โซเฟีย เจ้าหญิงแห่งนาเธียส

ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 17 เผชิญหน้า

บทที่ 17 เผชิญหน้า

(บรรยายโดยโซเฟีย)

ฉันเดินทางออกมาจากห้องแล้ว ฉันร่ายเวทบางอย่างไว้ในห้อง และเมื่อมีคนเข้าห้องมา ฉันจะรู้ทันทีว่าเป็นใคร 

ซึ่งเมื่อสักครู่เราก็รู้สึกว่าฟราสออสเข้าห้องมา ฉันเลยเขียนข้อความบางอย่างส่งใส่กระดาษสีฟ้า และร่ายเวทให้กระดาษแผ่นนั้นลอยไปกระแทกหัวฟราสออส

เฮ้ย ฉันจะเลิกไร้สาระดีกว่า ตอนนี้ฉันเดินทางมาเรื่อยๆ โดยไม่หยุดพัก เพราะฉันรู้ว่ายิ่งเร็วเท่าไหร่ น้องฟีน่าก็ยิ่งปลอดภัยกว่าปล่อยเวลาในยาวนานกว่านี้ ถึงแม้แต่จะไม่หยุดพัก แต่ตอนนี้ฉันก็ถึงแค่หน้าเมือง ทำไมนะเราถึงเดินทางใช้เวลานานอย่างนี้นะ 

(รู้สึกว่าเวลาพึ่งจะผ่านไป 10 นาที - -’ อะไรของคุณเจ้าเค้ากัน เวลาผ่านมาสิบนาที>>>>>คนเขียน) หยุดบ่นเดี๋ยวนี้นะ (ครับ>>>>>>คนเขียน) เรื่องไร้สาระค่ะ อย่าไปสนใจคนแถวนี้เลย ไปดูเนื้อเรื่องต่อดีกว่า

ฉันเริ่มเบื่อแล้วล่ะ ถึงเวลามันจะผ่านมาไม่นาน แต่สำหรับฉันเวลาชั่งผ่านไปช้าจริงๆ ฉันร่ายเวทในใจแล้วนะค่ะ ที่ฉันร่ายเวทเพราะ มันจะทำให้ฉันค้นหาไอ้โกดังร้างได้เร็วยิ่งขึ้น

พรึบ

เสียงร่างกายของฉันถูกดูด แต่อย่าพึ่งตกใจนะค่ะ ที่ถูกดูดก็เพราะว่า เมื่อเวทค้นหาเจอแล้ว ฉันก็ใช้เวทระบุเป้าหมายและปล่อยให้พลังเวทพาไปที่สถานที่ระบุเป็นเป้าหมาย

ตึก ตึก ตึก ตึก

ฉันตื่นเต้นจังเลยค่ะ (ตูม โป๊ก โอ๊ย >>>> เรื่องไร้สาระ แต่อย่าเครียดนะ ถ้าอ่าน) ตอนนี้เป็นเวลา23.30ณ.แล้วล่ะ เฮ้ย ยังไงละวันนี้ฉันจะต้องช่วยน้องฟีน่าให้ได้

“กรี๊ด~~~~ ปล่อยฉันนะค่ะ”

นั้นมันเสียงฟีน่านี้ สมแล้วที่เป็นฟีน่า พูดเพราะได้ทุกสถานการณ์ (อะไรจะพูดเพราะขนาดนั้น>>>>>>>>> ผู้แต่ง)

“เงียบ เดี๋ยวนี้”

เสียงผู้ชายตวาดดัง แล้วนี้เสียงใครล่ะ แต่ฟังแล้วทำไมถึงรู้สึกคุ้นๆแปลกอ่ะ คงถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันต้องออกไป พอพวกนั้น ฉันเดินออกจากที่ซ่อน

“สวัสดี เจ้าหญิงโซเฟีย ยังจำเราได้หรือเปล่า” ผู้ชายคนหนึ่ง ผมและตาสีดำสนิท หน้าตาไม่สามารถอธิบายได้ เพราะมันไม่หล่อเลย แถมมันดูเจ้าเล่หืและชั่วร้าย ถ้าให้เดาคนนี้ก็คือตาสโกศไม่ผิดแน่

“จำได้ ก็คงเป็นคนที่แพ้ เด็กสามคนในร้านแห่งนั้นสินะ” ฉันพูดออกไปอย่างท้าทาย แต่ก็คงไม่มีใครรู้หรอว่า ในใจฉันแอบหวั่นน้อยๆ เพราะฉันกลัวที่พวกมัน จะทำอะไรฟีน่า

“หึหึ แต่ครั้งนี้ฉันคนไม่แพ้ แกหรอก เพราะ.... เด็กๆ” ตาสโกศพูด มีผู้ชายร่างใหญ่ประมาณ 20 ออกมาจากที่ใดก็ไม่รู้ แถมในมียังมีไม้มาคนละอันอีก

“แกปล่อย ฟีน่าเดี๋ยวนี้นะ”

“หึหึ ฉันจะปล่อยเธอคนนี้ก็ได้ แต่เธอต้องเอาชนะพวกนี้ให้ได้ก่อน” ฉันหยิบอาวุธออก 

“อะอ่ะ ลืมบอกไปว่าห้ามใช้อาวุธและเวทมนตร์นะจ้ะ” ฉันทิ้งอาวุธทันที

“อย่านะค่ะ พี่....อุ๊บ” ฟีน่าพูด แต่โดนตาสโกศชั่วอุดปาก เอาไว้

“ไม่ต้องกลัว ฟีน่า พี่ไม่เป็นไรหรอก” ฉันยิ้ม

“เข้ามาเลย” ฉันหุบยิ้มทันทีที่พูดจบ พวกชาย 20กว่าคนทั้งหลายก็วิ่งเข้ามาล้มฉันเอาไว้ 

(คนแต่งบรรยายนะค่ะ แต่คราวนี้ของเรียกโซเฟีบว่าเฟียนะค่ะ เพราะขี้เกียจพิมพ์อ่ะค่ะ ~จบ~ ห้ามบ่นนะค่ะ เพราะเฟียคงไม่มีเวลาอธิบายหรอกค่ะ)

ชายคนแรกเหวียงไม้หมาจะโดนที่หลังเฟีย เฟียหลบไม้อัน โดยการก้มตัวลง ทำให้พ่นจากวิธีไม้ ชายคนนั้นเสียหลัก เธอใช้โอกาสนี้ ใช้มือข้างขวาดึงไม้อันนั้นออกมา ตามด้วยเอาไปทุบที่หัวของชายคนนั้น ชายคนนั้นก็สลบไป เธอทิ้งไม้นั้นลง

มีชายห้าคนวิ่งออกถือไม้มาด้วยคนละอัน ครบนี้ฟาดไปที่เฟียพร้อมกัน เฟียกระโดดตัวสูง เธอหลบไม้ทั้งห้าได้ เธอกระโดดไปที่หลังระหว่างชายสองคนที่ตัวใหญ่ที่สุดในกลุ่ม เฟียใช้ขากระโดดถีบชายสองคน อย่างเต็มแรง ทำให้ชายสองคนสลบ แต่ก็ยังไม่วายล้มทับอีกสามคน สามคนที่โดนทับพยายามลุกขึ้น และแน่ละว่าชายสามคนนั้นไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ เพราะร่างชายสองคนที่ทับมา รูปร่างอ้วนและใหญ่มาก

หลังจากจบรวบที่สอง ผู้ชายที่ยืนมองภาพนั้น ที่เหลือประมาณ 15 กว่าคนก็พากันวื่งมาหาที่เฟีย แต่ละคนไม้อยู่ในท่าเตรียมพร้อมที่จะฟาด เธอหลบไม้ได้อย่างชำนาญ 

ไม่กี่นาทีต่อมา ชายเกือบทั้งหมดก็ลงไปกองกับพื้น เหลือเพียงชายคนหนึ่งผมสีดำ ตาสีเลือด ดูแล้วน่ากลัว 

ชายคนนั้นวิ่งเข้ามาหาเฟีย หมายจะเอาไม้ฟาดไปที่เธอ แต่เฟียหลบไม้อันนั้นทัน แต่…

เฟี้ยว

เสียงของพลังบางอย่างตรงมาที่เฟีย เธอหลบไปไม่พ้น ก้อนพลังนั้นจึงเฉียวเอาที่แขนข้างขวา แขนข้างขวาของเธอจึงใช้ไม่ได้ เธอรีบเอามือข้างซ้ายมากุมที่แผลเอาไว้

แต่ไม่ทันไรชายคนผมสีดำก็วิ่งเข้ามา เฟียกระโดดตัวสูง แล้วใช้ขาสองข้างเกี่ยวหัวของชายผมสีดำ 

ป๊อก

เสียงที่คาดว่าจะเป็นกระดูกหัก ชายผมสีดำล้มลง เฟียลงมาที่พื้นอย่างสวยงาม เธอเดินเข้าไปดูที่ชายผมสีดำ และก็พบว่าเขาตายไปแล้ว

“เราชนะ หมอแล้ว ถึงเวลาที่เราจะต้องเอาฟีน่าคืนซะแล้ว” เสียงของเฟียพูด พรางหันหน้าไปมองตาสโกศที่จับฟีน่าเอาไว้

“หึหึ รับดีดีล่ะ” ตาสโกศหัวเราะ เขาเหวียงฟีน่าออกไป เฟียเห็นดังนั้น จึงวิ่งไปรับฟีน่าเอาไว้ ตัวของฟีน่ากระแทกเข้าที่แผลของเฟีย เลือดจึงไหลทะลักออกมาจากแผล 

แต่เฟียไม่สนใจ เธอใช้มือข้างขวาจับมือฟีน่าเอาไว้ และใช้มือข้างซ้ายร่ายเวทมนตร์ ผลทำให้ฟีน่ากับโซเฟียหายตัวไปจากโกดัง

“แกต้องตาย แกไม่มีวันรอดหรอก ซักวันแกต้องตายแน่ เราจะฆ่าแกให้ได้” เสียงสัญญากับตัวเองของตาสโกศ

nut zE _N

*********************************