ระยะทาง และกาลเวลา..ไม่อาจพรากเราจากกัน - ระยะทาง และกาลเวลา..ไม่อาจพรากเราจากกัน นิยาย ระยะทาง และกาลเวลา..ไม่อาจพรากเราจากกัน : Dek-D.com - Writer

    ระยะทาง และกาลเวลา..ไม่อาจพรากเราจากกัน

    เขาและเธอต้องพรากจากกันเนื่องจากความจำเป็นบางอย่าง แต่ในที่สุดความรักที่มั่นคง ทำให้เขากลับมาเคียงคู่กันอีกครั้ง...

    ผู้เข้าชมรวม

    553

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    553

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  20 ส.ค. 49 / 21:11 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ท่ามกลาง รีสอร์ท ริมทะเล

      เสียงคลื่นกระทบกับทราย

      เป็นระยะๆ

      ทำให้นึกถึงเสียงเธอ

      เธอคนที่ ผม

      เฝ้ารอมาแสนนาน

      เธอจากผมไปพร้อมกลับ ความทรงจำ

      ที่ไม่อาจหวนกลับมาได้อีก

      ผม พึ่งอกหัก

      เขาว่าคนอกหักมักจะมาที่ทะเล

      มันก็จิงอย่าที่เขาว่า

      รีสอร์ทที่พักอยู่ติดทะเล

      ผมไม่อาจทนดูความ เงียบเหงาของท้องทะเลที่เมื่อก่อน

      เราสองคนเคยวิ่งเล่นด้วยกัน

      ผมนั้งลงตรง จอคอมพิวเตอร์

      วันนี้เป็นวันที่ผมต้องส่งรายงาน วิศวะให้กับบริษัท

      แม้ผม จะลาพักร้อนก็จิง

      แต่งานก็คืองาน อาน่ะ

      ผมบังเอิญ นึกสนุกอะไรบางอย่าง

      คงเคยรู้จัก chat ทาง อินเตอรร์เน็ตกันมาบ้างน่ะครับ

      pantip เป็นอีกเว็บ แชทหนึ่งที่นิยมเค้ากัน

      login   เฟิร์น

      ผมนึกอะไรไม่ทราบ

      ปลอมตัวเป็นผู้หญิง

      บทสนทนา

      ..................................................................

      kavin > สวัสดีครับ   

      เฟิร์น > ดีค่ะ    

      kavin > ชื่ออะไรหรือครับ     

      เฟิร์น > เฟิร์นอ่าค่ะ

      kavin > อืม

      kavin > พอดีเราเหงาน่ะ เฟิร์น

      เฟิร์น > หรอคะ เหมือนกันเลยค่ะ

      เฟิร์น > เราสองคนเหมือนกันเลยน่ะ

      kavin > ช่ายๆๆคับ

       ((((((    เราสองคนคุยกันอย่าง สนุกจนเวลา เลยมาสัก 4 ชั่วโมง)))))

      kavin > อืม เฟิร์นครับ

      kavin > คือว่า พี่ต้องไปก่อนนะครับ

      เฟิร์น > ค่ะ เฟิร์นก็ชักง่วงแล้วเหมือนกัน

      kavin > เฟิร์นคับ

      kavin > จะเล่นอีกกี่โมงครับ

      เฟิร์น > ก็ เวลานี้แหละคร่ะ

      kavin > แล้วเจอกันนะ

       ((((  ผมปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์  )))

      ล้มตัวลงนอน   พร้อมกลับรอยยิ้มที่ทำให้ผม ดีใจ  จากคนที่ชื่อคาวิน

      " ทำไมคนเราถึงยังเดินไปในทางที่มันคิด หรือรู้ว่าทางนั้นตาบอด  ก็เพราะรู้ว่า หนทางนั้นมันจะทำให้เรามีความสุข"

      ……………………………………………………

      วันที่สอง

      login   เฟิร์น

          kavin > 50

      kavin > 51

      kavin > 52

      เฟิร์น > โห คาวิน นับอะไรค่ะ

      kavin > ก็รอ เฟิร์นนั่นแหละ รอมา 52นาทีแล้ว

      เฟิร์น > ค่ะ เฟิร์นขอโทษนะ

      เฟิร์น > คือเฟิร์น เพิ่งกลุ้มๆมาค่ะ

      kavin >เรื่องอะไรคับ

      kavin >ความรักใช่ไหม

      เฟิร์น > อืมม...

      kavin >เหมือน ผมเลยคับ

      "เมื่อความสัมพันธ์มาถึงการเลิกรา อย่าคิดว่าเสียเวลาหรือไม่มีประโยชน์ ความเสียใจอย่างสุดซึ้งจากการอกหัก จะทำให้เรามีแรงมีพลังไว้แบกรักความผิดหวังทั้งมวลในโลกนี้ ที่จะถาโถมเข้ามาในอนาคต~*

      เฟิร์น > ขอบคุณคร่ะ

      ………………………………………………………

      หลังจากวันนั้นมา ผมก็ได้ติดต่อพูดคุยกับ ชายที่ชื่อ คาวิน ตลอด

      แต่ แปลกใจมาก

      เรา รู้จักกันมาได้เกือบครึ่งปี

      ถ้าเป็นคนปกติ ธรรมดา

      เขาต้องขอเบอร์ หรือไม่ก็ นัดเจอกัน

      จนมาถึงวันนี้

      login   เฟิร์น

      kavin > แหมที่รักมาเร็วจังนะ

                 ((  ผมยิ้มให้กลับ ข้อความนั้น

      ความจริงแล้ว ที่ผม คุยกับคาวินได้นาน

      อาจจะเป็นเพราะว่า  ผมชื่อคาวินนั่นแหละ

                 เรามีบางอย่างที่คล้ายกัน

                ไม่ว่าจะเรื่อง พึ่งอกหัก

                หรือว่า การคุย

      ผม ลืมเรื่องคนที่ทำให้ผมอกหักเพราะชายคนนี้

      แม้ผมยังรักคนนั้นอยู่ก็ตาม

      รักเขามาก

      แต่ให้ทำไงได้ เพื่อความสุขของเขา

      ………………………………………………………………….

      วันเวลาผ่านไป ห้าปี

      ผมรู้ว่าคนที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ เขาไปเรียนต่อเมืองนอก

      คง ไปคิดที่จะกลับมาอีกแล้ว

      หัวใจผมก็แทบสลาย

      วันนี้ผมเกิดนึกอะไรขึ้นมา

      เฟิร์น > นี่พี่วิน

      (( ผมเรียกชื่อคนที่ชื่อคาวิน  ว่าพี่วิน

      เพราะเป็นการเรียกแบบสั้นๆ ตามประสาคนสนิท ))

      kavin > ครับ

      เฟิร์น > บ้านพี่อยู่ไหนหรอคะ

      kavin > อืม สวิต อ่าคับ

      เฟิร์น > แหม  อย่ามาหลอกเฟิร์นสิ

      kavin > เปล่า พี่มาเรียนต่อ ตั้งแต่รู้จักกับเฟิร์นนี่แหละ

      เฟิร์น > อืม ค่ะ

      .................................................................................................

      วันนี้ผมเกิดบ้าอะไรขึ้นมาสักอย่าง

      ไปเดินห้าง

      ไปยืนดูแผ่น ซีดีเพลง

      ป๊อปเป็นแนวที่ผม และก็เธอคนนั้นชอบ

      มันเหลือ แผ่นเดียวในร้าน

      ผมเอื้อมมือไปหยิบ

      แต่ก็มีมือหนึ่ง หยิบขึ้นมาก่อน

      "คือ ขอโทดครับ ซีดีนั้น"

      "ฉันหยิบก่อนน่ะค่ะ"

      เขา มองหน้าผม

      ทำไมหน้าตามันคุ้นๆ จังวะ

      แต่ก็ไม่สนใจอะไร

      รีบๆ ไปดูร้านอื่น

      "อืม งั้นคุณเอาแผ่นนี้ไปล่ะกัน"

      "ผมไปดูร้านอื่นก็ได้"

      "คร่ะ   ดีที่เป็นผู้ชายพอ"

      ……………………………………………………………………………….

      ผมกลับมาบ้าน

      มือเปล่า

      แต่ยังสงสัยกับใบหน้าที่ผม เห็นเมื่อไม่นานมานี้

      ตาโต

      แก้มป่อง

      ริมฝีปาก ชมพู

      ตัวเล็ก

      ผมยาวเกือบถึงกลางหลัง

      ทำไมน่ะ มันคุ้นหน้าจิงๆ

      ……………………………………………………..

      login เฟิร์น

      kavin > นี่เฟิร์น วันนี้พี่กลับจาก สวิตอ่ะนะ

      เฟิร์น > คร่ะ

      kavin > พี่ว่า พี่อยากจะบอกความจริงกับคนที่พี่หักอกเขาน่ะ

      เฟิร์น > หือ หรือค่ะ

      kavin > ความจริง พี่รักเขา

      kavin > รักเขามาก

      kavin > แต่เพราะว่ามีเหตุบางอย่าง

      kavin > พี่ไปสวิต

      kavin > พี่ไม่อยากให้เขาเป็นห่วงพี่

      kavin > เขาอาจจะไปเจอคนที่ดีกว่าพี่

      kavin > จะได้ไม่ต้องรอพี่กลับมา

      เฟิร์น > ทำไมพี่คิดอย่างนั้นหล่ะ

      kavin >ก็พี่รักเขาไง

      เฟิร์น > รู้ไหม เขาคนนั้นก็เสียใจมากนะ

      เฟิร์น > คนที่เขารัก ต้องมาบอกเลิก

      เฟิร์น > ทั้งๆ ที่รักเขามากขนาดไหน

      เฟิร์น > เฟิร์นเคยเจอค่ะ แบบนี้

      kavin > เหรอครับ

      kavin > เอาๆ เปลี่ยน เรื่องดีกว่า

      kavin > พอดี ลงจากเครื่องพี่นึกอะไรขึ้นมาไม่รู้

      kavin > ไปเดินห้างที่ เดอะ มอลล์

      kavin > อยากรู้ว่า เพลง เป็นไงบ้างไม่ได้ฟังเพลงไทยมาตั้งนาน

      kavin > พอดี ไปที่ร้านขาประจำ

      kavin > มีผู้ชายคนหนึ่ง

      kavin > เขาจะหยิบ ซีดี แล้ว

      kavin > แต่พี่ หยิบได้ก่อน

      kavin > โชคดีน่ะเนี่ย

       (( ผมชักงง ))

      เฟิร์น > ค่ะ

      เฟิร์น > พอดี เฟิร์นก็ไปแถวนั้นเหมือนกันค่ะ

      kavin > อ้าว หรอครับ

      เฟิร์น > ซีดีที่ พี่ว่า หมดน่ะ เพลงของใครคร่ะ

      kavin > เพลงของ xyz น่ะ

      เฟิร์น > หรอ เค้าก็ซื้อเหมือนกัน แต่ไม่ได้ซื้อสะทีมีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้

      เฟิร์น > มาแย่งไปก่อน

      เฟิร์น > แต่ว่าผู้หญิงคนนั้น หน้าคุ้นๆน่ะค่ะ

      เฟิร์น > เหมือนกับ เฮ้อ อย่าพูดเลยค่ะ

      kavin > หรอ พี่ก็เหมือนกัน

      kavin > คนที่มาแย่งพี่เหมือนกับ

      kavin > คนที่พี่รักเขามาก

      kavin > รักสุดหัวใจ

      เฟิร์น > แล้วพี่ไป ซื้อกี่โมงเนี่ย อาจไปจะพร้อมๆกันก็ได้นะ

      kavin > พี่ไปซื้อ ตอน บ่ายสาม

       (( บ่ายสามก็เราไปซื้อนี่หว่า   ผมคิด

                หรือว่า    ))

      kavin > เอ่อ...................คือ ........... ว่า

      kavin > เรามีบางอย่างจะบอก

      kavin > เราชื่อ

      เฟิร์น > ผมก็มีบางอย่าจะบอก

      เฟิร์น > ผมชื่อ

      เฟิร์น > คาวิน       ( ผมเขียน)

      kavin > เฟิร์น   ( เขาเขียน)

      ....

      ....

      ...

      เงียบ ไปซักพัก

      ….

      เฟิร์น > เฟิร์น ครับ

      kavin > คะ ( เขาคนนั้น )

      เฟิร์น > ผมรักคุณครับ

      kavin > ค่ะ ฉันก็รักคุณ

      kavin > ตลอดเวลาฉันรักคุณนะค่ะ

      kavin > ไม่นึกเลยว่า

      kavin > คุณยังรอฉันอยู่

      เฟิร์น > ก็บอกแล้วไงครับ ผมรักคุณไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

      เฟิร์น > ผมก็ยังรักคุณ

      เฟิร์น > "ผมรักเฟิร์นนะครับ "

      เฟิร์น > "รักมากเลยด้วย"

      ....................................................................................................................

      แสงอาทิตย์ยามเย็น

      สะท้อนกับพื้นน้ำเป็นประกายระยิบระยับ

      เราสองคนจูงมือกัน

      เลียบไปตามริมชายหาด

      อันไร้ผู้คน

      ความเงียบเหงาที่เมื่อ ห้าปีก่อน

      กลับมาเป็นความรักอันหอมหวานอีกครั้ง

      เสียงเพลง แว่วมา

      ผมก้มลงไปที่ริมฝีปากของเฟิร์น

      (แต่ผมไม่ได้ทำอย่างที่ใครบางคนคิด  ก็คิดไปแล้วอ่ะ ทำไงได้)

      ผมบรรจงจูบหน้าฝากเฟิร์นด้วยความทะนุถนอม

      เขาคือดวงใจของผม

      คนที่ผมรักจนหมดหัวใจ

      ผม กระซิบ ข้างหูเขา

      (แร้วมานจาพูดถึงริมฝีปากทำไมฟะ)

      พร้อมบอก เขา คำเดียว

      "รักเฟิร์นครับ"


      ........The Full End........

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×