ยอมรับนะคะว่าเสียดายมาก ที่คนแต่งไม่เขียนภาคสองต่อให้จบ รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคนเขียนไม่ต่อเรื่องนี้แล้ว แต่เราก็ยังเข้ามาอ่าน เพราะติดลมมาจากภาคแรก คนเขียนเรื่องนี้เก่งมากกกกก บรรยายพัฒนาการของตัวละครได้อย่างลื่นไหล เราตามหาพล็อตแบบนี้มานานแล้ว และเป็นพล็อตที่อยากให้เกิดขึ้นกับตัวเอง แนวประมาณเห็นหน้ากันตั้งแต่ฟันน้ำนมยังไม่หลุดแล้วก็รักกันจนฟันหมดปาก ฮ่าๆๆ แต่ชอบพล็อตเรื่องนี้จริงๆนะ เป็นไปได้ ก็กลับมาต่อเรื่องนี้เถอะค่ะ

เราตามอ่านงานเขียนของไรต์มาหลายเรื่องนี้หล่ะ และเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เรานั่งกริ้ดได้ตลอดที่มาอัพแต่ละตอน จะทรมานมากกกหากนั่งอ่านในห้องเรียนที่มีเอกอื่นมานั่งเรียนด้วย เราจะเป็นคนเก็บสีหน้าไม่ค่อยเก่งอ่านไปกริ้ดไป หน้าแดงไป ปากนี่ยิ้มหุบไม่ได้ จำได้เลย อ่านตอนแรกที่มหาลัยตอนรอรับน้องไปเลี้ยง ตอนนั้นเราเลิกเรียนก่อนเพื่อนๆมาชวนไปรอรับหลานรหัส แต่แบบว่าว่างๆอยู่ไง เลยหาอะไรอ่านเก็บเรื่องนี้ไว้ในคลังนานละ แต่ไม่มีเวลาอ่าน วันนั้นเลยตัดสินใจอ่าน อยากบอกว่า หน้าเน่อหูเหอไปหมด นายเอกแซ่บเวอร์++++ ด้วยความที่ถ้าไปเลี้ยงน้องก็ไม่ได้อ่านต่อไง เลยบอกเพื่อน เฮ้ยมึงกูกลับห้องก่อนนะ ติดธุระ เดี๋ยวตามเลี้ยงน้องทีหลัง เพื่อนงงเป็นแถบ นึกว่าเรานัดแฟน เห็นเราเล่นโทรศัพท์แล้วนั่งเขิลอยู่คนเดียว 555

ก่อนอื่นนะ ออกตัวเลย เราไม่ใช่นักอ่านเงาแค่ไม่ชอบเม้นเพราะมันเสียเวลาในการอ่าน แต่นี่เรื่องแรกเลยที่เม้นตั้งแต่ตอนแรกและตอนถัดๆมา เรื่องนี้ทำให้เรากริ้ดได้หลายรอบมากกับตัวนายเอก คาแรกเตอร์เริ่ดมากค่ะขอบอก เย็นชา ได้น่ารักที่สุด กริ้ดแทบทุกช็อตที่ไรเตอร์แต่ง เป็นเรื่องที่น่าสนใจและน่าติดตามจริงๆ #ขอคุณไรเตอร์จริงๆที่ทำให้เรามีความสุขได้ ในช่วงสอบเครียดๆอย่าง

นี้ ขอบคุณจริงๆ

โดยส่วนตัวนะ ก่อนที่เราจะผันตัวมาอ่านนิยายแนววาย เราเป็นคนที่อ่านแนวแฟนตาซีอยู่แล้ว และก็ชอบจิ้นไปเองอย่างล้ำลึก ฮ่าๆๆ แต่พอมาเจอเรื่องนี้แค่อ่านไปตอนเดียวต่อมจิ้นเราก็กระจายแล้วอ่ะ มันน่ารักจริงๆนะ วางพล็อตเรื่องได้น่าติดตามมาก อ่านไปยิ้มไป ให้ใจไปเลยอ่ะ คือเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะที่อ่านจบไปแค่ตอนแรกก็อยากจะมาเขียนคำนิยมแล้วอ่ะ ไม่รู้จะบอกยังไง ถ้าสาววายคนไหนที่ชื่นชอบการจิ้น ขอแนะนำให้อ่านเรื่องนี้ เพราะมันจะทำให้ต่อมจิ้นคุณทำงานได้ไม่พักเลยหล่ะ 5555

ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วย ที่ทำตัวเป็นนักอ่านเงา
เราอ่านรวดเดียววจบเลย ไม่ได้เม้นสักตอน แต่!! ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้น มันอยู่ที่เรื่องนี้ มันเป็นเรื่องที่เราประทับใจมากกกกกกก ไม่ต้องมีฉากเอ็นซีหวือหวา ก็ทำให้เราอดหลับอดนอน อ่านได้ตั้งสองสามวัน คือหน้าแทบไม่ออกจากคอม เขินทุกตอนที่เอ็กกับไวน์มุ้งมิ้งกันแบบแมนๆ และแทบละลายทุกครั้งที่ไวน์ทำตัวน่ารัก ร้องให้ในจนเสื้อเปียก ตาโปน ในฉากที่เอ็กกะไวน์ทะเลาะกันแบบรุนแรง แม้แต่ตอนที่แม่แจงเสีย นี่เป็นนิยายในไม่กี่เรื่องที่ทำให้เราเสียน้ำตาได้มากขนาดนี้ แต่!! เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เศร้า สำหรับเรามันคือเรื่องที่ควรค่าแกความทรงจำ เรารักแม่แจง เสมือนว่าตัวเองเป็นหนึ่งในตัวละคร ผู้เขียนเรื่องนี้เก่งจริงๆที่ดึงอารมณ์ และความรู้สึกของตัวละครให้เราได้อินตามขนาดนี้ สุดท้าย ขอขอบคุณมาก ที่ยังไม่ลบ และขอบคุณเจ้าของกระทู้หนึ่งที่แนะนำผู้เขียน นามปากกา โอซากะ ให้เราได้รู้จัก และมาตามอ่านผลงานของคุณ