ข้าน่ะหรือฮูหยินของท่านแม่ทัพ (-หวนคำนึง-)

ห ว น คำ นึ ง

     จ้าวซือหง เริ่มชังน้ำพระทัยของอวี่หวงต้าตี้(เง็กเซียนฮองเต้) ไม่รู้ว่าชีวิตของนางยังชอกช้ำระกำทรวงไม่พอหรือไร จึงดึงเอาความทรงจำตลอดสามปีที่ผ่านมาของนางไปจนหมดสิ้น พอตื่นขึ้นมาก็ไม่รู้ว่าตลอดสามปีที่ผ่านมาไปทำอีท่าไหนจึงมีสามีเป็นตัวเป็นตน อีกทั้งยืนจ้องหน้านางเขม็งเช่นนี้!

     “เจ้าเป็นวิญญาณร้ายมาสิงสู่ภรรยาของข้าใช่หรือไม่! เจ้าออกจากร่างของนางประเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้า…”

     “เจ้าจะทำอะไร? แล้ววิญญาณสิงสู่อะไรของเจ้า โง่เง่า! งมงาย! อย่ามาทำทีท่าเดียดฉันท์ไปหน่อยเลย ทำราวกับว่าเจ้าพิศวาสในตัวข้าหนักหนา หากเป็นเช่นนั่นก็อธิบายแก่ข้าหน่อยเถิดมาแม่นางน้อยที่เกาะแขนเจ้าอยู่นั่นเป็นใคร! ถึงข้าจะจำอะไรไม่ได้แต่ในเมื่อข้าเป็นฮูหยินของจวนนี้ หากไม่ได้รับอนุญาตจากข้า เจ้าไม่มีสิทธิ์รับอนุหน้าไหนทั้งนั้น!”

     “ใจเย็นกันก่อนเถิดเจ้าค่ะ ฮูหยินกำลังท้องกำลังไส้อยู่หนาเจ้าค่ะ”

     “ห๊ะ!/ห๊ะ!”

     อวี่หวงต้าตี้! เก็บน้ำพระทัยของท่านไว้ และหยุดมอบมันให้ข้าเสียที!!

…

#หวนคำนึง

 [ What If We Had Never Met - Mayday ]

วันนั้น เวลานั้น ตรงนั้น เธอเข้าในชีวิตฉัน

จากนั้นมา ตั้งต้นชีวิตด้วยนิยามใหม่ ตื่นขึ้นจากเรื่องราวของฉัน

หากเราไม่เคยพบกัน เธอนั้นจะอยู่ที่ใด 

หากเราไม่รู้จักกัน โลกจะดำเนินไปอย่างไร 

ฝากเพจด้วยจ้า ติดตามทุกอย่างได้ที่นี่เลยยยย (กดที่รูปเลยจ้า)

หมายเหตุ* นิยายเรื่องนี้นางเอกไม่ได้ข้ามภพหรือกระโดดข้ามชาติมาแต่อย่างใด นางแค่ความจำเสื่อมเฉยๆ

ขอมาเปิดไว้ก่อน สอบเสร็จแล้วจะมาต่อนะคะ

31.08.62

PN