คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BAD Guys : พี่กร
และแล้วืนนี้ผม็้อนอนนเียวเปล่าเปลี่ยวในห้อที่สุแสนะวัเว ผมภาวนาให้เมทอผมที่อยู่แห่หนำบลใไม่อาทราบไ้ลับมารอบที่ล้านห้า
แ่็ยัไม่มีวี่แววอใรนนั้น
ถ้าถามว่าทำไมผมรู้ว่าผมมีเมท
หึๆ็ผมลาไ ามสโลแนส่วนัวอผม เ็ี ลา ใสๆ ไร้มลพิษ หึๆๆๆ
สาเหุที่ผมรู้ว่าผมมีเมทร่วมห้อแน่นอน
เพราะั้ผมย้ายเ้ามา ห้อนี้ไม่ไ้เป็นห้อสี่เหลี่ยมโ่ๆที่ว่าเปล่า
แ่ลับมีอใ้่าๆมามายวาไว้อย่าเป็นระเบียบเรียบร้อย
แน่นอนว่ามัน้อมีนอยู่ห้อนี้มา่อน แ่ทำไมยัไม่มีใรมาละ อยู่นเียวมันหลอนนะโว้ยยยย
เวลาล่วเลยมานึ
ผมเริ่ม่วั เลยเินไปล็อห้อ ปิไฟ แล้วนอนลุมโปแม่เลย
“นะโม. ัสสะ ภวโ. อรหโ สัมมาสัมพุทธัสสะ” สววนไปสิฮะรออะไร
ผมสวมน์อยู่นาน็ไม่หลับะที
นเวลาล่วเลยไปเป็นึื่น่อนืน......ท่ามลาวามเียบสั
มีเพียเสียลมเสียสีับไบไม้ัหวีๆสลับับเสียสวมน์แผ่วๆอผมเท่านั้น
(หน้าลัวโรๆ) ผมสวมน์ไปเรื่อยๆนเริ่มเลิ้มๆ ึ่หลับึ่ื่น
ผมรู้สึว่าเหมือนประู่อยๆเปิออ้าๆ แอ๊……
มีเสียฝีเท้าหนัๆอใรบานเินเ้ามาใล้ผมเรื่อยๆ….เรื่อยๆ…ผมรู้สึว่าเ้าอร่าที่เ้ามาในห้อโยไม่ไ้รับเินี้....่อยๆ้มหน้ามาใล้ๆผม
ผมรู้ เพราะวามรู้สึผมมันบอผมแบบนั้น
“นะโม. ัสสะ ภวโ. อรหโ สัมมาสัมพุทธัสสะ”สวมน์วนไปอีรอบ
อนนี้ผมสั่นผับๆเป็นเ้าเ้าอยู่ใ้ผ้าห่ม
“อย่ามาหลอมาหลอนันเลยนะ อยาไ้อะไร
ะทำบุไปให้ นะๆๆ ลัวแล้วอยาหลออย่าลอนันเลย ไหว้ละ” พูอะไรไ้ผม็พูไปเรื่อย
เพราะอนนี้ผมลัวนะร้อไห้อยู่มะรอมมะร่อ
พรึบ!!!
ู่ๆไฟ็สว่าึ้น
ผ้าห่มอผม็ถูระาอย่าแรนหลุออาัวผม
วยแล้ว!!! นี่ผมะ้อเผิหน้าับผีริๆหรอเนี่ย
ไม่เอานะผมลัว ผมหลับาแน่น ให้าย็ลืมา แล้วผมไ้ยินเสียถอนหายใหนัๆ
โอ้ยยยย ลัวแล้วโว้ยยย
“นะโม. ัสสะ ภวโ. อรหโ สัมมาสัมพุทธัสสะ” ผมสวัว่าเิมสิบล้านเท่า
มันะเฮี้ยนไปแล้ว เปิไฟไ้ ึผ้าห่มไ้ สวมน์ไล่ยัไม่ไป บ้าเอ้ยะร้อไห้ริๆแล้วนะ
่อนที่ผมะมโนภาพผีในินนาารมาไปว่านี้
เสียทุ่ม่ำทรอำนา็ัึ้น
“ลืมา”
“……” นิ่ฮะ ผมยัหลับาแน่น ลัวลืมาแล้วเอผีหน้าเละ หัวา ลิ้นห้อย าโป๋
“ูบอให้มึลืมา ถ้ามึไม่ลืม
็ะแทให้ไส้ทะลัเลย”เสียทรอำนาัึ้นอีรั้
ฟรึบ!!!!!ไวเท่าวามิาโๆอผม็เบิโพล
โว่าเิมล้านเท่า และพอลืมาปุ๊บผม็เอเลยฮะ ไม่ใ่เอผีหรอนะ แ่เอใรไม่รู้
รู้แ่หล่อโรๆ หล่อน้อระพริบาถี่ๆ
เพ่มอแล้วมออี ็ยัพบแ่วามหล่อ….หล่อ…และหล่ออออออออ 'นี่มันเทพบุรัๆ' อวสานวามแมนไอ้วี
แ่พอผมเหลือบไปเห็นมีสั้นที่ผู้ายนนี้ถืออยู่เท่านั้นแหละฮะ
วามหล่อถูแทนที่้วยวามหน้าลัวทันที แถมมือนั้นยัเื้อมีึ้นพร้อมแทอี้วย
เพ่นสิฮะ!!!!!
ผมเ้ัวึ้นอย่ารวเร็วเท่าวามไวแส แล้วไปยืนสั่นๆอยู่ที่หัวเีย
สายาับ้อไปยัผู้มาใหม่ที่สุแสนะหน้าลัว แ่หล่อมา(.ล้านัว) ไม่ไ้โหนะถึะูหน้าลัวแ่หล่อบรรลัยเลยฮะ
ัวสูสูมาน่าะเือบๆ 190 ไ้มั้ หุ่นนี่หน้าอสุๆ ผมสีบรอน์ทอทอ
ผิวาวั มูโ่ๆ รับับหน้าเนียนริบ ี๋ใสไร้สิวสไล์ผู้ายเอเียสุๆ
แถมปายัอมมพูน่าับมาูบ ุ๊ฟๆๆ (ผมไม่ไ้เป็นเย์นะฮะ ย้ำ
ีเส้นใ้้วยปาาราม้าสีแ) นาผมลัวๆ อยู่นี่ยัแอบเลิ้มเลย
ประมาว่าสั่นไปเ็น้ำลายไปอะไรประมานั้นเลย( เฮ้ย ผมเลิ้มไปปะ ผมไม่ใ่เย์นะ ะน้ำลายหเพราะผู้ายไ้ไ บ้าป่าว)
“มึเป็นใร” เาถามผม้วยน้ำเสียนิ่เรียบแ่ฟัูัน
นนลุนพอสยอเล้า
“วี ฮะ ผมื่อวีฮะ” ผมอบออไป้วยน้ำเสียสั่นๆ
“มึเ้ามาอยู่ห้อนี้ไ้ไ” เา้อมาที่ผมไม่วาา
สีหน้าอเาอนนีู้ราบเรียบไร้อารม์นอยาที่ะาเาวามิ
“ผมเป็นเ็ใหม่ เพิ่ย้ายเ้าหอวันแร” ผมอบไปโยพยายามวบุมเสียัวเอไม่ให้สั่นแ่เื่อเหอะ ผมทำไม่ไ้
“เ็ใหม่ ?”เาถามย้ำ
“ฮะ.”ผมอบลับเสียหนัแน่น
“ย้ายออไปะ”เาบอผมนิ่ๆ
“ฮ๊ะ?” อนนี้หน้าผมมีเรื่อหมายำถามมามายลอยไปลอยมา
ย้ายออไป?
“มึพิารหรอ หูหนวหรือหูึ
ทำไม้อใหู้พูย้ำหลายรอบ ูบอให้มึย้ายออไป”เาบอผมอีรั้
แ่ผม็ยัไม่่อยะเ้าใอยู่ี
“ทำไมผมถึ้อย้ายออละฮะ?” ที่ผมถามออไปเนี่ยไม่ไ้ะวนีนหรืออะไรหรอนะ
ือแบบว่าสสัยอะ แ่ผมเห็นหน้าเาระุนิๆ้วยฮะ สสัยโมโหิว่าผมวนีนแหๆ
“ผะ …ผมไม่ไ้วน นะฮะ แ่สสัย” ผมนี่้อออัว่อนเลย
ไม่ั้นมีในมือเา้อมาอยู่บนัวผมแน่ๆ
“ูไม่อบใ้ห้อร่วมับใร”เาบอเสียเรียบ
หน้านิ่สนิเหมือนเิม
แ่เนี่ย ?
"แ่ผมไปไม่ไ้ฮะ"ผมอบลับทันที ้วยน้ำเสียริัและหนัแน่น
พร้อมับ้อหน้าเาลับเ่นัน
หล่ออะ>////<เินเเหะ
"ูบอให้เมิย้ายออไป"
น้ำเสียอายรหน้าเ้มึ้นทันทีหลัาที่ผมบอว่า ะไม่ย้ายออไป
“แ่ผมไม่มีที่ไป….บ้าน็ลับไม่ไ้ เิน็มีนิเียว
ย้ายไปที่อื่นไม่ไ้หรอฮะ ถ้าย้ายออไปผม้อไปนอน้าถนนนะฮะ” ผมบอเาพร้อมส่สายาวิ้ๆแบบหน้าสสารโรๆให้
“เรื่ออมึ” รืน….เสียวามหวัพัทลาย
สายาวิ้ๆใ้ไม่ไ้ผล อยาะร้อไห้
“ให้ผมอยู่้วยเถอะนะฮะ"ผมบอเา้วยน้ำเสียเว้าวอน
"ไม่" แ่เาูไม่มีทีท่าะสสารหรือเห็นใผมสันิ
“ให้ผมอยู่้วยเถอะนะฮะ นะๆๆๆ"
ผมยัไม่ละวามพยายามส่สายาวิ้ๆ พร้อมับพู้วยน้ำเสียอออ้อน
"ูบอว่า...ไม่"
เาเน้นำว่าไม่เสียหนั นผมอ่อนใ ้อไปนอน้าถนนริๆหรอวะ
เฮ้อ!!
ผมถอนหายใเฮือให่ สายาอผมหม่นลอย่าเห็นไ้ั
" ให้ผมอยู้วยไม่ไ้ริๆหรอฮะ? ผมะทำัวให้เหมือนสิ่มีีวิที่ไม่มีัวนเลยฮะ ผมสาบาน ผมะอยู่เียบๆ
ะไม่รบวนุอย่าเ็า อ่อ...ผมะทำวามสะอาห้อให้้วย
แล้ว็...ทำับ้าวเ้าเผื่อทุมื้อ้วยนะฮะ ะทำามทีุ่สั่ทุอย่าเลย..... อย่าไล่ผมเลยนะฮะ ผมไม่มีที่ไปริๆ” ที่เมื่อี้บอว่าอยาร้อไห้ผมโหนะ
แบบว่าอนนี้น้ำาแม่ไหลแล้วอะ อายนะแ่หยุไม่ไ้
เานิ่ไปสัพั
เหมือนิอะไรบาอย่าในหัว
“ไม่”
“ให้ผมอยู่้วยนะฮะุรูมเมท” ุเ่าอ้อนวอน
น้ำาไหลอาบแ้ม
“ูี้รำรา แล้วมึููน่ารำรา”
“ผมะไม่ทำัวน่ารำรา
สัา้วยเียริอ ร.ปี 1” เรียนไ้ปีเียวทนไม่ไหว
เลยลาออ
“………………..”
“นะฮะ ….นะ” ผมผมส่ยิ้มหวานรัวๆ
พร้อมส่สายาวิ้ๆใส่นหน้านิ่
“……………….”
“……………….”
และทั้ห้อ็อยู่ในวามเียบ
“ปิไฟะุะนอน”
OMG!!!!WTF
“สรุปผมอยู่ที่นี่ไ้แล้วใ่ไหมฮะ
“……………….”
นหล่อไม่พูอะไรเพียเินไปที่เียแล้วล้มัวลนอนเท่านั้น
เียบเท่าับใ่….ไม่ไล่เท่าับอนุาิให้อยู่
ผมยิ้มว้านปาะีถึหู
ือแบบว่ามันีใ ิว่า้อไปนอน้าถนนะแล้ว
“มออะไร”เาถามเสียุ
หันหน้ามามอที่ผมอย่าไม่สบอารม์นั
“ปะ...เปล่าฮะ " ผมรีบปิเสธทันวัน
ลัวเาะไม่พอใแล้วัมีออมาแท
"ว่าแุ่ื่อะไรฮะ” แล้วผม็เผลอถามื่อเาออไป
ทั้ที่สัาไว้แล้วว่าะทำัวเหมือนมนุษย์ไร้ัวน
'ปาไม่รัี ไปเผือเรื่ออเาทำไมเี๋ยวเา็แทายาห้อหรอ'
ผมไ้แ่ีปาแล้ว่าัวเอในใ
."…..”ไร้เสียอบรับใๆาายรหน้า
“อโทษฮะ ผมไม่วรถามสินะฮะ” ผมบอ้อมอเา้วยแววาสำนึผิ
หน้าผมอนนี้เรียไ้ว่า๋อยสนิทเลย
“ร”เาอบลับสั้นๆ
บาทีเาอาะทนูวามน่าสสารอผมไม่ไหว เลยอบๆให้มันบๆ็ไ้
“ุ เรียนวิศวะหรอฮะ” ผมหันลับไปถามเาอีรั้้วยวามอยารู้
'ยัๆไม่หยุเห็นเาอบนิอบหน่อยเสือยิรัว
แถมยัเสือีสนิทถามเาเรื่อเรียนอี'
“อืม" เฮ้ยอบ้วยโว้ยยยยยย
ผมแอบีใที่เาอบนะฮะ หัวใพอโ
อวสานวามแมน
“ผม็เรียนวิศวะ วิศวะปีหนึ่
ุอยู่ปีไหนฮะ” ผมเเนะนำัวเอทั้ที่เาไม่ไ้ถาม
แถมยัเสือถามเาอีว่าเรียนปีไหน ล้ามา
เาหรี่ามอผม
สายาที่ส่มาเ็มไป้วยวามรำา ราวนี้ผมโนแทไส้ทะลัแหๆ เฮ้อ
ผมถอนหายใแผ่วเบา
“อโทษ…..ผมไม่ถามแล้วฮะ” ผมทำหน้าาสลรอบที่ร้อย ่อนะ่อยๆรลีมายัเียอัวเอ
ะที่มือำลัะึผ้าห่มมาห่ม เสียๆหนึ่็ัึ้น
“ปีสอ” ผมหันลับไปมอเาที่นอนออ
เปลือาปิสนิท อยู่บนเียแล้วใมัน็เ้นึัๆ ึ้นมาื้อๆ
รอยยิ้มเล็ๆผุึ้นบนใบหน้าอผม บาที่เาอาะไม่ไ้ใร้ายนั็ไ้ ผมึผ้าลุมโปแล้วยิ้มอยู่นเียวใ้ผ้าห่ม ผมมันบ้าไปแล้ว
“ปิไฟ้วย ูนอนไม่หลับ” เาบอเสียุทั้ๆที่นอนหลับาอยู่
นั่นแหละเือบเลิ้มแล้วเียว
“ฮะๆ”ผมรับำ่อนะลุึ้นปิไฟ
. “ฝันีนะฮะพี่ร” ผมบอฝันีเสียแผ่วภายใ้วาเียบสั......แม้เสียผมะไม่ัมาแ่ผมมั่นใล้านเปอร์เ็นว่านที่หลับาะ้อไ้ยินเสียผมอย่าแน่นอน
ผมรีบวิ่ลับเียแล้วลุมโปเ่นเย
้วยวามเิน (เินทำไม มึอบผู้ายหรอหวะไอ้วี)
อวสานวามแมน
เพลมา หล่มรัึ้นไม่ไหวเอใ่ไหมเป็นนพลัั้น
ความคิดเห็น