นาวารักร้อน ซ่อนศพ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เอิ่มม  คนที่เคยอ่านเรื่องรุกxรุกแล้ว อย่าว่าเราเลยนะ เราขอให้ชื่อเจี้ยวกับเซียนเป็นตัวเอกนะ เพราะช่วงที่แต่งเนี่ยเราบ้าเรื่องนี้มากกก 
ใครยังไม่อ่านก็ลองไปอ่านนะ ของเขาสนุกมากก
http://writer.dek-d.com/i_yaoi/story/view.php?id=772645

เนื้อเรื่อง

นาวารักร้อนซ่อนศพ

                เรือสำราญลำหรูที่มีท่านเจ้าสัวเจียงเป็นเจ้าของกำลังแล่นออกสู่น่านน้ำทะเลอ่าวไทย งานเลี้ยงวันเกิดของคุณเซียนลูกชายคนเดียวของท่านเจ้าสัวถูกจัด ณ ห้องโถงของเรือ

“ขอขอบพระคุณทุกท่านที่มาร่วมงานของผมครับ”รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฎขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลา จุดประสงค์ของการจัดงานเลี้ยงวันเกิดนี้เพื่อเปิดตัวธุรกิจส่งออกอาหารทะเลแช่แข็งของคุณเซียนต่างหาก เหล่าแขกผู้มาร่วมงานส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่เครือญาติอะไรทุกคนล้วนแต่เป็นคู่แข็งทางธุรกิจ ใส่หน้ากากยิ้มแย้มยินดีเข้าหากัน แต่เมื่อใดที่ธุรกิจของใครเกิดวิกฤต หน้ากากยิ้มแย้มก็จะเปลี่ยนเป็นหน้าเสือร้ายคอยจ้องจะขย้ำกันได้ทุกเมื่อ ที่มาวันนี้ก็คงไม่พ้นมาข่มมาหยั่งเชิงกันก็เท่านั้น ชายหนุ่มคิดในใจภายใต้หน้าตาอันยิ้มแย้มของเขา

“เซียนสุขสันต์วันเกิดนะ ดีใจด้วย”เจี้ยวเป็นเพื่อนคนสำคัญของผม เจี้ยวไม่เคยทับถมซ้ำเติม เมื่อผมลำบากเขาคอยเป็นกำลังใจให้ผมเสมอมา

“ขอบใจนะเจี้ยว ถ้าเจี้ยวเป็นผู้หญิงนี่เซียนขอแต่งงานแล้วนะเนี่ย”ผมกระเซ้าเมื่อเจี้ยวยื่นกล่องกำมะหยี่สีเลือดหมูมาให้

“ฮะๆเซียนนี่ก็ เจี้ยวหวังว่าเซียนจะถูกใจกับของขวัญที่เจี้ยวให้นะ”แล้วเจี้ยวก็เดินจากไป คนคนเดียวที่จริงใจกับผมเดินจากไป ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับหมู่คนที่หลอกลวง

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------“อย่า อย่าทำอะไรผมเลย ผะ อึก ผมกลัวแล้ว”เด็กหนุ่มร่างบางคลานหนีอย่างตื่นตระหนก แต่ก็หาพ้นมือหยาบช้าไม่

“ถ้าแกม่มายุ่ง แกก็คงไม่เจอแบบนี้หรอก”มือนั้นจิกหัวของเด็กหนุ่มขึ้นมาอย่างไม่ปราณี ก่อนจะจับโขกกับกำแพงจนสายโลหิตหลั่งไหลเปรอะไปทั่วใบหน้าของเด็กหนุ่ม

“ปะ ปล่อย ผม เถอะ ผมจะไม่ยุ่งกับ ‘เขา’ อีกแล้ว อะอึก”คำขอร้องของเด็กหนุ่มยังคงไม่สัมฤทธิ์ผลเพราะมารร้ายได้เหวี่ยงร่างของเขาชนกับประตูกระจกอย่างแรงจนประตูกระจกนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ

“โอ้ย อย่าทำอะไรผมเลยครับ อั่ก”พื้นรองเท้าที่เต็มไปด้วยเศษกระจกของคนหยาบช้าขยี้ใบหน้าสวยๆของเด็กหนุ่มจนบัดนี้ผิวที่เคยเนียนผ่อง เละ เปรอะไปด้วยเลือด

“อ้าก อ้าก” เด็กหนุ่มเจ็บจนสิ้นสติไป

“ถ้าแกหลับไป มันก็ไม่สนุกสิ ตื่นขึ้นมา เดี๋ยวนี้นะ ไอ้สวะ ชอบมายุ่งกับของๆคนอื่น” เท้าของมารร้ายเตะอัดกลางลำตัวของเด็กหนุ่มผู้โชคร้ายนับครั้งไม่ถ้วน

“อุก อั่ก ปะ ปล่อย ผมไปเถอะ”คำขอร้องที่เอ่ยออกมาอย่างยากลำบากของเด็กหนุ่ม เพราะเลือดกบปาก

“แกจะต้องรู้สึกถึงความทรมาน ในสิ่งที่แกทำไว้”มือมารหยิบเศษกระจกขึ้นมาปาดผ่านดวงตาของเด็กหนุ่มอย่างเลือดเย็นก่อนจะกรีดย้ำ ไปที่ใบหน้าเนียนอีกหลายทีจนไม่เหลือสภาพของความเป็นหน้าคน

“เป็นไงล่ะแก แค่นี้ยังไม่พอหรอกนะ”เศษกระจกคมๆระดมเสียบไปตามลำตัวของเด็กหนุ่มจนเลือดสดๆ ไหลทะลักจากปากแผล หยดลงบนพื้นหยดแล้วหยดเล่า จนไหลนองไปทั่วพื้น

“หึๆ ตายไปได้สักที หวังว่าตอนที่ฉันลงนรกไปคงจะเห็นแกปีนต้นงิ้วอยู่นะ”ฆาตกรใจโหดหันหลังเตรียมจะเดินจากไปก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้

“แกชอบแบบนี้นี่นา แกคงชอบให้คนของฉันเอาของแข็งมากระแทกตูดแกสินะ ในเมื่อแกตายแล้วฉันจะขอสนองความต้องการของแกสักหน่อย” ขวดไวน์ราคาแพงถูกตีจนแตกเป็นปากฉลาม ก่อนที่ฆาตกรจะบรรจงยัดด้านคมเข้าไปในช่องทางหรรษาของศพเด็กหนุ่มที่นอนนิ่ง แล้วกระหน่ำซ้ำเข้าไปอีกหลายที จนช่องทางนั้นเละเทะไม่เหลือเค้าสภาพเดิม

“เห็นแกตาย ได้ยินเสียงแกกรีดร้องทรมานแบบเมื่อกี้ ฉันก็ชักจะมีอารมณ์ว่ะ เดี๋ยวของฉันไปจัดการกับตัวเองก่อนนะ”แล้วฆาตกรก็ก้าวเท้าเดินจากไปอย่างใจเย็น

“ต๊าย คุณเซียน หายไปไหนมาคะ ท่านเจ้าสัวเดินตามหาซะแทบแย่” คุณป้าพนาสาวใหญ่ร่างท้วมที่ใส่สร้อยเพชรวิบวับอย่างกับชุดลิเกเดินเข้ามาคล้องแขนผมแสดงความสนิทสนม

“น้องพิ้งค์ ไหว้พี่เขาสิลูก พี่เซียนเขาจะได้เอ็นดู”สาวน้อยในชุดแซกสีแดงสดไหว้ผม และส่งยิ้มเชิญชวนมาให้

ความสะอิดเสอียนพุ่งเข้ามาในมโนสำนึกของผมทันที

ผมทนไม่ไหวจึงต้องขอปลีกตัวออกไป

“อ้าวเจี้ยว ไม่เข้าไปในงานล่ะ งานไมสนุกหรอครับ” ผมเอ่ยทักเมื่อเห็นเจี้ยว เดินเลี้ยวออกมาจากทางห้องพักบนเรือที่หรูหราระดับเดียวกับห้องพักในโรงแรมห้าดาว

“คือเจี้ยว เจี้ยวเมาเรือน่ะ รู้สึกไม่ค่อยดีเลยหน่ะ เจี้ยวเลยเดินไปกินยาอ่ะ”

“งั้นหรอ ถ้าเจี้ยงไม่ไหวก็อย่าฝืนเลยนะ เดี๋ยวผมจะพาเจี้ยวไปพักผ่อนนะครับ” ผมเดินไปพยุงคนหน้าซีดแต่กลับถูกผลักออก

“อย่าเลยเซียน เซียนไปสนุกต่อเถอะ เจี้ยวก็ว่าจะกลับเข้าไปในงานด้วย”คนเมาเรือยังคงทำเก่งและไล่ผมกลับไป

“อย่าดื้อสิครับเจี้ยว ถ้าเจี้ยวยังไม่อยากกลับห้อง เอางี้เราไปนั่งคุยกันที่ห้องของเซียนดีมั๊ย”

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------“ อะ เซียน อา” เสียงครางกระเส่าของเจี้ยวนี่ช่างรัญจวนใจ รื่นหูยิ่งกว่าเสียงยั่วยวนมีจริตกว่าผู้หญิงพวกนั้นซะอีก ไม่ว่าผมจะมอบลีลารักให้ท่าไหน เจี้ยวก็น้อมรับด้วยความยินดีไม่มีเกี่ยงงอน

“เจี้ยว รัก อ่ะ เซียนนะ อ๊า เจี้ยวอยากให้เซียนมองแค่เจี้ยวคนเดียว ตะ ตลอดไป ได้ไหม”เสียงบอกรักอู้อี้ของเจี้ยวฟังดูน่ารักชะมัดเลย

“ครับ ผมจะมองแต่เจี้ยว รักเจี้ยวเหมือนกัน อา ”สองร่างเปลือยเปล่าที่นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงยังคงพร่ำบอกรักกันเบาๆ

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นมา เรียกความสนใจของเราขึ้น ผมรีบพันผ้าเช็ดตัวรอบเอวอย่างลวกๆ ตอนนี้ผมกลัวมาก กลัวว่าคนมาเรียกจะเป็นป๊า กลัวป๊าจะรู้ แล้วป๊าจะเกลียดผม คนหัวโบราณอย่างนั้น คงจะรับพวกรักร่วมเพศแบบผมไม่ได้

เมื่อประตูถูกเปิดออก รปภ. สองคนรีบทำความเคารพก่อนจะเอ่ยถ้อยวจีด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

“แย่แล้วครับ คุณเซียน เราพบศพที่ห้องเก็บของชั้นสามครับ”วาจาที่พวกเขาเอ่ยออกมานั้นทำให้ผมกับเจี้ยวต้องรีบรุดไปยังที่เกิดเหตุ

ไม่ใช่ไปในฐานะพยาน แต่ เราทั้งคู่ไปในฐานะ ‘ผู้ต้องสงสัย’

“ศพถูกพบในสภาพนอนคว่ำ ตามลำตัวมีกระจกเสียบอยู่ทั่วตัวให้ห้องปิดตาย คาดว่าน่าจะเสียชีวิตจากการเสียเลือดมาก ทางช่องทวารหนักถูกเสียบด้วยปากฉลามจนเละ แทบไม่เหลือสภาพครับท่าน” ตำรวจน้ำที่พึ่งมาถึงได้ไม่นาน กล่าวรายงานกับหัวหน้าของเขา

“อั๊ยหย่า ไอ้ฆาตกรนี่มันโหดร้ายจริง ๆ เลยน่อ”   เจ้าสัวเฮียง บ่นออกมา ตอนนี้หน้าของเจี้ยว ซีด ซีดมาก ถึงมากที่สุด

“เจี้ยวไม่เป็นไรนะ” ตอนนี้ทุกคนมีสีหน้าวิตกกังวล

“ตอนนี้ผู้ต้องสงสัยมี บริกรสองคน คือ คุณสมชัย คุณทวิช คุณเซียนลูกคุณเฮียง แล้วก็คุณเจี้ยวลูกคุณทัชพร ครับท่าน”   ทางคุณตำรวจเอ่ยเสียงเย็น

“คุณสมชัย จากคำให้การของเพื่อนร่วมงานของคุณ ช่วงเวลานั่น คุณอยู่บริเวณโซนห้อง 313 ซึ่งเป็นห้องที่เกิดเหตุพอดี”

“ไม่ ไม่ใช่ผม   แน่นอนผมเปล่า ไม่” สมชัยกระชากเสื้อของพวกตำรวจ แล้วตะโกนอย่างร้อนรน

“เรา ยังไม่ได้ฟันธงว่าคุณเป็นคนฆ่าเขาเลยนี่ แต่คุณก็มีแรงจูงใจในการฆ่าที่ดีนะ   ช่วงนี้คุณติดหนี้พนันบอล ตั้งเกือบแสนนี่ครับ” คนที่น่าจะดำรงตำแหน่งสารวัตรกล่าวขึ้น

“อึก แต่มันก็ไม่ใช่ผม “ สมชัยไปยืนฟึดฟัดที่เดิม 

“และที่ดูจากสภาพศพแล้ว ฆาตกรต้องวิปริตพอสมควร น่าจะเป็นพวกรักร่วมเพศด้วยล่ะมั้งครับ คุณทวิชครับ จากการสอบถามเพื่อนร่วมงานของคุณ คุณมีรสนิยมแบบนั้นสิน่ะครับ” คุณทวิชที่ยืนหน้าซีดหันมองหน้าเจ้าสัวอย่างตระหนก

“แล้วคุณทวิชก็อยู่บริเวณนั้นพอดีด้วยสินะ อะไรมันจะพอเหมาะพอเจาะขนาดนี้” คำพูดกดดันของคุณสารวัตร ยิ่งทำให้คุณทวิชหน้าซีดลงเรื่อย ๆ”

“และคุณเจี้ยว ช่วงเวลานั้นไม่มีพยานเห็นว่าคุณอยู่ที่ไหน คุณบอกมาได้ไหมครับ”

“ผมไปทานยาแก้เมาเรือครับ” เจี้ยวที่ยืนหน้าซีดอยู่อ้อมแอ้มตอบ ขณะนั้นตำรวจก็พลิกศพขึ้นมา

“น้องกร นั่นน้องกรใช่มั้ย คุณตำรวจ ขะ เขาเป็นรุ่นน้องของผมเอง แหวนนั่น แหวนที่น้องกรใส่ ผะ ผมเป็นคนให้เขาเองกับมือ” เจี้ยวทรุดนั่งลงปิดหน้าร้องไห้ จนผมต้องเข้าไปกอดปลอบใจ

“หมายความว่า คุณเจี้ยวรู้จักกับผู้ตายหรือครับ” คุณสารวัตรหน้าดุคนเดิมถามด้วยน้ำเสียงคาดคั้น เจี้ยวพยักหน้าพลางสะอึกสะอื้น

“ครับ ก่อนหน้านั้นเราทะเลาะกันนิดหน่อย เรื่อง เอ่อ เรื่อง” เจี้ยวเหลือบสายตามามองทางผมนิดหน่อยก่อนจะบอกคุณตำรวจว่าเป็นปัญหาทางธุรกิจ

“งั้น คุณเซียนเหลือคุณคนสุดท้ายแล้ว เวลานั้นคุณอยู่ที่ไหนครับ”   คุณตำรวจเปลี่ยนมาถามผมแทน

“เปลี่ยนเสื้อบนห้องที่ชั้นห้าครับ มีคนทำไวน์หกเลอะใส่เสื้อผมน่ะ” ผมปรายตาไปที่คุณทวิชผู้ทำไวน์หกใส่

“จริงมั้ยครับคุณทวิช “ ผมส่งยิ้มเย็น ไปให้คุณทวิชที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงข้ามผม หลังจากนั้นคุณตำรวจให้นั่งรอผลวินิจฉัย

“เจี้ยว เป็นอะไรไปครับสีหน้าไม่ดีเลย ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวคุณตำรวจก็จับคนร้ายได้” ผมโอบกอดเจี้ยวไว้ โดยไม่ทันสังเกตว่าเจี้ยวนั้นหน้าซีดขนาดไหน 

 “จากรูปคดีที่พบศพในห้องปิดตายนี้ ฆาตกรต้องมีแรงจูงใจแน่ ๆ และคนที่มี่เหตุจูงใจอย่างแรงกล้าที่สุด คือ คุณสมชัย คุณนั่นแหล่ะครับ จากหลักฐานรอยเท้าและการใช้เส้นทางอย่างช่ำชอง คุณสมชัยเราขอจับกุมคุณ” แล้วเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เล็อดตัวคุณสมชัยที่ดิ้นรนโวยวาย เพื่อให้พ้นจากการจับกุม แต่ก็ไม่สามารถต้านความแข็งแรงที่มาจากการฝึกฝนของเจ้าหน้าที่ตำรวจไทยไปได้ จึงถูกรวบตัวลงเรือเล็กไปขึ้นฝั่ง เพื่อดำเนินคดีต่อไป

ตอนนี้พ่อแม่ของผู้ตายกำลังก่นด่าสาปแช่งฆาตกรอยู่ บ้างร้องไห้ คนมุงบางคนทำท่าจะไปเอาเรื่องฆาตรกร บางคนกล่าวถึงความดีของผู้ตาย บางคนเข้ามาปลอบพ่อแม่ของผู้ตาย สถานการณ์ชุลมุนวุ่นวายมาก   ผมหันไปยิ้มขอบคุณท่านเจ้าสัวเฮียงพ่อของผม ต้องขอบคุณท่านจริง ๆ นะ ที่จัดหา “แพะ” ให้ผมมาได้อย่างเหมาะเจาะ

อย่างที่ผมบอกครับ ตำรวจไทยเก่งที่ไขปริศนาเรื่องการออกจากห้องได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาด แต่ก็นะ   คนฉลาดมักจะแพ้อำนาจเงินตราเสมอ ฮึ ๆ ในยุคที่เงินเป็นพระเจ้าแบบนี้ แม้แต่ซาตานยังกลายเป็นพระเจ้าได้ แล้วทำไมฆาตกรอย่างผมจึงจะกลายเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ได้ล่ะ

..........................................................................................................................................................................

“เห็นแกตาย ได้ยินเสียงแกกรีดร้องทรมานแบบนี้ ฉันชักมีอารมณ์ว่ะ เดี๋ยวฉันขอไปจัดการกับตัวเองก่อนนะ” ผมค่อย ๆ เดินไปที่ห้องพักอย่างใจเย็น กระจกที่แตกสะท้อนหน้าหล่อเหลาเหี้ยมเกรียมของเซียน

“อาเซียน ทำไมลื้อทำอย่างนี้” ป๊าซึ่ง เดินผ่านมาเห็นผมเข้า เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเครียด

“ก็มัน อยากมายุ่งกับคนของผมนี่ ป๊า แล้วป๊าจะทำไง จะจับอั๊วส่งให้ตำรวจรึไง” ผมเสยะยิ้มเหี้ยม

“ไม่ อั๊วไม่มีวันยอมให้ลื้อมาทำลายชื่อเสียงของอั๊วแน่ อั๊วไปก่อนนะ ลื้อเตรียมคำแก้ตัวดี ๆ ให้ตำรวจด้วยก็แล้วกัน” แล้วป๊าก็เดินจากไป อย่างงี้แหละป๊า ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเองหรอก ฮึ ๆ ตอนนี้ผมก็หมดศัตรูหัวใจไปอีกคนแล้ว มันสมควรตายที่มายุ่งกับเจี้ยวของผม เจี้ยวต้องเป็นของผม ของผมคนเดียว

 ฮึ !!! คุณก็ระวังตัวไว้นะครับ ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณมายุ่งกับเจี้ยวของผม คุณจะได้หายไปเหมือนไอ้หน้าอ่อนนี่แน่”