อมตภพ เล่ม 2 (ภาคจบ)

สืบเนื่องจากรัตนมณีแห่งดวงดาว ผ่านคำท้าทายของเทพเซเรสเพื่อส่งต่อให้โดเรียสที่ว่า...

'กลับไปเถอะรัตนมณีแห่งข้า  กัลยาผู้เป็นดวงชีวินแห่งโดเรียส  กลับไปตั้งต้นใหม่อีกครั้ง กงล้อเวลาจะได้หมุนขึ้นอีกครา  ข้าอยากรู้นัก  โดเรียสจะทำอย่างไรต่อไป นายแห่งข้าจะจัดการอย่างไรกับความดื้อรั้นของตนเอง'

แล้วนั่นคือจุดดำเนิดอมตภพภาคต้น ที่แสดงตัวตนความดื้อรั้นของโดเรียสผ่านคำพูดที่ว่า...

'คนที่เจสเซอร์จะให้ใจ กับคำว่าร่างจุติใหม่ของกาเซียร์  มันไม่เพียงพอหรอก!'  แล้วเท่าไหร่ เท่าไหร่ถึงจะเพียงพอ.. เพียงพอที่จะทำให้คนดื้อรั้นยอมรับได้   'ทำให้ข้ารักสิ!! ทำให้ข้ารักในตัวนาง ไม่ใช่ให้ข้ารักเงาของกาเซียร์ในตัวของนาง!'

 
คำตอบทั้งหมดอยู่ใน "อมตภพ...สู่...กาลนิรันดร์"
ร่างจุติมาเกิดของกาเซียร์อย่างโมนิค จะทำให้คนดื้อรั้นรักได้จริงหรือ?
แล้วโดเรียสจะเลือกอะไร! ความตาย! หรือเปิดใจรับดวงหทัยกล้าพอจะรักอีกครั้ง!