คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เล่ห์รักพายุปรารถนา
บทนำ
“นทรยศหลอลว”
น้ำเสียเ็บปวระนแ้นถูเ้นออมาาริมฝีปามพูอ่อนอหิสาวสวย วามสวยลอไป้วยน้ำา เธอระแ้วเหล้าื่มไม่ยั้ เพื่อนสาวมอามทั้สสารทั้เห็นใที่เพื่อนสาวสวยผู้แสนเพียบพร้อมไป้วยานะ หน้าา และารศึษาถูแฟนหนุ่มอัวเอทรยศหัหลัไปแ่านับน้อสาวนรออเธอสร้าวามอับอายายหน้าให้นไม่ล้าสู้หน้าผู้นในวสัมไฮโ
“พอเถอะลูพีื่มมาเี๋ยวลับบ้านไม่ไ้หรอ”ส้มพู้วยน้ำเสียเป็นห่ว
ลูพีหรือพิานันท์ไม่อบ เธอระน้ำเมาเ้าปาพลาหน้าเหยเับรสาิ หน้าเธอแระเรื่อ วาทอประายวามเ็บปว
“พอไ้แล้วลับบ้านเถอะ”โอปอึแนพิานันท์ ลูพีสะบัแนออ
“ไม่ลับ!!แะให้ันลับไปเห็นานแ่อพวนั้นั้นเหรอมันเ็บแเ้าใไหมว่ามันเ็บ”พิานันท์ทุบที่หน้าอัวเอ
“ลูพี”โอปอบีบมือปลอบโยน
“เธอรัผู้พันมาเลยเหรอ”ส้มถามอย่าสสัยับท่าทาโศเศร้าอเพื่อน
“ไม่ แ่ันเ็บใที่พวนั้นหลอลวัน”พิานันท์ส่ายหน้า เธอรินเหล้าลไปอีแ้ว
“พอไ้แล้ว”โอปอึแ้วไว้ออ
“เ็บในั!!!ทำไม้อแอบบันทั้ที่อันี ๆ็ไ้ ันเหมือนนโ่ที่ไม่รู้เรื่ออะไรเลยอยู่ ๆ ผู้พัน็ส่ผู้ให่มาสู่อ ันนึว่าเป็นันเสียอีพวแรู้ไหมว่าอนนั้นันอายมาแทบะแทรแผ่นินหนีแ่เพื่อรัษาื่อเสียวศ์ระูลไม่ให้มัวหมอหาพี่น้อ้อมาแย่ผู้ายนเียวันันึทำไ้เพียแ่ียิ้มหวานอวยพรให้นทั้สอทำเป็นไม่รู้สึับเรื่อนี้ทั้ที่ันเ็บและรู้สึเสียศัิ์ศรีมาเป็นแไม่อยาื่มให้มันลืม ๆ เรื่อพวนี้บ้าเหรอ”พิานันท์หน้าเศร้า
โอปอถอนหายใับท่าทาอเพื่อนเธอวาวเหล้าลหาสิ่นี้มันทำให้เพื่อนเธอลืมวามเ็บปวบ้า็เอาเถอะ
พิานันท์ยิ้มอย่ามื่นเธอปาน้ำา้มหน้าื่มเหล้าไม่พูไม่าอะไรับใรอีเลยสอเพื่อนสาวไ้แ่นั่เียบ้อมอลูพีอย่าเป็นห่ว
โอปอลาพิานันท์ที่สลบไสลไม่ไ้สิลารถอย่าทุลัทุเลมีส้มอยประออี้าลมา ส้มอุทานอย่าื่นาื่นใเมื่อเห็นอนโหรูอยู่รหน้าแ่เธอ็รู้สึไม่สบายใที่ะให้ลูพีนอนที่นี่หลัาที่พวเธอะพาลับบ้านแ่ลูพีอาละวาไม่ยอมลับบ้านท่าเียวเลย้อพาเธอไปนอนที่อื่น
ทั้สอให้ลูพีนอนบ้าน้วยไม่ไ้เพราะไม่อยาให้ใรูถูพิานันท์ที่มีสภาพเมายำเปนานี้ พ่อับแม่อส้มรัเียผู้หิื่มเหล้าส่วนโอปออาศัยอยู่บ้านพี่ายับพี่สะใภ้ึไม่อยารบวนพวเาแ่โอปอนึถึห้อพัอนโที่เ้านายอปรีาพี่ายอเธอฝาไว้ใหู้แลึ่เ้านายอพี่ะมาอยู่ปีหนึ่แ่ 2-3 รั้ โอปอึสบโอาสพาเพื่อนมานอนพัอนโนี้ เธอมีุแสำรออยู่แล้วเพราะพี่ายให้เธอมาูแลทำวามสะอาเือนละรั้
“ะีเหรอถ้าเ้านายพี่แลับมาละ”ส้มถามโอปออย่าไม่สบายใ
“ไม่เป็นไรหรอไม่ใ่่วที่เามาอยู่”โอปออบเพื่อนอย่ามั่นใเพราะเ้านายพี่ายะมาพัรวันทุรั้
“แ่”
“แเลือเอาะพายัยลูพีไปนอน้าโรแรมนเียวหรือนอนที่นี่ึ่มีระบบุ้มันแน่นหนา”โอปอเท้าเอวมอเพื่อน
“มาถึแล้ว็นอนที่นี่แหละ”ส้มไม่อยาเถียเพื่อน
ทั้สอพาร่าไร้เรี่ยวแรอพิานันท์ึ้นบันไหน้าอนโอย่าทุลัทุเล หิสาวหุ่นีแ่ัวยั่วยวนวิ่ลบันไมาทานทั้สาม้วยวามเร็ว ส้มับโอปอหลบทันอย่าหวุหวิเลยไม่นไม่อย่านั้นไ้ล้มเทระาแน่
“รีบไปายที่ไหนว่ะเนี่ย”โอปอะโน่าไล่หลั หิสาววิ่ึ้นแท็ี่ไม่สนใะอโทษ
“เาอาะมีธุระสำัริ ๆ ็ไ้นะ”ส้มแ้่าให้หิสาวนนั้น
โอปอพยัหน้า่อนะพาพิานันท์ึ้นไป้าบนห้อ ส้มมอห้อุหรูอย่าสนอสนใพวเธอวาลูพีลบนโฟา พิานันท์ทำท่าอาเียนเธอพยายามลานไปห้อน้ำแ่ไม่ทันเลยอ้วใส่ัวเอเลอะไปหม
“หมสภาพอีาวมหาลัย”โอปอส่ายหน้า
“แหวะ แมา่วยัน้วยสิะปล่อยให้มันมออ้วแบบนี้เหรอ”ส้มเบ้ปา บีบมูไปมอนสวยหมสภาพอย่าสมเพ
ทั้สอ่วยันถอเสื้อผ้าลูพีพาเธอไปอาบน้ำอย่าทุลัทุเลนสะอาไร้ลิ่นเสร็แล้ว็วนันลับโยที่โอปอไม่ลืมล็อุแห้อ
โอปอและส้มับรถออาอนโสวนลับรถยนร์ันหรูที่แล่นเ้ามาอเทียบ รานนท์โทรศัพท์หาปรีาลูน้อนสนิทอเาทันทีที่ลารถ
“ส่นมารอแล้วใ่ไหม”รานนท์ถามลูน้อ
“รับนาย”ปรีาอบโยไม่รู้เลยว่าหิสาวที่เา้ามาลับบ้านไปแล้ว
รานนท์นว้นอัวเอับไล่วามปวเมื่อยล้าาารเินทามาาสลาเมื่อเ้าเพื่อไปร่วมานแ่านอลูสาวเพื่อนพ่อเมื่ออนเย็นแ่่อนไปานเลี้ยแ่านเาไ้เ้าไปูานที่บริษัททำให้รู้สึเมื่อยล้าไปทั้ัวึสั่ให้ปรีาหาหิบริารสวยสาวและสะอามานวให้เาผ่อนลาย
รานนท์เป็นพ่อหม้ายเมียหย่า อายุ 32ปี รูปหล่อ หน้ามสันอย่าหนุ่มปัษ์ใ้แ่ผิวาวอย่านเื้อีน รูปร่าำยำแ็แร เาเป็นนัธุริที่ประสบวามสำเร็ั้แ่ยัหนุ่มเป็นมหาเศรษีผู้ร่ำรวยิอันับ้น ๆ อทวีปเอเียมีธุริมามายทั้อที่พ่อเา่อั้และเาเป็นน่อั้มีทั้สัมปทานรัน เหมือแร่ บริษัทนส่ โรแรมที่มาเลเีย และหุ้นส่วนบริษัทอีมาทั้ในประเทศไทยและ่าประเทศมีลูน้อที่้อูแลนับพันน ุสมบัิที่เพรียบพร้อมทำให้ายหนุ่มไม่เยาหิสาวสวยมาแนบ้าาย ผู้หิหลายน่ายอมเป็นู่าอเาเพื่อะไ้เยิบานะึ้นเป็นู่รอแ่รานนท์ไม่้อารใรมาเป็นู่ีวิอีหลัาที่เา้อหย่าับอรปรียาภรรยาสาวสวยผู้เยเป็นเพื่อนสนิทมาั้แ่เ็
อรปรียาเป็นผู้หิที่เพียบพร้อมทั้รูปร่า หน้าา านะ และารศึษา อีทั้อุปนิสัยอเาและเธอ็เ้าันไ้ีแ่วามรัระหว่าเพื่อนสนิทับภรรยาแ่าันทำให้ีวิู่อพวเาไม่ไ้ราบรื่นอย่าที่วาฝันไว้ ทันทีที่แ่านันนิสัยออรปรียาเปลี่ยนไปมาเธอหวาระแวหึหวลัวว่าเาะมีผู้หิอื่นมาเินนเหมือนนิ เธอระรานลู้าที่เป็นผู้หิทุนนเาหนัใมาเาไ้อธิบายให้เธอฟันเหนื่อยใ
เาพยายามประับประอีวิรอบรัวให้อยู่้วยันนานที่สุแ่พวเา็อยู่้วยวามระหอระแหันลอเวลานอรปรียาท้อทำให้สภาพรอบรัวีึ้นมา เาเห่อและหลลูแม้ะยัไม่เิมาื้ออใ้สำหรับเ็เ็มบ้านพยายามเอาใใส่ไม่ให้เธอเรียแ่เธอยัระแวหวาวิ หุหิและอาละวาถึับทำร้ายร่าายเา รานนท์ทนไม่ไหวเาโมโหมานไม่ยอมลับมาบ้านอีเลยนไ้่าวว่าอรปรียาบันไแท้ลู
เาเสียใมาที่เธอประเาโยารบันไทั้สอทะเลาะันอย่าหนันถึั้นแหั อรปรียาบอว่ามันือวามผิอเาที่ทำให้ลูไม่ไ้เิมา รานนท์เสียใมาเามอยู่ในวามรู้สึผิที่เป็น้นเหุให้ลู้อายเาไม่อยาแ่านับใรอีแล้วลัวว่าะเ้าำราเิมแม้เาอยามีลูมาแ่เารู้ีว่าเาไม่สามารถเป็นสามีที่ีไ้ในเมื่อเาไม่เยรัใรริไ้เลยสันเียว
รานนท์เ้าไปในห้อนอนเห็นแสไฟสลัวทาหัวเียเปิอยู่มีหิสาวที่เาิว่ามารอนวบริารให้เาิหลับเสีย่อนแล้ว เายิ้มที่มุมปาะปลุมาอาบน้ำ้วยันแ่พอยื่นหน้าเ้าไปใล้เารู้สึเหมือนพะวัอยู่ในวัวนอวามปรารถนา เาเอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้าเนียนผุผ่ออสาววัยำั มูเิึ้นล้ายนรั้น ริมฝีปาอเธอเผยอึ้นเล็น้อยมีเสียรนเบา ๆ ออมาอย่านหลับสนิท อใที่ะูบเธอไม่ไ้เา้มลไปแะริมฝีปาเธอเบาๆ ปล่อยให้เธอหลับส่วนเาเ้าไปอาบน้ำนเียวผิวามั้ใราวแรที่ะวนอาบน้ำ้วยัน
หลัอาบน้ำเสร็เารเ้าไปนอนุใ้ผ้าห่มผืนเียวับหิสาว เา้อมอใบหน้าสวยมำอย่าหลใหลนึถึปรีาพรุ่นี้้อบราวัลอย่าามที่หาหิสาวสวยถูใเามานานี้ รานนท์เริ่มพรมูบทั่วใบหน้าเนียนนหนำใเาสอแทรลิ้นเ้าไปหยอล้อเพื่อปลุนนอนให้ื่น
หิสาวส่เสียรารำาที่มีนมารบวนเวลานอนอเธอ รานนท์ผหัวึ้นมอหัวเราะในลำอถูใหิสาวมาเาแหวเสื้อลุมอหิสาวออนึอบใที่เธอถอเสื้อผ้านอนรอเาเรียบร้อยไร้อันเอร์แวร์เรียมพร้อมสถานาร์ผ่านานแบบนี้มาอย่าโโน เาุหน้าลรลาปทุมมาลย์อวบอิ่มอหิสาวปลุเธอให้ื่นานิทราเสียทีเาระับวาม้อารอพายุแห่วามปรารถนาไว้ไม่อยู่แล้ว ยิ่พิศเธอยิ่เย้ายวนเาสำรวลูบไล้ทุมุมลาลิ้นวนเวียนไปมาูเล้ายอปทุมหอมหวานทั้สอยอูันึ้นทันที
รานนท์วนเวียนสำรวไปทั่วร่าายสัมผัสวามหอมหวานอหิสาวสวยรหน้าอย่าไม่รู้เบื่อ ทรวอเปลือยเปล่าอเธอเ่นส่าทันทีที่เาผละออเพื่อะบรรรวมเธอเป็นร่าเียวัน หิสาวหวีร้อ้วยวามเ็บวาหนัอึ้นไม่สามารถลืมาไ้่ายๆ ว่ามีสิ่ใเิึ้นับร่าายเธอไ้แ่ใ้มือผลัไสออไป รานนท์ใไม่ิว่าเธอะมีสิ่ีวาทารัเาอยู่ เารู้สึฮึเหิมภูมิใอยาเป็นเ้าอเธอเร็วๆ เา่อย ๆ ำเนินไปอย่าผู้ำนาารหิสาวสะุ้ทันทีที่รู้สึเ็บแปล๊บ เาหยุนิ่สัพัให้เธอปรับัวรับสิ่ที่หลอมรวมเาและเธอเ้า้วยัน
พิานันท์สะลึมสะลือรึ่หลับรึ่ื่นเธอปวหัวาฤทธิ์เหล้านแทบลืมาไม่ไ้เธอฝันว่าไ้ึ้นสวรร์สัมผัสรสหวานออไม้่อนะรู้สึเ็บร้าวทั่วร่าเหมือนมีเหล็แหลมมาทิ่มแท เธอลืมาึ้นมาอย่ายาลำบา็ใแทบหมสิเมื่อเอผู้ายำลัเลื่อนไหวอยู่บนเรือนร่าอเธอำลัรุรานวามเป็นหิที่เธอหวแหนมาลอ 24 ปี
พิานันท์มึนไปหมเธอำลัถู่มืนาายแปลหน้า อนนี้เธออยู่ที่ไหนโอปอับส้มไปไหนทำไมเธอถึถูผู้ายนนี้่มืนไ้ พิานันท์น้ำาไหลึมออมาที่้อมาสูเสียสิ่ที่นรัษามานานถูายแปลหน้าาบ้วแย่ิไป รานนท์นึว่าเธอยัเ็บอยู่เายิ้มและูบับน้ำาที่ไหลรินออมาพร้อมับำพูปลอบโยน
พิานันท์ร้อะโนแ่เสียที่เธอเปล่ออมาับเป็นเสียราเบา ๆ ร่าายที่ะพลัไสับทำไ้ไม่เ็มที่มันอ่อนปวเปียไร้แร้านทาน ใอเธอร่ำร้อเลียารระทำอเาแ่ร่าายอเธอับทรยศไปอบสนอเาเป็นอย่าีนเธอนึเลียัวเอ
เธอเหนื่อยแรเินว่าะ่อสู้ับเาไ้เพราะเหล้าัวเียวทำให้เธอเมานไม่รู้สึัวแบบนี้มารู้สึัว็เมื่อเธอเสียไปแล้วเธอะเอาืนมาไ้อย่าไร รานนท์รู้ว่าเธอไม่สนใอบสนอเารู้สึเสียเิายึยับัหวะให้รวเร็วึ้นเพื่อเรียสิเธอ พิานันท์สะุ้เฮือทันที แรยับเลื่อนไหวอย่ามีั้นเิอเานำพาให้เธอเลิบเลิ้มโอนอ่อนามลืมวามโศเศร้าเสียใไปั่วะ ทรวอเปลือยเปล่าอเธอมหายไปับอ้อมอแ็แรำยำอเาหัวใสอวเ้นรัวไม่เป็นระส่ำ หน้าท้อเบนราบอเาหาแ่แ็แรุ่ายารีให้วามรู้สึที่ประหลาแ่เธอมา เสียราในลำออเธอถูลืนหายไปเมื่อเา้มลมาูบและสอลิ้นเ้าไปหาลิ้นเธอ ร่าทั้สอเี่ยวระหวัันแน่นเหมือนร่าเียวันอย่ามีวามสุ พิานันท์ิเล็บลลาหลัายหนุ่ม้วยวามระสันเธออเาแน่นเมื่อเาพาเธอึ้นสวรร์ไ้อย่าเปรมมปรีิ์
เธอหลับาลอย่า้า ๆ ้วยวามเหนื่อยอ่อนทั้ายและใ เาุมพิที่ระหม่อมเธออย่ารัใร่วามรู้สึหวแหนเิึ้นมาทันทีที่เารู้ัวว่าเป็นนแรอเธอ เาห่มผ้าห่มให้เธอล้มัวลนอนอร่าอุ่นที่เปลือยเปล่าอหิสาวรู้สึสบายทั้ายและใ
***************************เล่ห์รั...พายุปรารถนา****************************
ความคิดเห็น