คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เธอจุดพิคของเรื่องนี้ 100 %%%%%%%
ซินเจียหยู่อี้ ซินหนี่ฮวดไช้ !!!! เฮ้ยย ไม่ใช่ !!! ไรท์ขอ อวยพร รีดทุกคนนะคะ เนื่องจากวันขึ้นปีใหม่ 2014 ขอให้รีดที่น่ารักของไรท์ทุกคน จงสวยหล่อ เท่ากับไรท์ O.O [ถูกเขวี้ยงมาด้วย สาก !!!! ] ขอให้รวยๆๆ คิดหวังสิ่งใดให้สมปรารถนา อย่าเจ็บอย่าจน และที่สำคัญขอให้ได้ใกล้ชิดศิลปินในโปสเตอร์ที่รีดสะสมและติดไว้ที่ฝาผนัง แบบเม้าท์ทูเม้าท์กันเลยนะ แฮปปี้นิวเยียร์ จ้าาา
ตอนนี้ฉัน ปีศาจมิน พร้อมด้วย อิลฮุนนี่ ก็มาถึงร้านอาหารเป็นที่เรียบร้อย เพราะไอ้กระเพาะอันแสนตะกละของฉันมันส่งเสียงดังโครมครามในรถจนเรียกเสียงฮาของบุคคลทั้งสอง แหมมันน่าเจ็บใจจริงๆ ร้านนี้เป็นร้านในโรงแรมหรู ที่ไอ้ปีัศาจมินบอกว่านัดงานกับต้นสังกัดเอาไว้ที่นี่
“ฮ่าๆๆ ผมเคยคิดนะ ว่าเวลาท้องผมร้องนี่มันดังแล้ว แต่วันนี้มาเจอนูน่า โหบอกเลย ว่าของผมนี่ธรรมดามาก ขอคารวะครับ ท่านอาจารย์ !!! ”
“ อินฮุนนา แกอย่าไปแซวนูน่าของแกมากดิ ตอนนี้ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกที่ไหนแล้ว !!!! ฮ่าๆ”
โอ้แม่เจ้าดูพวกมันทำกับฉันสิ !! มันใช่เรื่องน่าเอามาพูดเล่นไหมห่ะ??? อิลฮุนนี่ของนูน่า นายช่างใจร้ายจริงๆเลย เสียแรงที่นูน่าอุส่าห์รัก แงแง TT
v
v
v
v
v
v
v
v
v
“ อ้าวอินฮยอนนา มินฮยอก อิลฮุนพวกนายมาทำอะไรกันแถวนี้เนี่ย!!!!! ”
เสียงอึนกวัง ซึ่งอยู่ในร้านมาก่อนแล้วกล่าวทักทายเมื่อพวกฉันเข้ามาถึง แต่ดูเหมือนว่าที่โต๊ะของเขาจะครึกครื้นนะเนี่ย ไม่ว่าจะเป็นพี่จียง ฮยอนซิก และ ก็เอ่อ…. นั่น คังมิยอง หรอ ?? ทำไมเธอถึงมาอยู่กับบีทูบีได้นะ ??? ตัวจริงสวยกว่าในทีวีมากเลย อินฮยอนเอ้ย แกหมองไปเลย
“ พวกฉันแวะมาหาอะไรกินนะ ว่าแต่พวกนายพาสาวสวยที่ไหนมาเนี่ย??? ”
ปีศาจมินตอบทักทาย ก่อนที่สายตาจะละไปทางซุปตาร์คนสวยที่นั่งอยู่ด้านตรงข้าม ท่าทางจะชอบมากนะนั้น มองสะตาเยิ้มเลย งูบนหัวคงจะโผล่มาในไม่ช้า มันน่าหมั่นไส้จริงๆ ชิส์!!!!
“ ฉันลืมแนะนำไป นี่ คุณมิยอง วันนี่เราร่วมงานด้วยกันนะ เธอเลยพาพวกเรามาเลี้ยงนิดหน่อย !!! ”
“ จียง นี่นายก็เป็นกับเขาไปด้วยหรอเนี่ย สมแล้วที่เป็นเมเน่ของพวกฉัน ฮ่าๆๆ”
พี่จียงกับปีศาจมินพูดไปพลางหัวเราะไป เข้ากันดีจริงๆ ไม่ได้สนใจฉันที่กำลังหิวอยู่ตรงนี้เลย
“ เชิญนั่งด้วยกันเถอะคะ คุณมินฮยอก คุณอิลฮุน และก็ คุณ เอ่อ … ”
“ อินฮยอนคะ ดิฉันยูอินฮยอน เมเนเจอร์ของบีทูบี ^____^ ”
ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม หลังจากที่ คังมิยอง ซุปตาร์สาวเชื้อเชิญพวกเราให้นั่งร่วมนั่งทานด้วยกัน มารยาทของเธอช่างงดงามเหมือนกันหน้าตาจริงไรจริง
“ แหมต้องขอโทษจริงๆนะคะ ฉันนี่แย่จริงๆเลย ที่ทำการบ้านมาไม่ดี ถึงจำชื่อ คุณอินฮยอนไม่ได้ หวังว่าคงไม่ถือสาฉันนะคะดิฉันคังมิยอง คะ”
“ ไม่เป็นไรหรอกคะ ดิฉันเพิ่งมาทำงานได้ไม่นาน เป็นเรื่องธรรมดาที่คุณยังไม่รู้จักคะ !!!! ”
“ อื้ม เรียนจบในโซลแล้วได้ทำงานกับบีทูบีนี่ดีจริงๆเลยนะคะ ที่บ้านทำธุรกิจอยู่กับค่ายหรอคะเนี่ย??? ”
“ ป่าวหรอกคะ ดิฉันมาจากปูซานคะ !!! พ่อดิฉันเป็นชาวประมง “
“ อะไรนะปูซานบ้านนอกนั่นนะหรอ!!!! เอิ่มโทดทีนะคะ ดิฉันอินกับบทที่กำลังเตรียมแสดงมาเล็กน้อย แหมคนปูซานนี่หน้าตาดีกันจังเลยนะคะ !!! ”
“ อ่อๆๆ ค่ะๆๆ =_= ”
ซุปตาร์สาวส่งเสียงดังเพราะตกใจกับภูมิลำเนาของฉันก่อนจะปรับเสียงเป็นปกติ และแก้ตัวข้างๆคูๆ
“ ฉันว่า เราเลิกพูดทางการกันเหอะนะคะ กันเองกันเลยดีกว่า ดีไหมคะ โอปป้า ?? ”
คังมิยอง พูดอย่างฉะฉานก่อนจะหันไปหาแนวร่วมนั่นก็คือ พี่จียงและพี่ลีดอึนกวัง ทั้งสองต่างพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม นี่พวกเขาไปร่วมงานกันหนึ่งวาน สนิทกันได้ถึงขนาดนี้เลยแหม โอ้วแม่เจ้าไอ้พวกนี่มันช่างหน้าพาชนะหุงต้มกันจริงๆ เห็นสาวสวยเป็นไม่ได้ มันน่านัก
“ อิลฮุนจ้ะ!! สั่งได้เต็มที่เลยนะ เด๋ววันนี้นูน่าเลี้ยงเอง !!! ”
“ ขอบคุนคร้าบ มิยองนูน่า ^O^ ”
ตอนนี้ฮุนนี่ของฉันก็คล้อยตามเพราะอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันเลือกนั่งที่ติดริมทางเดิน เพื่อให้ คนอื่นได้คุยกันใกล้ขึ้น แต่แล้วปีศาจมินก็มาไล่ฉันให้เข้าไปนั่งตรงกลางทันที โดยมีเขาและฮยอนซิกขนาบฉันอยู่
“ วันนี้ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากเลย ที่ได้มาทานข้าวกับเหล่าโอปป้า ดังนั้นฉันขอเลี้ยงอาหารระดับห้าดาว ที่กำลังดังอยู่ในเกาหลีเราในตอนนี้ เป็นอาหารที่ระดับซุปตาร์และผู้บริหารเท่านั้นที่จะได้ลิ้มรส ถ้าเป็นคนธรรมดาๆ คงจะหากินได้ยาก ฮิฮิ”
ยัยนั่นพูดพร้อมกับเรียกบริกรทันที คำพูดของเธอทำให้ตะงิดๆหัวใจ นี่เธอกำลังเตือนอะไรฉันหรือป่าว ?? คำว่าคนธรรมดาคงหากินได้ยาก ที่เธอพูดก็คงจะเป็นฉันสินะ ฉันผู้ที่ไม่สมควรที่จะนั่งอยู่ตรงนี้
ตังมิยองพูดถูกต้องทั้งหมดมือสองข้างของฉันเริ่มสั่นระรัว จนทำเอาตะเกียบที่วางอยู่ใกล้มือ หล่นจากโต๊ะทันที ทำเอาทุกคนต่างมองมา นี่ฉันกำลังเป็นตัวตลกสำหรับทุกๆคนหรือป่าว ฉันพยายามค่อยๆก้มลงไปเก็บแต่ทว่าปีศาจมินกลับรั้งมือฉันมาไว้บนตักของเขา แล้วเลื่อนตะเกียบของเขามาให้ฉันแทนทันที
“ ฉันไม่ชอบใช้ตะเกียบนะ เธอเอาของฉันไปละกัน!!! ”
เขาพูดขึ้นพร้อมกับตะเกียบที่ถูกเลื่อนมาไว้ที่หน้าฉันเรียบร้อย มือของเขายังคงกำมือฉันไว้แน่น ความอบอุ่นจากมือของเขาแผ่ซ่านมาทั่ว มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเขายังคอยปกป้องฉันอยู่ และจะไม่ทอดทิ้งฉันให้เดียวดาย
“ ออนนี่คงไม่คุ้นกับที่นี่นะคะ ไม่เป็นๆไรนะ เดี๋ยวฉันเก็บให้เอง !!! ”
คังมิยองพูดด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยเลศนัย ก่อนจะก้มเก็บตะเกียบที่หล่นอยู่ใต้โต๊ะทันที ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้น่ากลัวเช่นนี้ มีหลายบุคลิกเหลือเกิน
" อ้า อาหารมาแล้วว เชิญทานให้อร่อยนะคะ โดยเฉพาะ อินฮยอนออนนี่ ต้องทานให้เยอะๆนะคะ "
เธอพูดพลางเลื่อน อาหารตรงหน้ามาให้ฉัน แต่ทว่าไอ้มืออีกข้างของฉัน ปีศาจมันยังไม่ยอมสักที แล้วยังกำมือของฉันแน่นขึ้นอีก เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
" งั้นพวกเรามาทานกันเหอะนะครับ !!! ^^ "
ซิกกี้หลังจากที่เงียบมานาน ก็เรียกทุกคนให้มาสนใจกับอาหารบนโต๊ะ ยัยคังมิยองก็ยังไม่เลิกละที่จะตักอาหารทุกอย่างมากองตรงหน้าฉัน ถึงฉันจะกินเยอะแต่ฉันก็ไม่ใช่หมูนะยะ !!!
" ขอบคุณคะ ดิฉันพอแล้วคะ !!! "
" ไม่ได้นะคะออนนี่ ซุปถ้วยนี้ทำมาจากเนื้อวัวจากอเมริกาเลยนะคะ หาทานยากมาก เด๋วฉันหยิบให้ออนนี่นะคะ "
ยัยคังมิยองพูดเสร็จพลางหยิบถ้วยซุปยกมาให้ฉัน แต่ไม่รู้ว่าอุบัติเหตุหรือความตั้งใจของยัยนั่น ทำให้ ซุปในถ้วยหกเลอะเทอะ ลงมาในกระโปรงฉันหมด
" โอ๊ะ !! ขอโทษนะคะ ออนนี่ ฉันนี่มันซุ่มซ่ามจังเลย ดูสิ เลอะออนนี่ไปหมดแล้ว เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะคะ "
" อ่อไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวฉันเช็ดเองดีกว่านะคะ "
ฉันแย่งทิชชู จากมือยัยนั่น ก่อนจะนำมาเช็ดกระโปรงของตัวเอง นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย ชุดโปรดของฉันด้วยนะยะ ปีศาจมินที่กำมือของฉันไว้แน่น ยืนขึ้น พร้อมกับลากลุกด้วยฉันทันที !!!
" พวกนายกินกันไปก่อนละกัน เดี๋ยวฉันพายัยนี้ไป ล้างในห้องน้ำก่อน !!!!! "
เขาพูดเสร็จก็ลากฉันเดินออกมาทันที ทำไมเขาต้อทงำเหมือนไม่พอใจด้วย หรือเขาจะโมโหยัยนั่นแทนฉัน
" ที่จริง ฉันมาเองก็ได้นะ นายไม่เห็นต้องมาด้วยเลย "
" เธอนี่มัน โง่แล้วยังจะ ทำตัวเป็นคนดีอีกนะ !!! "
เขาพูดเสียงดัง ก่อนจะผลักฉันเข้าไปในห้องน้ำทันที
" ฉันโง่ตอนไหนยะ !!! ส่วนคนดีนะ ฉันเป็นมาตั้งแต่เกิดแล้วยะ !! "
" นี่เธอไม่รู้ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ ว่ายัยนั่นกำลังแกล้งเธออยู่ !! ห่ะ ??? ปัญญาอ่อนสุดๆไปเลย "
เขาพูดดังเข้ามาในห้องน้ำทันที ทำเอาฉันเองที่กำลังล้างกระโปรงอยู่ถึงกับสะดุ้ง ย่าห์ !!!! ไอ้ปีศาจมินมันหลอกด่าฉันอีกแล้ว !!!!
" ย่าห์!!! นายสิ ปัญญาอ่อน ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าโดนแกล้ง แต่ฉันแค่ไม่รู้จะทำไงเท่านั้นเอง !!!! นายนั่นแหละที่มันไม่รู้อะไรเลย !!!!! "
โคร้มมๆๆๆ
" นี่ยัยบ้าฉันช่วยเธอนะเนี่ย ยังจะมาปากดีอีก ออกมาจากห้องน้ำเดี๋ยวนี้นะ "
ปีศาจมินมันกำลังบ้าไปแล้ว ทั้งทุบทั้งเคาะทั้งเตะ จนประตูห้องน้ำจะพังอยู่แล้ว ใครก็ได้ช่วยหนูทีเหอะ
" อร้ายยนายเป็นใครนะ เข้ามาในห้องน้ำผู้หญิงได้ไง ไอ้โรคจิต "
" กรี๊ดด !!!!! ไอ้โรคจิต ออกไปเด๋วนี้นะ เด๋วแม่ตบกับรองเท้าคว่ำเลย !!!! "
เสียงเอะอะโวยของบุคคลด้านนอก เอ๋??? นี่มันห้องน้ำผู้หญิง ฮ่าๆๆ ปีศาจมินเข้าห้องน้ำผู้หญิงหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
" ย่าห์!!!! ยัยหื่นฉันรู้นะว่าเธอกำลังหัวเราะฉันอยู่ !! เธอรีบออกมาเด๋วนี้ ฉันจะออกไปรอด้านนอก"
ปีศาจมินกระซิบกระซาบฉันหน้าประตู ก่อนจะรีบสะบัดตูด หนีฝีเท้าของสาวๆที่อยู่ในห้องน้ำทันที
ฉันค่อยๆเปิดประตูออกมา เห็นเพียงสาวๆที่กำลังซุบซิบเกี่ยวกับปีศาจมินกันอยู่ คิดแล้วมันน่าขำชะมัด ไอดอลสุดหล่อ ดันเข้าห้องน้ำผู้หญิง มี่นายจะมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนหรือป่าวนะ ???? ฮ่าๆๆ
" เธอจะขำอีกนานไหมห่ะ ?? ฉันเป็นตัวตลกของเธอหรือไง ??? "
" ฮ่าๆๆๆ ก็ใครใช้ให้นายทะเล่อทะล่า ไม่ดูตาม้าตาเรือละ ?? ว่าแต่นายชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่นะ มินฮยอกกี้ !!! "
ฉันพูดกับพร้อมระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง แต่สีหน้าของบุคคลข้างหน้ากลับตรงกันข้าม คิ้วทั้งสองข้างเริ่มขม้วด ปีศาจมินค่อยๆย่างสามขุมเข้ามาหาฉัน
" นะ นาย จะทำบ้าอะไรน่ะ ??? "
ฉันเอ่ยถาม ขณะที่ตอนนี้หน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ
" ก็ฉันจะตอบคำถามของเธอไง ฮ่าๆ"
" ฉะ ฉัน ไม่อยากรู้แล้ว นะ นาย ถอยออกไปหน่อยได้ไหม ?? "
" ไม่ได้ !!! เธอต้องฟัง !! "
" โธ่ มินฮยอก นายจะชอบใครก็ช่างเหอะนะ แต่ตอนนี้ฉันหิวแล้ว ~~~"
" ฟังฉันนะ อินฮยอนนา ว่าฉัน ชอบเธอ ชอบเธอ ชอบ เธอ ชอบเธอ ชอบเธอ ชอบเธอ ชอบเธอ ชอบเธอ "
เขาพูดประโยคเดิมออกมา ว่าชอบฉัน และยังย้ำมันต่อเรื่อยๆ จนฉันต้องรีบผลักเขาออก และชิ่งเดินหนีมาก่อนทันที มินฮยอกอา ทำไมนายชอบทำให้ฉันใจสั่นแบบนี้ตลอดเลย ฉันเขินเป็นนะ >/////////////<
" อ้าวกลับมาแล้วหรอ อินฮยอนนา กระโปรงเป็นไงบ้างละ เลอะมากหรือป่าว ??? "
เสียงพี่จียง ถามฉันด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่ยัยคังมิยองจะลุกขึ้นเดินมาหาฉันทันที และแสดงอาการรู้สึกผิด
" ฉันยังรู้สึกผิดจริงๆนะคะ ออนนี่ ไงก็ขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้เป็นแบบนี้ ^__^ "
" ไม่เป็นไรหรอกคะ !!! "
" งั้นไปนั่งกันเถอะนะคะ ออนนี่ "
ยัยคังมิยอง พูดเชิญก่อนจะพยายามลากฉันไปนั่งที่เดิม แต่ทว่า มือของปีศาจมินกลับรั้งฉันไว้ก่อน
" ผมต้องขอโทษคุณคังมิยอง ด้วยนะครับ พอดีผมกับยัยนี่มีงานด่วนต้องไปทำก่อน ไว้คราวหลังค่อยเจอกันใหม่นะครับ พวกนายกินกันต่อให้สนุกนะ ส่วนนาย อิลฮุน !!! นายก็กลับกับจียง ละกัน ไปละ !!!!! "
" บายครับฮยอง "
ปีศาจมินยิ้มรับซิกกี้ที่กล่าวลา ก่อนจะลากฉันไปกับเขาทันที ทำไมต้องพาฉันไปด้วยเนี่ย กำลังจะได้กินอยู่แล้วเชียว คนมันหิวนายรู้ไหม ???
v
v
v
v
v
v
v
v
" ทำไม ??? ไม่พอใจหรือไง !!! ที่มากับฉัน "
เสียงปีศาจมินที่กำลังหาเรื่อง และยัดฉันเข้าไปในรถคันเดิม
" นายก็รู้นี่ว่าฉันหิว -_- ว่าแต่ทำไมไม่เอาฮุนนี่ไปกับเราด้วยละ ?? "
" ก็เพราะฉันไม่ชอบมันเวลาที่อยู่กับเธอไงละ ??? ฉันหึง !!!! "
ห่ะ ??? นี่เขาพูดอะไรออกมา เขาหึงฉัน หรอเนี่ย อิอิ >//////////<
เอ๋?? แต่ทำไมฉันต้องเขินขนาดนี่ด้วยเนี่ย
~~~~รถของเราเดินทางกันมาสักพัก บรรยากาศในรถกันยังคงเงียบสงัด มีแต่เสียงท้องของฉันที่ร้องยิ่งกว่าเพลงของเลดี้ คาค้า สะอีก ก่อนที่รถจะจอดตรงหน้าร้านค้าทันที
" เธอรอฉันอยู่ที่นี่ละกัน เด๋วฉันมา !!!!! "
ปีศาจมินพูดก่อนที่จะกระโดลงรถและตรงเข้าไปในร้านนั้นทันที ทำไมต้องห้ามฉันลงไปด้วยนะ คนกำลังหิวๆ ได้กินขนมสักนิดก็ยังดี เวลาผ่านไปสักพัก เขาก็กลับมาพร้อมกับ บะหมี่ในคัพ ชามโต
" เอ้า กินสะ ฉันกลัวเธอจะตายสะก่อน !!!!! "
บะหมี่ชามนั้นถูกยัดใส่มือฉันทันที แต่ดูเหมือนคำพูดของเขาจะไม่ดูดีเลย แต่ก็ช่างเหอะ นี่ไม่ใช่เวลาจะมาทะเลาะกับเขา แต่มันเป็นเวลากินเพื่อความอยู่รอดของพยาธิเล็กๆในท้องของฉัน
"เฮ้ นี่เธอไม่คิดจะป้อนฉันบ้างหรือไง ??? ฉันก็ไม่ได้กินอะไรเหมือนกันนะ !!!! "
" แล้วทำไมนายไม่ซื้อของนายมาละ อ้า อาหย่อย ~~~~~~~~ "
" ก็ ก็ ฉันไม่มีเงินติดตัวอ่ะ ฉันมีเท่านั้นแหละ แบ่งฉันกินมั้งดิ "
" ไม่ได้นะ นายเชิญอดต่อไปเหอะ แบร่ๆๆๆๆๆ "
ฉันพูดพร้อมกับ กินมันต่อทันที โดยไม่ทันสังเกตุ ร่างสูงข้างๆที่กำลังอมยิ้มอย่างมีความสุข รถของเรายังคงเดินทางต่อเนื่องก่อนจะมาแวะที่ สวนแห่งหนึ่ง หญ้าสีเขียวที่ปูไกลสุดลูกหูลูกตา มีน้ำพุใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่กลางสวนนั้น รอบข้าง มีร้านขายเสื้อผ้า อาหารเต็มไปหมด
" ย่าห์ !!! ไหนนายบอกฉันว่าจะพามาทำธุระไง แต่ไหงพามาสวนนี่ได้ห่ะ ??? "
" ยัยหื่น นี่พอเธอกินอิ่มเธอก็มีแรงด่าฉันทันทีเลยนะ ธุระของฉัน ก็คือ มาเที่ยวกับเธอนี่แหละ "
ปีศาจพูดพูดเสร็จ ก่อนจะหยิบแว่นดำหรู มาใส่ปิดบังตนเองทันที เออ!!!เที่ยวก็เที่ยววะ ไหนๆก็มาแล้ว
ฉันและเขา เดินมุ่งสู่สวนสุขภาพทันที ฮ้าๆๆๆ ไม่คิดเลยนะ ตัวเมืองโซลจะมีที่แบบนี้ด้วย อากาศดีชะมัด แต่ดูเหมือนว่าไอ้ปีศาจมินจะมีความสุขมากกว่าฉันอีกนะ เดินไปยิ้มไป เหมือนกับคนบ้า
" ไปซื้อของกันเถอะ ยัยหื่น "
จู่ๆเขาก็ชวนฉัน ไปทางด้านร้านค้าเยอะทันที ไหนบอกว่าไม่มีเงินไง ????
ร้านแต่ละร้านประดับประดาด้วยสีสันมากมาย ทำให้ดูเหมือนดินแดนมหัศจรรย์ในนิทานเลย เสื้อผ้าก็สวย ของกินก็น่าอร่อย แต่ว่าราคานี่ไม่สวยด้วยเลย ฉันเดินหยุดอยู่ร้านหนึ่ง ที่ผู้คนกำลังหนาแน่น นั่นก็คือร้านที่ขายสายไหมนั่นเอง เด็กน้อยๆที่กำลังร้องขอให้พ่อแม่ซื้อมันให้เยอะแยะไปหมด
" เธอชอบกินมันหรอ ??? "
" อื้มใช่!!!! ตอนเด็กๆฉันจนกินฟันผุเลยแหละ !!"
ปีศาจมินพยายามผ่าฝูงคนเข้าไป ก่อนจะซื้อมาเยอะแยะไปหมด เขานี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ฮิฮิ
" อ่ะ ฉันให้เธอ "
" ห่ะ ?? หมดนี่เลยหรอ มันเยอะมากเลยนะ ฉันกินไม่หมดหรอก "
" เก็บไว้กินที่บ้านบ้างละกัน กินให้ฟันหลอไปเลยนะ ฮ่าๆๆๆ เด็กน้อยฟันหลอ !!! "
" ย่าห์ !!! "
เขาพูดพลางเอามือมาดึงแก้มฉันทั้งสอง เหมือนเป็นเด็กน้อยอย่างที่เขาพูด นี่มันเป้นครั้งแรกที่ฉันเห็น หัวเราะ และมีความสุขขนาดนี้ น้ำแข็งที่เกาะใจของเขาค่อยๆละลายลงไป เหลือเพียงผู้ชายคนนึงที่น่ารักมากๆ เราสองคนเที่ยวเล่นกันอย่างสนุกสนาน จนเวลาล่วงเลยมา ตะวันค่อยๆลับขอบฟ้าเป็นสัญญานว่า หมดไปแล้วอีกหนึ่งวัน ปีศาจมิน แอบไปคุยโทรศัพท์ก่อนจะกลับมาฉัน
" เธอกลับไปที่รถก่อนละกัน เด๋วฉันขอตัวไปซื้อของก่อน "
" อื้ม !!! "
ฉันพยักหน้ารับ ก่อนที่เขาจะรีบวิ่งไปทันที ฮ่า วันนี้ฉันรู้สึกดีจังเลยที่ได้อยู่กับเขา ถึงแม้ว่าภายนอกอาจจะดู แข็งแกร่ง แต่สำหรับในใจแล้ว เขาเป็นผู้ชายคนนึงที่อ่อนไหวมากๆ
เวลาไม่นาน เขาก็กลับมองพร้อมกับถุงในมือ แต่กลับถูกยัดลงบนตักฉัน
" ฉันซื้อมันให้เธอ ดังนั้นเธอจะต้องใส่มันนะ เข้าใจไหม ??? "
ฉันค่อยๆแกะถุงดูตามคำพูดของเขา ว้าวว มันคือ ชุดนอนลาย หมีน้อยคุมะ นี่!!!
" ขอบใจนะ ว่าแต่ทำไมนายถึงชอบ หมีคุมะจังเลยห่ะ ?? "
" ก็เพราะมันน่ารักไง ??? ถามแปลกๆ "
" อื้มม ขอบใจนะ ฉันจะใส่มันแน่นอน ฮ่าๆๆ "
เราทั้งสองต่างคุยและหัวเราะออกมาตลอดทาง ถึงแม้ตอนนี้ ถนนทั้งสองข้างจะมืดมิดและหนาวเย็น แต่ภายในรถของเรากลับสว่างและอบอุ่นจริงๆ ในที่สุดก็กลับมาถึง ร้านของป้าซังมีสะที ป่านนี้ยัยซังมีคงรอฉันอยู่แน่นอน
" ขอบใจนายมากนะวันนี้ "
" เปลี่ยนจากคำขอบคุณ เป็นจุ๊บที่แก้มที่นึงได้ป่ะคร้าบบบ ??? ฮ่าๆๆ "
" เอาฝ่ามืออรหันต์ของฉันก่อนไหม ไปได้แล้ว นายนี่ทะลึ่งจริงๆ !!!!! "
" ไปก็ได้ ไงก็อย่าลืมคิดถึงฉันบ้างนะ ฝันดีละยัยหื่น !!! "
" หลงตัวเอง ใครจะไปคิดถึงนาย เชอะ !!!! "
ทันทีที่ฉันพูดจบเขาก็ถอยรถกลับทันที ส่วนฉันก็เดินเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดี
" อารมณ์ดีจังเลยนะแก !!!!! ไปไหนมาห่ะ ??? "
ยัยซังมีที่กำลังดำดิ่งอยู่กับโลกทวิตเตอร์ เงยหน้าขึ้นจากจอก่อนจะจ้องมาที่ฉัีนด้วยความสงสัย
" ไม่บอก ~~~~~~~~ ฮ่าๆๆๆๆ "
" ฮ่าๆๆ แกนี่ชอบมีความลับจริงๆ"
ฉันฟังยัยซังมีบ่นเสร็จก็ขึ้นห้องไป อาบน้ำทันที
ภาพของเหตุการณ์วันนี้ผุดขึ้นมาในหัวมากมาย ไหนจะเรื่องยัยคังมิยองที่มาสนิทกับ บีทูบี และไหนจะความน่ารักของปีศาจมินในวันนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขมากๆ ฉันค่อยๆหยิบชุดนอนที่เขาซื้อให้ฉันมาใส่ทันที ถึงแม้มันจะยังไม่ซักก็เถอะ แต่ยังไงฉันก็อยากใส่มัน ก่อนจะหยิบ สายไหมที่เขาซื้อให้มันกินเล่นก่อนนอน
' มินฮยอกอ่า ทำไมนายน่ารักแบบนี้นะ นายทำให้ฉันคิดถึงนายจังเลย นายรู้ไหม ??? '
:) Shalunla
ความคิดเห็น