คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : ตอนที่ 60
“แนทแไปพูอะไรับุอาร์มน่ะ” เพรถามำถามแรเมื่อเ้ามาในบ้านเรียบร้อยแล้ว แ่แนท็ยับ่ายเบี่ยไปมาไม่ยอมบออะไร
เพรยัถามำถามเิม แนทึแล้ถามลับว่านพูอะไรับอาร์มทำไมเพร้อสนใ้วย
“หรือว่า.....” แนทพูล้อให้เพริเอาเอ
“มัน็ไม่เี่ยวหรอนะถ้าอนนั้นแับุอาร์มไม่หันมาทาัน บอมา..มีแผนารอะไร” เพรรีบบอเหุผลที่ทำให้น้ออยารู้
“อ้อแล้วไป.. นึว่า.....” แนทยัพูให้ิ
“อะไรอแพูเป็นรูประถมเลย เว้นำสุท้ายให้เิม นึว่าอะไร”
“นึว่า...หึไ อิอิ” แนทแล้ลอหยั่เิ
“ห๊า หึเนี่ยะนะ”
“แล้วทำไมแะ้อหน้าแ้วยล่ะ ัน็แ่ล้อเล่น”
“หรือว่า..แปิ้พี่อาร์มเ้าแล้ววว”
“หน้าแอะไร ..ันร้อน.. ร้อนัเลยไปอาบน้ำ่อนนะ” เพรล่าว่อนะรีบวิ่ึ้นบันไไป โยที่ลืมหมว่ายัไม่ไ้ำอบาแนทเลยว่าแนทนั้นไปุยอะไรับอาร์มันแน่
แนทำเพื่อนสาวอนเอ และยิ่มั่นใว่า้อสันนิษานอนถู้อ แล้วหน้าอโอมับพี่อห์น็แว๊บเ้ามาในหัว แนทนึเห็นใทั้สอที่เอู่แ่สำัแถมยัเป็นม้ามืมานิ่ที่ำลัมาแรแทาโ้
‘เป็นไปไ้ยัไ ๆๆ ทำไมยัยเพรไม่สนใผู้ายอารม์ีี้เล่นแบบพี่อห์น หรือนายโอม ทำไมน้อมาสนใผู้ายเยๆนิ่ๆน่า่วนอนแบบพี่อาร์มะไ้’ แนทรุ่นิหนัประหนึ่ว่าเป็นวาระแห่าิ
เ้าวันใหม่ แนทื่นแ่เ้าเ่นเย เพื่อเรียมัวลับบ้านไปเยี่ยมพ่อับแม่และพี่ายอน เพราะวันอาทิย์แบบนี้ะอยู่ันรบพร้อมหน้าพร้อมา
“เพรๆ ันไป่อนนะ” แนทบอเพื่อนที่ยันอนหลับอยู่บนเีย
เพรัวเียื่นถามว่าทำไมแนทึรีบไปแ่เ้าแบบนี้
แนทึอบว่ารีบไปเพราะะไ้รีบลับมา เพรลุึ้นนั่แล้วบอเพื่อนว่าแนทวระ้าที่บ้านัืนสอืนพ่อับแม่ะไ้ีและใหายิถึ
แนททำท่าิัล้อยามแ่็บอับเพรว่านอูอีทีแล้วะโทรมาบอ
“ว่าแ่แอยู่ไ้นะ”
“ไ้สิ ทำอย่าะแไม่เยไม่อยู่อย่าั้นแหละ”
“ันเป็นห่วเพราะ่วนี้เ้าลือันให้แว่าอยบ้านเรามีผีแม่หม้ายอาละวาหนัเลย”
เพรใหน้าีเผือ “ริหรอ ทำไมันไม่เห็นรู้เลย”
แนทแอบำที่แล้อำเพรไ้ “ริสิ มันน่าลัวมา พี่วินไม่ล้าเ้าอยเราเลยนะแ เห็นว่ามายืนโบรถเลือี้เ็มัวไปหม”
“พอๆๆแล้ว น็พูันไปเรื่อย ผีไม่มีในโลัหน่อย” เพรหาย่วนอนเป็นปลิทิ้ แ็ใพูแ่ทำหน้าาหวาสุๆ
แนทัสสารเพื่อนะบอวามริ็พอีมีสายเ้ามาเสีย่อน แนทึหันไปุยโทรศัพท์
ส่วนเพรลุไปเ้าห้อน้ำ ัหลอนๆ มอไปที่ระ็ยัใเาอัวเอ
ล้าหน้า็รีบลืมา ลัวว่าผีมาะมอไม่เห็น
ส่วนแนทนั้นุยโทรศัพท์เพลินนลืมไปแล้วว่าแล้อำอะไรเพื่อนสาวเอาไว้
้านอาร์มและโอม เ้านี้พาุยายออมาเินเล่นเ่นเย
ทั้อาร์มและโอม่าะเ้ออยาวมอไปที่บ้านสอสาว ุยายไ้แ่อมยิ้มำหลานายทั้สออน
‘ยัยัวแสบไปไหนนะ วันนี้ไม่เห็นออมาเื้อยแ้ว’ โอมิเมื่อมอไปแล้วไม่เห็นแนท แล้ว็พาลิว่าเลยไม่เอเพรไป้วย
“รอสาวๆเา่อนมั้ย” ุยายเปรยึ้น
โอมยิ้มเิน อาร์มทำเยไม่พูอะไร
แล้วแนทับเพร็เินออมา
“หวัีัวแสบ” โอมทัแนท ่อนะหันไปทัทายเพร “อรุสวัสิ์รับุเพร”
“สอมารานลอ” แนทอแวะโอมไม่ไ้
แล้วสอสาว็เินเ้าไปทัทายุยายและอาร์ม
“ะไปไหนหรือหนูแนท” ุยายเอ่ยถามเมื่อเห็นแนทถือระเป๋าออมา
“อ๋อะลับบ้านน่ะ่ะ พ่อับแม่ให้อภัยแล้ว” แนทล่าวอย่าิล
โอมใหายิว่าแนทะไปนาน ึอึ้ๆไป
“แล้วะไปยัไล่ะ” โอมเอ่ยถาม
แนทึบอว่าโทรเรียรถแล้ว และแล้ถามโอมว่าที่ถามนี่ะอาสาไปส่นหรือ
โอมไม่โ้อบอะไร นแนทแปลใอยู่เหมือนัน
“แล้วลับมาเยี่ยมที่นี่บ่อยๆนะ” ุยายเอ่ยึ้น
“เย็นนี้็ลับมาแล้ว่ะุยาย” แนทล่าว
โอมพลอยโล่อ ิว่าถ้าแนทไม่อยู่นเหาน่าู
“โธ่ นึว่าะไปหลายวัน อุส่าห์แอบีใ” โอมเอ่ยอย่านปาไม่รับใเอาเสียเลย
“แ่เมื่อี้เพรเห็นุโอมหน้าึมไปเลยนะ” เพรล่าวามที่เห็น..ะรไปมั้ย เล่นเอาโอมเหวอ
“นั่นแน่ นั่นแน่ ัเลย มีพยานยืนยัน้วย นายลัวันไม่ลับมาใ่ม้า” แนทแล้ยียวนามสไล์
“หลัวเอ ไป ไปึ้นรถเลย รถมาแล้ว” โอมแ้่าแล้วเินไปส่แนท โยมีเพรเินไป้วย
ุยายับอาร์มยืนมอ ่อนทีุ่ยายะยิ้มแล้วหันมาพูับอาร์มว่า อาร์มิอย่าไร
อาร์มย่นิ้วไม่เ้าใว่าุยายหมายวามว่าอย่าไร
“าโอมับหนูแนทไ ูเ้าันไ้ีทีเียว”
อาร์มนิ่ไม่ไ้พูอะไร และิว่าโอมับแนทนั้นือเพื่อนสนิทัน
“ไป่อนนะ” แนทล่าวแล้วโบมือบ๊าย บายเพร
“้า” เพรยิ้ม แนทำลัะพู่อ
แ่โอม็พูแทร “ไปเถอะๆ ทำอย่าะะไปหลายปี เย็นนี้็ลับมาแล้วไม่ใ่หรอ”
แนททำหน้ามู่ใส่โอม
“ไปหลายๆวัน็ไ้นะ ไม่้อห่ว แล้วันะูแลุเพรให้” โอมรีบเสนอัว
แนทะเถียแ่นับแท็ี่เอ่ยึ้นเสีย่อนว่าะไปันไ้หรือยั นแนท้อหันไปอบว่าไป เพรำในท่าทาอโอมและแนท
แล้วรถ็เลื่อนออไป
ความคิดเห็น