลุมรักบอล..อย่างจังเลยล่ะ” อาาา..ไอ้หัวใจนี่ก็เต้นอยู่ได้ ขออย่างเดียวล่ะ..อย่าเต้นแรงจนหลุดออกมาเลยนะ
__________________________________________________________________________________________
to be continue...
ก่อนอื่นขอกราบงามๆอย่างไทยเลยครับที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีข้อแก้ตัวครับ ยอมรับผิดทุกอย่าง ฝีมือการเขียนอาจจะตกไปบ้าง ต้องขออภัยจริงๆครับ T^T
แล้วก็ขอกราบขอบคุณแฟนๆเรื่องนี้ที่ยังติดตามกันอยู่นะครับ ขอบคุณที่จะไม่ทิ้งกัน อิอิ
ยังไงก็ขอกำลังใจเหมือนเดิมนะครับ เม้น+โหวต ให้ชื่นใจหน่อยนะครับ ^^
ฝันหวานครับ^^
ความคิดเห็น