มนต์รักข้ามขอบฟ้า (รีไรท์)

  “ ข้าเตือนเจ้าแล้ว เจ้าทำตัวของเจ้าเองนะ”   มีนาหลบแต่ก็ถูกตรึงไว้ด้วยพระหัตถ์ ครั้งนี้มีนาไม่สามารถเลี่ยงได้

มีนาเจ็บจนร่างกายจะแตกสลายอยู่แล้ว แต่เขาไม่ปราณีเธอแม้แต่น้อย  พระองค์ทรงปล่อยไปตามแรงปรารถนาที่กักเก็บไว้ถูกระบายออกมาทางร่างกาย  ถาโถมใส่ร่างของมีนา อย่างบ้าคลั่ง  ถึงจะเจ็บมีนาก็รู้สึกว่ามันเสียวซ่านไปทั่วทุกรูขุมขน  ตอบสนองโดยที่รู้ไม่ตัว การตอบสนองแบบไม่เป็นของเธอ  ทำให้อารมณ์ของพระองค์เตลิดไปไกลอีก  ทรงรู้ว่าพระองค์ทรงรุนแรงกับเธอเกินไป  แต่อารมณ์มันควบคุมไว้ไม่ได้แล้ว  ในที่สุดพระองค์ก็พามีนาไปถึงฝั่งฝันอันสวยงามที่มีนาไม่เคยเจอ  
             พายุอารมณ์ผ่านไปแล้ว  มีนานอนหันหลังร้องไห้แต่ไม่มีเสียงสะอื้นแม้แต่น้อย  ความสาวที่เธอหวงแหนไว้มันถูกทำลายลงด้วยน้ำมือคนเลวอย่างเขา  เขาต้องการเอาชนะเธอเท่านั้น  เธอแค้นยิ่งนักถ้ามีมีดอยู่ใกล้ๆ เธอคงคว้ามาปาดคอคนที่นอนอยู่ข้างๆ ให้ตายไปแล้ว  พระองค์หลับไม่รู้ไม่ชี้แม้แต่น้อย  อยากจะกระโดดไปบีบคอให้ตายคามือ  แต่ก็ทำไม่ได้  ยิ่งเห็นนอนหลับสบายตัวอยู่นั้นก็ยิ่งเจ็บใจ  ร่างกายเราปวดร้าวไปทั่ว  มีนาขยับตัวลุกขึ้นอย่างลำบาก  แล้วเดินเข้าห้องน้ำ  เธอเปิดน้ำใส่อ่างจนเต็มแล้วลงไปแช่  ก็ต้องสะดุ้งเพราะแสบแผลที่มันฉีกขาดเพราะความบ้าของคนบางคน  มีนากัดฟันทนแล้วลงไปนอนหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง  เธอเจ็บทั้งกายและใจสูญเสียหมดทุกอย่างแล้ว