คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เรียบร้อยโรงเรียนทนายหื่น
“ภัทรา...”
“ว่าไ ะนอนีๆ ไ้หรือยั” นัยภัทรส่ายหัวไปมา
่อนะึผ้าห่มึ้นมาลุมให้นเมา้วยอาารสะลึมสะลือเ่นัน
ูเหมือนว่าเาเอ็เริ่มไม่ไหวแล้วล่ะ หนัาัหนัๆ ึ้นมาบ้าแล้ว
“ลว่าไ่ับไ่ อะไรเิ่อนันะ”
“่ามันเถอะน่า หุบปาไ้แล้วธารธารา” นัยภัทรุหล่อนอีนไ้
“นั่นุะไปไหนะ” ธารธาราผหัวึ้นมาถาม
เมื่อเห็นว่าอีฝ่ายำลัะหันหลัลับออไป ทั้ที่ยัสรุปไม่ไ้ว่าไ่ับไ่อะไรเิ่อนัน
“ไปนอนสิ ผมเอ็ไม่ไหวแล้ว”
“นอน้วยันสิะ ไม่้อไปไหน”
“หืม...นอน้วยัน”
ราวนี้นัยภัทรถึับหันมามอหล่อน้วยวามวย
พร้อมับเินมานั่ลที่ริมอบเีย
แล้วมอหน้าสาวเ้าที่บัอาเิวนให้เานอน้วยอย่าอาหา
“ไม่อยานอนับันหรือะ”
ใรบอว่าไม่อยาเล่า! หล่อนนี่่าไม่รู้อะไรบ้าเลย
ถามแบบนี้เป็นารให้ท่าหรือว่าท้าทายเาันแน่นะธารธารา เพราะถึเาะเมามาแ่ไหน
แ่ว่าสิสัมปัะอเา็ไม่เยิทำเรื่อั่วร้ายับผู้หินไหนแน่ ่อให้อยาทำใะา็เถอะ
แ่ว่า...ยเว้นธารธาราสันีไหม?
“รู้ไ้ยัไว่าไม่อยา” นัยภัทรถามหล่อนเสียเรียบ
พร้อมับ้อริมฝีปาอวบอิ่มอย่าเผลอไผล
“ันรู้ว่าัวเอสวยสู้สาวๆ อุไม่ไ้สัน แ่ว่า...นอย่าันไม่มีเสน่ห์สำหรับุสันิเลยหรือะ”
มีสิ...นัยภัทรอบหล่อนในใ
เาไม่เป็นัวอัวเอั้แ่เ็ัวให้หล่อนอนป่วยไปแล้ว
เาไม่ใ่พระอิพระปูนนี่นา ถึะไ้ไม่รู้สึรู้สาับลิ่นายสาวหอมๆ
ับเนื้อเนียนนุ่มน่าสัมผัสที่เาไม่อยาปล่อย
“เมาแล้วรั่วแบบนี้ ่อไปห้ามื่มลอีวิเลยนะธารธารา”
ายหนุ่มบ่นไปถอนหายใไป
่อนะลุึ้นาเียแล้วัใไม่มอหน้าหล่อนอี
เพราะลัวว่าัวเอะวบุมอารม์ำมืที่อยู่ในใไม่ไหว
แ่ทว่ามือเล็ที่เอื้อมมาุมือเาไว้
ลับทำให้ายหนุ่มะัไปแทบทันที
่อนะหันมามอเ้าอมือ้วยสีหน้าใและไม่าิ ว่าหล่อนะมีปิิริยาแบบนี้
แววา่ำหวาน
ที่แสออถึารเิวนออมาอย่าเ่นัอธารธารา ทำให้นัยภัทรแทบลั้นหายใ
หัวใที่เยสบนิ่ลับลุึ้นมาเ้นุบับราวับหนุ่มแรรุ่น
ที่ไ้พบับผู้หิที่ถูใสัน ธารธารามอเาแบบนี้ทำไม หล่อนรู้บ้าไหมว่ามันำลัทำให้เาลั่!
“อย่าไปนะะ ันไม่อยาามุอีแล้ว”
ทั้แววาและน้ำเสียัพ้ออหล่อน
ทำให้นัยภัทรหมวามอทน หาวันนี้ไม่ไ้สั่สอนน่ายั่วให้รู้สำนึแล้ว
เาไ้เป็นบ้าและลั่ายแน่ๆ
นัยภัทรลับึ้นมาหาหล่อนที่เีย
พร้อมับะโหน้าลไปมอหล่อนที่มอเาาปรือ
ริมฝีปาอวบอิ่มเผยอออาันเล็น้อยเหมือนเิวน
มันทำให้อารม์หนุ่มนัรัอย่านัยภัทรวนใล้ะระเบิออมาเ็มที่แล้ว
ไม่ไ้นะ! ไม่ไ้เ็า
นัยภัทรพยายามหัห้ามใัวเออีรั้ หล่อนำลัเมานวบุมสิไม่ไ้่าหา หาใ่ำลัเิวนเาอย่าที่ิเ้า้าัวเอ
หาเาปล่อยให้วาม้อารอยู่เหนือวามถู้อแบบนี้ แล้วพรุ่นี้เาะล้าหน้ามอหล่อนไ้ยัไัน
“ภัทรา...”
เสียเรียหวานๆ
พร้อมับฝ่ามือที่ยึ้นมาลูบไล้ร่าายอเาอย่าไม่รู้อิโหน่อิเหน่
ทำให้นัยภัทรัฟันรอเพื่อ่มอารม์ัวเอ ทั้ๆ
ที่มันูะยาและลำบาอย่าแสนสาหัสเหลือเินในวินาทีนี้
“ธารธารา อย่าทำแบบนี้ไ้โปร ผมะ...”
นัยภัทรอยาาย
หรือไม่็หายไปารนี้เสียให้มันรู้แล้วรู้รอ ใร็ไ้่วยเาที
่วยพาเาไปาแม่สาว่ายั่วนนี้ทีเถอะไ้โปร เพราะวามอทนอเามันใล้ะหมลอยู่รอมร่อแล้ว
“ยุบหนอ พอหนอ ว่าเปล่าหนอ ไม่มีอะไรหนอ” ายหนุ่มท่อาถาเพื่อปลอบใัวเอให้เย็นล
แ่ทว่าัวนทีุ่่อนอยู่ภายในายอายารีลับลุพรว
ไม่มีทีท่าว่าะยุบลไปอย่าที่ใปรารถนาสันิ
“ธารธาราอย่า... ปัโธ่โว้ย” ายหนุ่มสบถออมาอย่าเหลืออ
เมื่อฝ่ามือทีุ่นไปอย่าสะเปะสะปะอธารธารา
ันไปสัมผัสโนไอ้เ้าสิ่ที่นัยภัทร้อารให้มันยุบลไป
สุท้ายอารม์ปรารถนา็เอานะวามอทนไปไ้
นัยภัทรึไม่ิที่ะปล่อยให้หล่อนลอยนวลอี่อไป
ายเป็นาย นัยภัทรบอัวเอ...
ริมฝีปาหยัหนา้มลมาหาริมฝีปาอวบอิ่มอย่ารวเร็ว
่อนะบยี้และูื่มอย่าโหยหาให้สาแ่ใ
วามอึอัและวามอัอั้นถูระบายลไปยัพวปาอวบอิ่มรสหวานยาวนาน
นทำให้หิสาวที่เพิ่มีประสบาร์ับารถููบเป็นรั้แร
ถึับราไม่ไ้ศัพท์ไปเลยทีเียว
“ะ...ุภัทระ” นัยภัทรเว้นระยะารหายใให้หล่อนไ้เปล่เสียออมา
่อนะริมฝีปาหนาลมาทาบทับอีรั้
พร้อมับวัปลายลิ้นหนาเี่ยวระหวัับปลายลิ้นนุ่มเล็อย่าูื่ม
ธารธาราแหนใบหน้ารับุมพินั่นอย่าพึพอใ
้วยฤทธิ์อแอลอฮอล์ในร่าารทำให้หล่อนร้อนรุ่มไปทั้ายและใ
นไม่อยาให้เาผละห่าไปไหน สอมือเล็ๆ ยึ้นโอบรอบลำอแร่เอาไว้
พร้อมับยับปลายลิ้นอบโ้เาไปอย่าแ็ันและเ็มใ
หิสาวสะุ้เฮือเมื่อถูบเม้มที่ลำอ
พร้อมับหลับาพริ้มและหายใหอบถี่เมื่อริมฝีปาหนายับลมาูบที่ออและหัวไหล่
ในะที่ฝ่ามือให่หนาำลัเล้นลึและหยอล้อับวาม..........ใุ้ผ้าฝ้ายัวยาวที่หล่อนสวมใส่อยู่ราวับเป็นเ้าอ
“ผมทรมาน ผม้อารุธารธารา ให้ผมเถอะ...ให้ผมนะ”
ไม่รู้ว่าำอนั่นออมาาวาม้อารอร่าาย
หรือว่าออมาาอลึอหัวใอเาันแน่ และแม้ว่าธารธาราะรู้ว่ามันไม่วร
แ่อลึและหัวใอหล่อน รวมไปถึแอลอฮอล์ในร่าาย
็สั่และบารให้หล่อนพยัหน้าเป็นารอบรับและอนุาไปในที่สุ
ุผ้าฝ้ายถูโยนออาเียให่ในเวลา่อมา
พร้อมับอีหลายๆ ิ้นทั้อหล่อนและเาามออไปิๆ ันอย่าไร้วามหมายในอนนี้
นัยภัทรแทบลืมหายใ
เมื่อมอเห็นเรือนร่าอวบอัไปทุสัส่วนอหล่อนนอนท้าแสไฟอยู่รหน้า
่อนะราระหึ่มออมาอย่าพึพอใอย่าที่สุ
เมื่อรู้ว่าเาำลัะไ้เป็นเ้าอมัน
ธารธาราหลับาล้า้วยวามรู้สึที่บอไม่ถู รู้เพียว่าอนนี้หล่อนมาไลเินะย้อนลับไปที่เิมไ้อีแล้ว
ร่าำยำที่เ็มไป้วยมัล้ามแน่นๆ อนัยภัทรทำให้หล่อนื่นเพริไปหม
ทุสัส่วนอเา่าามราวับรูปปั้นที่เทพเ้าสร้าสรร์ลมาไม่มีผิเพี้ยนเลยทีเียว
ะน่าลัวที่สุ็ร...
“ธารธารา...ุสวยมาเลยรู้ไหมทูนหัว ผมะ...ลั่ายอยู่แล้วนะ”
ายหนุ่ม้มลมาระิบ้าหูหล่อนเสียแหบพร่า
่อนะเริ่มัูหล่อนให้ล้อยาม้วยรสูบแสนหวานอีรั้
พร้อมับันำหล่อนให้รู้ัับบทรัอ่อนหวาน
ที่เาั้ใะมอบให้หล่อน้วยวามปรารถนาทั้หมที่มี
ฝ่ามือร้อนรุ่มสำรวไปทั่วร่าามอย่าหลใหล
ไม่เว้นแม้สัารานิ้วเียวบนร่าายอหล่อนที่เาไม่ทัทายและทำวามรู้ั
รวมไปถึริมฝีปาและปลายลิ้นร้ายาอเา
ที่เอาแู่บและลูบไล้ื่มิมทุอทุมุมในายหล่อน
นไม่หลเหลืออะไรให้เป็นวามลับอี่อไป
“เป็นอผมนะรับธารธารา” ายหนุ่มเลื่อนัวึ้นมาระิบวอนอหล่อน
“่ะ ันะเป็นอุ” หล่อนระิบอบเสียแหบพร่า
ร่าามอ่อนระทวยนไม่อาิ้นรนหรือัืนเาไ้อี่อไป หรือ่อให้ทำอย่านั้นไ้
ธารธารา็ไม่ิะทำ เพราะหัวสมออหล่อนในอนนี้
มันมีแ่เสียอนัยภัทรเพียเท่านั้น เท่านั้นริๆ
...
...
...
...
...
“.......เ็บ่ะ ุภัทรา...น้ำเ็บ”
เสียรวราราวับทรมานแทบาใอนใ้ร่า
ทำให้นัยภัทรถึับะัไปแทบทันที ่อนะเพ่มอหน้าหล่อนเหมือนับเป็นสิ่มหัศรรย์อโลเลย็ว่าไ้
“ให้าย! ธารธารานีุ่...” นัยภัทรีในเผลอยิ้มออมา
นี่หล่อนไปอยู่ไหนมาถึสามสิบสามปีัน
ถึไ้เ็บพรหมรรย์เอาไว้นถึมือเาในอนนี้ไ้
“ทำไมไม่บอผมว่าุ...”
“เ็บ่ะ ไม่เอาแล้ว” ธารธาราน้ำาึม พร้อมับยสอมือึ้นผลัอเาออไป
“ใเย็นๆ ทูนหัว ไม่เอา...อย่าลัวสิรับ” นัยภัทรปลอบประโลมหล่อนให้ลายวามหวาลัวล
เารู้ว่าหล่อนเ็บ ึ่แน่นอนว่าเาเอ็เ็บเ่นัน
วามับแบนั่นมันบีบรัเาเสียนปวร้าวไปหมทั้าย
นัยภัทรหยุัวเอไว้แ่นั้น ่อนะหันมาปลอบหล่อน้วยสัมผัสอบอุ่นอฝ่ามือให่หนา
ที่ลูบไล้ไปทั่วร่าายอหล่อนอย่าแผ่วเบา
พร้อมับ้มลูบปาอวบอิ่มอีรั้เพื่อหลอล่อให้หล่อนลายวามึเรียล
ริมฝีปาหยัหนา..................................................................................................................................................................................................................................
.................
..................
.................
ธารธารารู้สึผ่อนลาย
วามเ็บปวลาายเริ่มาหายไปโยที่หล่อนไม่รู้ัว
วามอบอุ่นและสัมผัสอ่อนหวานที่เามอบให้มันทำให้หล่อนเลิบเลิ้มและเผลอไผล
ระทั่เผลอเปิทาให้เาในที่สุ
“ุภัทร” หิสาวสะุ้เฮือพร้อมับเผลอราออมาเสียัอย่าลืมัว
เมื่อู่ๆ นบนร่า็.............ทำให้หล่อนใน้อผวาึ้นไปอเาเอาไว้แน่นเลยทีเียว
“ไม่เป็นไร ใเย็นๆ รับทูนหัว ไม่มีอะไรแล้วนะ” เาระิบปลอบหล่อนเสียหวาน
ในที่สุธารธารา็เปิทาให้เานไ้ ่าเป็นอะไรที่นัยภัทรภาภูมิใเหลือเิน
ธารธาราเป็นอเา
และเา็เป็นผู้ายนแรที่ทำลายเยื่อบริสุทธิ์นั่นอหล่อน
ให้ายเถอะ...ทำไมเาถึรู้สึีแบบนี้็ไม่รู้
วิเศษริๆ นัยภัทรไม่าิมา่อน
ว่าารไ้เป็นนแรอใรสัน มันะทำให้เาปลาบปลื้มใไ้มามายถึเพียนี้ ใรๆ
็บอว่าให้หลีเลี่ยสาวพรหมรรย์เพราะอันราย
แ่ถ้าหาว่าวามอันรายนั้นะแลมา้วยวามอ่อนหวานและาบ่านไปทั่วสรรพา์ายแบบนี้
นัยภัทร็พร้อมะยอมแลอย่าไม่้อเสียเวลาิเลยแม้แ่น้อย
ธารธาราน่ารัและน่าินเหลือเิน เินว่าที่เาะอทนแ่ัวเออยู่นิ่ๆ
ในร่าายอหล่อนโยไม่ทำอะไร่อไป
เาไม่ไหวแล้ว
...
...
...
...
ธารธาราหลับาพริ้มทั้ที่น้ำายัเปรอะ้าแ้ม บทรัอันอ่อนโยนที่เพิ่ไ้รับรั้แรในีวิสาวมันทำให้หล่อนลืมทุสิ่ทุอย่ารอบาย รู้สึเพียลมหายใหอบระั้นอเาและหล่อน ที่ัแ่ันราวับำลั่อสู้อะไรสัอย่า และยัอบไม่ไ้ว่าเมนี้ใระเป็นผู้นะ
***เสียอรรถรสไปบ้า แ่อยาให้เ้าในะะ ไม่อยาโนแบน ลแ่นี้หวัว่าไม่มีใรมาแบนเ้านะะ ที่รั
**สรุปว่าเ้าอไ่อไ่ันแล้วเนอะ ใรทาย้อ 3 ไว้ เสียใ้วยนะเอะ (ิิ) นิยายโอบวัมีเหรอที่พระเอะไม่ินับนาเอ ใ่หมายยยยย ..
***อบุที่่วยันเม้นเ้ามานะะ อบุมาๆ เอันอนหน้าเ่นเย่ะ แ่สามสี่วันนี้ไรท์อหนีเที่ยว่าัหวันะ้า ลั้ลลาไปหาพลอเรื่อใหม่สัแพร่บบบบ ม๊วฟฟฟ
***ปล.่วยอุหนุนอีบุ๊อเ้า้วยนะ๊ะ
ความคิดเห็น