พอตกดึก จู่ๆจขบ.ก็คิดถึงกลอนบทหนึ่งขึ้นมาจับใจ แทนที่จะปล่อยให้ตัวเองนั่งเงียบๆคนเดียว ก็เลยมาแบ่งปันกันค่ะ - -"
The Wild Swans at Coole
William Butler Yeats
The trees are in their autumn beauty,
The woodland paths are dry,
Under the October twilight the water
Mirrors a still sky;
Upon the brimming water among the stones
Are nine-and-fifty Swans.
The nineteenth autumn has come upon me
Since I first made my count;
I saw, before I had well finished,
All suddenly mount
And scatter wheeling in great broken rings
Upon their clamorous wings.
I have looked upon those brilliant creatures,
And now my heart is sore.
All's changed since I, hearing at twilight,
The first time on this shore,
The bell-beat of their wings above my head,
Trod with a lighter tread.
Unwearied still, lover by lover,
They paddle in the cold
Companionable streams or climb the air;
Their hearts have not grown old;
Passion or conquest, wander where they will,
Attend upon them still.
But now they drift on the still water,
Mysterious, beautiful;
Among what rushes will they build,
By what lake's edge or pool
Delight men's eyes when I awake some day
To find they have flown away?
มันเป็นกลอนที่จขบ.เคยท่องได้ขึ้นใจ ส่วนหนึ่งเพราะต้องเขียนessay และอีกส่วนหนึ่งก็เพราะชอบมากด้วย นั่นคือเหตุผลหนึ่งที่เลือกที่จะเขียนessayเกี่ยวกับYeats' poetry (ตอนนั้นมันเลือกได้สองอย่างไง ระหว่าง The Bluest Eye ของ Toni Morrison หรือ Yeats แต่... จขบ.ไม่อยากเขียนessayเกี่ยวกับ The Bluest Eye)
ในกลอนบทนี้Yeatsกล่าวถึงCooleที่เป็นสถานที่ที่เขาเคยอยู่เมื่อสมัยยัง เยาว์ สำหรับจขบ.แล้วเขาเป็นนักกวีที่ประหยัดคำ แต่ใช้อย่างชาญฉลาด ภาพทุกอย่างสื่อออกมาได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องใช้คำบรรยายที่ละเอียดจนล้น (อิไดองประทับใจคนที่มีสไตล์แบบนี้นะ แต่ตัวอิไดองเป็นคนที่เขียนสไตล์นั้นไม่เป็นโดยสัจจริง) คนอ่านสามารถสัมผัสความงดงาม แสงอันสลัว ความนิ่งงันเปรียบเทียบกับการเคลื่อนไหวอันทรงพลัง และเสียงโทนอันสงบเงียบก็แสดงออกมาได้อย่างชัดเจน
Yeatsชอบใช้symbolismในกลอนของเขา อย่างในกลอนบทนี้ หงส์ (swan) เป็นสัญลักษณ์ของอะไรหลายๆอย่าง เช่น ความรัก ความสร้างสรรค์ ความมั่นคง ความเป็นอมตะ และฤดูใบไม้ร่วง (autumn) สื่อถึงความเปลี่ยนแปลง ความไม่แน่นอน และอาจหมายถึงการแก่ตัวเพราะเป็นอะไรที่อยู่ระหว่างกลาง - ระหว่างฤดูหนาวกับฤดูร้อน สะท้อนถึงยามสูงอายุ อยู่ระหว่างชีวิตและความตาย เช่นเดียวกับน้ำ (water) ที่มักจะเอ่ยถึงในกลอนบทนี้ก็เช่นกัน อยู่ระหว่างดินกับอากาศ รวมถึงช่วงยามสายัณห์ (twilight) ที่อยู่ระหว่างกลอนวันและกลางคืน
'The Wild Swans at Coole' ถูกเขียนขึ้นในตอนที่Yeatsอายุได้ห้าสิบกว่าๆ ซึ่งเขาคงสะท้อนถึงความรักที่ถูกปฏิเสธจากMaud Gonne หญิงสาวที่เขาได้ขอแต่งงานมาแล้วถึงสามครั้ง เขาคงตระหนักถึงอะไรหลายๆอย่างที่ได้เปลี่ยนไปแล้ว เทียบกับตอนที่เขาเคยอยู่ที่ Coole ในตอนเด็กๆ
ในกลอนบทนี้มีความรู้สึกอิจฉาในตัวหงส์ที่ส่งผ่านมาให้เห็น ( "I have look upon those brilliant creature, / And now my heart is sore." ) เพราะว่าผู้บรรยายนั้นรู้สึกอ่อนล้า รู้สึกสูญเสียพลังกายและพลังใจ เทียบกันแล้วก็ต่างจากเหล่าหงส์เสียเหลือเกิน นอกจากนั้นเขายังอยู่คนเดียว ผิดกับพวกหงส์ที่อยู่กันเป็นคู่ๆ - "Upon the brimming water among the stones / Are nine-and-fifty Swans." - สังเกตได้ว่าหงส์นั้นมีอยู่ 59 ตัว ซึ่งหมายความว่ามีตัวหนึ่งที่ไม่มีคู่และกำลังอยู่คนเดียว ซึ่งนั่นอาจจะเป็นการอ้างอิงถึงตัวYeatsเอง
โดยรวมแล้ว (อย่างน้อยก็สำหรับจขบ.) กลอนบทนี้จึงสื่อถึงความเปลี่ยนแปลง การสูญเสียความสามารถในการสรรค์สร้าง ความเหนื่อยล้า ความรัก ความเหงา และวัฏจักรของชีวิต
Yeatsทิ้งคำถามไว้ที่ตอนจบของกลอน เป็นอะไรที่ต่างจากการโอดครวญในช่วงกลางๆของกลอนบทนี้ ในตอนจบเขาอยู่ในจุดที่ออกจะยอมรับในแบบที่มันเป็น และแสดงความสงสัยว่าต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร
I have passed with a nod of the head
Or polite meaningless words,
Or have lingered awhile and said
Polite meaningless words
- 'Easter, 1916', W.B. Yeats
.
.
.
เจอกันใหม่เอ็นทรี่หน้าค่ะ
หรือไม่.. ก็สามารถพบจขบ.ซุ่มตัวบ่อยๆในtwitter
Personal reading of this month:
- เพิ่งเริ่มอ่าน 'The Gun Seller' ของ Hugh Laurie ไปได้หน่อย เขียนออกมาได้แนวดีมากค่ะ 555 พอจะรู้ว่าHughจะเขียนอะไรตลกๆนะ แต่ไม่นึกจริงๆว่ามันออกแนวspy+actionแบบนั้น แหม่... จขบ.ไม่ใช่แฟนหนังสือแนวนี้เท่าไรแฮะ แต่ทุกบทจะมีอย่างน้อยหนึ่งบรรทัดแหละค่ะที่ทำให้หลุดขำออกมาสักครั้ง
- ท่านหญิงบัลลังก์เลือดของท่านรัก - เท่าที่อ่านมา ต้องยอมรับว่าสไตล์กับพล็อตมันโดดเด่นเอามากๆ ส่วนหนึ่งคงเพราะว่าตัวละครเอกโดนใจตัวละครหญิงในอุดมคติจขบ.เต็มๆ ซ้ำยังเดินเรื่องได้เร็วมากๆ เท่าที่อ่านมารู้สึกว่ามันออกแนวrealistic ในขณะที่settingของเรื่องสร้างขึ้นเองหมดเลย แต่ออกมาได้ลงตัวทีเดียวเชียว
- เริ่มอ่าน 'Carry On, Jeeves' ของ P.G. Wodehouse เรื่องราวของคุณผู้ชายWoosterกับJeeves "gentleman's personal gentleman"ของเขา มีหรือจะไม่อยากหามาอ่านหลังจากดู British series 'Jeeves and Wooster' ไปได้หน่อย seriesมันขำ+น่ารักน่ะค่ะ Stephen FryแสดงJeevesออกมาได้smoothสุดๆจนจขบ.เขินแทนBertie Wooster (แล้วตัวHughไม่แอบเขินในใจบ้างเรอะ!? ก็Stephenเตรียมให้ตั้งแต่ชายามเช้า แต่งเสื้อผ้า อ่างอาบน้ำ ยันส่งเข้านอน ถึงจะเป็นแค่การแสดงแต่ก็...นะ = =""" ) เอนี่เวย์ พออ่านหนังสือแล้วก็อมยิ้มจริงๆ Wodehouseเป็นนักเขียนประเภทที่นำเสนอ"เสียง"ของตัวละครได้ดีเลิศจริงๆเลย ล่ะค่ะ ได้อ่านอะไรเบาสมองของนาย-บ่าว แต่อบอวลด้วยกลิ่นลอนดอนยุค 1920sนี่มันชวนเพ้อนะ
ความคิดเห็น