ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [End] เมื่อสิ้นกำแพงชิน่า - Attack on Titan [Yuri] [Mikannie]

    ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ไททันวานร

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.7K
      109
      28 เม.ย. 57

    ตอนที่ 5 ไททันวานร

    “หน่วยลาดตระเวณเพิ่งกลับมาเมื่อเช้านี้” ชายผมสีน้ำตาลยาวบอก ผมของเขายุ่งเหยิงเป็นรังนก

    “มีข่าวอะไรใหม่มาบอกรึไง” ชายอีกคนซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานถาม เขาสวมแว่นตากลม ผมของเขาไว้ยาวแต่รวบไปไว้ด้านหลังเป็นระเบียบกว่ามาก เขาคงดูเหมือนนักคิดอัจฉริยะถ้าไม่ใช่ว่ามือทั้งสองของเขาถูกล่ามโซ่ติดกัน

    “ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ลูกชายของคุณถูกไททันเหยียบตายไปแล้วก็เท่านั้น... ”

    “โกหก! เรื่องแบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้”

    “หึๆ ศาสตราจารย์...บางทียาวิเศษที่คุณคิดค้นขึ้นอาจจะมีข้อบกพร่องก็เป็นได้” ชายผมยุ่งบอก “แค่ของเลียนแบบอย่างเอเลน เยเกอร์จะมาสู้นักรบของจริงของผมได้ยังไง”

    “งั้นจะเก็บฉันไว้อีกทำไม” คริชา เยเกอร์ถาม

    “นั่นสินะ ก็คงแค่ปล่อยไว้จนแน่ใจว่าสิ่งที่นายคิดค้นน่ะมันล้มเหลว” อีกฝ่ายโยนเชือกยาวเส้นหนึ่งให้ “เชือกมี เก้าอี้มี คานก็มี ผมก็อยากรู้เหลือเกินว่าคุณจะยังอยู่ทนความผิดพลาดต่อไปอีกนานแค่ไหน”

    ชายผมรุงรังเดินออกจากห้องทำงานนั้นไป อาคารแห่งนี้ไร้หน้าต่าง ไม่ใช่คุกก็เหมือนคุก กลอนประตูถูกลงจากด้านนอกและมีเวรยามคอยเฝ้า ที่สำคัญคือ...ยามทุกคนมีอุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติ

    “เฝ้าไปสักพักก็อย่าลืมเข้าไปเก็บศพด้วยล่ะ” ชายคนนั้นบอกกับยามหน้าประตู

    “ขอรับ ท่านเอ็ป” ยามตอบ แต่ก็ถูกจับหัวโขกผนังทันที

    “ข้าชื่อควอร์ตไซต์...ไม่ – ใช่ – เอ็ป” เอ็ปนั้นแปลว่าวานร นั่นเป็นฉายาที่ควอร์ตไซต์ไม่ชอบเลยสักนิด แต่ก็ได้มาเพราะร่างไททันของเขานั้นคือไททันวานร

    “ฮ่าๆๆ ช่วยไม่ได้นี่ มันติดปาก” ยามตอบอย่างไม่กลัวเกรง ควอร์ตไซต์ไม่ได้มีอำนาจไปกว่าเขาในเผ่านักรบ ผู้ที่อยู่จุดสูงสุดคือหัวหน้าเผ่าเท่านั้น นอกนั้นแม้จะเป็นคนสนิทแค่ไหนก็มีค่าชีวิตไม่ต่างจากนักรบปลายแถว

    ควอร์ตไซต์เดินออกมาก่อนที่จะหัวเสียไปมากกว่านี้ เขาเดินไปตามถนนหินขัด เมืองแห่งนี้เคยมีสิ่งก่อสร้างที่ไม่ต่างจากโลกในกำแพง แต่เพราะนครแห่งขุนเขาเป็นเมืองท่าติดทะเล อารยธรรมอื่นจึงเข้ามามีบทบาทในเมืองนี้มาก...มากจนเกินไป แน่นอนว่าไม่ได้มีเพียงนครแห่งนี้หรือโลกในกำแพงที่ปลอดภัยจากไททัน ยังมีเกาะญี่ปุ่นซึ่งกลายเป็นป้อมปราการกลางทะเลตั้งแต่ครั้งนานมาแล้ว นอกจากนี้ก็มีหมู่เกาะทางตะวันออกเฉียงใต้ ดินแดนทั้งหมดในทะเลปลอดภัยจากไททันทั่วไปเพราะอาณาเขตน่านน้ำ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีมนุษย์ที่แปลงเป็นไททันได้แฝงตัวอยู่

    ควอร์ตไซต์ส่งนักรบมีฝีมือไปแทรกซึมอยู่ในทุกที่เหมือนกับที่ส่งแอนนี่เข้าไปในกำแพงมาเรีย ยังไงก็ตามหมู่เกาะเหล่านั้นก็ไม่ได้สมองช้า พวกเขาเรียนรู้ พวกเขารู้ข่าวที่ว่าโลกในกำแพงไททันยักษ์ได้ถูกทำลายลงแล้ว ต่อไปก็คือตาของพวกเขา การเจรจาทางการทูตจึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสม แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าเผ่านักรบไม่มีคำว่ามิตร

    คิดว่าไททันเกิดจากอะไร?

    ไวรัส? การวิวัฒนาการของมนุษย์? สิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติ? หรือบรรพบุรุษของมนุษย์? ศาสตราจารย์คริชา เยเกอร์พยายามหาคำตอบและวิธีรับมือ เขาเชื่อว่าไททันคือมนุษย์มาก่อน...เขาคิดถูก แต่เมื่อถลำลึกเกินไป เผ่านักรบก็จำต้องฆ่าปิดปากเขา ทว่าหัวหน้าเผ่านั้นชอบคนฉลาดมีความสามารถ

    เอเลนคือผลงานชิ้นโบว์แดง

    ทว่าตอนนี้มันล้มเหลวไม่เหลือชิ้นดี มนุษย์ที่เกิดมาเป็นมนุษย์ธรรมดา การวิวัฒนาการอย่างก้าวกระโดดเป็นเพียงความคิดโง่ๆ  คริชา เยเกอร์ไม่คิดว่ามันคือการวิวัฒนาการ แต่เป็นการมองพละกำลังของพระเจ้าให้แก่มนุษย์ มอบอำนาจจะต่อกรแก่เหล่าไททัน เขาไม่ได้รู้ที่มาจริงๆของไททันด้วยซ้ำ ควอร์ตไซต์คิดพลางนึกสมเพช

    นานมาแล้ว...ไททันกำเนิดมาตั้งแต่ครั้งอดีตกาล

    ในยุคสมัยที่การเล่นแร่แปลธาตุยังรุ่งเรือง นักเล่นแร่แปลธาตุมากมายเสกเหล็กเป็นทอง เสกธาตุอย่างหนึ่งกลายเป็นธาตุอีกอย่างหนึ่งได้ราวกับเวทมนตร์ ทว่าสิ่งที่พวกเขาทุกคนตามหาคือสิ่งเดียวกัน...นั่นคือชีวิตอมตะ และแล้วหนึ่งในพวกเขาก็พบตัวยาชนิดหนึ่งที่แปลกประหลาดกว่ายาตัวไหนๆ เขาทดลองกับทาสชายคนหนึ่ง

    นั่นเป็นการกระทำที่ผิดพลาดและได้กลายเป็นหายนะของนครแห่งนั้น เมืองโซโลมอนกลับกลายเศษซากปรักหักพังในชั่วข้ามคืน ด้วยน้ำมือของไททันตัวแรก...ไททันวานร...ควอร์ตไซต์ แม้เป็นทาสแต่สิ่งที่เจ้านายของเขาหรือนักเล่นแร่แปลธาตุคนนั้นไม่รู้ก็คือควอร์ตไซต์ไม่ได้โง่ และไม่ได้คลุ้มคลั่งในระหว่างทำลายเมือง เขาทำลายเพราะอยากทำ เขาปลดปล่อยทาส...แม้จะเผลอเหยียบตายไปหลายคน แต่พวกทาสบูชาเขาในฐานะเทพอสูร

    จะเกิดอะไรขึ้นหากทาสได้รับพลังอย่างเดียวกับเขา

    ควอร์ตไซต์สานต่องานเล่นแร่แปลธาตุของเจ้านายเก่าของเขา แต่ทำยังไงไม่ให้ไททันทั้งหลายที่เขาสร้างมาท้าทายอำนาจของเขาเอง ด้วยการลองผิดลองถูก ไททันรุ่นที่สองหน้าตาเหมือนมนุษย์แต่สูงเพียง 5 เมตร ในระหว่างนั้นเมืองข้างเคียงได้ส่งกองทัพทหารมาสังหารกองทัพไททันโดยเฉพาะ ทั้งโล่เกราะเต็มอัตราศึก ไททันสูงเพียง 5 เมตรถูกค้นพบจุดอ่อนเข้าโดยบังเอิญ นั่นคือบริเวณท้ายทอย เมื่อถูกตัดส่วนนั้นออกไททันจะตายและสลายไป

    ควอร์ตไซต์เริ่มสร้างไททันรุ่นที่สาม ในรุ่นนี้ไททันสูงขึ้นเรื่อยๆ จาก 5 เมตร เป็น 6 7 8 ... จนถึง 17 เมตร เท่ากับความสูงของควอร์ตไซต์เอง ทว่าฝ่ายมนุษย์ก็พยายามหาทางฆ่าไททันลงได้ ทั้งอาวุธปืนใหญ่ กับดักขัดขาให้ไททันล้มลงมาเพื่อจะสังหารได้โดยง่าย เพราะไททันพวกนี้โง่และทำตามสัญชาตญาณดิบ เดินช้ากว่าม้าวิ่ง

    รุ่นถัดมาจึงเป็นไททันที่ปัจจุบันถูกเรียกว่าไททันวิปริต พวกมันบ้าคลั่ง วิ่งเร็ว ฆ่าเร็วและกินเร็ว พวกมันมีความสุขกับการกินเนื้อมนุษย์ ควอร์ตไซต์เฝ้ามองการเข่นฆ่าแบบไล่ฆ่าฝั่งเดียวจากปราสาทสูง พอใจกับสิ่งที่ตนสร้าง เหมือนว่าโลกกำลังจะตกอยู่ในครอบครองของเขา

    ทว่ามันไม่เป็นอย่างที่คิด...

    ไททันวิปริตควบคุมไม่ได้ พวกที่เหลือก็เริ่มควบคุมไม่อยู่ พวกนั้นสนใจแต่มนุษย์และเริ่มแยกย้ายกันตามหาเหยื่อ ไม่มีไททันตัวใดเลยที่จะคืนร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างควอร์ตไซต์ นั่นทำให้โลกตกอยู่ในหายนะ เมืองต่างๆใกล้กันกลายเป็นสมรภูมิที่มนุษย์ไม่มีโอกาสชนะ ควอร์ตไซต์รู้ตัวแล้วว่าเขาพลาดอะไรไป การทดลองของเขาเริ่มขึ้นอีกครั้งและครั้งนี้เขาแทบไม่เปลี่ยนสูตรยาจากของเดิมที่นักเล่นแร่แปลธาตุตัวจริงทำเอาไว้เลย

    สิ่งที่ได้มานั้นน่ากลัวกว่าสิ่งที่เขาเป็น...ไททันอสุรกาย

    ในช่วงหนึ่งควอร์ตไซต์สามารถสร้างไททันที่มีหน้าตาคล้ายมนุษย์ได้ แต่สิ่งที่เขาสร้างมาครั้งนี้มันเหมือนเขา มันเหมือนสัตว์ป่า แต่ไม่ใช่วานร กลับเป็นสัตว์กินเนื้อสีดำสนิททว่ามีสติสัมปชัญญะครบถ้วน เขาปกป้องเมืองของทาสจากไททันได้อย่างง่ายดาย ทว่าควอร์ตไซต์เลือกคนที่ใช้ในการทดลองผิดไป ไททันสัตว์ร้ายเป็นคนกระหายอำนาจเกินไป เขาท้าทายควอร์ตไซต์และควอร์ตไซต์ก็แพ้ ไททันสัตว์ร้ายพร้อมจะทำให้โลกนี้กลายเป็นนรกบนดิน

    ควอร์ตไซต์จึงหนีไป หลบซ่อนและกบดาน

    ตอนนั้นเองที่เขาได้รู้จักความสามารถของไททันที่ทุกตัวสามารถทำได้หากฉลาดพอ...เขากลับกลายเป็นภูเขาลูกยักษ์ด้วยความสามารถที่สร้างผลึกมาหุ้มไว้และเปลี่ยนร่างกายของเขาเป็นอย่างเดียวกัน

    นานแสนนานควอร์ตไซต์ตื่นขึ้นอีกครั้งหลังจากหลับใหลไปอย่างยาวนาน เมืองทุกเมืองที่เขารู้จัก...กลายเป็นทุ่งของไททัน โลกได้กลายเป็นนรกบนดินมานานแสนนานแล้ว กำแพงมาเรียคือที่มั่นสุดท้ายของมนุษย์ในเวลานั้น พวกเขามีอาวุธแบบใหม่ที่แปลกตา นั่นคืออุปกรณ์เคลื่อนที่สามมิติ ห้อยโหนโจนทะยานไปตามป่าต้นไม้ยักษ์ที่บรรพบุรุษมนุษย์ปลูกไว้เป็นที่ซ่อนตัวแต่ใช้ไม่ได้ผล ควอร์ตไซต์อาศัยอยู่ที่นั่นจนกระทั่งมีเผ่านักรบมาพบเขาเข้า

    อัสลาน เลออนฮาร์ท

    ชายในชุดคนตัดไม้ ทว่าเขาไม่มีทางเป็นแค่คนตัดไม้ได้แน่ๆจากการที่เขาอยู่ห่างจากกำแพงมาตั้งไกล และต้นไม้ยักษ์พวกนี้ก็ไม่ได้มีไว้ให้ตัด อัสลานเป็นชายวัยกลางคน แววตาของเขานิ่งเฉยเย็นชาเหมือนที่นักรบเป็น ควอร์ตไซต์รู้เรื่องของอัสลานและนครแห่งขุนเขาในหลังจากที่เขาได้มาพักที่บ้านของอัสลาน เป็นบ้านคนตัดไม้ธรรมดาๆในหุบเขาที่แสนปลอดภัยซึ่งควอร์ตไซต์จำไม่ได้ว่าในอดีตนั้นเคยมีหุบเขาแบบนี้อยู่

    อย่างไรก็ตามหัวหน้าเผ่านักรบนั้นคือ คอเตช...ไททันสัตว์ร้าย เขามีชีวิตมาตลอดสองพันปีโดยไม่แก่ไม่ตาย นักรบส่วนใหญ่ในหุบเขานี้สืบทอดสายเลือดของเขา เป็นไททันโดยกำเนิด เช่นเดียวกับแอนนี่ด้วย ควอร์ตไซต์รู้จักแอนนี่ตั้งแต่เด็กเพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียวของอัสลาน ถึงจะเด็กแต่เธอก็เหมือนพ่ออย่างกับแกะ สายตาที่เย็นชา กำจัดศัตรูได้ในพริบตา ไม่อยากเชื่อว่าตอนนั้นแอนนี่เพิ่งจะอายุเพียงแค่ 5 ขวบ

    คอเตชยกตำแหน่งนักปราชญ์ให้ควอร์ตไซต์ด้วยเห็นแล้วว่าสิ่งที่เขาทำส่งผลกระทบขนาดไหนต่อโลก เขาเหมือนจะกลับตัวแต่ก็เปล่า คอเตชหลอกใช้ความฉลาดของควอร์ตไซต์ และกว่าควอร์ตไซต์จะรู้ตัว...โลกในกำแพงก็ล่มสลายด้วยมือเขาเอง คอเตชไม่เคยเปลี่ยน กระหายเลือดและสงคราม หากไม่เป็นดั่งใจจะทำลายทิ้งให้สิ้น

    ควอร์ตไซต์เดินมาจนถึงโบสถ์ แต่เดิมดินแดนแห่งนี้คือดินแดนคนเถื่อน...มันเคยเป็นเยอรมัน ไม่มีการนับถือศาสนาใดๆ จึงเป็นเรื่องง่ายที่มนุษย์ในกำแพงจะหันไปนับถือกำแพงเป็นพระเจ้า...ช่างน่าขำเมื่อคิดได้ว่าในกำแพงนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ โบสถ์แห่งนี้เป็นอีกหนึ่งอิทธิพลทางศาสนาจากเกาะอังกฤษ สถานที่นี้ถือเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาคริสต์โรมันคาทอริก เหมือนว่าในช่วงเวลาที่ควอร์ตไซต์หลับใหลอยู่จะมีการต่อสู้เรื่องนิกาย แต่สุดท้ายนิกายโปรเตสแตนด์ที่มีใจกลางอยู่บนแผ่นดินใหญ่ก็ถูกไททันบุกทำลาย

    “พระเจ้า... ” ควอร์ตไซต์ประสานมือภาวนาพลางนึกขำตัวเอง ไม่อยากเชื่อว่าจากเทพเจ้ากรีกมากมายบนสรวงสวรรค์จะถูกเปลี่ยนให้เหลือพระเจ้าเพียงองค์เดียว ที่นี่ไม่ใช่อย่างเดิมอีกแล้ว...ไม่ใช่ที่ที่เขาเคยอยู่และไม่ใช่ยุคสมัยของเขา ชีวิตอมตะอาจดูเหมือนของขวัญจากสวรรค์ แต่แท้จริงแล้วมันคือคำสาป

    ทนทุกข์กับสิ่งที่ตกทำไปตลอดกาล

    “ข้าจะภาวนาไปเพื่ออะไร!” ควอร์ตไซต์ลุกขึ้น ตะโกนใส่ไม้กางเขนที่มีรูปปั้นพระเยซูถูกแขวนประจาน “โลกที่ท่านสร้างกลายเป็นนรกบนดินเพราะน้ำมือของข้าเอง!!!

    นักบวชที่ตั้งใจจะเข้ามาบอกให้เบาเสียงถึงกับสะดุ้งกับสิ่งที่ได้ยิน เขามีหน้าที่ต้องช่วยเหลือคนที่เข้าโบสถ์มาให้พ้นทุกข์ แต่ในกรณีนี้นี่คงยากจนเกินไป เขาเพียงแต่ปล่อยให้ควอร์ตไซต์ตะโกนใส่พระเยซูจำลองจนพอใจและเดินออกไปโดยไม่กล่าวขอโทษใดๆกับผู้คนที่เข้าโบสถ์คนอื่นๆ

    ควอร์ตไซต์ไม่รู้จะไปไหนต่อ เขามุ่งหน้าไปยังบ้านคนตัดไม้ที่เขาเคยพักอยู่ด้วยอย่างเคยชิน แม้อัสลานจะตายไปแล้วก็ตาม แม้แอนนี่จะกลายเป็นนักรบที่ผิดพลาดในหน้าที่จนต้องถูกไล่ล่า ถึงจะไม่มีใครอยู่ที่บ้านหลังนั้นก็ช่าง อย่างน้อยเขาก็ขอไปพักรักษาใจตัวเองสักหน่อย เหตุที่เขาไม่ชอบคริชา เยเกอร์นั้นเพราะเขารู้สึกเหมือนเห็นตัวเองในอดีต เขาไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย...

    ใครจะนึก...

    ว่าพอกลับมาถึงบ้านคนตัดไม้ เขาจะได้เห็นเด็กสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นจ่อดาบอยู่เหนือลำคอลูกสาวของอัสลาน แอนนี่มองมาทางเขาด้วยสีหน้าแปลกใจ ขณะที่อีกคนมองมาด้วยสายตานักฆ่า

    วันนี้มันวันอะไรกันล่ะเนี่ย...?!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×