ห้วงมหัตถ์ตภพ ( กับ สัจจะอธิษฐาน )

บทนำ

พวกเราเชื่อกันว่าโลกมนุษย์และโลกของวิญญาณเป็นโลกที่สัมพันธ์กัน  แตกต่างกันเพียงแค่จับต้องกันไม่ได้  มีเพียงบางห้วงเวลาหรือความสัมพันธ์ที่มัดแน่นยิ่งกว่าโซ่ตรวน  ไม่ว่าจะเป็น ความรักที่มีมากมาย จนกลายมาเป็นความเกลียดชัง และจบด้วยความแค้น มันเป็นแรงผลักดันมาเป็นพันธนาการผูกมัดเอาไว้  ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม บทบัญญัติที่พวกเขาใช้เรียกกันคือการมีเนื้อนาบุญต่อกันเท่านั้น จึงสามารถสัมผัสกันได้  แตะต้องกันได้ รับรู้ถึงความรู้สึกกันได้  ‘ฉันพลอยรัก’  ซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่มีส่วนในห้วงเวลานั้นและเป็นผู้เกี่ยวพันกับคนเหล่านั้น  มันทำให้ฉันสัมผัสสิ่งนี้ได้มากกว่าความฝัน  ฉันรู้สึกเจ็บปวด  เจ็บแค้น  และเสียใจในบางเวลากับสิ่งที่เกิดขึ้น  แต่ฉันก็ยังสงสัยว่า  ทำไมคนข้างบนจึงเปิดห้วงเวลานี่ให้กลับมาอีกครั้ง  ทั้งที่เวลามันผ่านมานานเป็นร้อยๆ ปี คนข้างบนนั้นคงอยากให้ฉันทำอะไรบางอย่าง  แต่! ผู้หญิงอย่างฉันจะสามารถทำได้จริงหรือ ?