คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จะไม่ยุ่งกับเธออีก
“อยามาไปหาไลทำไม ผม็่วยไ้”
ับมือที่ี้หน้าเาแล้วระาให้เธอเ้ามาหา ่อนะประทับริมฝีปาอเาลบนริมฝีปาอเธอ นถููบพยายามเบียนหน้าหนีอย่าใ เาใ้มืออี้ารั้ท้ายทอยอเธอไว้ไม่ให้หนี ูบปาเธออย่าุเือ ริมฝีปาทัู้่ร้อนผ่าว ภาพึ่เปลือยอเธอที่เาเห็นในโรแรมทำให้อารม์อเาุรุ่นไป้วยวามโรธ
มือน้อยทุบีอเาพยายามิ้นหนีแ่็ไร้ผล สัมผัสทีุ่เือทำให้เธอหัวหมุนิอะไรไม่ออ สัมผัสเริ่มแปรเปลี่ยนมาเป็นรุเร้า สอแทรลิ้นเ้าวานหาน้ำหวานในปาอเธอ หยอเย้า ูลืน เล่นลิ้นนเธออบสนอไปอย่าลืมัว ร่าให่ยับมา้าหลัแม้ะทุลัทุเลบ้าแ่เาไม่ถอนริมฝีปาาเธอ
<ละไว้ในานที่เ้าใ ฮ่าๆๆ เี๋ยวไ้ัวแอี>
ร่าน้อยหอบนัวโยนนอนอยู่บนเบาะ เหื่อโทรมาย้วยันทัู้่ เาใส่าเอัวเอและเสื้อผ้าให้เรียบร้อย หันมามอเธอเห็นมืออเธอำลับีบ้นแนัวเอแน่นเล็บยาวิเ้าเนื้อนเป็นรอย ัฟันลั้นน้ำาไม่ให้ไหลออมา
“ุเีย”เาึแนเธอออ ระิบเรียเธอเสียอ่อนโยน
“ไอ้เลว ออไปไลๆ ัวันเลยนะ ยะแยที่สุ”ฝ่ามือฟาเ้าหน้าอเาเ็มแร
“แ่ัวเถอะผมะพาลับบ้าน”
รู้ว่าเธอ้อโรธมาแ่เา็ีใที่เธอเป็นอเาและเาไม่มีวันะยใหู้่หมั้นอเธอเ็า สีหน้าเาเป็นปิ ้มลหยิบาเั้นในึ้นมาให้เธอ
“แมันเลว ไอ้เนรุ พ่อันเอ็นูแเหมือนลูเหมือนหลานแ่แับมาทำลายัน ไอ้...”
มืออเธอทุบีและ่าทออย่าเือาล่อนะถูเาระาแนแล้วุมพิเธออีรอบเนิ่นนาน
“รีบแ่ัวะ หายัอยู่ในสภาพนี้ผมทำอีรอบแน่”
เาปล่อย่อนเปิประูรถออไปเินไปนั่ประำนับรอให้เธอแ่ัวให้เสร็
น้ำใสไหลริน เธอปามันอออย่าแระไม่มีวันร้อไห้ให้ายรหน้าเห็นเ็า เลียมันเหลือเินที่มาทำลายวามสาวอเธอ แ่ัวเรียบร้อย่อนเมินหน้าไปนอหน้า่า เาับรถออไปทั้สอไม่พูันสัำเียวนมาถึบ้าน
ไปรยารีบเปิประูแล้ววิ่เ้าไปในบ้านอย่ารวเร็ว โยมีสายามเ้มมอาม้วยวามเป็นห่ว
ปิประูแล้วลลอนอย่าแน่นหนา รีบวิ่เ้าไปในห้อน้ำเปิ๊อน้ำให้สายน้ำาฝับัวล้าราบรัที่นายยศทำไว้ับเธอ มือน้อยัถูร่าายอย่าแรทุสัมผัสที่เาทิ้ไว้ทำให้เธอร้อนรุ่มนนึรัเียัวเอ
หลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็็เินมาหยุยืนรระเบียห้อนอน มอไปทาเรือนเล็ึ่เป็นที่อยู่อยศภาย์
นึย้อนไปในอี แม่เธอเสียีวิไม่นานาที่เธอเิ หลัานั้นปีเียวพ่อ็ไปทำให้พี่เลี้ยอเธอท้อ พี่เลี้ยึลายมาเป็นแม่เลี้ยอเธอ แ่พ่อ็ไม่ไ้ยย่อเป็นเมียแทนแม่เพราะพี่สาวอแม่ัวา พ่อรัและสสารเธอไม่อยาให้เธอิว่าพ่อรัเธอน้อยลึามใเธอทุอย่า
อนหล่อนอายุสิบห้า ยศภาย์็เ้ามาในบ้าน เาเป็นหลานอแม่แ้วแม่เลี้ยอเธอ วามเ่และวามยันทำให้พ่ออเธออบใและไว้ใให้เป็นผู้ิาม่วยานหลายๆ อย่า เาอบวนเวียนมาใล้แ่เธอไม่เยอบและะเพิทุรั้ ไม่ิว่ามันะล้ามา่มืนเธอ
“มันเป็นแ่วามฝัน มันไม่ใ่เรื่อริ”
ไปรยาเินไปนอนบนเียุหน้าับหมอนร้อไห้โฮ พยายามลั้นไม่ให้น้ำาไหล้วยพรุ่นี้เธอะ้อไปส่บูรพาไปเรียน่อเมือนอ ะไม่มีใรรู้เรื่อนี้ ้อลับนายยศพรุ่นี้เธอะพูับมัน...
****************************************
สนามบินเ็มไป้วยผู้นรึั มีทั้ผู้เินทาและาิที่มาส่ บูรพาราบลาพ่อแม่อัวและพวท่าน็อวยพรให้เาโี ่อนเาะเินมาหาู่หมั้นสาวที่าบวมแ รอยยิ้มผุึ้นมามอนรัอย่าอบอุ่น มือหนายึ้นมาับแ้มอเธอ นิ้วโป้ลูบไล้อบาแผ่วเบา
“อย่าร้อ...พี่อยาเห็นรอยยิ้มอน้อเีย่อนึ้นเรื่อ”ำพูแสนอบอุ่นอเาทำให้เธอสะเทือนใ
“เียไม่อยาให้พี่บีมไป”เธอสวมอเาแน่น
“ปีหน้าามพี่ไปเรียนที่นั่นนะ”เายิ้มอบอุ่น
“ไปอยู่แล้ว”
“พี่รัเียมานะ”เาหอมแ้มเธอ
“เีย็รัพี่บีม”
“ยิ้มหน่อยิ”เาบีบแ้มอเธอเบาๆ
“โีนะะ”เธอยิ้มหวานแ่ในใทุ์ระทม
“ผมไปนะ ลานะรับพ่อแม่”เาโบมือให้ทุนแล้วเ้าไป้าในรอึ้นเรื่อ
เธอยมือไหว้พ่อแม่อนรั่อนอัวลับบ้านะรีบไปุยับนายยศ ำลัเปิประู็ถูมืออใรบานับมือเธอไว้ไม่ให้เปิประู ึหันไปมออย่าใ
“นายยศ”มือน้อยสะบัอออย่าไม่อบใ
“ุเป็นเมียผมแล้วนะอย่าไปอนอื่นผมไม่อบ”น้ำเสียอเาริั
“ใรเป็นเมียแ เรื่อเมื่อืนันไม่เห็นำไ้”วาลมโ้อมออย่าไม่ยี่ระ
“ผมทบทวนให้อีรอบไหม”เินเ้าไปใล้เธอนหลัเธอิประูรถ
“อย่านะ”เธอยมือันเาออ
“ุเป็นเมียผมำไว้ อย่าิไประริระรี้ับใร ผมไม่อบ”น้ำเสียเ็มไป้วยารแสวามเป็นเ้าเ้าเ้าอเ็มที่
“แไม่มีสิทธิ์มาสั่ัน”
“สิทธิ์วามเป็นผัวไ”เายิ้มระุมุมปา
“ันะฟ้อพ่อให้ำรวมาลาอแเ้าุ”น้ำเสียเ็มไป้วยวามหวาลัว
“ผมไม่ลัว ีเสียอีทุนะไ้รู้ว่าุเป็นเมียผม”
“ไอ้บ้า”เธอบหน้าเาอย่าหัวเสียที่ถู้อนนมุม
“เ้าไปในรถ”
เาันเธอเ้าไปนั่ในรถฝั่นับแ่ให้เธอไปนั่้าน้านับ แล้วัวเอ็เป็นนับรถพาเธอออาสนามบิน ไม่ไ้รลับบ้านแ่เาพาเธอไปที่อื่น
“แะพาันไปไหน”สีหน้าอเธอหวาวิ
“ไปเที่ยว”น้ำเสียอเาูไม่ทุ์ร้อนสันิเียว
“ไม่ไป พาันลับบ้านเี๋ยวนี้”เธอสั่อย่าหวาลัว
“ผมไม่ับุปล้ำที่รถหรอ แ่ที่อื่นไม่แน่”แววาเ็มไป้วยวามเ้าู้
หล่อนมอไปที่ประูหาทาลารถ ิว่ารอให้ะลอเธอะระโลไป ายเป็นายะไม่ยอมให้ผู้ายนนี้มา่มแหเธอไ้อีแน่
“อย่าิระโลไปล่ะ ศพไม่สวยแน่”เาพูเหมือนเาวามิเธอออ
“ทำไมนาย้อทำแบบนี้ับัน”น้ำใสไหลรินอย่าท้อแท้
“ผมรัุ”เาสารภาพวามในใ
“รั...แ่นายำลัทำร้ายัน”เธอมอเา้วยน้ำานอหน้า
“ผมอโทษมันห้ามใไม่อยู่ริๆ”เาสำนึผิที่ระับวาม้อารที่มี่อเธอไว้ไม่อยู่
“ถ้าันไปเที่ยวับนายรั้นี้ ันะยอมนายทุอย่า แ่อไ้ไหม ปล่อยันไปเสียที ันไม่ไ้รันาย ันรัพี่บีม”
น้ำเสียสะอึสะอื้นอนที่เารัูทุ์ทรมานอย่าที่เาไม่เยเห็นมา่อนทำให้เารู้สึสลใ เอาเปรียบหิสาวมาเินไป วามรัอเาึลับลายเป็นารทำร้ายนที่เารั
“ผมสัาพอเราลับบ้าน ผมะไม่ใหุ้เห็นหน้าอีเลย”เารับปา
ไปรยาำเลือมอาย้าเธอ้วยรอยยิ้มเ้าเล่ห์ น้ำาแห่วามเ็บปวอเธอสามารถเอานะผู้ายนนี้ไ้ เธอะไม่ยอมให้ใรหน้าไหนมาทำลายีวิสวยหรูอเธอเ็า
*******************************************
ความคิดเห็น