โซเฟีย เจ้าหญิงแห่งนาเธียส

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 11 อาย

บทที่ 11 อาย

2 วันต่อมา

โซเฟียได้นอนหลับ พักผ่อนไปไม่มีใครซักคนมากวนใจเธอเลย โดยวันเวลาได้ผ่านไปสองวันแล้ว โซเฟียก็ยังคงไม่ตื่น

ส่วนฟราสออสหลังจากโซเฟียไล่ออกไปวันนั้น เค้าก็ไม่ได้ไปหาเธออีกเลย จนล่วงเลยมาเป็นวันที่สองแล้ว เขารู้สึกผิดปกติที่ไม่เห็นโซเฟียลงมากินข้าว ตั้งสองวันมาแล้วนะ

เขาจึงตัดสินเดินไปที่ห้องของโซเฟีย

แอ๊ด

เสียงเปิดประตูของฟราสออส

เขาเดินเข้าไม่หาโซเฟียที่ยังคงนอนหลับอยู่ พอเข้าไปดูก็เห็นว่าเธอยังคงใส่เสื้อผ้าชุดเดิมของเมื่อสองวันก่อน เขาตกใจ จึงลองเอามือไปวางบนหน้าผากของเธอ พบว่าเธอตัวร้อน

เขาจึงรีบวิ่งไปหาผ้าชุบน้ำมา วางบนหัวของโซเฟีย ก่อนใช้เวทมนตร์ดูดความร้อนจากตัวของเธอมาที่ผ้าแทน พอเสร็จแล้วเค้าก็หยิบผ้าออกจากหน้าผากของเธอ

(บรรยายโดยฟราสออส)

ผมหยิบผ้าบนหัวของโซเฟียขึ้นมา สักพักก็พบว่ามันร้อนมากจึงต้องปล่อยให้มันตกลงมาที่พื้น ตอนนี้ผมสนผ้าที่ตกแล้ว ผมรีบไปจับหน้าผากของเธอ ก็พบว่าอุณหภูมิเป็นปกติแล้ว

ซ่า

เสียงอะไรก็ไม่รู้ดังขึ้น ผมจึงรีบไปดูที่ต้นเสียงก็เห็นว่ามันอยู่จุดที่เคยมีผ้าวางอยู่ แต่ทำไมผ้าหายไปไหนนะ และผมก็เหลือบไปเห็น นำสีเขียวที่อยู่แทนผ้า สังเกตไปๆมาๆ ก็รู้ว่ามันคือยาพิษชนิดหนึ่ง ที่จะแสดงผลเมื่อ 2 วันผ่านไป

นั้นก็แสดงว่าโซเฟีย โดนพิษนั้นเข้าไป แล้ว แต่โชดดีที่ยังไม่ครบสองวัน แต่ฟราสออสนำพิษออกมา ได้สัก 5นาที พิษถึงเวลาแสดงผลแล้ว ก็ออกฤกษ์กับผ้า ทำให้ผ้าละลายหายไปแทน(อันนี้คนแต่งบรรยายนะจ้า แต่ตอนจากนี้ก็เป็นฟราสออสเหมือนเดิมนะ)

“อือ” เสียงครางของโซเฟียดังขึ้นแล้ว ผมดีใจมากเลย เลยรีบเข้าไปหาเธอในทันที

“ฟราสออสหรอ ฉันหลับไปกี่วันแล้วเนี่ย” เธอถามผมในทันที ที่ตื่นขึ้นมา

“รู้สึกว่าจะสองวันแล้วนะ” ผมตอบ

“อือ ฉันขอนอนต่อนะ” เธอพูด และทำท่าจะนอนต่ออีก

“ไม่ได้นะ เธอต้องรีบไปอาบน้ำ และไปรับประทานอาหาร”ผมพูด พลางดึงให้โซเฟียลุกขึ้น

“ขอนอนก่อนไม่ได้หรอ”

“ไม่ได้”

“แต่”

“ไม่เธอต้องไปอาบน้ำนะ”

“แต่”

“เดี๋ยวนี้เลยนะ”

(บรรยายโดยโซเฟีย)

รู้สึกว่าฟราสออสมันจะทำตัวเป็นแม่เรานะ แต่ชั่งเถอะ เรารู้สึกเหนื่อยจึงไม่พูดอะไรกลับไป และเดินไปเข้าห้องน้ำไป

ฉันค่อยๆเปิดน้ำออกมา พอน้ำไหลโดนร่างกายของฉัน ฉันก็รู้สึกสดชื่นขึ้น

10 นาทีผ่านไป

ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว แต่นึกได้ว่าลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามา จึงเสกให้ผ้าเช็ดตัวลอยเข้ามาในห้อง และเดินออกจากห้องน้ำ ไปที่ตู้เสื้อผ้า

ว้ายยยย อะไรเนี่ย ทั้งตู้เสื้อผ้ามีแต่ชุดกระโปรงหมดเลย แถมสียังหวานอีกต่างหาก

ตึก ตึก

เสียงคนเดินมา

ตายแล้ว ฉันรีบคว้าเอาชุดมาชุดหนึ่ง ก่อนรีบใส่

ตึก ตึก ตึก

เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

ฉันรีบเร่งใส่เข้าไปอีก

ปัง

เสียงเปิดประตู พร้อมกับฟราสออสเดินเข้ามา

เฮ้ย โชคดีที่ฉันใส่เสร็จแล้ว พาสำรวจชุดก็พบว่าที่เอามาใส่นั้นเป็นชุดกระโปรงสีม่วงแซมขาว เหมือนกับที่ตุ๊กตาเค้าใส่กัน ว้ายยยยย

“วันนี้ทำไมใส่ชุดแบบนี้ล่ะ” ฟราสออสถามขึ้น

“ทำไมล่ะ” ฉันพูดไป เพื่อกลบเกลื่อนอารมณ์ที่ว้ายอยู่ในใจของฉัน

“เปล่า แค่คิดว่าเธอน่ะ ใส่ชุดนี้แล้ว น่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย” ฟราสออสพูด ทำให้ฉันรีบก้มหน้าลง เพราะหน้าของฉันกำลังสุกแดงเป็นลูกมะเขือเทศ

อยู่มือหยาบของคนบางคนก็ช้อนคางเราขึ้นมา ทำให้เราต้องมองตาของเค้า เค้ากำลังอมยิ้มอย่างขบขันในท่าทีของฉัน นั้นมีผลคือหน้าของฉันยิ่งแดงขึ้นไปอีก ฉันรีบหลับตาทันทีเพราะตอนนี้ฉันอายเป็นที่สุดเลย

เอะ ฉันรู้สึกเมื่อมีอะไรเย็นๆที่ริบฝีปาก ลืมตาก็เจอกับหน้าที่ใกล้มากของใครบางคน พร้อมกับริมฝีปากที่ประกบอยู่ ฉันรีบผลักเค้าออกทันที แต่เค้ากลับดึงเรามากอด

“ปล่อยนะ ฟราสออส” ฉันพูด พยายามที่จะผลักเค้าให้ได้ แต่เค้ากับกอดแน่นขึ้น พลางหัวเราะเบาๆ

“หอมแก้มเราก่อนแล้วจะให้ไป” ฟราสออสพูด ฉันจึงรีบตัดสินใจ

“ถามจริงเถอะ วันนี้ทำไมทำแบบนี้ละ” ฉันรีบถามขึ้น เพื่อจะใช้โอกาสที่เค้าเผลอ

“ก็เห็นวันนี้เธอน่ารักดีอ่ะ” เสียงกวนบนขำของฟราสออสตอบกลับมา มันทำให้ฉันหน้าแดง และตัดสินใจได้ว่าคงต้องทำตามที่เค้าอยากได้ ไม่ยังคงไม่รุดออกไปแน่ๆ

ฉันจึงเขย่งตัวไปหอมแก้มของเค้า เค้าจึงค่อยๆปล่อยเราออกมา ฉันรีบวิ่งไปโรงอาหารทันที

*********************************

   E _N
nut zame