นายตัวร้ายกับยัยตัวเล็ก [The End]

โปเต้ : หนุ่มสุดอตของโรงเรียน ที่หมายปองของสาวๆ

ลูกพีช :  สาวน้อยน่ารัก แสนซื่อ แอบรักรุ่นพี่ 

หนุ่มๆ Bastion

คุณเคยแอบรักใคร

แล้วไม่กล้าบอกรักไหม

บทนำ

             “ ยัยลูกพีชแกมองพวก Bastion นานแล้วนะ” เสียงมิกิเพื่อนสาว ของฉันเองตามมาด้วยสายตาของนานาที่คุยโทรศัพท์กับนายคิมแฟนสุดที่รัก ชิ ชะ เชอะ หมั่นไส้อย่าให้ฉันมีก็แล้วกัน อ๋อ! ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อลูกพีช เรียนอยู่โรงเรียนเซนต์ลาเวสต้า ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีน้องชายฝาแฝดชื่อ ลูกพลับกับลูกพรุน แล้วเพื่อนสนิทก็มิกิกับนานา แล้วก็แอบมองพี่โปเต้รุ่นพี่ของฉันเองที่ได้ฉายา “เจ้าชายเย็นชา” ของผู้หญิงทั้งโรงเรียน

“นานตรงไหนแค่เกือบชั่วโมงเองนะมิกิ” ฉันตอบโดยไม่หันไปมองมิกิ

“ตั้งเกือบชั่วโมงไม่นานบ้านแกดิ ให้ตายเถอะลูกพีชแกเป็นมากขนาดนี้เลยเหรอ”

นานาทำท่าเอือมระอากับฉัน ชิ!ฉันไม่สนใจหรอกนะก็นานามีแฟนแล้วนี่น่าแล้วสองคนนี้ก็ไม่เห็นด้วยกับฉันที่ชอบพี่โปเต้  ก็สองคนนี้ บอกว่าพี่โปเต้เย็นชาไม่สนใจใคร ควงผู้หญิงแก้เซ็ง ก็เลยไม่เห็นด้วย กลัวฉันเสียใจ ความจริงคือมันเบื่อที่พี่โปเต้เมิน หลังจาก พี่ Bastion กลับ    ไปเรียน ฉันที่ไม่มีเรียนก็มานั่งคุยกับมิกิและนานา

“พวกแกคิดว่าBastion ทั้งห้านิสัยยังไงกัน” นานาเปิดประเด็นแล้วก็ต่อด้วยมิกิที่นึกสงสัยว่านานาทำไมถึงถามเรื่องพวกนี้ทั้งที่ไม่ค่อยสนใจ

“แกเพี้ยนป่ะยัยนานา”

 “ป่าวแค่อยากรู้เฉยๆ ว่าทำไมพวกพี่ๆ เค้าถึงได้ทำให้ผู้หญิงทั้งในและนอกโรงเรียน ถึงกับกรี๊ดเป็นลมบ้าหมูได้”

“หลงความหล่อมั่ง เหมือนฉันที่ชอบพี่ซันเดย์ไง” มิกิตอบความขี้สงสัยของนานา

            “แกคิดว่าพี่โปเต้เป็นคนไง” แล้วนานาก็หันมาถามฉัน

 “ก็ หล่อ เท่ รวย เหมือนเจ้าชายเลยนะแก >_<” ฉันก็ตอบตามความคิด

 “เฮ้อ เหมือนเจ้าชายเย็นชาอ่ะดิยัยลูกพีช” แล้วเสียงแหลมของนานาก็สวนขึ้น

            “แกก็พูดเรื่อยเปื่อยนานา” ฉันเถียงนานาถึงมันจะจริงก็เถอะ

             “เรื่อยเปื่อยอะไรคนเค้ารู้กันหมดว่าพี่โปเต้เย็นชา” แล้วนานาก็เถียงกลับอีก เอ่อ รู้ว่าเย็นชาไม่ต้องย้ำให้ปวดใจก็ได้

“พอเถอะ พี่ไอเดียละ” มิกิก็ห้ามแล้วก็ถามอีก ว่าแต่พี่ไอเดียนิสัยยังไง

 “ก็ดูเจ้าเล่ห์ แต่เรียนดีกีฬาเก่งนะ”

            “แล้วพี่ฮีโร่ละแก” พี่ฮีโร่นะหรอ เขาว่าน่ากลัวกว่าพี่โปเต้อีกนะ

 “ก็ พูดน้อยต่อยหนักละมั่ง แล้วที่สำคัญเย็นชากว่าพี่โปเต้อีกหลายเท่า”

            “พี่ซันเดย์ละญาติแกไม่ใช่เหรอ”

“หน้าหวาน พูดเพราะ มีร้านไอศรีมในร้านก็มีหนังสืออยู่ด้วยฉันชอบไป นั่งอ่าน” มิกิตอบเองเลย

            “สุดท้ายพี่เทสโต้ที่น่าคบที่สุดในกลุ่มนิสัยเป็นไง” ก็จริงอย่างที่นานาว่าที่พี่เทสโต้น่าคบที่สุดในกลุ่ม

            “ร่าเริง แต่ก็เจ้าเล่ห์ แถมยังหน้าเนียนใสอย่างดาราเกาหลี พูดแล้วก็อิจฉา”

            “ดีแต่หน้าตาละซิ รอยหยักในสมองมีหรือเปล่าก็ไม่รู้นะแก” นานาพูดพร้อมหัวเราะแต่มิกิทำหน้าเบื่อกับความหมั่นไส้ของนานา

 “เชอะ แกก็ไปอคติกับเค้า” มิกิต่อว่านานา

            “ฉันไม่ได้อคติ” นานาว่าพลางยักไหล่ แล้วก็ก้มมองนาฬิกา เห็นว่าได้เวลานัดกับแฟนก็ขอตัวไปหานายคิมแฟนสุดที่รัก แล้วฉันก็ต้องมานั่งรอน้องชายฝาแฝดที่โรงจอดรถของโรงเรียน

   ที่บ้าน

“ลูกพีชกลับบ้านเร็วกว่าปกตินะ” นายลูกพรุนแฝดน้องทัก ชิ! นายกลับ   บ้านก่อนเลยนะนายลูกพรุน

“ทำไมกลับบ้านเร็วก็ว่ากลับช้าก็สงสัย ว่าแต่นายทำไมกลับบ้านเร็วจัง” ฉันถามนายลูกพรุนก็ปกติเราสามคนพี่น้องจะไปและกลับโรงเรียนพร้อมกันโดยนายฝาแฝดจะเปลี่ยนกันขับ

            “ก็ขี้เกียจเข้าชมรมก็เลยกลับก่อน”นายลูกพรุนก็บอกเหตุผลที่กลับก่อน นายลูกพลับ-นายลูกพรุนจอมกวน ของฉันห่างจากฉัน 1 ปี แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะติดอันดับ 1 ในสิบหนุ่มฮอต ของโรงเรียนแล้วฉันจึงมองไปรอบๆ บ้านไม่เห็นแม่จึงถามน้องชายฝาแฝด

“แม่ไปไหนลูกพรุน”

“แม่ไปหาพ่อที่ญี่ปุ่น” ใช่แล้วแม่ต้องไปหาพ่อทุกเดือนเพราะพ่อฉันเป็น ทูตอยู่ที่ญี่ปุ่น แม่เป็นห่วงพ่อเลยต้องบินไปหาพ่อบ่อยๆ

“แล้วแม่ไปนานไหม”  ฉันถาม เฮ้อ! ขี้เกียจทำกับข้าวให้นายฝาแฝดจัง

“2-3 วันเอง แค่ไม่ให้พ่อมีกิ๊ก” นายลูกพรุนตอบ

 “แล้วมีอะไรให้กินบ้างเนี่ย” ฉันหันไปถามนายลูกพรุนอีก

“แม่บอกให้ลูกพีชออกไปซื้อไม่ก็ให้ลูกพีชทำให้กิน”  นายลูกพลับเป็นคนตอบ

“ไปซื้อแล้วกันขี้เกียจทำ”  ฉันหันไปบอกนายลูกพรุน  แล้วก็ออกไปซื้อกับข้าวกับนายลูกพรุน หลังจากที่กินข้าวแล้วฉันก็สั่งให้นายลูกพลับล้างจาน ส่วนฉันขอตัวไปนอน เฮ้อ! ผู้หญิงที่พี่โปเต้ควงแต่ละวันสวยจนดาราบางคนยังต้องอายแล้วฉันจะมีสิทธิ์บ้างไหมนะ  ก็แหม สวย หุ่นดี สูงร้อย 168 ขึ้นไปพี่โปเต้ถึงมองแต่ฉัน สูงแค่ 162 เองอ่ะ แต่แค่ได้แอบมองก็พอใจแล้วล่ะถึงจะเจ็บใจที่เค้าควงผู้หญิงคนอื่นก็เถอะนะ