อีกวันเดียวจะจบปี3แล้วนะ
เขียนโดย
cupids
หวัดดีๆ
จำไม่ได้แล้วว่าปีที่แล้วได้เข้ามาบ่นในนี้บ้างรึป่าว
เขียนใส่สมุดว่างเล่มนึงได้อยู่ไม่กี่หน้าก็เลิกไป
เพราะบังคับความขี้เกรียจของตัวเองไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆ
วันนี้ก็เหมือนทุกครั้งที่เข้ามาเขียนไดอารี่
มีแต่เรื่องน่าเบื่อ น่าปวดหัว
ไม่ใช่ว่าวันไหนไม่เข้ามาบ่นคือรู้สึกดี มีความสุขหรอก
แค่บางทีมันก็ รู้สึกแย่จนทำอะไรไม่ไหว
เบื่อจัง
บ่นทุกครั้ง ว่า...
กลัวโดนทิ้ง กลัวการอยู่คนเดียว
กลัวว่าจะไม่เหลือใครไว้ในความทรงดีๆเลยล่ะ
เรื่องดีๆก็มีแต่ก็ไม่เคยมองเห็น
อยากจะปลงได้อย่างที่พูดจัง
แต่มันก็เหมือนทุกครั้ง คือ...ทำไม่ได้
อยากเลิกนิสัยคิดมาก คิดทุกอย่าง ชอบคิดไปเองคนเดียว
กลัวทุกอย่างก่อนที่จะเจอมันเข้าจริงๆซะอีก
น่าเบื่อเนอะ เป็นคนแบบนี้จะไปมีความสุขได้ยังไง...
22พ.ค.นี้ก็ที่มอก็จะมีงานบายเนียร์แล้ว
อื้อ ลืมบอกเลยว่าตอนนี้กำลังจะจบปี3 แล้วนะ
เหลือสอบตัวเดียวเอง ^^
มาถึงจุดนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้เนอะ รู้สึกตัวเองแก่จังเลย
งานบายเนียร์เรายังลังเลอยู่เลยว่าจะไปดีมั้ย
เพราะว่า ถ้าไปเราก็ไม่รู้จะนั่งรถอะไรไป-กลับ
แล้วชุดเป็นกระโปรงมันก็ต้องฟรุ้งฟริ้งใช่มั้ยล่ะ
ไม่เหมาะกับใส่ออกจากไปเลยอยู่เเล้ว เพราะเราไม่มีรถไปส่งอยู่แล้วล่ะ
แล้วคือ ถ้าไป ตอนขากลับเราก็ต้องกลับคนเดียว
เพราะเพื่อนในกลุ่มเดียวกันมันก็ไปกินเหล้าต่อกันหมด
ก็ไม่รู้ว่าจะกลับบ้านยังไงดี
ไป ไม่ไป ก็คงไม่ต่างกันหรอก
ก็ไม่มีตัวตนเหมือนกัน
เบื่อโรคขี้น้อยใจจัง
เมื่อไหร่จะหายก็ไม่รู้สิเนอะ ฮ่าๆๆ
แคร์เขาแต่เขาไม่แคร์เรา รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง
ก็ยังจะรอ คาดหวัง ให้คนอื่นมาใส่ใจเราอยู่นั่นแหละ
ตลกเนอะ ฮ่าๆๆๆ
จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก
มันคงร้องออกไปหมดแล้วมั้งกับความรู้สึกพวกนี้
แต่ก็ไม่จริงหรอก
น้ำตามันไม่หมดลงง่ายๆ
น้ำตาไหลอีกแล้ว หน้าตาหน้าเกลียดยังร้องไห้หน้าเกลียดอีก ฮ่าๆๆๆ
เบื่ออีกแล้ว
เสียใจอะไร น้ำตามันก็ชอบไหล
เป็นแบบนี้ทุกที
น่าเบื่อจัง
ร้องไปก็ไม่มีใครรู้จะร้องไปทำไมวะ ฮ่าๆๆๆ
ตลกดีเนอะ
แสดงออกที่ไหนไม่ได้
ต้องมาเรียกร้องความสนใจในนี้ฮ่าๆๆๆ
ถ้ามแฟนก็คงจะดีมั้ง
เห็นใครๆเขาก็มีแฟนกัน
มีอะไรก็สนใจแค่แฟน เพื่อนมันก็รองลงมาทั้งนั้น ฮ่าๆๆๆ
แต่หน้าตาน่าเกลียดแบบนี้ใครจะเอา ฮ่าๆๆๆ
ไปดีกว่าเนอะ
ไม่รู้จะพิมพ์อะไรแล้ว
พิมพ์ไม่ไหวแล้ว
ไม่มีใครฟัง ไม่กล้าบอกใคร
แค่ได้มาระบายในนี้ ก็โอเคแล้วมั้ง
อยากกลับบ้านจัง กรุงเทพไม่เห็นมีอะไรดีเลย
เกลียดคนกรุงเทพ
เกลียดการเข้าสังคม
เกลียดที่ต้องปั้นหน้ายิ้ม
เกลียดพวกเสแสร้ง
เกลียดคนไม่จริงใจ
เกลียดคนที่ไม่เคยแคร์กัน
เกลียดไปหมดทุกอย่าง
ทำไมมันใจร้ายกับเราจังเลย
บางทีก็ไม่ไหวนะเว่ย ไม่รู้จะต้องทำหน้ายังไง
เวลาที่เพื่อนมันเล่นกัน แต่เราไม่เคยมีบทบาทอะไรเลย
รอบตัวมีแต่คนคุย หัวเราะกัน แต่เป็นเราที่ต้องแกล้งนั่งเล่นโทรศัพท์
เหมือนกำลังวุ่นวายอยู่กับโทรศัพท์
ไม่อยากเป็นแบบนี้
อยากเรียนจบไวๆ
แล้ววออกมาจากตรงนั้น
กลับบ้านไปทำงานที่บ้าน
ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว
อยากกลับตอนนี้เลย
มันอึดอัดนะเว่ย
...
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
13 พ.ค. 58
1,570
0
ความคิดเห็น