คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : อีกด้านของนางมารร้าย 100%%
****เหมือนเดิมนะจ้ะ หนึ่งเม้น เท่ากับ หนึ่ง กำลังใจ เม้นในแต่ละตอนเยอะ ก็จะรีบกลับมาอัพต่อให้ นะคะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ รีดเดอร์ที่น่ารักทุกท่าน
เช้าของวันสุดท้ายของโลกแห่งความฝัน ก่อนที่ฉันจะกลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง ถึงแม้ว่าบรรยากาศบนโต๊ะทานอาหาร จะอึมครึมสักเพียงใด
แม่ของมินฮยอก จัดการตักอาหารต่างๆลงสู่จานของฉัน ด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ในใจจะรู้ว่ามีบางอย่างที่ไม่ปกติเกิดระหว่างฉันและลูกชายของตน
ข้าวแต่ละคำ ที่ถูกกลืนลงอย่างฝืดคอ มือสองข้างที่ได้แต่สั่นเทาอย่างไร้การควบคุม เมื่อแววตาคู่นั้นได้มากระทบเข้า
“ แต่งตัวเสร็จแย้วค่ะ หนูสวยไหมค่ะ อามิน”
เสียงใสทักทายยามเช้า มินจีซึ่งอยู่ในชุดนักเรียนตัวน้อย ผมทั้งสองข้างถูกมัดเปียจากผู้เป็นย่า ก่อนที่จะหันมายิ้มให้ฉันที่กำลังนั่งอมพนังอยู่
“ มินจีจะไปโรงเรียนแล้วหรอจ้ะ มาทานข้าวกันก่อนไหม ??? ”
ฉันทักทายสาวน้อยที่กำลังยิ้มแฉ่ง พร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ ตัวข้างๆให้ แต่ทว่ากลับถูกปฏิเสธเสีย
“ หนูทานแย้วค่า อามินไปส่งมินจีที่โรงเรียนนะคะ !!! ”
ก่อนที่ร่างเล็กจะวิ่งเข้าหาคนเป็นอาที่กำลังนั่งนิ่งอยู่ พลางเอื้อมมืออุ้มมินจีขึ้นบนตักทันที
“ ว่าแย่จัง อามินต้องรีบพานางฟ้าออนนี่ไปส่งด้วยสิ !! ไว้คราวหลังนะเจ้าหญิง ”
คนเป็นอาแอบแซะฉันเล็กน้อย และปลอบใจร่างเล็กเบาๆ ดวงตาน้อยๆเริ่มเปลี่ยนสี แสดงถึงความผิดหวัง
“ ฮึกๆๆ อามินรักแต่นางฟ้าออนนี่ อามินจะทิ้งมินจีไป อามิน ไม่รัก มินจีแล้วใช่ไหม ?? ฮึก.. TT หนูไม่ชอบนางฟ้าออนนี่แล้ว ”
เสียงสะอื้นของมินจี ทำให้ฉันถึงกับจุกในอก คำพูดน้อยๆที่ถูกแฝงมาด้วยความน้อยใจ ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกผู้เป็นย่าเอ็ดไประลอกใหญ่
“ มินจี หนูพูดอะไร?? ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้เลยนะ !! ไม่น่ารักเอาสะเลย ”
“ ม่ายยย ฮือๆ มินจี เกลียดนางฟ้าออนนี่ และก็เกลียดตุ๊กตาตัวนี้ด้วย ฮือ….TT ”
มินจีต่อว่าฉัน พร้อมกับโยนตุ๊กตาที่ฉันเคยให้ทิ้ง และรีบวิ่งออกไปทันที ผู้เป็นย่าที่เอาแต่ขอโทษฉันแทนหลาน และกำลังจะลุกจากโต๊ะตามไปดู แต่ถูกขัดจากฉันเสียก่อน
“ ไม่เป็นไรคะ แกยังเด็ก หนูเข้าใจ เอาเป็นว่าหนูขอไปดูแกเองละกันนะคะ ”
ฉันเดินออกมายังบริเวณหน้าบ้าน มีเพียงเสียงสะอื้นของสาวน้อยที่มาหลบร้องไห้ หน้ารถของผู้เป็นอา
พ่อและแม่ของมินจี เสียชีวิตไปตั้งแต่เจ้าตัวยังจำความไม่ได้ เธอจึงมีมินฮยอกที่เปรียบเสมือนพ่อคนที่สอง และมีย่าที่คอยดูแล แน่นอนว่าร่างเล็กกับผู้เป็นอาจะผูกพันกัน ยิ่งพอมินฮยอกได้เดบิวต์เป็นไอดอลของประเทศ ก็ต้องย้ายไปอยู่ในเมืองหลวง ทำให้เกิดช่องว่างของความห่างเหิน และนานครั้งจะกลับมาเติมเต็ม
ร่างเล็กก็ทำได้เพียงแต่รอคอย ว่าเมื่อไหร่…อามินของเธอจะกลับมาสักที ถึงแม้จะนานเพียงปีละไม่กี่ครั้งก็ตาม
“ มินจีอา นางฟ้าออนนี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม ??? ”
ฉันค่อยๆนั่งลงข้างกับร่างเล็ก ก่อนจะยื่นมือไปแตะที่ตัวของเธออย่างเบามือ
“ ฮืออๆ ”
แต่มีเพียงเสียงร้องไห้ และน้ำตาบนหน้าของเธอเท่านั้น ที่ตอบกลับฉัน มือสั่นๆค่อยๆเอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้ยัยตัวเล็ก
“ มินจีอา เธอรู้ไหม ?? ว่าทุกครั้งที่ฉันมองหน้าเธอ มองน้ำตาของเธอ มันกลับยิ่งทำให้ฉันคิดถึงตัวเอง ”
“ ฉันร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน เพราะรู้สึกหว่าเหว่ และโดดเดียว เหมือนกับเธอ ”
“ แต่อย่างน้อย เธอก็โชคดีกว่าฉันนะ !! ”
“ โชคดีหยอค่ะ ??? ”
ร่างเล็กเริ่มตอบปฏิกิริยา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นและฟังฉันอย่างตั้งใจ น้ำตาอุ่นๆกำลังคลออยู่ที่ตาทั้งสองข้างของฉัน เริ่มไหลรินรดบนแก้มทั้งสอง
“ ใช่ เธอโชคดีมากนะมินจี เพราะอย่างน้อย อามินก็ยังรักเธอ และไม่ทิ้งเธอไปไหน แต่ฉันนะสิ ฉันถูกแม่ฉันทิ้งไปตั้งแต่อายุเท่าเธอ และฉันก็ไม่ได้เจอแม่อีกเลยตั้งแต่ตอนนั้น ”
ฉันเริ่มสะอื้นออกมา ก่อนที่ร่างเล็กจะค่อยๆเดินเข้ามา สัมผัสที่ใบหน้าของฉัน มือเล็กๆกวาดคราบน้ำตาที่ไหลทาบที่แก้มของฉัน เชิงเห็นใจ
“ อย่าย้องไห้ นะ พ่อกับแม่มินจีก็จากไปเหมือนกัน ย่าบอกว่าพ่อกับแม่ของมินจีไปอยู่สวรรค์ บนนู้นนนน !!! ”
นิ้วเล็กๆถูกชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า และหันมาคุยกับฉันต่อ
“ มินจีไม่โกรธ นางฟ้าออนนี่แย้วก็ด้ายย โอ๋ๆอย่างย้องนะ โอ๋ๆ”
พฤติกรรมของมินจีทำให้ฉันอดหัวเราะไม่ได้ มือเรียวๆของฉันรีบปาดน้ำตา ก่อนจะหยิบตุ๊กตาหมีที่เคยถูกเธอทิ้งขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับส่งกลับไปในอุ้งมือเล็กๆ
“ แล้วมินจีจะทิ้งตุ๊กตาตัวนี้ไปจริงๆหรอ ?? มันคงเสียใจน่าดู ถ้าหนูทิ้งมันไปจริงๆ ”
“ ไม่ค่ะ มินจีจะไม่ทิ้งมันแย้ววว มินจีรักมันนน !!! ”
สาวน้อยพูดพลางกอดตุ๊กตาไว้แน่น ก่อนที่ฉันลุกขึ้นยืนแล้ว อุ้มมินจีขึ้นไปรถทันที
“ นางฟ้าออนนี่ จะพามินจีไปไหนค่ะ ”
“ ก็จะให้ มินจีได้ไปเรียนกับอามินไงจ้ะ รอเดี๋ยวนะ รออามินแป๊ป !!!! ”
ฉันจัดการขนของตัวเองใส่ท้ายรถ ก่อนที่มินฮยอกกับแม่ของเขาจะออกมายังหน้าบ้านพอดี ดูเหมือนทั้งสองจะคุยอะไรกันด้วย สีหน้าเขาดูไม่ค่อยดีเลย
“ หนูกลับก่อนนะคะ คุณอา ขอโทษด้วยที่มารบกวนนะคะ ”
“ ไม่หรอกจ้ะ อายินดีมากที่ได้เจอหนู ไงว่างๆก็แวะมาอีกนะ ”
แม่ของมินฮยอกพูดกับฉันด้วยเสียงหวาน ก่อนจะหันไปบอกลาลูกชาย
“ ดูแลตัวเองด้วยนะตามิน ว่างๆก็กลับมาหาแม่ มาหามินจีอีกละ ”
“ ครับ ”
ปีศาจมินพยักหน้ารับ พร้อมกับสวมกอดเบาๆ นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ฉันไม่ได้เห็นความรักที่แสนอบอุ่นของแม่กับลูก
“ ว่าไงเจ้าหญิง อยากให้อาไปส่งจริงๆใช่ไหม ?? งั้นเต้นเพลง wow ก่อนสิ !!! ”
มินจีรีบลุกขึ้นเต้นอย่างว่าง่าย ก่อนที่มินฮยอกจะเดินอ้อมไปด้านคนขับทันที ฉันหันไปโบกมือลา หญิงสาวที่กำลังมองมาด้วยสายตายินดี ก่อนจะนั่งบนเบาะด้านหน้าคู่กับเขา
รถของเราเคลื่อนอย่างช้าๆ โดยมีมินฮยอกกับมินจี ร้องเพลง เป็นระยะ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งพิงกระจกรถ แล้วพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย และในที่สุดเราก็มาถึงหน้าโรงเรียนของมินจี
“ ตั้งใจเรียนนะจ้ะ เจ้าหญิง ไว้อาจะมาหาใหม่นะ !!! ”
“ ค่ะ อามินต้องพานางฟ้าออนนี่ มาอีกนะคะ บบายค่ะ !!! ”
คำพูดของมินจี ทำเอามินฮยอกหันมาสบตากับฉันเล็กน้อย ก่อนจะรีบหลบสายตาไป
“ เป็นเด็กดีนะจ้ะ มินจี ถ้าคิดถึงนางฟ้าออนนี่ ก็กอดตุ๊กตาตัวนั้นนะ !! ”
ฉันพูดพร้อมกับลูบหัวยัยตัวเล็ก และก็ส่งเข้าไปในโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อย เราสองคนจึงเดินทางกันต่อ
V
V
V
V
v
ถึงแม้ภายในรถจะคับแคบสักเพียงใด ก็ไม่อาจเท่ากับใจของฉันที่กำลังอึดอัดอยู่ตอนนี้ รถของเราเดินทางมาชั่วโมงเศษๆโดยที่ยังอึมครึมไร้เสียงพูดคุยใดๆทั้งสิ้น ฉันพยายามที่จะเอ่ยเรียกชื่อเขาแต่ใจก็ไม่กล้าสักที
ฉันรู้ ?? ว่าทุกคนอาจจะมองว่าฉันน่ารำคาญ ทำไมต้องทำให้มินฮยอกรู้สึกเจ็บปวดด้วย แต่ถ้าคุณลองมองมุมกลับมาตรงที่ฉันคุณจะเข้าใจ หลายครั้งแล้วที่ฉันทำให้เขาผิดหวัง หลายครั้งแล้วที่ฉันต้องเห็นน้ำตา เพราะตรงนี้ !! หัวใจของฉัน ก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน !! ดังนั้นการที่ไม่ลากมินฮยอกเข้ามาตอนนี้ ก็จะช่วยให้แผนที่จะช่วย ซังมีและซองแจ สำเร็จได้เร็วขึ้น
ไม่ใช่ว่าฉันไม่รัก …….แต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาเท่านั้น
Miyong part….
สองวันก่อน…..
คนบ้า ??
คนเสียสติ ??
ทั้งหมดนั้นมันเคยเป็นฉันในอดีต แต่วันนี้มันกลับได้ตายไปแล้ว เพราะฉันคนใหม่ ที่กำลังจะเอาคืน กับทุกสิ่งที่เคยถูกกระทำไว้อย่างทารุณ ถึงแม้จะต้องแลกกับอะไรก็ตาม
ทุกความสวย มักต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังไม่เทียบเท่ากับจิตใจที่เคยถูกเหยียบย้ำ ฉันลงทุนไปหลายบาทเพื่อหนีจากใบหน้าอัปลักษณ์และหุ่นที่ฉันเกลียดชัง รวมถึงเปลี่ยนชื่อตัวเองใหม่
“ ฮึกๆ โอปป้า ไม่น่าทำอย่างนี้กับฉันเลย ”
เสียงมารยาร้อยเล่มเกวียนของฉันที่กำลังเรียกร้องสิทธิของตัวเองจากคนที่นอนอยู่ข้างๆ
อึนกวัง ลีดเดอร์วงบีทูบี !!!
ผู้ที่เคยเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน แต่บัดนี้ เขาก็เป็นเพียงแค่โจษตัวฉกรรจ์ ที่ฉันกำลังจะคิดบัญชี
“ ห่ะ ?? นี่เธอกับฉัน มาอยู่ที่นี่ได้ไง กัน โอ้ยยยแล้วทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้ละ ”
เพราะทั้งหมดเป็นแผนของฉัน ที่หลอกล่อแล้วใส่ยานอนหลับให้เขากิน ก่อนจะจัดฉากว่า ฉันถูกเขาข่มขืน
“ โอปป้า โหดร้ายกับฉันจริงๆ เสียแรงที่ฉันอุส่าห์นับถือให้เป็นพี่ชาย ฮือๆ ”
“ มิยองอา อย่างร้องไห้เลยนะ โอปป้าแค่งงกับเรื่องที่เกิดขึ้นเท่านั้น ”
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันนะใจง่ายเอง ที่ยอมคนอย่างโอปป้า ฮือๆ ชีวิตฉันคงจะจบลงจริงๆ TT ”
วงการมายานี่มันช่วยฉันได้เยอะจริงๆ ฉันรีบกระชับผ้าห่มมาคลุมร่างกาย ก่อนจะรีบเดินไปยังห้องน้ำทันที แต่กลับถูกร่างสูงสวมกอดเอาไว้
“ โอปป้ารักเธอนะ มิยองอา โอปป้าจะรับผืดชอบเธอเอง !! ”
นั่นแหละสิ่งที่นายควรทำ นายกำลังติดกับฉันแล้ว อึนกวัง ฉันจะทำให้นายได้ลิ้มรสของความเจ็บปวด ว่ามันเป็นอย่างไร
“ จริงนะคะโอปป้า อย่าหลอกให้มิยองดีใจเล่นนะคะ !!! ”
“ แน่นอน ฉันจะดูแลเธอต่อจากนี้เอง คังมิยอง ”
ร่างสูงพูดก่อนจะ โน้มจูบลงมาบนหน้าผากของฉันเบาๆ ถึงแม้ฉันจะรังเกียจมันสักแค่ไหน แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ บทเรียนนรกใกล้จะเข้ามาแล้ว อึนกวัง
“ คิดถึงเธอจังเลย วันนี้มาหา โอปป้าที่ สตูดิโอหน่อยสิ ”
“ จะดีหรอค่ะ ให้ฉันอยู่เงียบๆแบบนี้ดีกว่านะ โอปป้าจะได้ไม่เดือดร้อน ”
ข้อความที่ถูกส่งมาจากบุคคลที่ฉันเกลียดที่สุด ก่อนที่ฉันจะรีบกดตอบกลับไปอย่างนางเอก
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า ที่นี่ มีแค่บีทูบีและก็ทีมงาน เท่านั้น ”
หึ หึ คิดว่าฉันจะดีใจกับนายด้วยหรอ เพราะสิ่งที่ฉันต้องการคือ นักข่าว ยิ่งเยอะเท่าไหร่ยิ่งดี ก่อนที่ฉันจะโทรเรียกปาปารัสซี่ให้ตามติดฉันทันที งานนี้นายล้มแน่ๆ
ฉันแต่งตัวสุดเซ็กซี่ พร้อมด้วยการแต่งหน้าที่ดูจะสวยกว่าทุกวัน หวังจะไปล่ออึนกวังให้หลงเสน่ห์เข้าไปอีกขั้น รถสปอร์ตคันหรูคู่ใจของฉัน ในที่สุดก็มาถึงยังสตูดิโอสักที ฉันเดินเข้าไปในสตูดิโออย่างช้าๆ แต่กลับพบกับ….
“ ซังมีอา เธอเป็นอะไรหรือป่าวหึ !! สีหน้าไม่ค่อยดีเลย ทะเลาะกับอินฮยอนมาหรอ”
“ ฉันเพลียนิดหน่อยนะคะ โอ๊ะ !! ”
และแล้วร่างของยัยเมเนเจอร์ ก็ล้มพับลง โชคดีที่ อึนกวังรับไว้ได้ทัน ไม่ได้การแล้ว ฉันจะต้องทำอะไรสักอย่าง
“ โอปป้า ค่ะ ฉันมาแล้วคะ ซื้อขนมมาเยอะแยะเลย ”
“ เธอช่วยหลบไปก่อนละกัน ฉันจะพาซังมี ไปพักที่ห้องรับแขก ”
ห่ะ ?? นี่เขาถึงกับไล่ฉันเลยหรอ ??? กล้าดียังไงกัน
เวลาผ่านไปสักพัก เขาก็กลับมาหาฉันที่กำลังยืนอยู่อย่างไม่พอใจ ก่อนจะโอบกอดฉันเบาๆโดยไม่แคร์สายตาใครทั้งสิ้น
“ โอปป้า นี่ดูเป็นห่วง เมเนเจอร์คนเมื่อกี้จังเลยนะคะ !! ”
“ อะไรกัน นี่เธอหึงฉันหรออ ฮ่าๆๆ ไหนเอามาดูสิซื้ออะไรมาบ้าง ??? ”คนหน้าไม่อาย รั้งถุงขนมไปจากฉัน ก่อนจะหยิบไปกิน และทำตัวปกติสุดๆ ส่วนฉันเองก็ได้แต่แอบยิ้มอยู่ในใจเพราะตอนนี้คงมีปาปารัสซี่แอบจับภาพไว้แล้ว
หลังจากที่นั่งคุยกันอยู่สักพักอึนกวังก็เข้าไปทำงานในสตูดิโอต่อ ต่อฉันก็เลือกที่จะไปเยี่ยมแม่เมเนเจอร์ซังมี ที่นอนพักอยู่ ร่างบางหลับตาพริ้ม ตกใจลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นฉันนั่งอยู่ตรงหน้า
“ คะ..คุณ คังมิยอง ”
“ ใช่ !! ฉันคังมิยอง รู้จักฉันดีสินะ ”
“ คะ..ก็คุณเป็นคนดัง ฉันก็ต้องรู้จักสิคะ”
ร่างบางตรงหน้า พูดเสียงสั่นๆ เพราะกลัวฉันเล็กน้อย มือสวยๆของฉัน ยื่นไปกุมที่ข้อมือ เมเนเจอร์สาวอย่างเบามือ ก่อนจะสะแหยะยิ้มเล็กน้อย
“ แต่ฉันว่าเธอยังรู้จักฉันไม่ดีพอนะ !!! ”
“ โอ้ยย..คุณ มิยอง ปล่อยฉันเถอะค่ะ ฉันเจ็บ !! ”
ร่างบางร้องโอดครวญออกมา ทันที เมื่อฉันเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือนั้นอย่างสะใจ
“ จำใส่กะโหลกของเธอไว้ อย่ามายุ่งกับคนของฉันอีก ”
“ แต่….”
เพี๊ยะ !!!!
ยังไม่ทันที่แม่นั่นจะทันแก้ตัว ฉันก็ประทับฝีมือลงไปบนแก้มอันไร้ยางอายนั้นอย่างเต็มแรง
“ อย่า เสร่อ เถียง ถ้าฉันยังพูดไม่จบ !!!! ”
“ ย่าห์!!!! นี่เธอรังแกคนป่วยหรอ ??? ”
เสียงดังตะวาดมาจากด้านหลัง ทำให้ฉันถึงกับสะดุ้ง เพนนิส หรือดาจอง น้องสาวของพีเนียล นั่นเองที่เข้าขัดจังหวะสักก่อน
“ ฉันถามทำไมไม่ตอบยะ ว่าทำร้ายเมเนเจอร์ของบีทูบี ทำไม ??? ”
“ ฉันป่าวนะ !!! ”
“ เธอรีบออกไปเลยนะ ก่อนที่ฉันจะแจ้งความ ข้อหาทำร้ายร่างกาย ”
ยัยเพนนิส ขู่ฉัน ก่อนจะยกหูโทรศัพท์มาทันที ฝากไว้ก่อนละกัน คราวหน้าฉันจะไม่ถอยแบบนี้อีกแน่นอน
“ ฉันกลับก่อนนะคะ โอปป้า มีธุระด่วน ไว้เจอกันใหม่นะ ”
ฉันส่งข้อความบอกกับ อึนกวังก่อนที่จะรีบกระโดดขึ้นรถของตัวเองทันที ในที่สุดฉันก็เจอปาปารัสซี่ที่ฉันจ้างมาเสียที กระจกรถด้านข้างค่อยๆเปิดลง ก่อนท่พวกนั้นจะยื่นหน้าเข้ามา
“ เรียบแล้ว ครับคุณมิยอง ว่าแต่ถ้าทำแบบนี้คุณจะไม่เสียหายไปด้วยหรอครับ !! ”
“ อย่าสู่รู้เรื่องของฉัน รับเงินของแกไป แล้วทำตามที่ฉันบอกก็พอ ”
“ ครับๆๆ ”
หลังจากที่โยนเศษเงินให้ไป ฉันก็รีบขับรถกลับไปยังวิมานของตัวเองเพื่อฉลอง ชัยชนะครั้งแรกทันที
อึนกวัง !!! นายกับฉัน จะต้องเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่นอน ชีวิตนายกำลังจะ พังทลาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
End Miyong part……….
ความคิดเห็น