ซ่อนร้าย...ที่ปลายรัก

“ผมกลับมาแล้ว ตามคำสัญญา” ประโยคคุ้นหูในความฝันดังพร้อมรอยยิ้มบาดใจและแววตาหวานหยดของเทพบุตรสุดหล่อจากแดนทะเลทราย ดวงตาสีนิลคู่นั้นจ้องมณิการ์ไม่วาง มันส่งผ่านความหมายมากมายแต่มณิการ์ไม่มีวันอ่านมันได้เข้าใจ เพราะสมองเธอปิดตายตั้งแต่ได้พบหน้าเขา
 

“เป็นไปไม่ได้” ใช่ เป็นไปไม่ได้ที่ฝันจะเป็นจริง มณิการ์บอกตัวเองแล้วส่ายศีรษะอย่างเชื่อไม่ลง มือไม้เย็นราวถูกแช่แข็ง อึ้งจนบรรยายไม่ถูกว่าความรู้สึกตอนนี้ของเธอคืออะไร ตกใจ ดีใจ หรือประหลาดใจกับสิ่งที่คาดไม่ถึง
 

เห็นสาวเจ้าเอาแต่หลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นมาใหม่ พร้อมกับส่ายศีรษะไปมาคล้ายพยายามสลัดบางสิ่งให้กระเด็นออกจากสมอง เอริคจึงต้องพิสูจน์ ว่าเขามีตัวตน และสัมผัสได้จริงๆ ไม่ต้องเสียเวลาพูดพร่ำทำเพลง มือที่ว่างดันผนังได้ก็โน้มหน้าลงไปมองผู้หญิงตัวเล็กด้วยรอยยิ้มบาดใจ จากส่ายศีรษะอย่างเอาเป็นเอาตายกลับชะงักงัน มณิการ์เงยหน้าขึ้นมองเขาแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น เขาเปิดโอกาสให้เธอแค่นั้น แล้วโน้มลงประทับกลีบปากอิ่มสีระเรื่อด้วยรสสัมผัสนุ่มจากริมฝีปากหยักได้รูป มอบจุมพิตดูดดื่ม เคล้าสัมผัสเร่าร้อน เป็นเครื่องยืนยันตัวตน