คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่ 28 นาฬิกาทราย 100%%%%%%%%
ตอนที่ 28 นาฬิกาทราย
หลังจากที่ผ่านการอาบน้ำอันเร่าร้อนมา ตอนนี้จอนจองกุกก็กำลังรับบทช่างผมจำเป็นให้กับหวานใจสุดหล่อที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่หน้ากระจก แต่ดูเหมือนว่าเจ้าเด็กน้อยจะมีความสุขมากกว่ากับการได้เล่นหัวของใครบางคนมากกว่า จนคิมซอกจินเริ่มเอะใจ
“ขำอะไรหนักหนาเนี่ย”
“ป่าวสักหน่อย ผมก็แค่ คิกๆๆ”
จอนจองกุกกึ่งพูดกึ่งขำ ยิ่งทำให้คิมซอกจินหมั่นเขี้ยวเจ้าหมาน้อยนี่เข้าไปใหญ่ คงสนุกมากสินะที่ได้แกล้งเขา
“ป่าวอารายยย กันห่ะ!!!!!!”
มือหนาหันมาขว้างร่างบางที่ยืนอยู่ด้านหลังเข้ามากอด ก่อนจะเล่นจักจี้ไปยังจุดต่างๆจนเด็กน้อยจองกุกหัวเราะลั่น
“ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆ “
“เป็นไงละ อยากขำหนักใช่ไหม”
“ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ พะ..พอ ก่อนน ผมหายใจ..แฮ่กๆ..ไม่ทัน“
“โอเคหยุดก่อนก็ได้”
เห็นทีว่าเจ้าตัวเล็กจะไม่ไหว เพราะใบหน้านั้นแดงก่ำไปทั่วเพราะความเหน็ดเหนื่อย คิมซอกจินจึงยอมรามือ
“แฮ่กๆ พี่อะเล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลย เกิดผมหายใจไม่ทันแล้วตายขึ้นมาทำไง”
“เย้!! ดีใจ หาเมียใหม่”
ตุบบบ!!!
ยังไม่ทันที่คนตัวสูงพูดสิ้นเสียง กำปั้นเล็กก็จัดการประทับรอยลงกลางหลังหนานั้นเต็มๆ พร้อมด้วยสายตาอาฆาต
“งั้นไม่ต้องรอตายหรอกครับ เชิญหาใหม่ได้เลย เพราะผมก็จะหาเหมือนกัน”
จอนจองกุกลุกขึ้นฟึดฟัด ก่อนจะเดินเข้าไปแต่งตัว พร้อมกับทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ให้กับคนเป็นพี่
“เห้ยยจองกุก นายก็รู้ว่าพี่พูดเล่น แต่ไอ้เรื่องที่นายพูดนะ พี่ไม่ยอมหรอกนะ”
“……”
ไร้ซึ่งเสียงตอบใดๆจากคนที่กำลังงอนตุบป่องอยู่ในห้องแต่งตัว
“จองกุกคร้าบบบบ พี่พูดเล่นนน T-T”
ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง
“ชอบไหม”
เพล้งงง!!!
ทันทีที่ได้ได้ยินเสียงที่เอ่ยถาม สร้อยหยกสีดำสนิทราคาหลายวอน ก็ถูกซัดลงกับพื้นอย่างหน้าตาเฉย จองโฮซอกกำลังยั่วอารมณ์คิมนัมจุนที่บังคับออกมาเดินห้างด้วยกัน
“ขอโทษนะคะคุณนัมจุน สงสัยคุณอีกคนคงไม่ชอบคะ”
“ไม่เป็นไร เธอไปทำหน้าที่ของเธอเถอะ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง”
คิมนัมจุนพยายามข่มเสียงให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้ในใจอยากซัดหน้าไอ้คนสวยที่ยืนนิ่งอยู่ให้หน้าคว่ำ สำหรับคนอารมณ์ร้อนอย่างนัมจุนแล้ว การที่เขาควบคุมตัวเองได้ก็เพราะคำว่ารักคำเดียวเท่านั้น
“เด็กโง่ ไม่รู้เลยสินะ ว่าสร้อยที่แกโยนทิ้งไปมันแพงแค่ไหน”
“…..”
พอคิมนัมจุนเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ จองโฮซอกก็พยายามเบี่ยงออกแต่ทว่ามือหนา กลับคว้าข้อมือเล็กนั้นไว้ และบีบสุดแรงจนจองโฮซอกร้องเจ็บออกมา ก่อนที่เขาพลางเลื่อนใบหน้าคมเข้าไปใกล้กับใบหูเล็กของอีกฝ่าย ก่อนจะกระซิบด้วยถ้อนคำเบาๆ
“อย่ายั่วโมโหฉัน”
“พาฉันกลับได้แล้ว ฉันไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น”
ในเมื่อต้องมาทนเดินอย่างอึดอัดกับคนอย่างคิมนัมจุน สำหรับจองโฮซฮกแล้ว กลับไปอยู่ห้องสี่เหลี่ยมเดิมนั้นยังจะดีเสียกว่า
“ไม่ได้!!! วันนี้ฉันอยากจะเดินดูของ และแกก็มีหน้าที่อยู่ข้างๆฉัน”
“โรคจิต คนเลว!!”
ถึงแม้จะเป็นคำด่า แต่สำหรับคิมนัมจุนแล้วเขาพอใจมาก อย่างน้อยมันก็ดีกว่าการที่เจ้าคนข้างๆจะมานิ่งเฉยใส่ราวกับมนุษย์ไร้วิญญาน
“ฮ่าๆๆ ถึงเลว แต่ฉันก็เลวรักแกไง ตามมาได้แล้ว”
ถึงแม้จะไม่เต็มใจ แต่ไม่อาจสู้แรงของอีกฝ่ายได้ จองโฮซอกจึงจำใจต้องเดินตามเจ้าซาตานต้อยๆต่อไป
และในขณะนั้นเองสายตาของคิมนัมจุนก็ได้เปรยไปพบกับชายวัยกลางคนคนหนึ่ง อยู่ในชุดสูทสุดหรู กำลังเดินสวนไปอีกทาง ร่างสูงได้แต่สะแหยะออกมาอย่างพอใจ
“เป็นบ้าอะไรอีกหะ เดินๆไปสิวะ”
“รีบไปไหนละ แกไม่เห็นหรือไง ว่านู้น ประธานคิม พ่อของไอ้จินมัน สงสัยจะเพิ่งบินกลับมาจากต่างประเทศ”
“แล้วไงมันเกี่ยวอะไรกับฉํนด้วย” ร่างเล็กยังคงเอ่ยถามด้วยท่าทางเฉยเมย ถึงแม้ในใจจะแอบอยากรู้เรื่องราวจวนจะบ้า
“แกนะโชคดีแค่ไหนแล้ว ที่มาคบกับฉัน เกิดแกคบกับไอ้จินละก็ มีหวังไม่รอด”
“นัมจุน แกหมายความว่าไง”
“ใครๆก็รู้ว่า ประธานคิม หัวโบราณแค่ไหน ไม่มีทางที่จะยอมรับความสัมพันธ์แบบพวกเราได้หรอก และถ้าหากลูกชายคนเดียวอย่างไอ้จินด้วยละก็ มีหวัง โซลได้กลายเป็นนรกดีๆนี่เอง”
คำพูดของอีกฝ่ายทำให้จองโฮซอกถึงกับนิ่งไปพักใหญ่ โซลจะกลายนรก นี่คงหมายถึงว่าใครก็ตามที่มาทำให้ประธานคิมเสียเกีรยติละก็ คงจะไม่มีทางรอดแน่ๆ คนเป็นพ่อย่อมจะไม่ทำลายลูกตัวเอง แต่สำหรับคนอื่นละก็
“จอนจองกุก”
จองโฮซอกเอ่ยออกมาด้วยเสียงแผ่ว ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยราวกับคิดแผนการร้ายอะไรออก ครั้งนี้เขามันใจ ว่าจะไม่มีทางพลาดแน่นอน
“ยืนเซ่ออะไรอยู่ ตามฉันมาได้แล้ว”
เสียงของคิมนัมจุนที่เดินไปก่อนตะโกนเอ็ดตะโรยตามมา ช่วยเรียกสติให้ ก่อนที่ร่างเล็กจะรีบวิ่งตามไปอย่างร่าเริง
ต่อ
“นี่คิมนัมจุน นายพูดจริงหรอ เรื่องที่ประธานคิม ไม่รู้ว่าซอกจินเป็นแบบนี้”
“จะรู้หรือไม่รู้มันก็ไม่ต่างกัน เพราะสำหรับประธานคิมละก็ ไอ้จินมันก็แค่ตัวแทนสืบทอดบริษัท ความเป็นพ่อเป็นลูกมันไม่เคยมีตั้งแต่ที่มันทำให้แม่มันตายแล้ว”
คิมนัมจุนพูดพร้อมกับเอามือล้วงกระเป๋าอย่างเหิมใจ ต่างจากจองโฮซอกที่ตอนนี้กำลังช็อคกับข่าวใหม่ที่ได้รู้ในวันนี้ จริงสินะ เขาเจอซอกจินอยู่กับพ่อก็หลายปีมาแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยพูดถึงอีกเลย
“แกนี่มันแสนรู้จริงๆนะ คิมนัมจุน”
“แน่นอน ผัวแกฉลาดมาก แถมหล่อมากด้วย”
เห็นทีว่าจองโฮซอกต้องปล่อยให้คนหลงตัวเองอวยตัวเองต่อไปสักพัก ว่าแต่คิมซอกจินนะหรอที่ทำให้แม่ของเขาตาย เรื่องราวนี้มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง
“นี่คิมนัมจุน แกรู้เรื่องอะไรอีก เล่ามาให้หมด”
“จะสนใจเรื่องผู้ชายคนอื่นทำไมนักหนา เกรงใจผัวที่ยืนอยู่ตรงนี้บ้าง”
คนร่างหนากระชากแขนอีกฝ่ายอย่างรุนแรง ก่อนจะลากตัวจองโฮซอกเข้าไปในร้านเสื้อผ้าผู้หญิงที่อยู่ใกล้ๆ
“โอ้ยย แกพาฉันเข้ามาที่นี่ทำไม”
“วันนี้ อยากเห็นเมียสุดที่รักสวยไงละ น้องจัดชุดที่สวยที่สุดของร้านมาสิบชุด”
ยอมรับว่าสำหรับจองโฮซอกแล้วเขาหน้าด้านไม่พอที่จะลองชุดผู้หญิง ตามความคิดของเจ้าปีศาจนัมจุน แต่อย่างไรละ หมอนั้นเล่นล็อคแขนเอาไว้สะแน่น ก่อนที่พนักงานในร้านจะพากันวิ่งชุลมุนหาชุดที่ดีที่สุดในร้านออกมาให้ตามคำสั่งของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกชายของหุ้นส่วนใหญ่ของห้างนี้
“ไปสะ เข้าไปลองชุด”
“ไม่มีทาง ฉันเป็นผู้ชาย และไม่มีวันจะทำตามคำสั่งบ้าๆของแกแน่”
มือทั้งสองของจองโฮซอกยังคงเกาะขอบประตูห้องลองชุดไว้แน่น ถึงแม้จะโดนคิมนัมจุนทั้งผลักทั้งถีบแล้วก็ตาม
“จะเข้าไปดีๆไหม จองโฮซอก”
“ไม่มีวัน!!!!!”
“งั้นก็ได้ ก็แก้ผ้ามันแม่งตรงนี้แหละ”
สิ้นเสียง คิมนัมจุนก็จับร่างบางหันมาก่อนจะจัดการกระชากเสื้อเชิ้ตสีอ่อนของอีกฝ่ายออกทันที จนบัดนี้จองโฮซอกได้เผยร่างกายอันบอบบางที่เต็มไปด้วรอยฟกช้ำและรอยข่วนเต็มไปหมด
“หยุดนะเว้ย! ตกลง ฉันจะเข้าไปลองชุด”
.”นี่ฉันรุนแรงกับแกขนาดนี้เลยหรอวะ โฮซอก”
มือหนาของคิมนัมจุนค่อยๆลูบไปยังบริเวณแผลต่างๆอย่างทะนุถนอม ตอนนี้หัวใจของเขากำลังรู้สึกผิดต่ออีกฝ่ายมากๆ เขาควรจะอ่อนโยนกับเจ้าเด็กนี้มากกว่านี้สินะ
“เออ!”
จองโฮซอกตอบตัดสั้นๆ ก่อนจะคว้าชุดเดรสสีฟ้าหวาน เดินเข้าไปในห้องลองชุดอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวใจตัวเองจะหวั่นไหวไปมากกว่านี้
เวลาผ่านไปไม่นาน คนสวยของนัมจุนก็ปรากฏตัวออกมาในชุดหวานที่ดูจะพอดูกับร่างบางนั้น สวยตาของคิมนัมจุนไม่เคยพลาด สีฟ้าขัดให้ผิวของจองโฮซอกดูขาวขึ้นจริงๆ ถึงแม้จะติดที่คนใส่จะไม่ได้ผมยาวมาก แต่สำหรับใบหน้าสวยหวานนั้นแล้ว ก็สามารถทำให้ดูดีมากในชุดแบบนี้เช่นกัน
“ว้าวว นางฟ้า”
“พอใจหรือยังวะ คนมองเยอะฉิบหาย”
“สวยจัง ต่อจากนี้ใส่ชุดแบบนี้เวลาอยู่กับฉันนะ”
สายตาของร่างสูงมองไม่ยอมละสายตา แถมยังรู้สึกอารมณ์พลุ่นพล่านอีก มันคงจะดีไม่น้อยถ้าตอนอยู๋ด้วยกันสองคนแล้วจองโฮซอกจะใส่ชุดแบบนี้
“ฝันไปเหอะ!!!”
ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
.”คุณพ่อคะ หนูบอกแล้วไงว่าหนูทานข้าวแล้ว”
“พ่อไม่ได้บอกว่าจะพาแกมากินข้าวสักหน่อย พ่อจะพาแกมาพบใครบางคน”
ประธานาธิบดีคนล่าสุดของเกาหลีกำลังพยายามลากลูกสาวคนสวยอย่างริต้าเจเข้าไปพบแขกคนสำคัญในวันนี้
“อะไรกันแน่ นัดบอดให้หนูหรอ งั้นหนูกลับนะคะ”
“นี่ยัยลูกบ้า แกจะดื้อไปถึงไหน วันนี้ฉันไม่ได้นัดบอดให้แก พอใจหรือยังหะ”
อีฮันแทรู้สึกเหนื่อยใจกับลูกสาวหัวรั้นจริงๆ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆแต่เขาก็รักยัยเด็กคนนี้ยิ่งชีวิต ในหลายปีก่อนขณะที่เขากำลังหาเสียงเลือกตั้งอยู่นั้น เขาได้พบกับเธอโดยบังเอิญ เธอถูกรถชนจึงทำให้ความจำเสื่อม ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร อีแทฮันจึงรู้สึกาสงสารเลยรับเธอมาเลี้ยงในฐานะลูกบุญธรรม ชายหนุ่มก็แก่ตัวลงทุกวัน ไม่รู้ว่าจะอยู่ดูแลลูกสาวไปได้นานแค่ไหน ก็เลยหวังอยากให้เธอได้แต่งงานกับคนดีๆที่เขาเลือกให้
“งั้นแสดงว่าพ่อ นัดหนูว่าเจอแม่เลี้ยง ไม่เอาหรอกนะ พ่อก็รู้ว่าหนูเกลียดแม่เลี้ยง”
ในขณะที่พ่อลูกกำลังสนทนากันอย่างร้อนรุ่ม ทั้งสองก็เดินพบกับชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดสูทสุดเนี๊ยบที่เหมือนว่าจะมารออยู่นานแล้ว ประธานคิมมินจุน
“ตั้งแต่ได้เป็น ประธานาธิบดีนี่ รู้จักว่าฉันจะเจอตัวแกยากนะ ไอ้ฮันแท”
“งานมันเยอะวะ ว่าแต่จะไม่ชวนเพื่อนกับลูกสาวนั่งเลยหรือไงวะ”
“เอ้าเชิญนั่ง สั่งอาหารได้ตามสบายเลยนะหนูริต้า ลุงเลี้ยงเอง”
ผู้ใหญ่ทั้งสองเริ่มบทสนทนาอย่างเป็นกันเอง ก่อนที่ประธานคิมจะยื่นเมนูให้กับริต้าที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
“ริต้า นี่ลุงคิม หรือประธานคิมมินจุน เพื่อนพ่อ”
“สวัสดีคะ คุณลุงคิม มิน จุน เอ๊ะ พ่อของคิมซอกจินใช่ไหมคะ”
“ฮ่าๆๆ นี่รู้จักกับไอ้จินด้วยหรอ ดีแล้วสนิทๆกันไว้”
ประธานคิมหัวเราะเสียงดัง เมื่อรู้ว่าลูกสาวของเพื่อนรู้จักกับลูกชายของตัวเอง ดูเหมือนว่าผู้ใหญ่มีแผนจะดองกัน
“ในเมื่อเจอกันแล้ว ฉันขอพูดตรงๆเลยละกัน ฉันอยากให้ซอกจินแต่งงานกับหนูริต้า”
“อะไรนะคะ?”
ไม่มีทาง ! เป็นไปไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้ซอกจินเองก็มีแฟนอยู่แล้ว และที่สำคัญแฟนเขาเป็นผู้ชาย
“แกฟังไม่ผิดหรอก เรื่องนี้พ่อกับลุงคิมคิดกันอย่างดีแล้ว งานหมั้นเราจะจัดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลังจากนั้นก็แต่งเลย”
“เดี๋ยวก่อนนะคะทุกคน แต่หนูกับซอกจินเราไม่ได้ชอบกัน และที่สำคัญซอกจินเขามีคนที่คบอยู่แล้ว”
ริต้าเจพยายามแย้งกลับ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล เพราะผู้ใหญ่ทั้งสองเอาแต่หัวเราะออกมาเสียเหมือนมันเป็นเรื่องตลก
“ไม่มีทาง แต่ถึงไอ้จินมันจะมีใคร ลุงก็จะทำให้มันมาแต่งกับหนูได้แน่นอน แค่หนูยังไม่มีใครก็พอ”
“ริต้าเพิ่งกลับมาจากนอก ไม่ได้คบกับใครหรอก”
อีฮันแทรีบกล่าวเสริมทันที
“แต่พ่อคะ!”
“เอาน่า ยังมีเวลาอีกหลายเดือนที่เราสองคนจะได้ทำความรู้จัก ถึงตอนนั้นก็อาจจะรักกันก็ได้”
นั่นถือเป็นคำขาดจริงๆสินะ แต่สำหรับริต้าเจ เธอกำลังคิดหนัก ถึงแม้เธอจะรู้สึกดีกับผู้ชายอย่างคิมซอกจินจริงๆ แต่เธอก็ไม่อยากแย่งคนของใคร และที่สำคัญ คนที่ไม่ได้ชอบผู้หญิง
#################################################################
ครบแล้วค่าาาาาา
กลับมาแล้วให้หายคิดถึง เรื่องราวกำลังเข้มข้นแล้ว ดูเหมือนว่าตอนนี้ต้องยกความหวานให้กับแรปโฮปเลย น่ารักน่าหยิกกันจริงๆ ตอนนี้ไรท์กลับมาอัพปกตินะคะ เหมือนกับเรื่อง ปิ๊งรักนักคฑากร ยังไงช่วยให้คอมเม้นให้กำลังใจกันเยอะๆด้วยนะคะ
อยากบอกว่าตอนนี้ แท๊กของเรามีคนเข้าไปเล่น เข้าไปพูดคุยกันแล้วนะ ปลื้มมากๆเลยคะ ทวงฟิค หรือพูดคุยกับไรท์ได้นะคะ ถ้าเกิดไรท์หายหัวไปนาน สามารถตามไปจิกหัวได้55555 #SecretloveBTSหรือ @btob2mh_fan
ฝากติดตามผลงานเค้าด้วยละ ช่วยกันโหวต เขียนคำนิยาม หรือ คอมเม้นท์กันได้น่ะ
เอ่อ!! มีเรื่องนึง คือมีน้องคนนึงเขาสนใจอยากให้ไรท์รวมเล่มคะ เลยอยากจะสอบถามว่ามีใครสนใจหรือป่าว ส่วนรายละเอียดไว้คุยอีกทีนะคะ
โอเค เจอกันในตอนต่อไปคะ รักรีดเดอร์ทุกคน รักโซชิ รักสิก้า รักบีทูบี รักมินฮยอก
ความคิดเห็น