ซ่อนสิเน่หา (ร้ายซ่อนรัก สนพ.พลอยวรรณกรรม)
อ้อมกอดเขารุนแรงแสนกระด้าง เธอจึงตอบรสจูบนั้นด้วยความเกลียด แม้สองแขนแข็งแรงฉุดรั้งไว้แค่ไหน ร่างบางก็มีแต่ต้องต่อต้าน ต่างคนต่างดูไม่ออก... ว่าอีกฝ่ายซ่อนความสิเน่หาเอาไว้
ผู้เข้าชมรวม
72,133
ผู้เข้าชมเดือนนี้
94
ผู้เข้าชมรวม
72.13K
อัปเดตล่าสุด : 17 มิ.ย. 55 / 22:59 น.
แท็กนิยาย
นิยายตีพิมพ์ ซ่อน สิเน่หา คนกรุ๊ปโอ คนกรุ๊ปเอบี พระเอกหล่อ ลาก กระชากไส้ เหลือร้าย ศาสนาเบจิต้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ซ่อนสิเน่หา
แนว : โรแมนติก - ดรามา - โรมานซ์
สถานะ : ตีพิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน 2555 สำนักพิมพ์พลอยวรรณกรรม ในเครืออินเลิฟ
ตีพิมพ์ครั้งที่ 2 ในรูปแบบอีบุ๊ก พฤษภาคม 2559
แนว : โรแมนติก - ดรามา - โรมานซ์
สถานะ : ตีพิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน 2555 สำนักพิมพ์พลอยวรรณกรรม ในเครืออินเลิฟ
ตีพิมพ์ครั้งที่ 2 ในรูปแบบอีบุ๊ก พฤษภาคม 2559
‘ศกรภพน์’ คาสโนวาหนุ่มหล่อผู้ร่ำรวยและเจ้าอารมณ์
ยอมรับข้อตกลงของพ่อบังเกิดเกล้าเพื่อแลกกับการตัดขาดความสัมพันธ์
โดยยอมแต่งงานกับ ‘แก้วกานดา’ สาวจืดชืดที่ห่างไกลกับรสนิยมของเขาอย่างรุนแรง
แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้ทุกสิ่งเป็นไปตามที่พ่อต้องการง่ายๆ
ผู้หญิงหน้าเงินที่แฝงตัวเข้ามาในฐานะเลขานุการคนนี้
จะต้องถูกใช้งานบนเตียงอย่างหนักหน่วงถึงพริกถึงขิงให้สมค่าเงินที่จ่ายไป
จนเขาสาแก่ใจแล้วก็โยนทิ้งเหมือนขยะนั่นแหละจึงจะเหมาะสม!
หารู้ไม่ว่าแก้วกานดายอมเป็นที่รองรับอารมณ์และอดทนกับการลวนลามของเขา
เพื่อพ่อที่กำลังป่วยหนักและหาเงินมากู้กิจการทางบ้านต่างหาก
ท่ามกลางความเข้าใจผิดและคำล่อหลอกของใครบางคน
เขาและเธอกลับซ่อนความเร่าร้อนอ่อนหวานที่ยากเกินระงับ...รอวันเผยใจจริง
“จะทำอะไรคะ” เธอกระซิบถามแนบปาก อีกฝ่ายเอ่ยตอบนุ่มนวล
“ความรับผิดชอบครับ”
ศกรภพน์หยิบสิ่งนั้นมาให้ดูต่อหน้าพร้อมพลิกไปมาเล็กน้อย เจ้าซองสีเงินที่ดูแล้วรู้ทันทีว่าคืออะไร แก้วกานดาหน้าแดงวาบ มองเขาสลับกับของแปลกที่เคยเห็นผ่านๆ ในร้านสะดวกซื้อ
“อายุเท่าไรแล้ว หืม ถูกฉันกอดมาแล้ว ไม่สงสัยบ้างรึไง”
“ก็มัน...”
“อย่าสนใจเลย สนแต่ฉันก็พอแล้ว”
เขาว่าอย่างนั้นพร้อมกลืนคำถามของเธอลงคอ
ความรู้สึกหวามเล่นงานจนเธอทนไม่ไหว ดวงตาสีน้ำตาลมีน้ำคลอหน่วย หญิงสาวมองเจ้าของร่างสูงที่ค่อยๆ ถอดเสื้อตัวเองออก ผิวสีน้ำผึ้งของร่างกายที่ตึงแน่นไปด้วยมัดกล้ามนั้น เพียงแค่มองเธอก็จะละลายตายอยู่แล้ว อยากละสายตาหนีแต่มันก็...
“ทำสายตาลามกกับฉัน ระวังโดนหนักนะจ๊ะ”
ขนลุกทั่วร่างเมื่อเจอรอยยิ้มกับสร้อยคำแปลกหู เธอเบิกตามองเขาอย่างตะลึง รีบผลักเขาออกด้วยความเขินอายสุดขีด
ผลงานอื่นๆ ของ ดมิศรา / ตรียาฐิ์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ดมิศรา / ตรียาฐิ์
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"ไม่เลวสำหรับครั้งแรก"
(แจ้งลบ)เดียร์...ไรท์เตอร์ดมิศรา เป็นเรื่องแรกที่แอบเซฟมาอ่านและ....เป็นเรื่องแรกที่ผมติดตามผ่านหน้าเว็บเด็กดี ทั้งๆที่ผมไม่ได้ตามมาร่วม 4 ปีตั้งแต่ผมเริ่มสอบต่อม.ปลาย (ผมอยู่ถนนนักเขียน-นักวาดมา 8 ปีล่ะ แฮะๆๆ) งานเขียนของคุณใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน (ผิดกะตูที่ภาษาเหียกได้อีกอ่ะ - ____ -'''' อันนั้นก็...) ผมยอมรับนะตอนที่ผมหลงเข้ามา ผมปิดหน้าต่างล ... อ่านเพิ่มเติม
เดียร์...ไรท์เตอร์ดมิศรา เป็นเรื่องแรกที่แอบเซฟมาอ่านและ....เป็นเรื่องแรกที่ผมติดตามผ่านหน้าเว็บเด็กดี ทั้งๆที่ผมไม่ได้ตามมาร่วม 4 ปีตั้งแต่ผมเริ่มสอบต่อม.ปลาย (ผมอยู่ถนนนักเขียน-นักวาดมา 8 ปีล่ะ แฮะๆๆ) งานเขียนของคุณใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน (ผิดกะตูที่ภาษาเหียกได้อีกอ่ะ - ____ -'''' อันนั้นก็...) ผมยอมรับนะตอนที่ผมหลงเข้ามา ผมปิดหน้าต่างลงตั้งแต่เปิดขึ้นเลยเพราะผมมักจะอ่านนิยายแนวนี้ตามร้านหนังสือที่เขาให้อ่านทั่วๆไป มันมีเยอะมาก.... แต่ไม่รู้ว่าผมนึกตลกอะไรระหว่างที่คิดอะไรไม่ออก ผมเลยลองอ่านนิยายแนวติดเรทผ่านทางเด็กดีดู (ไหนๆตูก็ดันไปเปิดหน้าต่างนิยายเรื่องนี้อีกรอบก็ เอาละ...) เปิดมาตอนอ่านอินโทรไอ้เราก็.... "อารายวะ...ถ้าอย่างนี้ตูอ่านในร้านหนังสือก็มีถมไปล่ะวะ" แล้วมันมาสะดุด ตอนบรรทัดสุดท้ายพอดีอ่ะคับ นั่นก็คือ....'ที่มาและที่ไปของเหตุ' อันนี้แหละครับที่ผมชอบมากๆ... ด้านเนื้อเรื่อง บอกตรงๆว่า เข้าขั้น 'เกร่อ' มากๆ หาอ่านได้ง่ายโคตรๆตามแผงหนังสือ (แถมเป็นพล็อตเรื่องนี้ ผมถือว่าเข้าขั้นคลาสสิคเลยล่ะ) แต่...อย่าเพิ่งโกรธผมสิ มันยังไม่จบ ถ้าอ่านงานในตอนแรกๆ ผมคิดอยู่ในใจว่า "คุณเคยเป็นแฟนนิยายนามปากกา 'ญาณิณ(เจ้าของผลงาน "เจ้านายของหัวใจ", "รักหลากรสไอศกรีม(ชื่อเรื่องป่าวฟระ? จำได้ว่าเป็นเรื่องสั้นรวมรสไอติม)" นักเขียนในเครือแจ่มใสหนึ่งท่านที่ผมปลื้มงานของเธอ)' รึเปล่า?" เพราะสไตล์ใกล้เคียงมากๆเลย (เอ้ย! ผมชอบภาษาของอาจารย์ท่านนี้มากๆเลยนะ) พออ่านไปสักสองสามตอน ความเป็นคุณก็ทำให้งานของคุณดู 'แตกต่าง' ขึ้นทีละขั้น อ้อ! ผมเกือบลืมอีกท่านนึงเลย งานเขียนนี้ผมชอบมากๆ เป็นงานเขียนที่เก่าพอควร (ผมจำได้ว่า พระเอกเล่นกีตาร์ นางเอกเล่นเชลโล่เก่งมาก เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในไทเป อ่ะนะ) ถ้าหากคุณเคยผ่านตางานเขียนนี้ ผมจะบอกคุณได้เลยว่า "คล้ายชิบเป๋งเลย" ต่างอยู่จุดเดียวคือ เร้นจ์ของเรื่องแยกยิบย่อยมากกว่าเรื่องที่ผมอ้างมาหลายเท่าตัว ซึ่งผมถือว่า นั่นก็เป็นจุดที่ทำให้งานเขียนของคุณโดดเด่นขึ้นทีเดียว ด้านตัวละคร ผมขอยกนิ้วให้กับการรักษา 'ธีม' ของแต่ละตัวได้ดีมากๆ ผมอ่านงานเขียนหลายท่านที่เป็นมือใหม่ ส่วนมาก ธีมของตัวละครจะหายไปทันทีที่พระเอกหรือนางเอกเริ่มยอมรับ ซึ่งผมมองว่า เออ...มันก็ไม่แปลกนะ แต่มันเป็นจุดเล็กๆที่สามาารถทำให้งานเขียนดูไม่น่าติดตามได้ในบันดล! ขอให้รักษาส่วนนี้เอาไว้นะครับ ผมชอบจุดนี้จริงๆ (ถึงคุณจะบอกว่าว่าหลุดคาแร็คเตอร์ไป แต่สำหรับผม...ไม่ ผมว่ามันดูเป็นธรรมชาติมากเลยล่ะ) ผมชอบพระเอกในเรื่องนี้ที่ดูแวบเดียวผมบอกอย่างโม้ๆเลยก็ได้ว่า 'โหย...แนวนี้อีกแล้ว!' (อย่ามองผมอย่างนั้นนะ...) แม้จะซ้ำซากไปหน่อย แต่ก็ดู 'ไม่จำเจ' ซะทีเดียว และแน่นอนว่าด้านดีๆก็มี... ในงานเขียนคาแร็คเตอร์ผู้ชาย ผมชอบแนวผู้ชายประมาณนี้ที่เอาเหตุและผลเพื่อมาจ้ำจี้กะนางเอกมากกว่าที่จะไล่อึ๊บนางเอกอย่างเอาเป็นเอาตาย(ดิบสุดๆ - ____ -''''') สุดท้ายนางเอกก็สมยอม นางเอกเรื่องนี้ถือว่าเป็นอุดมคติของสาวขาดความมั่นใจในตัวเองหลายคนทีเดียว ผมเลยไม่ได้พิศวาสอะไรมากนัก (แต่ผมชอบวาดรูปนางเอกเรื่องนี้อ่ะ - 3 -'''' เพราะนางเอกคนนี้เดิมเป็นธีมที่ผมเคยคิด+วาดมาก่อนเลยไม่ยากที่จะวาด แต่ถ้าหมายถึงงานเขียนล่ะก็...ผมโละธีมนี้ออกไปเป็นชาติๆแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วง) ตอนแรกๆผมนึกว่านางเอกคนนี้จะเป็น AB ซะอีก 5555+ (เพราะ: "กรุ๊ปเลือดที่ถ้าไม่ตายด้านทางความรักก็เลือกความรักเข้ามาหาตัวเอาเอง") แต่เลือดน่ะ...ก็แค่เลือดอ่ะ อยู่ที่การบ่มเพาะเลี้ยงดู+สังคมมากกว่า นางเอกอยู่ในสังคมที่ถือว่าพ่อและแม่สอนมาดีทีเดียวถึงได้เข้มแข็งและสุขุมเลยแฮะ ส่วนตัวละครอื่นๆ อย่างแคทหรือธัญญ่า ผมชอบความร้ายลึกของธัญญ่านะ เขียนออกมาจนผมอุทานออกมาได้เลยอ่ะ "ร้ายว่ะ..." แม้จะติดเกาหลีไปหน่อยก็เหอะ สุดท้ายนี้ ผมก็ติดตามงานเขียนของคุณไปซะแล้วล่ะ (- .. - b) และอวยพรขอให้คุณได้ส่งสำนักพิมพ์และตีพิมพ์ในเร็ววัน ผมจะได้ไม่เป็นโรคติดนิยายหน้าเว็บ Dek-D เพราะคุณ (อ่านหน้าคอมมันทรมานน้อ TT __ TT) ปล.สู้ๆนะไรท์เตอร์ และรอคุณเขียนจบเมื่อไหร่ ว่างกันเมื่อไหร่ เจอกันมะไหร่ทักทายกานได้เน้อ อ่านน้อยลง
หนอนน้อยบนใบหม่อน | 13 มิ.ย. 53
-
14
-
3
"กลายเป็นเหยื่อของไรเตอร์ซะแล้ว"
(แจ้งลบ)แปะๆๆๆ (เสียงปรบมือ นะคะ...อิอิ) ต้องขึ้นด้วยเสียงปรบมือให้เลยคะ เพราะตอนแรกที่เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะไม่รู้จะอ่านอะไรแล้วอะ เห็นจำนวนคนอ่านเยอะดีเลยคิดว่าน่าสนใจแน่เลยคนเลยเข้ามาอ่านเยอะ เลยเปิดอ่านมั่ง แต่สองสามตอนแรกที่อ่านมันงงๆ ยังไงไม่รู้เหมือนมันกระโดดไปกระโดดมา ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร เลยชั่งใจว่าจะอ่านต่อดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก ... อ่านเพิ่มเติม
แปะๆๆๆ (เสียงปรบมือ นะคะ...อิอิ) ต้องขึ้นด้วยเสียงปรบมือให้เลยคะ เพราะตอนแรกที่เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะไม่รู้จะอ่านอะไรแล้วอะ เห็นจำนวนคนอ่านเยอะดีเลยคิดว่าน่าสนใจแน่เลยคนเลยเข้ามาอ่านเยอะ เลยเปิดอ่านมั่ง แต่สองสามตอนแรกที่อ่านมันงงๆ ยังไงไม่รู้เหมือนมันกระโดดไปกระโดดมา ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร เลยชั่งใจว่าจะอ่านต่อดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็ดูนาฬิกาเพิ่งจะตีหนึ่งเองมันยังไม่ง่วงเลยอะ งั้นอ่านต่อดีกว่า...และแล้วก็ตกลงหลุมอย่างจังคะ กลายเป็นเหยื่อของไรเตอร์จริงๆ เพราะจากที่ลังเลว่าอ่านดีมั้ย มารู้ตัวอีกทีก็เกือบหกโมงเช้าแล้ว พร้อมกับบรรทัดสุดท้ายของตอนที่ 24 พอดี เพราะหลังๆ ไรเตอร์ทำได้ดีมากคะ ทำให้เราเข้าถึงตัวละครอย่างดี มีอารมณ์โกรธ อารมณ์หวาน และหัวเราะเหมือนกับตัวละครนั้นๆ ได้จริงๆ จนต้องเอด Fav. เอาไว้ ว่าจะไม่พลาดที่จะเข้ามาอ่านตอนต่อๆ ไป ปล.ขอถามนิดนึงคะว่าเรื่องนี้เรื่องแรกจริงป่าว เพราะคุ้นกับนามปากกาดมิศรามากคะ เหมือนเคยอ่านงานของนามปากกานี้มา่ก่อนเลยคะ อ่านน้อยลง
ปะการังสีน้ำเงิน | 24 ต.ค. 53
-
12
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"กลายเป็นเหยื่อของไรเตอร์ซะแล้ว"
(แจ้งลบ)แปะๆๆๆ (เสียงปรบมือ นะคะ...อิอิ) ต้องขึ้นด้วยเสียงปรบมือให้เลยคะ เพราะตอนแรกที่เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะไม่รู้จะอ่านอะไรแล้วอะ เห็นจำนวนคนอ่านเยอะดีเลยคิดว่าน่าสนใจแน่เลยคนเลยเข้ามาอ่านเยอะ เลยเปิดอ่านมั่ง แต่สองสามตอนแรกที่อ่านมันงงๆ ยังไงไม่รู้เหมือนมันกระโดดไปกระโดดมา ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร เลยชั่งใจว่าจะอ่านต่อดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก ... อ่านเพิ่มเติม
แปะๆๆๆ (เสียงปรบมือ นะคะ...อิอิ) ต้องขึ้นด้วยเสียงปรบมือให้เลยคะ เพราะตอนแรกที่เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะไม่รู้จะอ่านอะไรแล้วอะ เห็นจำนวนคนอ่านเยอะดีเลยคิดว่าน่าสนใจแน่เลยคนเลยเข้ามาอ่านเยอะ เลยเปิดอ่านมั่ง แต่สองสามตอนแรกที่อ่านมันงงๆ ยังไงไม่รู้เหมือนมันกระโดดไปกระโดดมา ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร เลยชั่งใจว่าจะอ่านต่อดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็ดูนาฬิกาเพิ่งจะตีหนึ่งเองมันยังไม่ง่วงเลยอะ งั้นอ่านต่อดีกว่า...และแล้วก็ตกลงหลุมอย่างจังคะ กลายเป็นเหยื่อของไรเตอร์จริงๆ เพราะจากที่ลังเลว่าอ่านดีมั้ย มารู้ตัวอีกทีก็เกือบหกโมงเช้าแล้ว พร้อมกับบรรทัดสุดท้ายของตอนที่ 24 พอดี เพราะหลังๆ ไรเตอร์ทำได้ดีมากคะ ทำให้เราเข้าถึงตัวละครอย่างดี มีอารมณ์โกรธ อารมณ์หวาน และหัวเราะเหมือนกับตัวละครนั้นๆ ได้จริงๆ จนต้องเอด Fav. เอาไว้ ว่าจะไม่พลาดที่จะเข้ามาอ่านตอนต่อๆ ไป ปล.ขอถามนิดนึงคะว่าเรื่องนี้เรื่องแรกจริงป่าว เพราะคุ้นกับนามปากกาดมิศรามากคะ เหมือนเคยอ่านงานของนามปากกานี้มา่ก่อนเลยคะ อ่านน้อยลง
ปะการังสีน้ำเงิน | 24 ต.ค. 53
-
12
-
0
"ไม่เลวสำหรับครั้งแรก"
(แจ้งลบ)เดียร์...ไรท์เตอร์ดมิศรา เป็นเรื่องแรกที่แอบเซฟมาอ่านและ....เป็นเรื่องแรกที่ผมติดตามผ่านหน้าเว็บเด็กดี ทั้งๆที่ผมไม่ได้ตามมาร่วม 4 ปีตั้งแต่ผมเริ่มสอบต่อม.ปลาย (ผมอยู่ถนนนักเขียน-นักวาดมา 8 ปีล่ะ แฮะๆๆ) งานเขียนของคุณใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน (ผิดกะตูที่ภาษาเหียกได้อีกอ่ะ - ____ -'''' อันนั้นก็...) ผมยอมรับนะตอนที่ผมหลงเข้ามา ผมปิดหน้าต่างล ... อ่านเพิ่มเติม
เดียร์...ไรท์เตอร์ดมิศรา เป็นเรื่องแรกที่แอบเซฟมาอ่านและ....เป็นเรื่องแรกที่ผมติดตามผ่านหน้าเว็บเด็กดี ทั้งๆที่ผมไม่ได้ตามมาร่วม 4 ปีตั้งแต่ผมเริ่มสอบต่อม.ปลาย (ผมอยู่ถนนนักเขียน-นักวาดมา 8 ปีล่ะ แฮะๆๆ) งานเขียนของคุณใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน (ผิดกะตูที่ภาษาเหียกได้อีกอ่ะ - ____ -'''' อันนั้นก็...) ผมยอมรับนะตอนที่ผมหลงเข้ามา ผมปิดหน้าต่างลงตั้งแต่เปิดขึ้นเลยเพราะผมมักจะอ่านนิยายแนวนี้ตามร้านหนังสือที่เขาให้อ่านทั่วๆไป มันมีเยอะมาก.... แต่ไม่รู้ว่าผมนึกตลกอะไรระหว่างที่คิดอะไรไม่ออก ผมเลยลองอ่านนิยายแนวติดเรทผ่านทางเด็กดีดู (ไหนๆตูก็ดันไปเปิดหน้าต่างนิยายเรื่องนี้อีกรอบก็ เอาละ...) เปิดมาตอนอ่านอินโทรไอ้เราก็.... "อารายวะ...ถ้าอย่างนี้ตูอ่านในร้านหนังสือก็มีถมไปล่ะวะ" แล้วมันมาสะดุด ตอนบรรทัดสุดท้ายพอดีอ่ะคับ นั่นก็คือ....'ที่มาและที่ไปของเหตุ' อันนี้แหละครับที่ผมชอบมากๆ... ด้านเนื้อเรื่อง บอกตรงๆว่า เข้าขั้น 'เกร่อ' มากๆ หาอ่านได้ง่ายโคตรๆตามแผงหนังสือ (แถมเป็นพล็อตเรื่องนี้ ผมถือว่าเข้าขั้นคลาสสิคเลยล่ะ) แต่...อย่าเพิ่งโกรธผมสิ มันยังไม่จบ ถ้าอ่านงานในตอนแรกๆ ผมคิดอยู่ในใจว่า "คุณเคยเป็นแฟนนิยายนามปากกา 'ญาณิณ(เจ้าของผลงาน "เจ้านายของหัวใจ", "รักหลากรสไอศกรีม(ชื่อเรื่องป่าวฟระ? จำได้ว่าเป็นเรื่องสั้นรวมรสไอติม)" นักเขียนในเครือแจ่มใสหนึ่งท่านที่ผมปลื้มงานของเธอ)' รึเปล่า?" เพราะสไตล์ใกล้เคียงมากๆเลย (เอ้ย! ผมชอบภาษาของอาจารย์ท่านนี้มากๆเลยนะ) พออ่านไปสักสองสามตอน ความเป็นคุณก็ทำให้งานของคุณดู 'แตกต่าง' ขึ้นทีละขั้น อ้อ! ผมเกือบลืมอีกท่านนึงเลย งานเขียนนี้ผมชอบมากๆ เป็นงานเขียนที่เก่าพอควร (ผมจำได้ว่า พระเอกเล่นกีตาร์ นางเอกเล่นเชลโล่เก่งมาก เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในไทเป อ่ะนะ) ถ้าหากคุณเคยผ่านตางานเขียนนี้ ผมจะบอกคุณได้เลยว่า "คล้ายชิบเป๋งเลย" ต่างอยู่จุดเดียวคือ เร้นจ์ของเรื่องแยกยิบย่อยมากกว่าเรื่องที่ผมอ้างมาหลายเท่าตัว ซึ่งผมถือว่า นั่นก็เป็นจุดที่ทำให้งานเขียนของคุณโดดเด่นขึ้นทีเดียว ด้านตัวละคร ผมขอยกนิ้วให้กับการรักษา 'ธีม' ของแต่ละตัวได้ดีมากๆ ผมอ่านงานเขียนหลายท่านที่เป็นมือใหม่ ส่วนมาก ธีมของตัวละครจะหายไปทันทีที่พระเอกหรือนางเอกเริ่มยอมรับ ซึ่งผมมองว่า เออ...มันก็ไม่แปลกนะ แต่มันเป็นจุดเล็กๆที่สามาารถทำให้งานเขียนดูไม่น่าติดตามได้ในบันดล! ขอให้รักษาส่วนนี้เอาไว้นะครับ ผมชอบจุดนี้จริงๆ (ถึงคุณจะบอกว่าว่าหลุดคาแร็คเตอร์ไป แต่สำหรับผม...ไม่ ผมว่ามันดูเป็นธรรมชาติมากเลยล่ะ) ผมชอบพระเอกในเรื่องนี้ที่ดูแวบเดียวผมบอกอย่างโม้ๆเลยก็ได้ว่า 'โหย...แนวนี้อีกแล้ว!' (อย่ามองผมอย่างนั้นนะ...) แม้จะซ้ำซากไปหน่อย แต่ก็ดู 'ไม่จำเจ' ซะทีเดียว และแน่นอนว่าด้านดีๆก็มี... ในงานเขียนคาแร็คเตอร์ผู้ชาย ผมชอบแนวผู้ชายประมาณนี้ที่เอาเหตุและผลเพื่อมาจ้ำจี้กะนางเอกมากกว่าที่จะไล่อึ๊บนางเอกอย่างเอาเป็นเอาตาย(ดิบสุดๆ - ____ -''''') สุดท้ายนางเอกก็สมยอม นางเอกเรื่องนี้ถือว่าเป็นอุดมคติของสาวขาดความมั่นใจในตัวเองหลายคนทีเดียว ผมเลยไม่ได้พิศวาสอะไรมากนัก (แต่ผมชอบวาดรูปนางเอกเรื่องนี้อ่ะ - 3 -'''' เพราะนางเอกคนนี้เดิมเป็นธีมที่ผมเคยคิด+วาดมาก่อนเลยไม่ยากที่จะวาด แต่ถ้าหมายถึงงานเขียนล่ะก็...ผมโละธีมนี้ออกไปเป็นชาติๆแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วง) ตอนแรกๆผมนึกว่านางเอกคนนี้จะเป็น AB ซะอีก 5555+ (เพราะ: "กรุ๊ปเลือดที่ถ้าไม่ตายด้านทางความรักก็เลือกความรักเข้ามาหาตัวเอาเอง") แต่เลือดน่ะ...ก็แค่เลือดอ่ะ อยู่ที่การบ่มเพาะเลี้ยงดู+สังคมมากกว่า นางเอกอยู่ในสังคมที่ถือว่าพ่อและแม่สอนมาดีทีเดียวถึงได้เข้มแข็งและสุขุมเลยแฮะ ส่วนตัวละครอื่นๆ อย่างแคทหรือธัญญ่า ผมชอบความร้ายลึกของธัญญ่านะ เขียนออกมาจนผมอุทานออกมาได้เลยอ่ะ "ร้ายว่ะ..." แม้จะติดเกาหลีไปหน่อยก็เหอะ สุดท้ายนี้ ผมก็ติดตามงานเขียนของคุณไปซะแล้วล่ะ (- .. - b) และอวยพรขอให้คุณได้ส่งสำนักพิมพ์และตีพิมพ์ในเร็ววัน ผมจะได้ไม่เป็นโรคติดนิยายหน้าเว็บ Dek-D เพราะคุณ (อ่านหน้าคอมมันทรมานน้อ TT __ TT) ปล.สู้ๆนะไรท์เตอร์ และรอคุณเขียนจบเมื่อไหร่ ว่างกันเมื่อไหร่ เจอกันมะไหร่ทักทายกานได้เน้อ อ่านน้อยลง
หนอนน้อยบนใบหม่อน | 13 มิ.ย. 53
-
14
-
3
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น