คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : แผนกรับซ่อมเฉพาะกิจ (ลาวี่ Theory) [1 - END]
หลังจากบทความนี้ห่างหายหน้าไปนาน
มีคนคิดถึงบ้างรึเปล่า (ไอ้วี่คาดว่าไม่)
ตอนแรกวี่จองเรื่องจะเขียนอีกเรื่อง แต่นึกไปนึกมาไม่เข้าท่าแฮะ
เพราะเราก็ดอง (ฮา) เลยเปลี่ยนเรื่องซะเสร็จสรรพ ลงเรื่องสาระ ๆ ทิ้งท้ายก่อนหายตัวไปสอบ
หรือจะเป็นการไปหลั่นล้ากับนิยายและงานรับวาด
เอาล่ะ นอกเรื่องมามากโข กลับสู่ความเป็นจริงกันดีกว่านะ
การรีไรท์นิยายดีจริงหรือ ?
แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริงที่ดีสำหรับตัวนักเขียนหากจะรีไรท์ผลงาน
สิทธิในการเขียนเป็นของเรา แต่สิทธิในการรออ่านนั้นก็ขึ้นอยู่กับการพิจารณาของนักอ่านทั้งหลายแหล่
วี่เป็นคนนึงที่เคยประสบกับปัญหาในการรีไรท์นิยายมาแล้ว
และคิดว่า จากการที่แต่งนิยายหลายเรื่องและเคยรีไรท์มาหลายครั้ง ก็มีประสบการณ์ด้านนี้มาพอสมควร
การที่เราแต่งนิยายไปแรก ๆ ใช่ว่าทุกอย่างจะดีจะเพอร์เฟ็ค แต่ก็ใช่ว่ามันจะต้องแก้ไปเสียทุกรายละเอียด (เว้นบางเรื่อง หากเล็งเห็นว่าสมควร ก็ควรแก้จริง ๆ แต่น้อยรายที่จะเจอกรณีแก้ทั้งเรื่อง)
นักเขียนเราพอแต่งไปถึงระดับหนึ่งอาจจะยังไม่รู้สึกพอใจกับคอมเม้นท์ของนักอ่าน หรือไม่พอใจกับนิยายของเราเอง ดังนั้น หลายต่อหลายคนจึงเริ่มลงมือรีไรท์
บางคนก็ไปให้สำนักวิจารณ์ต่าง ๆ มาวิจารณ์ก่อน จะได้ผลลัพธ์อย่างไรนั้น ก็สุดแท้แต่ที่ตนจะล่วงรู้ หลังจากรับทราบผลลัพธ์เป็นที่เรียบร้อย จึงเริ่มทำการรีไรท์อย่างจริง ๆ จัง ๆ
แต่เท่าที่วี่สังเกต
น้อยรายนักที่จะรีไรท์ได้สำเร็จ
หากจะรีไรท์วี่จะขอเขียนเป็นข้อ ๆ นะคะ ว่าควรทำอย่างไรบ้าง
1. อ่านทวนเรื่องของเราให้พร้อม แจ้งข่าวให้แก่นักอ่านให้ทราบกันอย่างทั่วถึง
2. วิเคราะห์หาปมที่เราควรจะแก้ในเนื้อเรื่อง ภาษาการบรรยาย โครงหลักโครงย่อย ต่าง ๆ แบ่งย่อยดังนี้ค่ะ
- ความสมเหตุสมผลของเนื้อเรื่อง > วี่แนะนำให้นำขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่ง เพราะวี่ก็เป็นอีกคนที่ไม่อยากเห็นนักเขียนบางคนตกม้าตายตอนจบ (หรือเริ่ม) นิยายบางเรื่องแต่ง แต่ไม่มีความสมเหตุสมผลเพียงพอจะมารองรับการกระทำของตัวละคร ของเรื่องราวต่าง ๆ คุณจะมาอ้างว่า เพราะมันเป็นนิยายก็ไม่ได้ หรือจะอ้างว่าเพราะเป็นแฟนตาซีก็ไม่ถูก เพราะถึงมันจะมีอิสระในความคิด แต่ก็ต้องมีขอบเขตในความคิดเช่นกัน
- โครงหลัก โครงย่อย ในเนื้อเรื่อง > ควรจะมีวาง ๆ ไว้บ้าง แต่ไม่ต้องเอาให้ปึ้ก ๆ เลยก็ได้ เพราะมีนักเขียนอีกหลายท่านเช่นกัน ที่เขียนแล้วอืดลง เพราะการวางเรื่องที่ปึ้กเกินไป ทำให้เกิดอาการเบื่อยามเขียนไม่ถึงจุดที่อยากเขียนสักที
- ภาษา > ดูในเรื่องการใช้คำต่อท้ายประเภท คะ ค่ะ ดูเรื่องภาษาวิบัติ คำผิด ให้ดี ๆ เพราะนักอ่านบางคน เมื่อเปิดเจอคำพวกนี้ จะรู้สึกประมาณว่า ไม่น่าอ่าน และกดปิดลงแม้เรื่องคุณจะมีความสนุกก็ตาม และอย่าลืม นิยายไม่ใช่ละครพูด สักแต่มีประโยคสนทนา ก็ไม่ใช่นิยายนะคะ ^^
3. เริ่มลงมือรีไรท์ สำหรับนักเขียนบางท่านที่ยังแต่งเรื่องไม่ถึงไหน จึงตัดสินใจลบตอนทั้งหมดทิ้ง แต่วี่แนะนำไว้ว่า ควรเซฟเนื้อหาในตอนเก่า ๆ ไว้ด้วย กันไว้ดีกว่าแก้ เพราะบางอย่างในเนื้อเรื่องเก่า ๆ กลับมีสิ่งที่เนื้อเรื่องใหม่ไม่สามารถมีได้ และอาจจะเป็นสิ่งดี ๆ ด้วย
หากรีไรท์แล้วไม่สามารถเขียนนิยายต่อได้ ควรทำอย่างไรดี !?
นี่เป็นปัญหาที่วี่ประสบมากับตัวเองค่ะ แต่งแล้วแต่งอีก ลบแล้ว แก้แล้ว ทำใหม่แล้ว สุดท้ายก็ไม่รอด เลยนำเนื้อเรื่องเก่ามาใช้ แล้วปรับปรุงเสีย ให้มันดีเท่าที่จะทำได้กับเนื้อเรื่องเก่า
หรือท่านอาจจะใช้วิธีอื่น คือพักสมองซะ หยุดพักกับนิยายเรื่องนี้สักหน่อย
บางทีการที่ดึงดันกับการเขียนมากเกินไป รังแต่จะเป็นผลเสียให้แก่นิยาย ตัวผู้เขียน รวมไปถึงตัวผู้อ่านที่รอด้วย
ในกรณีที่ต้องการอัพจริง ๆ มันก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ หากดึงดัน
คงจะแย่ เพราะนิยายของท่านคงออกมาได้ไม่ดีนัก
สิ่งที่วี่คิดว่าช่วยสภาวะจิตใจได้ คือ
1. ใจของท่านเอง คำนึงเสมอ เราเก่งสุดในแบบของเรา ประชาชนบนโลกมีสักกี่คน ที่จะมีวิถีชีวิตแบบเรา นิยายที่เราแต่ง คนบางคน มันเรียนเก่งกว่า ทำอะไรดีกว่า แต่มันแต่งนิยายแบบเรายังไม่ได้ จริงไหม ?
2. ไปอ่านคอมเม้นท์ต่าง ๆ ของผู้อ่านท่านซะ อ่านให้เต็มที่ รับรู้ความรู้สึกของเขา เอาใจเขามาใส่ใจเรา จะได้มีกำลังใจในการเขียนต่อไป
3. พักผ่อนเสียบ้าง ถึงแม้ใจจะคิดถึงแต่นิยาย ก็ให้คิดแต่ในแง่ดีเสีย ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นการกดดันตัวเอง และทำให้เขียนไม่ได้หนักกว่าเก่า
หวังว่าคงจะได้ประโยชน์ไปบ้าง ไม่มากก็น้อยน้อ ^^~
สุดท้ายก็ขอเป็นกำลังใจให้กับนักเขียน และนักหัดเขียนทุกท่านนะคะ
แผนกรับซ่อมเฉพาะกิจ (ที่ตั้งขึ้นมาเอง - ฮา ~)
Lavypoo
ความคิดเห็น