ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    { G O T 7 } เล่ห์บ่วงมายา #BNior

    ลำดับตอนที่ #1 : This December

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 549
      3
      6 ธ.ค. 57

    ขอเพียงแค่เวลายอมหมุนย้อนกลับ

     

    เขาจะไม่ยอมปล่อยปาร์คจินยองไป

     

    เขาจะกอดจินยองไว้แน่นๆ

     

    เขาจะขอโทษในสิ่งที่เขาทำผิด

     

    เขาจะไม่ถือทิฐิ

     

    เขาจะยอมทุกอย่าง ขอแค่จินยองยังคงเลือกที่จะยืนข้างเขาต่อไป

     

    แค่นั้นก็เกินพอ

     

     

     

    แจบอมมองภาพตัวเองในลุคสดใสที่หน้าบริษัทด้วยดวงตาเหม่อลอย

     

    พี่ก็เป็นไปสิ นักร้องน่ะ พี่ฝันมาตลอดไม่ใช่หรอ ?

     

    เขาฝันมาตลอด แต่พอก้าวเข้ามาในจุดนี้แล้วเขากลับไม่ได้รู้สึกดีอย่างที่คิดไว้เลยสักนิด

     

    พี่ฝันมาตลอดว่าอยากเป็นนักร้อง อยากมีชื่อเสียง

     

    งั้นก็ทำตามที่พี่อยากทำ ทิ้งผมไว้ที่นี่

     

    แจบอมสะดุ้งจากการเหม่อเมื่อมีใครสักคนแตะเข้าที่ท่อนแขน

     

    “ไปเถอะ เดี๋ยวสายนะ” ผู้จัดการส่วนตัวเขายิ้มให้ด้วยใบหน้าน่ารัก

     

    “ครับ ... พี่ยองแจ”

     

     

     

    หิมะด้านนอกตกหนัก แจบอมมองจากหน้าต่างแคบๆของที่ที่เขาใช้เป็นห้องจัดงานแจกลายเซ็นพลางนึกถึงใครคนหนึ่งที่ชอบลืมหยิบเสื้อกันหนาวเวลาออกจากบ้าน

     

    วันนี้ในปีที่แล้ว คนขี้ลืมคนนั้นเดินห่างจากเขาไป

     

    เสื้อกันหนาวคู่ที่คนขี้ลืมเคยบังคับให้เขาเก็บมันไว้ยังคงพับเป็นระเบียบข้างหมอน

     

    เจบี ของแฟนๆเป็นผู้ชายเข้าใจยาก

     

    แต่ แจบอม มีเหตุผลในทุกอย่างที่ทำ

     

    เจบีของแฟนๆชอบใส่เสื้อที่เหมือนจะมีไว้คู่กับเสื้ออีกตัว แต่ใส่คนเดียว

     

    แจบอมใส่เสื้อตัวนั้นเพราะหวังแค่ว่าวันหนึ่ง คนที่ซื้อมันมาให้เขาอาจจะเห็นและหายโกรธ

     

    เจบี ของแฟนๆชอบไปไหนมาไหนคนเดียวในที่ซ้ำๆ

     

    แจบอม พยายามไปในที่ที่เขากับคนขี้ลืมตัวเล็กชอบไป เผื่อว่าวันหนึ่งเขาจะเจอกับคนดื้อตัวเล็กของเขา

     

    โทรศัพท์ที่ต่อสายไปหาคนเดิมๆยังคงตอบรับเขาด้วยคำเดิม

     

    (กรุณาฝากข้อความหลังสัญญาณ ............)

     

    แจบอมสูดหายใจเข้า

     

    “วันนี้พี่มาแจกลายเซ็นแถวปูซาน ตัวเล็กยังอยู่แถวนี้หรือเปล่าครับ ?” เขาพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ หลอกตัวเองว่ายังไงคนดื้อตัวเล็กของเขาก็จะได้ยินมัน

     

    “วันนี้หิมะตกนะ ตัวเล็กอย่าลืมหยิบเสื้อกันหนาวจากบ้านมาล่ะ วันนี้พี่เห็นพี่ชายของตัวเล็กแว้บๆด้วย แต่ไม่รู้ว่าจำผิดคนหรือเปล่า” แจบอมยังคงพูดต่อไปราวกับมีคนฟัง

     

    พี่คิดถึงตัวเล็กนะครับ

     

     

     

    เจบี ของแฟนๆยิ้มตลอดงานแจกลายเซ็น

     

    แจบอม กำลังแอบร้องไห้ในมุมลึกของหัวใจอยู่คนเดียว

     

     

     

    1/12/2013

    พี่แจบอมออดิชั่นติด ไม่เสียแรงที่พยายามขุดเขาจากที่นอนขึ้นมาซ้อมทุกเช้า ความฝันเขากำลังจะเป็นจริง แฟนใครหว่า ? เก่งที่สุดเลย !!! ’




     

    ให้จูตายหรือไม่ตายดีอ่ะ แต่ถ้ายตายก็จบเร็วแต่หน่วงลึก(ขี้เกียจ 55555555555555) ถ้าให้ไม่ตายก็ง้อกันยาว 

    เอาไง ??

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×