[TVXQfic] ปั๋วข้า...ใครอย่า(บังอาจ)แตะ!!(Yaoi)

ลำดับตอนที่ #11 : >>>Intro

Title: ปั๋วข้า...ใครอย่า(บังอาจ)แตะ!(Don’t touch my husband)
Pairing: ยุน/แจ
Rating : แล้วแต่จะคิด.....



!แนะนำตัวละคร!

คิม แจจุง : หัวหน้าแก๊ง มองรูยุง ถูกเบื้องบนสั่งให้ต้องมาดูแลคุณหนูสุดติ๋ม ที่ไม่เคยเห็นแม้แต่หน้าค่าตา... สถานะ : โสด ชอบไปหาคู่ครองแถวๆผัวบาร์ ไม่นิยมชะนีนะฮะ
ชอง ยุนโฮ : คุณหนูสุดติ๋ม ลูกชายท่านนายกฯ ว่าที่ประธานักเรียนคนต่อไป... จึงทำให้มีคนมาอาฆาตมาดร้ายบ่อยๆ สถานะ: โสดแต่งไม่ซิง
ปาร์ค ยูชอน : คุณหนูสุดแต๋ว(แตก) ชอบมิคกี้เม้าท์ เป็นชีวิตจิตใจ... แล้วก็ชอบคุณครูสอนมารยาทเป็นที่สุดด้วย>.<
คิม จุนซู : คุณครูสอนมารยาท ของเด็กชายปาร์ค - -" สิ่งที่หนักใจเป็นที่สุดคือ ความไม่รู้จักโตของชายน้อยแห่งบ้านตระกูลปาร์ค... จุนซุเกิดในตระกูลคิม มีพี่ชายชื่อแจจุง แต่ตัวเองไม่ชอบอยู่ในแก๊งที่มีแต่ความป่าเถื่อน เลยหนีออกจากบ้านมา
ชิม ชางมิน : ผู้กำความลับทุกอย่างในบ้านตระกูลชอง... เป็นคนลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน เงื่อนตาย....อ๊ากกกกกก แกะปมไม่ออก!! (ไม่ใช่และ)


คำจำกัดความของเรื่องนี้คือ....
เถื่อน! สถุน! อาจจะมีหยาบคายบ้างเล็กน้อย ก็ตามปรอทความหงุดหงิดของผู้เขียน...

ปล.... มันกลับมาแล้ว~

Warning : พึงระลึกไว้นะครับ ว่านี่คือแฟนฟิคชั่น... ใครที่รับไม่ได้...หรือไม่ได้มีใจรักจะอ่านก็กด Close ไปตอนนี้ยังไม่สายนะ ฟิคเรื่องนี้ เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน สถานที่ ในเรื่องไม่มีอยู่จริง ไม่ต้องการทำให้ใครเสื่อมเสีย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากมีคำหยาบคาย โปรดเข้าใจด้วยว่ามันจะมาเพิ่มสีสันในเรื่องครับ....

พร้อมแล้วใช่ม๊าย~

พร้อมแล้วก็......

ลุย!!!!
.
.
.
.

เช้าวันจันทร์... ฤดูใบไม้ผลิ ปี 2007

ขาเรียวก้าวอาดๆเดินนำชายชุดดำกว่า10คนบนระเบียงทางเดิน ไม่ว่าใครก็ตามที่เดินสวนเจ้าของขาเรียวที่มีใบหน้างดงามชวนฝันก็ต่างพากันก้มศีรษะลงเพื่อทำความเคารพต่อร่างบางผู้ทรงอำนาจที่สุด ณ ที่แห่งนี้....

...แก๊ง มองรูยุง....

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

คิม แจจุง หรือว่าที่รุ่นที่ 9 แห่งแก๊งมองรูยุงที่ครอบครองดูแลอาณาเขตทั่วทั้งหมดของโซลเอาไว้ พยักหน้ารับอรุณสวัสดิ์จากลูกน้องเบาๆ ก่อนจะทรุดตัวลงบนเก้าอี้บุนวม นุ่มนิ่มเป็นพิเศษสำหรับผู้ครองตำแหน่งว่าที่หัวหน้าโดยเฉพาะ

“นี่ครับ”

คิมฮีชอล เลขาคนงามทำหน้าที่ของตนเองอย่างขันแข็ง มือเรียววางแฟ้มเอกสารหนาบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ด้านหน้าท่านว่าที่หัวหน้าแก๊งทันที แจจุงหันไปมองเลขาคนสวย คนงามของเขาช้าๆก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

“...ผมไม่อ่าน...ไม่ได้หรอฮีนิม....”

“แฟ้มอื่นน่ะ....ได้....” ฮีชอลเลื่อนแฟ้มเอกสารอื่นออกให้พ้นทาง ก่อนจะวางแฟ้มเอกสารสีดำสนิทที่มีตัวอักษรนูนสีทองเป็นชื่อแก๊งลงตรงหน้าท่านว่าที่อย่างเบามือ “...แต่แฟ้มนี้....แกต้องอ่าน!!!”

ว่าแล้วก็เปิดแฟ้มหน้าที่จะต้องอ่านให้เสร็จสรรพ ดวงตากลมไล่สายตาไปยังตัวอักษรสีแดงเลือดบนแผ่นกระดาษก่อนดวงตาจะเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีด จนต้องพลิกกระดาษ2แผ่นซ้ำไปซ้ำมาจนแทบจะเปื่อยคามือ

“บ้าไปแล้ว บ้าแน่ๆ!!!!”

“ไม่บ้าหรอก...ก็คำสั่งโดยตรงจากท่านเรียวอุคเลยนี่นา.....”

“จะบ้าหรอ...ทำไมหมอนั่นไม่เข้าใจอะไรบ้างเลย!...นี่ฉันเป็นว่าที่รุ่นที่ 9 ของแก๊งมองรูยุงนะ!!! แล้วอยู่ดีๆจะให้ไปคอยดูแล คุณหนูสุดติ๋มประสาทแดกอะไรนั่นน่ะ บ้าแล้ว บ้าแล้ว!!!” คนพูดเริ่มเกิดอาการสติแตก แจจุงคิ้วขมวดเป็นโบว์ มือบางทุบโต๊ะทำงานอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยความไม่พอใจ ทำเอาฮีชอลที่ยืนดูการกระทำซาดิสม์อยู่นานเริ่มเกิดอาการทนไม่ได้

“...ท่านเรียวอุคเป็นถึงรุ่นที่ 8 คนปัจจุบัน...แต่นายเป็นแค่ว่าที่รุ่นที่ 9....ใช้สมองฉลาดๆกับหน้าสวยๆของแกตรองดูแล้วกันว่าควรหรือไม่ควรขัดคำสั่งท่านน่ะ....” เลขาคนงามกระซิบข้างๆหูเจ้านายคนสวยเบาๆ

“...แล้วจะให้ฉันคอยดูแลหมอนั่นในฐานะอะไรล่ะ....” ดูเหมือนร่างบางที่เกิดอาการสติแตกเมื่อครู่เริ่มจะสติกลับมาปกติเหมือนเดิม ว่าที่รุ่นที่ 9 ถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันหน้าไปขอพึ่งสมองของเลขาคนงาม

“ก็แล้วฐานะอะไรที่สามารถจะทำให้แกตัวติดกับคุณหนูสุดติ๋มนั่นได้ตลอดเวลาล่ะ?”

นั่นสินะ....ฐานะอะไรที่จะทำให้เราสามารถอยู่ข้างหมอนั่นได้ตลอดเวลา....

ฐานะอะไร.....

…
..
.

“นึกออกแล้ว!!!!” อยู่ดีๆว่าที่หัวหน้าแก๊งคนต่อไปก็โพลงขึ้นมา ดวงตากลมโตเป็นประกายได้อย่างไม่น่าเชื่อ นี่แปลว่าแจจุงจะต้องมีอะไรดีๆในหัวสมองอันชาญฉลาดนั่นแล้วแน่ๆ!

“ฐานะอะไรล่ะ” ฮีชอลถามตามมารยาททั้งๆที่ไม่ได้อยากรู้สักนิด

“บอดี้การ์ดไง!!!!!!”

คำตอบของคำถามทำเอาคนฟังแทบทรุด... อื้อหือ.... ตอบมาได้นะเอ็ง... ไอ่บอดี้การ์ดอะไรนั่นน่ะ มันยังห่างไกลความจริงจากที่เบื้องบนสั่งฉันให้มาบอกกับแก่อีกเยอะโข....

แต่เอาเถอะ ถือว่าเป็นการทำบุญทำทานให้แก่ลูกนกตาดำๆ....เดี๋ยวฮีนิมคนนี้จะบอกเอง

“ฟังให้ดีนะแจจุง....คุณหนูชอง ยุนโฮ คนเนี๊ยะ...เขาเป็นคนที่มีพันธะติดพัน....”

“พันธะ?”

“ใช่....ยิ่งโดยเฉพาะช่วงนี้เขามักจะโดนใครสักคนในมุมมืดจ้องจะทำร้ายเขาตลอดเวลา...เพราะเขาไม่มีความเหมาะสมสักนิด....นายก็รู้ใช่ไหม ว่าตำแหน่งประธานนักเรียนของโรงเรียนมยองมุน มีความสำคัญมาก”

คนฟังพยักหน้าเบาๆ แล้วนึกไปถึง โรงเรียนมยองมุน ชื่อดัง ที่มีอาณาเขตเป็นของโรงเรียนเป็นเนื้อที่กว่า 9 ไร่ เป็นโรงเรียนสำหรับลูกมหาเศรษฐีที่เกิดมาพร้อมเงินทองมากมายที่จะให้นำมาใช้ถลุงในโรงเรียนแห่งนี้ เพราะเป็นโรงเรียนชื่อดังขนาดนี้ ดังนั้น สำหรับผู้ที่ได้ครองตำแหน่งประธานนักเรียนจึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องความเฟอเฟ็ค... เพราะแต่ละคนที่ผ่านตำแหน่งนี้มาก็ล้วนแล้วแต่มีความเฟอเฟ็คในตนเองได้อย่างโค-ตะ-ระ มหัศจรรย์ผิดมนุษมนา....

เพียงแต่ว่า จอง ยุนโฮ ผู้ที่เป็นว่าที่ประธานนักเรียนคนต่อไปคนนี้ กลับไร้ซึ่งความเฟอเฟ็คโดยสิ้นเชิง....

“ได้ยินมาว่า...คุณหนูสุดติ๋มนั่นไม่มีอะไรเฟอเฟ็คสู้ประธานคนก่อนๆได้ซักอย่าง....เขาถึงโดนโหวตให้ออกจากบ้านอเคดามี่...ไม่ใช่ๆๆ....เขาถึงได้โดนโหวตให้ออกจากคณะกรรมการทุกครั้งที่มีโอกาส....”

“แล้วไงอะ?”

“แล้วไง? ถามออกมาได้น่ะคิม แจจุง.....” เลขาคนงามใช้ปลายนิ้มชี้ดันศีษระของว่าที่หัวหน้าแก๊งจนเคลื่อน ก้อนจะแสยะยิ้มที่แจจุงเห็นแล้วถึงกับต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อก

“แกก็จะต้องไปคอยดูแลคุณหนู ชอง ยุนโฮ ในฐานะคนรัก และ แกก็จะต้องเปลี่ยนเขาให้เป็นผู้ชายที่เฟอเฟ็คที่สุดในรอบศตวรรษเพื่อเตรียมตัวเป็นประธานนักเรียนแห่งโรงเรียนมยองมุนคนต่อไปน่ะสิ....เก็ทมะ?”

...อึ้งกิมกี่....

คนรักคนรักคนรักคนรัก.... คำนี้มันดังก้องในสมองของแจจุงราวกับภาพหนังฉายซ้ำ... ให้ตาย... ไอ่พวกนี้จะต้องบ้ากันไปแล้วแน่ๆ ที่อยู่ดีๆจะส่ง ว่าที่หัวหน้าของแก๊ง รุ่นที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเขาไปเป็น มอสระเอีย ของไอ่เด็กติ๋มที่ชื่อว่า ชอง ยุนโฮอะไรนั่นน่ะ!!!

ฮีนิมครับ... แจจุงอยากจะบอกว่า...

กรูไม่อยากจะเก็ทททททททสักติ๊ดเลยยยย แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

.
.
.

....................................................
TBC