คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พลิกล็อคที่หัวใจ ตอนที่ 3 >>>> 100%%%%
~~~~หลังจากที่เฮียมินบอกผมว่ายัยป้าอินฮยอนไม่สบายอยู่ที่ห้องนอนสำรอง ผมก็รีบมาหาเธอทันที ทำไมผมต้องรู้สึกห่วงเธอด้วยนะ ตั้งแต่วันที่ผมได้พบเธอครั้งแรก เธอเป็นผู้หญิงที่ประหลาดเอามากๆเลยครับ ไม่กลัวแม้จะต้องเผชิญกับพวกผม กล้าที่จะต่อว่าเฮียมิน เธอเป็นผู้หญิงที่ผมรู้สึกดีด้วยจริงๆนะ ป้าจะรู้ไหมนะ ว่าตั้งแต่ผมได้เจอป้า ผมก็อยากจะโตเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ ไม่อยากให้ป้าเรียกผมว่าเด็กอีกต่อไปแล้ว ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆสินะ ที่รู้สึกดีดีกับผู้หญิงอย่างป้าเนี่ย เฮ้อผมจะหาโอกาสบอกป้าได้ไงเนี่ย ~~~~~~~~
ยุกซองแจ
“ ป้าๆๆ ย่าห์ยัยป้า นี่หลับหรือตายเนี่ยย ??? “
โอ้ยเสียงใครมาเอะอะโวยวายแต่เช้าคนกำลังจะนอน เอ๊ะ!!บนหน้าของฉันทำไมมีผ้าอะไรเปียกๆเนี่ย ฉันพยายามลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ใบหน้าของใครคนนึงที่ฉันรู้สึกคุ้นๆ อยู่ห่างจากหน้าฉันไม่ถึงคืบ อ้ากกกกกกก!!!! ยุกซองแจ
“ ย่าห์ !!!! นายยยยยย ลวนลามฉันหรือไงเนี่ยย ?”
“ โธ่ป้าละเมอละ คนอุส่าห์เป็นห่วงเลยไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ หาว่าผมลวนลาม ทำคุณบูชาโทษสะงั้น “
" ใครจะไปรู้ละ ก็นายดันมาจ้องใกล้ขนาดนี้ "
" เฮ้อออ ทำไมน้าาาา ชอบมองผมเป็นคนไม่ดีอยู่เรื่อยเลย "
ซองแจ พูดตอบด้วยน้ำเสียงเชิงน้อยใจเล็กน้อย เอิ่ม =-= นี่ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?? ตายแล้ว!!! ฉันไม่กลับบ้าน ยัยซังมีต้องฆ่าฉันแน่ๆเลย ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ร้อยกว่ามิสคอลจากยัยซังมี ฉันต้องโดนเฉือดแน่วันนี้ ว่าแต่เท่าที่จำได้เมื่อคืน ไอ้ปีศาจมินฮยอกขังฉันไว้ข้างนอก และฉันก็นั่งหนาวนานมาก เมื่อรู้สึกตัวอีกทีฉันก็อยู่ที่นี้แล้ว เอ๋?หรือว่า มักเน่น้อยซองแจจะเป็นช่วยฉัน !!! โธ่พ่อพระของเจ๊ นายมีมุมคนดีด้วยนะเนี่ย
“ นายเป็นคนช่วยฉันหรอ ?? “
“ จะว่างั้นก็ได้นะ “
“ ขอบคุณนายมากนะ “
“ ไอกูๆๆ นี่ผมหูฝาดไปหรือป่าวเนี่ย แต่ไงก็ช่างเหอะ ไปหาไรกินกันดีกว่านะ ผมหิวมาก “
ฉันอุส่าห์ลากเข้าโหมดซึ้งๆ แต่แกก็ยังกวนฉันอีกนะ ซองแจ และในขณะที่ฉันกำลังพยุงตัวเองขึ้นจากเตียงนั่นเอง สมาชิกคนอื่นๆของบีทูบีก็เข้ามาพอดี
“ เอ้า นูน่า มาทำอะไรที่นี่แต่เช้าอ้ะ ?? “
ชางซอบ อยู่ในชุดลำลอง สบายๆสไตล์หนุ่มน่ารัก ทักทายฉันด้วยน้ำเสียงแจ่มใสและเบิกบาน ราวกับนกการะเวก
“ แต่ผมคิดว่า นูน่าเขายังอยู่ในชุดเดิมตั้งแต่เมื่อวานเลยนะ ฮยอง !! นูน่านอนที่นี่หรอ เมื่อคืน ?? “
เก่งมากจ้า อิลฮุนน้อย นายสายตาเฉียบคมมากเลย อิลฮุนพูดเสร็จจึงค่อยเข้ามาหาฉันและสังเกตุไปรอบๆตัวของฉัน พร้อมทั้ง ดมกลิ่นพิสูจน์ >o< อาร้ายยยยยของแก
“ นูน่านี่พิเศษนะ ขนาดไม่ได้อาบน้ำ ตัวยังหอมอยู่เลย !!!! “
“ จ้ะ นี่พวกนายจะ พิสูจน์ฉันอีกนานไหมจ้ะ ???? “
“ เมื่อคืนเธอมีปัญหาอะไรหรือป่าว อินฮยอน ถึงต้องนอนที่นี่ “
ลีดอึนกวัง ถามฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ขอบคุณมากๆนะคะ ที่เป็นห่วงสาวน้อยผู้บอบบางอย่างฉัน หลังจากที่เมื่อคืนโดนปีศาจมินรังแก อย่างแสนสาหัส อย่างให้เจอนะ แม่จะอัดให้น่วมเลย หึ!! พูดยังไม่ทันขาดคำ ปีศาจมินฮยอกก็เข้ามาพอดี พร้อมกับ ฮยอนซิกและ พีเนียล
“ หวัดดี ครับ นูน่า “
“ หวัดดีจ้าพีเนียล ^__________^ “
“ นูน่า ขยันจังเลยนะครับมาทำงานแต่เช้า เลยนะเนี่ย “
ฉันยิ้มรับคำทักทายของพีเนียลและฮยอนซิกที่เพิ่งเข้ามา มีเพียงต้นเหตุการป่วยของฉันครั้งนี้ ที่เอาแต่จ้องฉันอย่างไม่ละสายตา นายคงสะใจมากสินะที่ฉันเป็นแบบนี้ นายคงอยากจะหัวเราะออกมาสินะ มินฮยอก !!!
“ หายดีแล้วหรอ ฉันนึกว่าเธอจะตายแล้วเสียอีก !!! “
คำพูดนั้นที่นายมินฮยอกเอ่ยออกมา มันทำให้ฉันรู้สึกระอากับคนอย่างเขาเหลือเกิน ฉันอยากจะหนีไปไกลๆและไม่ขอพบคนแบบนี้อีกจริงๆ
“ นายนี่มันไม่มีต่อมความสำนึกบ้างเลยสินะ หัวใจนายทำด้วยอะไรห่ะ หรือ ว่านายมันไม่มีหัวใจกันแน่ !!!!!!!!!! “
ฉันลุกขึ้นต่อว่า นายมินฮยอกอย่างโมโห ความรู้สึกทั้งหมดพรั้งพรูออกมา เมื่อคืนฉันเกือบตายก็เพราะหมอนั้น ฉันยังไม่รู้เลย
ว่าถ้าซองแจไม่มาช่วยฉัน ฉันก็คงหนาวตายอยู่ข้างนอกไปแล้ว
“ ใช่ !!! ฉันไม่สำนึกอะไร ฉันมันคนไม่มีหัวใจ ก็ฉันเป็นปีศาจไง อย่างที่เธอว่าแหละ “
ปีศาจมิน ตอบฉันอย่างลอยหน้าลอยตา แบบไร้ความรู้สึกจริงๆ ทำให้ฉันรู้สึกโมโหเข้าไปใหญ่ ฉันรวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปหา ปีศาจมินอย่างรวดเร็ว และใช้มือเรียวๆของฉันฟาดไปตรงหน้าของเขาอย่างเต็มแรง เพี๊ยะ !!!!! ทำให้สมาชิกคนอื่นๆในห้องถึงกับตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ซองแจที่ดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น จึงรีบดึงฉันออกมาจากเขาทันที
“ ตบของฉัน อาจจะทำให้ต่อมความเป็นคนของนาย มันมีความรู้สึกขึ้นมาบ้าง คราวหลังนายอย่าได้ไปทำกับคนอื่นเขาอีก จำไว้ !!!! “
เมื่อพูดจบฉันก็รีบเดินออกจากห้องนั้นทันที โดยมีซองแจตามมาติดๆ ทิ้งไว้แต่ความสับสนของหลายๆคนและใบหน้าที่ตกใจของปีศาจมินฮยอก คนอย่างนายต้องเจอแบบนี้บ้าง ถึงจะรับรู้ เมื่อเทียบกับสิ่งที่นายทำฉันเมื่อคืน ฉันอยากจะจับนายบีบคอให้ตายสะด้วยซ้ำ !!!!
" นี่ป้า เราเลยร้านข้าวมาสามร้านแล้วนะ ผมหิวนะ ผมคงเดินไปกินร้านป้าไม่ไหวหรอก "
" นายหิวนายก็ไปกินสิ นายจะตามฉันทำไมละ ฉันรีบไปแต่งตัวมาทำงาน "
" ก็ผมอยากกินข้าวกับป้านิ มีอะไรป่ะ ?? โธ่ป้า กินข้าวกับผมมันไม่เสียเวลาหรอกนะ "
" อ่ะอ่ะ ก็ได้ๆ เห็นว่านายมีบุญคุณกับฉันนะเนี่ย "
~~~~~~~~~เวลาล่วงเลยไป ~~~~~~~~~~ ซองแจก็บังคับฉันมากินข้าวจนได้ ไอ้เด็กคนนี้นี่ ทำไมเด๋วนี้ไม่เข้าข้างปีศาจมินหัวหน้าเผ่าแล้วละ มาตามฉันต้อยๆ ฉันยังคิดเลยว่าฉันโดนเด็กมันหยอดหรือป่าวนะ นี่ดีนะติดว่านายช่วยฉันเมื่อคืนนะเนี่ย ฉันถึงยอม และพอถึงโต๊ะฉันก็ฟุบทันที เนื่องจากเพิ่งฟื้นไข้มา แล้วก็เอาแรงไป สั่งสอนปีศาจมินเสียหมด เฮ้ออ เหนื่อยจัง
“ซองแจอ่า ทำไมพี่ชายนายถึงต้องทำกับฉันขนาดนี้ด้วยห่ะ นายรู้ไหมว่าเขาขังฉันไว้ข้างนอกทั้งๆที่ข้างนอกหิมะมันหนาวมาก“
“ จิงดิ๊ป้า เฮียมินเป็นคนขังป้าหรอ แต่เฮียมินก็ยังเฝ้าไข้และคอยเช็คตัวให้ป้าทั้งคืนอีกเนี่ยนะ เฮียคิดอะไรอยู่นะ ??“
“ นายว่าไงนะ ????? “
“ เฮ้ยยป่าววว โธ่เว้ยยไม่น่าหลุดปากเลยถ้าเฮียมินรู้เข้า ผมโดนอัดแน่ๆเลย “
“ ย่าห์!!!!!!!!!!!!! ยุกซองแจ นายจะบอกฉันดีดี หรือจะให้ฉันอัดนายก่อนห่ะ “
“ รู้แล้วน่า !!! ไหนเมื่อกี้ยังขอบคุณผมอยู่เลย ป้านี่โหดชะมัดแต่ก็น่ารักดี อิอิ !!! “
น้านนไง ไอ้เด็กคนนี้มันหยอดฉันอีกแล้ว ซองแจค่อยๆเล่ารายละเอียดให้ฉันฟังถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น นี่ปีศาจมินเป็นคนช่วยฉันออกมา เอายาให้ฉัน พร้อมทั้งเช็คตัวและเฝ้าไข้ฉันทั้งคืนหรอเนี่ย ??แถมปีศาจมินยังโทรบอกยัยซังมีให้ด้วย แล้วที่ฉันทำไปเมื่อสักครู่ นี่ฉันผิดมหันต์เลยสินะ โอ้ยยยยยัยโง่อินฮยอนเอ้ย เธอทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันจะทำไงดี ฉันจะทำไงดี
“ แล้วทำไมเพิ่งมาบอกฉันละห่ะ ไอ้เด็กบ้า !!!!! “
“ ย่าห์!!!!! ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ ป้า และที่ผมบอกไม่ได้ เพราะเฮียมินสั่งผมไว้ต่างหาก “
“ โอ้ยยยย แล้วฉันจะทำไงดีละ ซองแจอ่า ช่วยนูน่าคิดหน่อยสิ !!!! นี่แกช่วยสนใจฉันนอกจากจานข้าวก่อนได้ไหมห่ะ??? “
“ โธ่ป้า ทำไมต้องแคร์เฮียมินขนาดนั้นด้วย แคร์ผมมั้งดิที่อยู่ตรงหน้าเนี่ย ถ้าคิดมากก็ไปขอโทษสะ ก็จบ “
เอ๋??? แล้วทำไม แกจะตองขึ้นเสียงด้วยนะ ซองแจอ่า ฉันไม่เข้าใจมักเน่คนนี้เลยจริงๆ
แต่ก็จริงสินะ !! ฉันควรไปขอโทษ แต่อย่างปีศาจมินคงไม่ยอมยกโทษให้ฉันง่ายๆแน่นอนเลย เหตุเกิดเพราะความเข้าใจผิดของฉันแท้ๆ และที่สำคัญดันไปตบหน้า หมอนั่นต่อหน้าหลายๆคนสะด้วยสิ ถ้าเขาใช้ให้ฉันคุกเข่าต่อหน้าทุกๆคน ละ ฉันจะทำไงดี ภาพพจน์ที่ฉันอุส่าห์รักษาไว้ทั้งชีวิตมีหวังต้องพังทลายลงไปแน่ๆ
หลังจากที่ฉันกับซองแจ กินข้าวเสร็จ ฉันแยกตัวกลับบ้านเพื่อแต่งตัวไปทำงานต่อ ซึ่งเจอยัยซังมีกำลังจะออกไปทำงานพอดี ยัยนั้นเมื่อเห็นฉันก็โผเข้ากอดราวกับไม่ได้เจอมาเกือบสิบปี
“ อินฮยอนนา แกเป็นไงบ้างห่ะ ฉันเป็นห่วงแทบแย่อ่ะ “
“ ซังมีอ่า เมื่อคืน ปีศาจมินเป็นคนโทรมาหาแกหรอ ??? “
“ ก็ใช่อ่ะดิ ฉันไม่คิดว่ามินฮยอกกี้จะร้อนรนขนาดนั้นเลยนะ เสียงเขาเป็นห่วงแกมากเลย “
“ ฮือออๆๆ ฉันจะทำไงดีอ่ะแก “
ยิ่งฉันฟังยัยซังมีเล่า ฉันก็ยิ่งมั่นใจเรื่องนี้ นี่ปีศาจมินเป็นคนดูแลฉันทั้งคืนเลยหรอเนี่ย ?? ฉันผิดใช่ไหมเรื่องนี้ อินฮยอนนนแกซวยแล้วไงToT
“ ไหงทำหน้างั้นอ่ะ แก มีไรหรือป่าว อินฮยอน “
“ ซังมีอ่า ฉันจะผิดมากไหม ถ้าฉันไปตบหน้า คนที่เฝ้าไข้ฉันทั้งคืน !!! “
“ ย่าห์!!!!!!!!!!!!!! อย่าบอกนะ ว่าแก ทำมันไปแล้วนะ > < “
ข้าขอน้อมรับโทษนี้อย่างโดยดี โดยยัยซังมีเป็นเพชรฆาตด่าฉันบ้านแทบแตกเลยคะ ก็ปีศาจมินแกล้งฉันก่อนนะ ถ้าเขาไม่แกล้งฉันก็คงไม่เกิดเรื่องหรอก สุดท้ายยัยซังมีก็บังคับให้ฉันไปขอโทษปีศาจมินจนได้ โดยตอนแรกฉันกะจะขอลางาน (หลบหน้า) หนึ่งวัน แต่สุดท้ายก็โดนลากมาอยู่ดี ฉันเพิ่งฟื้นไข้นะยะ !!!
หนึ่งโมงต่อมา ฉันก็กลับมายัง ตึกคิวบ์เอ็นเตอร์เทนเมนต์อีกครั้ง โดยยัยซังมีรีบวิ่งขึ้นไปก่อนเพราะ ต้องรีบไปแต่งสวยเพราะวันนี้ ซองแจหวานใจของนางอยู่ซ้อม ส่วนฉันหลังจากสงบสติได้ก็เดินตามเข้าไป แต่ระหว่างทางนั้นเองฉันก็เจอกับ ปีศาจมินเข้าอย่างจัง สายตาของเขาจับจ้องมาที่ฉันพร้อมกับหยุดเดิน ยิ่งทำให้ฉันยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เท้าทั้งสองข้างของฉันมันไม่ยอมขยับเลย ราวกับเวลานั้นมันหยุดเอาไว้ ปีศาจมินมองหน้าฉันอยู่พักใหญ่ก่อนจะเดินเบี่ยงออกไปจากฉัน
“ นายยยยยย เอิ่มมม ขอโทษนะ “
คำพูดนั้นทำให้ทำให้ปีศาจมินที่กำลังจะเดินจากฉันไป หยุดทันที!!!! ฉันเอาแต่หวังให้เขาด่าฉันหรือแซะฉันเหมือนปกติ ฉันไม่เคยคิดเลยว่ามินฮยอกจะนิ่งสงบได้ขนาดนี้ มันยิ่งทำให้เขาดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่ จากนั้นเขาก็ค่อยๆ หันหน้ามาหาฉัน พร้อมกับยักคิ้วให้
“ ขอโทษเรื่อง ???? “
“ เรื่องที่เข้าใจนายผิดไง !!!! T-T “
“ ย่าห์!!!!!ตอนเช้าเธอตบหน้าฉันต่อหน้าทุกๆคน แต่พอตอนเที่ยงเธอกลับมาขอโทษฉันเนี่ยนะ มันง่ายไปไหนมั้งยัยหื่น!!!! “
“ แล้วนายต้องการอะไรละ ว่ามาเพื่อชดใช้ที่ฉันทำผิด??? แต่ทั้งๆที่จริงนายก็ผิดด้วยเพราะนายแกล้งฉันก่อน “
ฉันบ่นอุบอิบ ก่อนจะรอฟังคำตอบจากปีศาจมิน หวังว่าคงไม่ใช้ให้ฉันไปทำอะไรที่น่าเกลียดๆหรอกนะ ไว้ใจไม่ได้ด้วยสิ ผู้ชายคนนี้อันตรายจริงๆ
“ เธอจะชดใช้ ให้ฉันจริงสินะ ??? “
“ อื้มม ว่ามาสิ ^________^ “
แล้วจู่ๆปีศาจมินก็กระชากฉันเข้ามากอดทันที นายจะทำอะไรของนายกันแน่นะ!!! ฉันพยายามดันออกแต่เขาก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น ก่อนที่จะโน้มริมฝีปากของเขามาจูบฉันทันที ฉันสัมผัสถึงความรุนแรงของจูบนั้นที่ส่งมาจากปากนุ่มๆของเขา ตอนแรกฉันก็พยายามขัดขืน พยายามผลักเขาออกไป แต่เมื่อเวลาผ่านไป จูบอันแสนหวานนั้นกลับทำให้ฉันรู้สึกเคลิบเคล้ม การจูบอันรุนแรงค่อยๆเปลี่ยนมาเป็นจูบที่แสนนุ่มละมุน คงจะเป็นความรู้สึกอบอุ่นลึกซึ้งหากฉันได้ตั้งเนื้อตั้งตัวเสียก่อน ทว่าในเสี้ยววินาทีนั้น ริมฝีปากของเขาประทับลงมาเบาๆ พร้อมอะไรสักอย่างที่เย็นเฉียบ ซึมซ่าน ประหนึ่งน้ำค้างหยาดแรกของฤดูหนาวหยดเผาะลงบนกลีบกุหลาบแรกแย้ม ตัวฉันสั่น แล้วกาลเวลาก็เหมือนหล่นหายไป หัวใจของฉันเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ มันทำให้รู้สึกเหมือนโลกใบนี้หยุดหมุน ซึ่งกินเวลาอยู่นาน ก่อนที่ปีศาจมินจะค่อยๆผละริมฝีปากออกอย่างช้าๆ ฉันจึงเรียกสติกลับมาได้ก่อนจะผลักเขาออกไปอย่างแรงจนล้ม
“ ย่าห์!!!!! ปีศาจมิน นายทำอะไรของนายเนี่ย ??”
“ฉันชอบเธอวะ ยัยหื่น !!! มาเป็นแฟนของฉันนะ “
ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นฉันก็รีบวิ่งหนีไปทันที ทำไมหัวใจฉันเต้นแรงขนาดนี้นะ ยิ่งกว่าสงครามเกาหลีสะอีก หน้าของฉันรู้ร้อนไปหมด นี่ฉันกำลังเขินอยู่ใช่ไหม ไม่ได้ๆนะอินฮยอน เธอจะหลงคารม หมอนี่ไม่ได้นะ นี่อาจจะเป็นแผนแกล้งเอาคืนฉันก็ได้ ห้ามใจอ่อน ห้านใจอ่อนเด็ดขาดนะ อินฮยอน แต่ฉันก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆนะ
" ฉันจะรอคำตอบเธอนะ ยัยหื่น ??? "
เสียงตะโกนตามหลังมาของปีศาจมิน ยิ่งทำให้ฉันหวั่นไหวเข้าไปอีก บวกกับรอยยิ้มบนใบหน้าเขา ที่ฉันไม่เคยได้เห็นเลย ทำไมเรื่องต้องมาพลิกล็อคอะไรอย่างนี้ด้วย ฉันรีบวิ่งขึ้นไปทำงานทันที
โดนไม่ทันได้สังเกตว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ได้ถูกสายตาคู่หนึ่งมาไว้ตั้งแต่ต้น และสายตาคู่นั้นก็มองด้วยความผิดหวัง
.
ความคิดเห็น