คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 23 : 23th Bullets
ตอนที่ 23 : 23th Bullets
หลังจากเก็บคะแนนมา 3 เดือน พร้อม กูดบาย สเตจ ไปแล้ว นั้น ทีม Got7 ก็ได้เลื่อนมาอยู่
ในดีวิชั่นระดับ B ซึ่งนับว่าเร็วมาก เพราะปรกติ พวกรุกกี้หน้าใหม่ที่เพิ่งเดบิว กว่าจะเลื่อน
ระดับได้ต้องใช้เวลาเป็นปี ทางเอเจนซี่จึงจัดปาร์ตี้เล็กๆให้บนดาดฟ้าของบริษัท เพื่อ
เป็นการแสดงความยินดีในความสำเร็จก้าวแรก ของพวกเขา
ในงานมีเพียง สมาชิก ทีม Got7 และ อาหารที่เตรียมไว้ให้จัดการกันเอง มีทั้ง บาบีคิว
อาหารทะเลเผา สุกกี้ ชาบู เนื้อย่าง หมูสามชั้น ใต้แสงเทียน และดวงดาวเต็มท้องฟ้า มีลม
พัดอากาศเย็นสบาย รวมถึงเพลงคลอเบาๆ
แจบอมและจินยอง นั่งตรงข้ามกันใกล้ๆหัวโต๊ะ ทั้งสองกำลังจิบโซจู พร้อมกับมองตากัน
หวานเยิ้ม โดยไม่มีคำพูดอะไร วันนี้จินยองใส่เสื้อไหมพรมถักสีน้ำทะเล คอ กว้าง เผยให้
เห็นผิวขาวเนียนละเอียดเหมือนตุ๊กตากระเบี้องเคลือบฝรั่งเศษชั้นดี คอเรียวระหง รับกับรูป
หน้าสวย ผมดำขลับ ขับผิวให้ดูขาวสว่างขึ้นไปอีก รอยยิ้มบนริมฝีปากสีกลีบกุหลาบ กับ
ดวงตาที่เยิ้มฉ่ำ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ ทำให้แจบอมอยากทำอย่างอื่นมากกว่าสังสรรค์ แต่ก็
ต้องระงับอารมณ์ด้วยการจิบโซจูต่อไปเพราะราตรีนี้ยังอีกยาวไกล
แจบอมก้มหน้านิดๆ ทำคิ้วขมวดหน่อยๆ เหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่ ดูมีเสนห์ลึกลับ น่า
ค้นหาไปอีกแบบ แจบอมในลุคเสื้อกล้ามสีดำ โชว์มัดกล้ามแขนและไหล่สวย หน้าคมเข้ม
คิ้ว และตาเฉี่ยว ใส่เครื่องประดับ และตุ้มหู สีเงินดูชิค มีสไตล์ สายตาเชื่อมเพราะ
แอลกอฮอล์พอๆกัน ยิ่งมอง ยิ่งทำให้จินยอง หลงไหล อยากสัมผัส แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้
จิบโซจูย้อมใจไปก่อน
ยองแจกำลังคีบเนื้อย่างป้อนแจ๊กสัน ที่นั่งตรงข้าม ดู แจ๊กสันยิ้มมีความสุข ที่มีคนมาเอาอก
เอาใจ และดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ แจ๊กสันในเสื้อกล้ามสีขาว คล้องสร้อยเงินเส้นใหญ่ และใส่
ต่างหูเงินเป็นตุ้มอันเล็กๆ หัวเราะอย่างร่าเริง ใบหน้าคม คิ้วเข้ม ตา กลมโต สะท้อนเปลว
เทียนไหวในแววตา ผิวขาว ดูหล่อกว่าทุกที ทำให้ยองแจใจเต้น
ยองแจในชุดเสื้อยืดสีฟ้า เงยหน้าหัวเราะ ยิ้มเปิดเผยเต็มที่ ดูมีความสุข และจริงใจ คิ้วเรียว
ตาคม ดูสวยมากเวลาทำหน้าปรกติ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะเวลายิ้มก็ทำให้โลกดูสดใสเหมือน
กัน ท่าทีที่คอยดูแลใส่ใจคนอื่น ของยองแจ ทำให้แจ๊กสันปลื้มอกปลื้มใจไม่เบา จนเขาคิด
ว่าคงไม่ปล่อยให้ยองแจไปไหนอีกแน่ๆ
มาร์ค กำลังง่วน กับการปิ้ง บาร์บีคิว โดยมีแบมแบมถือจานรอ คอยหยอกล้ออยู่ใกล้ๆ อย่าง
สนุกสนาน จนน่าอิจฉา
มาร์คในชุดเสื้อกล้ามสีขาวคลุมด้วยเสื้อตาข่ายขาวทับอีกชั้น โชว์กล้ามเล็กๆพร้อมกับอวด
ผิวสวยสุขภาพดี รอยแผลเป็นจากการสอบ ได้รับการเลเซอร์จนไม่เหลือรอยกลับมาเป็น
ปรกติแล้ว ใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา โชว์ฟันขาวจนถึงเหงือก มีเขี้ยวหล่อ ปนน่ารัก ผม
แดง ฟู มีเหงื่อเพราะความร้อนจากเตาปิ้ง บาบีคิว มีแบมแบมคอยซับเหงื่อให้ และส่ง
ตาหวานมองแบมแบมตลอดเวลา
ส่วนแบมแบมในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีเทา มีฮูด คอยมองมาร์คทุกฝีก้าว ชวนคุย ยิ้ม และ
หัวเราะกันสองคน แก้มใส เนียนขาวอมชมพู น่าสัมผัส ดึงดูดสายตาของคู่สนทนาตลอด ริม
ฝีปาก ที่ยิ้มและพูดไม่หยุดนั่น ก็สวยจนน่าประทับรอยจูบให้รู้แล้วรู้รอด แต่มาร์คก็ต้องกัดริม
ฝีปากตัวเองอดใจไว้
(ไรท์ตั้งใจบรรยาเพื่อให้ใครบางคนอิจฉา)
ใครอิจฉา !!? ใช่ครับ คิมยูคยอม ผมมันคนไม่มีคู่ T^T เป็นส่วนเกินของจักรวาลลลลลลลล
ผมเกลียดบรรยากาศพวกนี้ที่สุด มันทำให้หลอดคอตีบ กินข้าวไม่ลง พระเจ้าช่างไม่
ยุติธรรม เลยยยยย ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
ยูคยอมกำลังกรีดร้องอยู่ในใจ และกระหน่ำกินอาหารตรงหน้าอย่างเกรี้ยวกราดบ้าคลั่ง
หนุ่มน้อยผมสีซิลเวอบลู ผู้ที่มีหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสมส่วน และสูงที่สุดในทีม รู้สึกเหงา
แม้สมาชิกจะอยู่กันพร้อมหน้า
แต่ก็ไม่มีใครสนใจเขา (โถ..... น่าสงสาร)
เช้าวันถัดมา
แบมแบมเข้ามาเขย่าปลุกเพื่อนรัก เพราะนี่เป็นเวลาสายมากแล้วเกือบ 10 โมงเช้าแล้ว แต่
ยูคยอมยังไม่ลุก
"ตื่นไปกินข้าวกัน ยูค จินยองฮยองทำกับข้าวเสร็จแล้ว" แบมแบมจับผมของยูคยอมแหย่หู
ของยูคยอมเองเป็นวิธีปลุกเหมือนทุกที
แต่วันนี้ยูคยอมปัดมือแบมแบมออก พลิกนอนหันหลังให้ แล้วพูดว่า " ไม่กิน...ไม่หิว!!" สร้าง
ความตกใจให้กับเขามาก
"ยูคยอมไม่กินข้าวววววว เรื่องใหญ่แร้ววววว!!" แบมแบม รีบวิ่งออกมา จากห้องนอนแล้ว
เข้าไปหาจินยองในครัว
ทุกคนที่เหลือรีบวิ่งไปสุมหัวเพื่อประชุมกัน ราวกับเป็นวาระแห่งชาติ
หลังจาก ทุกคน brain storm (ระดมสมอง) กัน ได้ข้อสรุปว่า
"หรือว่า ยูคยอม หมียักษ์ มักเน่ น้องเล็กจะถึงวัยต่อต้าน !!"
จินยองยกมือทาบ อก ออกแนวดราม่า โอเวอร์แอกติ้ง จนที่เหลือ ขำกลิ้ง
"เพี๊ย!! ฉันจริงจังนะ" จินยองเอามือ ตีแขนแจบอม
"หรือว่า ยูคยอมจะเหงา เมื่อวานเห็นเขาซึ่มๆ นะ" ยองแจเสนอความเห็น
"ซึมมากเลย กวาด อาหารสำหรับคนกิน 20 ที่หมดอ่ะ" แจ๊กสันโต้ตอบ
"อืม พักหลังเจ้ายูค มีพฤติกรรม กวน บาทาด้วย น่าจะหาแฟนให้มันสักคน" มาร์คพูด พร้อม
กับมองไปรอบๆเพื่อหาแนวร่วม
ทุกคน พยักหน้าเห็นด้วย เลยลงความเห็นว่าให้เสนอชื่อ คนที่รู้จัก มา vote กัน แล้วคัดเลือก
ให้ยูคยอมสักคน
แจบอม นำเสนอเป็นคนแรก
"ชั้นเสนอ เซโล่ น้องเล็กของ B.A.P. เป็นไง พอดีชั้นรู้จัก พี่ใหญ่ของพวกนั้น เจ้านั่นก็ เอ๋อ
เออเร่อๆ พอๆกันกับยูคยอม น่าจะเข้ากันได้" ทุกคนพยักหน้ารับพิจารณา
จินยองนำเสนอบ้าง
"ชั้นว่า น้องของบาโร ก็น่ารักดีนะ ชื่อ กงชาน ใช่ไหม มักเน่ของทีม B1A4 เห็นแล้วอยาก
ปกป้อง " อืม คนนี้ทุกคนก็มีแนวโน้มเห็นด้วย
แจ๊กสันเสนอ
"ซองแจ ก็ ดีนะ น้องของ พีเนียล มักเน่ของ BTOB เด็กคนนี้ นิสัยดีนะ ซื่อๆเหมือน ยูคยอม"
อ่า คนนี้พอคุ้นเคยกันอยู่เพราะพีเนียลเคยเป็นเทรนนี่ของ JYP เหมือนกัน ก่อนที่จะไปเดบิว
กับเอเจนซี่อื่น แต่พวกเขาก็ยังไปมาหาสู่กัน
ทำไมทุกคนเสนอแต่ มักเน่อ่ะ แบมแบมขอเสนอบ้าง
"จินฮวานฮยอง อ่ะ น่ารักสุดๆ นางฟ้าในหมู่มารของ ทีม B พี่ใหญ่ผู้ใจดี เหมือนจินยอง" ส่วน
ใหญ่ทำหน้าสงสัยเพราะไม่มีใครเคยเห็น จินฮวานมาก่อน เพราะ ทีม B ยังไม่ได้เดบิว
เหลือ สองคนที่ยังนั่งเงียบ...
มาร์ค ต้องมีส่วนร่วมสินะ
"ผมเสนอ แอมเบอร์ F(x) ละกัน นอกจากทีมเราแล้วผมไม่ค่อยรู้จักใคร" นอกจากมาร์คจะ
โดนโห่แล้ว ยังโดนปาข้าวของใส่อีก
"นายอยากโดนยัยนั่น เตะก้านคอหรือไง ไม่สงสารน้องมันเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า" ทุกคนหัวเราะ
ประสานเสียง กับตัวเลือกของมาร์ค
"ยองแจ ตานายแล้ว" แจ๊กสันพยักพเยิดให้ ยองแจพูด
"อย่าโห่ นะ ห้ามปาข้าวของด้วย ....ผมเสนอ ฮีซอล ฮยอง แห่ง SJ ครับ" .................... กริบ
....ถึงจะไม่มีใครโห่ แต่ .....แจบอมถึงขั้นล้มโต๊ะทีเดียว
"เล่นของสูงเชียวนะ" ทุกคนส่ายหน้า ใครจะกล้าแตะฟระ ตัวเลือกนี้ดูจะเป็นไปไม่ได้มาก
ที่สุด
.................
เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน
จินยองก็ทำอาหารโปรดให้ยูคยอม แบมแบมก็เข้าไปขลุกอยู่แต่ในห้องเล่นกับยูคยอม
ยองแจก็หาหนังสืออ่านเล่น และการ์ตูนเอาไปให้ยูคยอม
แม้กระทั่งเวลาล่วงเลยไปถึงตอนเย็น ทั้ง 4 คนก็ยังไม่ออกมา
แจบอม แจ๊กสัน และ มาร์ค รู้สึกว่ามันผิดปรกติ
"ทำไม เจ้าเด็กนั่น ได้คลอเคลีย ทั้งกับจินยอง ยองแจ และแบมแบม ในเวลาเดียวกันฟระ
น่าอิจฉาสุดๆ " แจ๊กสันพูดขึ้น
มาร์คหันไปทำตาโตให้ เพราะเขาก็ไม่เคยคิดถึงมุมนี้มาก่อน
ส่วนแจบอม หัวเราะเค้นๆ ยอมรับว่า เหมือนจะเป็นเรื่องจริง และพวกเขาคงต้องทำอะไรสัก
อย่าง
.................
ภายในห้องของยูคยอม
จินยองกำลังป้อนข้าวต้มให้ แบมแบมกำลังเช็ดตัว และยองแจ กำลังอ่านหนังสือให้ฟัง นี่มัน
ฮาเร็มของหมียักษ์ชัดๆ
....................
"ในฐานนะที่แจบอมฮยองเป็น ฮยอง และเป็น ลีดเดอร์ เข้าไปดูท่าทีให้หน่อยสิ " แจ๊กสันชง
พร้อมส่งสัญณาณให้มาร์ค
"นั่นสิ พวกเราก็หิวข้าวแล้วด้วย ถ้ายูคยอมมันป่วยจริงจะได้พาไปหาหมอ" มาร์ค รีบรับมุขทันที
แจบอมต้องเอามือนวดขมับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจเข้าไปในห้องนอนของยูคยอมอีกคน
"จินยองอ่า ฮยองหิวข้าวแล้ว ทำอะไรให้กินหน่อยสิ"
....ได้ผล จินยองเอากระดาษทิชชูซับปากให้ยูคยอม ก่อนจะยิ้มให้ และลุก เดินออกมา
(จินยองยังไม่เคยเช็ดปากให้ชั้นเลยน๊า -แจบอมแอบจดบัญชีในใจ)
"แบมแบม มาร์คจะออกไปซื้อของข้างนอกหน่ะ แบมจะไปไหม?" แจบอมหันไปถาม
แบมแบมค่อยๆ วางผ้าขนหนูชุบน้ำลงบนหน้าผากยูคยอม แล้ว ก้มหน้า เอาแก้มไปแตะหน้าผาก
ยูคยอม
"ตัวไม่ร้อนเท่าไหร่แล้ว เดี๋ยวแบมแบมมานะ" ยูคยอมนอนยิ้มหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
ถ้ามาร์คได้เห็นภาพนี้ต้องโมโหแน่ -แจบอมคิดในใจ
"ยองแจ ..."ยังไม่ทันที่แจบอมจะพูดอะไร
"คร๊าบๆ ไปแล้วครับ ฮยองอย่าทำอะไรคนป่วยนะ" ยองแจลุกออกจากห้องเหมือนจะรู้ทัน ว่า
แจบอมจะพูดอะไร
"ไม่สบายจริงๆเหรอ เป็นยังไงมั่ง?" แจบอมเสยผมที่ปรกหน้าผากยูคยอมขึ้นอย่างเอ็นดู เหมือน
เพิ่งผ่านไปไม่นานตั้งแต่เด็กคนนี้มาอยู่กับเขา แต่ดูตัวโตขึ้นเยอะกว่าเมื่อก่อนมาก
ยูคยอมจับมือแจบอม แล้วนอนหงายแหงนหน้ามองเขา ตาของยูคยอมแดงช้ำ เพราะพิษไข้ แต่
ก็ยังดูเป็นประกายใสซื่อ น่ารัก และมือของเขาก็ส่งความร้อนมาถึงมือของแจบอมจริงๆ ไม่ได้
เสแสร้ง
ลีดเดอร์ผู้ใจอ่อน โดยเฉพาะกับน้องๆในวง ก็รู้สึกสงสาร จนต้องลูบศีรษะให้กำลังใจ
"ไปหาหมอไหม ? กินยาหรือยัง ?" แจบอมลืมความขุ่นข้องก่อนหน้านี้จนหมด
เด็กยักษ์มีไข้ จนหน้าแดง ถึงแบมแบมจะเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ไปแล้ว เหงื่อก็ยังออกอยู่
"จินยองให้ทานยาแล้วครับ ฮยองอยู่เป็นเพื่อนยูคก่อนนะ อย่าทิ้งยูคนะ" ยูคยอมพูดเสียงอ้อน
และเหมือนจะสะอื้นเป็นเด็กๆ
เอ่อ เมื่อโดนประโยคแบบนี้เข้าไป แจบอมถึงกับตัวแข็งที่อทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว เหตุการณ์
นี้ทำให้นึกถึงสมัยก่อนที่ยูคยอม กับแบมแบม เข้ามาอยู่ในความดูแลของเขาใหม่ๆ
ยูคยอมกับแบมแบมเป็นเด็กที่เกิดปีเดียวกัน แต่ยูคยอมตัวใหญ่กว่า แถมร่างกายแข็งแรงไม่ค่อย
ป่วย ผิดกับแบมแบมที่ตัวเล็กบอบบาง ทุกคนก็เลยพากันโอ๋ แต่แบมแบม มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ยูค
ยอมเคยป่วยเป็นอาทิตย์โดยไม่ทราบสาเหตุ ตอนกลางคืนก็นอนร้องไห้ไม่บอกใคร จนตอนหลัง
มารู้ว่ายูคยอมเป็นเด็กขี้เหงา ทุกคนก็เลยเอาใจใส่เขามากขึ้น
ภายนอกดูโตเป็นผู้ใหญ่ ภายในยังเป็นเด็กน้อยที่จิตใจโตตามตัวไม่ทันอยู่เลยนะนี่ แจบอมผู้มี
สัญชาติญานความเป็นพ่อเต็มเปี่ยม จึงลืมไปเลยว่าเขาเข้ามาทำไม มัวแต่เป็นห่วงน้อง
แจบอมจับมือยูคยอมไว้อย่างนั้นจน น้องหลับ
โทร ..เอ๊ย ไม่ได้เดี๋ยวยูคยอมตื่น แมสเสจไปบอก มาร์คดีกว่า ให้ซื้ออาหารเสริม ขนม กับผลไม้
มาด้วย (กลัวน้องจะผอม)
แจบอมค่อยๆห่มผ้าให้ยูคยอม ก่อนที่จะเอามือของตัวเองจับหน้าผากน้อง แล้วอีกมือจับหน้า
ผากตัวเอง เป็นภาพที่ดูอบอุ่นมาก คนทั่วไปคงคิดไม่ถึงแน่ๆ ว่านักฆ่า สุดโหดอย่างอิม แจบอม
จะทำอะไรแบบนี้ และก็มีคนที่แอบเห็นด้วย
จินยองยืนยิ้มกอดอกอยู่ที่ประตู เพราะจะเข้ามาเรียกไปทานข้าวเย็น
บนโต๊ะอาหาร
แจบอมเป็นประธานในการสนทนาหัวข้อสำคัญวันนี้
"เอาหล่ะ เราจะมา แบทเทิลกันเพื่อเลือกแฟนให้ยูคยอม ใครชนะ คนที่เสนอชื่อคนนั้นจะได้
แนะนำคนของตัวเองก่อน" (นี่คือพวกแกรจะไม่ถามความสมัครใจของเจ้าตัวที่เลือกๆกันมาเลย
เรอะ 555)
“เพื่อความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สิน ตัด แอมเบอร์ กับ ฮีซอลฮยอง ออกนะ หรือมีใครไม่
รักชีวิต?” แจบอมถามความสมัครใจ ทั้งหมดพยักหน้าเห็นด้วยยกเว้นยองแจ
"โห่...ผมอุส่าห์นึกภาพ ยูคยอมโดนใส่ปอกคอ ล่ามโซ่แล้ว ก้มเลียรองเท้าหนัง ของฮีซอลฮยอง
อยู่เลย" ทั้งโต๊ะหันขวับ แต่ยองแจรีบเงยหน้าหัวเราะกลบเกลื่อน เลยไม่รู้ว่านั่น ยองแจพูดจริง
หรือพูดเล่น
ให้มาร์ค กับยองแจเป็นกรรมการนะ เพราะ แคนดิเดท (ผู้สมัคร) ของ ทั้ง 2 คนคุณสมบัติไม่ผ่าน
ให้ทุกคนเสนอชื่อเกมที่ตนถนัดมาคนละเกม แล้วกรรมการ เสนอ 1 เกม รวมเป็น 5 เกมนะ ไป
คิดกันมาอย่าให้ซ้ำกันหล่ะ พรุ่งนี้หลังอาหารเช้าจะเริ่มเล่นเลย
เข้าทางสมาชิกทั้งหมดทีเดียว ถ้าเป็นการแข่งเกมกัน ใน Got7 ไม่มีใครยอมใครอยู่แล้ว
หลังทานข้าวเย็นและจัดการธุระของตัวเองเสร็จ วันนี้ ทุกคนพร้อมใจกันลากที่นอน หมอนผ้าห่ม
มานอนเฝ้ายูคยอมพร้อมหน้าพร้อมตากันหมด ดูเหมือนการออกค่ายก็ไม่ปาน
นานแล้วที่พวกเขาไม่ได้มานอนรวมกันเหมือนสมัยก่อน ต่างก็มีเรื่องเล่า ถึงอดีตอันสนุกสนาน
แม้ยูคยอมจะป่วย แต่ก็ คอยฟัง ออกความเห็นและหัวเราะ ไปกับสมาชิกคนอื่นๆ หัวใจรู้สึกเต็ม
ตื้นไม่ต้องเหงา ในเวลาที่ร่างกายอ่อนแอ แบบนี้
เขาแอบภาวนาเงียบๆ ให้ทุกคนได้อยู่รวมกันแบบนี้ ตลอดไป Got7 คือทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่
สามารถแยกจากตัวเขาได้ คงมีสักวันที่เขาจะมีโอกาสบอกว่ารักและขอบคุณสมาชิกทุกคน
มากแค่ไหน
......
เช้าวันถัดมา
"เอ้า เขียนชื่อ ตัวเองกับเกมที่จะเล่นใส่ในฉลากนะ เดี๋ยวจะให้ มาร์ค กับยองแจผลัดกันจับ"
แจบอมประกาศ
มาร์ค กับยองแจ เอาแก้วมัค กาแฟ มาให้สมาชิกใส่ฉลาก แล้วผลัดกันอ่านชื่อเจ้าของกับเกมที่
จับได้
เกมที่ 1 ของแบมแบม แข่งด้วยเกมเศรษฐี/คุกกี้รัน/ HoN เอาเกมเดียวนะ แข่งเกมเศรษฐีละกัน
เกมที่ 2 ของ แจบอม แข่งดวลเหล้า ..โอ้ย เอาเปรียบน้องๆอ่ะ
เกมที่ 3 ของจินยอง แข่งปามีด ...ง่ายจัง อันนี้ชั้นอยากเล่นด้วยอ่า
เกมที่ 4 ของกรรมการ แข่งกินอาหาร ... น่าจะใกล้มือกลางวันพอดีแหละ
เกมที่ 5 ของแจ๊กสัน แข่งรัสเซี่ยนรูเร็ท หะ!! เอากระสุนจริงเลยเหรอ ?
เกมเศรษฐี
แบมเบมเอากระดานเกมกระดาษเก่าเก็บขึ้นมากาง จริงๆ สมัยนี้ก็มีเวอร์ชั่นออนไลน์ แต่มันไม่ได้
ฟิล สมัยก่อนตอนที่มีเวลาว่าง พวกเขามักจะล้อมวง เล่นไอ้เกมนี่ได้เป็นวันๆ อย่างสนุกสนาน
มันก็นานแล้วที่พวกเขาไม่ได้ใกล้ชิดกันแบบนี้
ผู้เล่น มี แบมแบม แจ็กสัน แจบอม และจินยอง มียองแจเป็นธนาคาร มาร์คเป็นคนดู เกมนี้แบม
แบมมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก แต่...นั่นมันเป็นเรื่องสมัยก่อน แบมแบมเปิดได้ ล้มละลาย 2 ตา
ติด จนหมดตัวแพ้ไปเป็นคนแรก ทำให้โดนแซวไม่ขาดปาก
เด็กน้อยรีบวิ่งไปอ้อนให้มาร์คปลอบใจ มาร์คก็สนองด้วยการกอดหลวมๆแล้วเอาคางพาดบ่า
แบมแบม โดยที่แก้มทั้งสองคนแอบโดนกันนิดหน่อย
ตอนนี้ จินยอง กับแจ๊กสัน กับลังขับเคี้ยวกันสร้างแลนด์มาร์ค โดยมี แจบอมกว้านซื้อที่ดินทำเล
ดีๆไปเยอะที่สุด แล้วเกมก็พลิกเมื่อ แจบอมติดเกาะ 2 ตา ทำให้จินยอง กว้านซื้อที่ดินได้ทั้งแถบ
ได้ราคา *2 แถมจัด event อีก ได้*4 ไปเลย ประเดิมด้วย แจบอม ที่หลุดเกาะออกมาตกในช่อง
ทำให้ แจบอม หมดตัวแพ้ไปเป็นคนที่ 2
แจบอมส่งสายตา หาคนปลอบใจไปทางจินยองมั่ง แต่อนิจจา จินยองไม่สนใจ มัวจริงจังกับเกม
จนน่าตกใจ
ตอนนี้เป็นตาแจ๊กสัน ที่จะตัดสินนาทีชีวิต ว่าจะเดินผ่านโซนแพงสุด ที่เต็มไปด้วยแลนด์มาร์ค
ของจินยองได้หรือไม่ แจ๊กสันถึงกับต้องยกลูกเต๋ามาไหว้ ร่ายคาถาทีเดียว ทุกคนอดหัวเราะกับ
ท่าทางบ้าๆบอๆของเขาไม่ได้
และแล้ว...... ลูกเต๋าก็ไม่เป็นใจ แจ๊กสันทอยได้ 4 ตกลงกลางกรุงเทพ ที่ดินที่แพงที่สุด มีแลนด์
มาร์ค จัดevent และทั้งแถบเป็นของจินยอง หมดตัวแพ้ไป เขาร้องโวยวายจะขอแข่งใหม่
แน่นอนว่า ยองแจต้องมาเกลี้ยกล่อม ให้ยอมความเพื่อเข้าเกมต่อไป
(วิธีปราบแจ๊กสันนั้นไม่ยาก แค่จุ๊บแก้มเบาๆเท่านั้นเอง - by ยองแจ)
เกมดวลเหล้า
แจบอมยิ้มอย่างมีชัย เพราะเขาวางแผนไว้แต่แรกแล้วว่า เกมนี้คงไม่มีใครสู้เขาได้ จึงไม่ได้
ออกกฏข้อห้ามในการเสนอเกมเข้าแข่งอะไร แถมดีไม่ดี พวกคออ่อนอาจจะเล่นเกมอื่นต่อไป
ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกนะว่าสิ่งที่มั่นใจจะนำชัยชนะมาให้ได้
ทั้ง 4 คน นั่งล้อมรอบโต๊ะ ญี่ปุ่น สี่เหลี่ยม ใช้แก้วเหล้าเป็นเป๊ก เล็กๆ(ประมาณ 30 ml)เท วอดก้า
เพียวๆ แล้วกระดกพร้อมกัน จนกว่าจะหมอบ
จินยอง ขอยอมแพ้ ไม่ดื่มตั้งแต่แรก เพราะเขามองแผนของแจบอมออก จะตัดคู่แข่งในรอบต่อ
ไปใช่ไหมหล่ะ ไม่ได้แอ้มชั้นหรอก อิ อิ
แจบอมเม้มปากอย่างขัดใจ จินยองฉลาดรู้ทันอีกแล้ว แต่ก็มีเหยื่อติดบ่วงด้วย อย่างน้อย 2 คน
แบมแบม คอพับ หลับคาโต๊ะ ตั้งแต่แก้วแรก มาร์ค ส่งรังสีอำมหิตมาให้ ทันที
ส่วนแจ๊กสัน พอได้สัก 4 แก้วก็ เริ่มเป๋ เหมือนกัน แจ๊กสันเริ่มนั่งร้องไห้ สาธยายชีวิตรันทดของ
ตัวเองออกมา ลำบากยองแจต้องคอยมาตามเก็บอีกแล้ว
เกมส์นี้แจบอมชนะไป แบบโกงๆ 6 แก้ว ยังชิวๆ
แข่งปามีด
ทุกคนจะต้องปั่นจิ้งหรีด 20 รอบก่อนจะปามีด พกขนาด 2 นิ้ว 10 อันให้เรียงเป็นเส้นตรง ซึ่งเป็น
ของถนัดของจินยองอยู่แล้ว แถมเขาก็ไม่ได้ทานเหล้าเข้าไปในเกมก่อนหน้านี้ มีดทั้ง 10จึง
ออกมาเป็นแนวตรง เฟอเฟค
ส่วนแจบอม ตอนแรกก็ไม่เมาเท่าไหร่ แต่พอปั่นจิ้งหรีดไปเท่านั้น บ้านหมุนเลยทีเดียว แต่ก็ยัง
กัดฟันปามีดเข้าเป้าตรงหลังประตูไม้อยู่ แต่ไม่เรียงกันเลย ไม่ได้คะแนน
แจ๊กสันพอมีแรงลุกแบบช้าๆ ค่อยๆหมุนปั่นจิ้งหรีดจนครบ แต่ปามีดหลุดมือ เฉี่ยว หน้ามาร์คมั่ง
เฉี่ยวแขนยองแจมั่ง แถมมีหลุดมือปักขาตัวเองอีก แต่ก็ยังเข้าเป้าที่ประตู ตั้ง 1 อัน
ส่วนแบมแบม ไม่ต้องสืบ ถึงจะลุกมาไหว แต่พอเจอปั่นจิ้งหรีดเข้าไปก็ล้มพับต่อ นี่มัน เกมแพ้
ทางของเขาเลยนะนี่
เกมต่อไป แข่งกินอาหาร
กรรมการทั้งสอง เตรียมอาหารง่ายๆ ทานเป็นมือกลางวันไปเลย เป็น มาม่าคัพรสต้มยำกุ้ง กับ
เบนโตะ สีแดงสุดเผ็ด ใครกินหมดก่อนชนะ
มาร์คมองตาละห้อยด้วยความอยากกินบ้าง แต่ เบนโตะเหลือแค่ 4 ซองเท่าจำนวนคนแข่งพอดี
งานนี้ไม่ยาก แบมแบม ผู้โตมากับอาหารไทยแบบนี้ พอทานเผ็ดได้บ้าง
ส่วนที่เหลือ ทานเผ็ดแทบจะไม่ได้เลย โดยเฉพาะแจ๊กสัน ต้องแพ้ถอนตัวไปคนแรก
จินยองกับแจบอม ในฐานนะเป็นพี่ ก็พยายามแข่งกันกินไม่ยอมแพ้ น้ำหูน้ำตาไหล ปากคอ หน้า
แดงไปหมด
ทั้งสามคนกินไปดื่มน้ำไป แต่คนที่ทานหมดไวที่สุดเป็นแจบอม
มาถึงตอนนี้ คะแนน เป็นของ จินยอง 2 คะแนน แจบอม 2 คะแนน ต้องตัดสินกันในเกมสุดท้าย
รัสเซี่ยนรูเลท กระสุนจริง
วิธีเล่นก็ง่ายๆ ใช้ปืนสั้นแบบลูกโม่ ใส่กระสุนไป 1 นัดแล้ว หมุนรังเพลิง ยกปืนขึ้นมาจ่อศีรษะผู้
เล่นแล้วเหนี่ยวไก มันเป็นเกมวัดใจที่ตื่นเต้นของจริง
มาร์คกับยองแจ กลืนน้ำลายเหนียวคอทีเดียว เมื่อ แบมแบม แจ๊กสัน จินยอง และแจบอม มานั่ง
ล้อมโต๊ะ ญี่ปุ่นอีกครั้ง โดยเกมนี้ แจ๊กสันเป็นคนบรรจุกระสุนต่อหน้าทุกคน แล้วหมุนลูกโม่
แจ๊กสันหยิบปืนขึ้นมา จ่อขมับตัวเองคนแรก แล้วเหนี่ยวไก อย่างไม่ลังเล .......
" แช๊ะ." เสียงไกปืนกดโดนรังเพลิงว่าง ไม่มีเสียงดังปัง ทุกคนโล่ง อกถอนหายใจ
คนที่สอง คือ แบมแบม เขาจับปืนขึ้นมา แม้จะมือสั่นนิดหน่อย แต่ก็จรดปากกระบอกปืนเข้ากับ
ขมับขวา แล้วสอดนิ้วเข้าไกปืน อย่างทะมัดทะแมง
มาร์คซะอีก ที่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากร้องห้าม แต่ก็ ลุ้น
แบมแบมกลืนน้ำลายหนึ่งที ก่อนจะ สูดหายใจเข้าลึก แล้วเหนี่ยวไก...
"แป๊ก" เสียงประหลาดเกิดขึ้นเพราะมาร์คเอานิ้วไปรับไกปืนไม่ให้สับลงบนรังเพลิง หัวใจของเขา
รับไม่ไหวจริงๆ ตอนเอาเข้าจริง มันน่ากลัวกว่าที่เขาจินตนาการไว้ เขากลัวแบมแบมจะเป็นอะไร
ไปมากว่าผลแพ้ชนะ
นิ้วมาร์คโดนไกปืนดีด จนเล็บฉีก แต่เขาเอาแต่กอดแบมแบมโดยไม่พูดอะไร จนแบมแบมต้อง
กอดตอบ และวางปืนลง
แบมแบม ยอมแพ้ไป
ตอนนี้เหลือแต่ จินยองกับแจบอม
จินยองจับปืนขึ้นมา แต่เขาเล็งไปที่ศีรษะแจบอมแทนที่จะเป็น ของตัวเอง ยองแจเลยร้องทัก
"อ๊ะๆ ไม่ได้นะจินยองฮยอง ผิดกฏ"
แจบอมยิ้มแล้วยกมือขึ้นห้ามยองแจ
"ไม่เป็นไรหรอกให้จินยองเป็นคนเหนี่ยวไก ก็ดีเหมือนกัน ลดความตื่นเต้นได้นิดนึงนะ เหนี่ยวไก
เลย ฉันพร้อมแล้ว ฉันรักนายนะจินยอง" แจบอมส่งยิ้มนิ่งๆ ให้
"ฉันรู้" จินยองตอบ พร้อมเหนี่ยวไก
" แช๊ะ." เสียงไกปืนกดโดนรังเพลิงว่าง ไม่มีเสียงดังปัง ทุกคนโล่ง อกถอนหายใจ
ตอนนี้เป็นตาของจินยองที่ต้องยกปืนจ่อขมับตัวเองแล้ว
"ไม่ตลกนะ วางปืนลงเถอะ" แจบอมขอร้องจินยอง เขารู้สึกทนไม่ได้ยังไงไม่รู้ เหมือนถ้าปล่อย
ให้เหนี่ยวไก จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
แต่จินยองคำนวณว่า โอกาสที่กระสุนจะเข้าเป้าคือ 1/6 ครั้งแรกคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ที่จะโดน
กระสุนหนึ่งนัดคือ ครั้งแรก 16.67% ครั้งที่สอง 20% ครั้งที่สาม 25% ครั้งที่สี่ 33.33% ครั้งที่ห้า
50% และครั้งที่หก 100 % แต่พวกเขาเล่นกันแค่ 4 คน และเพิ่งยิงไป 2 นัด ก็ยังมีโอกาสนับว่า
มากอยู่ ที่จะลองความตื่นเต้น พอปลายกระบอกปืนสัมผัสขมับเข้าจริงๆ จินยองก็เริ่มกลัวเหมือน
กัน เลือดสูบฉีดไปยังหัวใจที่เต้นรัวแรงมาก มือที่คิดว่าเที่ยงตรง ก็เริ่มจะสั่น พอมองหน้าแจบอม
ก็รู้สึกลังเล
และนาทีนั้นเอง
ยูคยอมตื่นและเดินออกมากระชากปืนออกไปจากมือจินยอง โดยที่ทุกคนไม่ทันสนใจ เพราะมัว
แต่ลุ้น จนแทบลืมหายใจ
"พวกฮยองทำไรกันอ่ะ" ยูคยอมหน้ามุ่ย ไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แม้ทุกคนจะโล่งอก แต่ก็พากันอึกอัก ที่จะตอบ
"เราเล่นเกมส์กันเฉยๆ ปืนนั่นไม่มีลูกหรอก" มาร์ค ตอบ
"ปัง!!" ยูคยอม ยิงปืนนั่นขึ้นเพดาน กระสุนนัดนั้นอยู่ในรังเพลิงที่จินยองกำลังจะยิงพอดี
ทุกคนหน้าซีด ถ้ายูคยอมไม่เดินมาแย่งปืนจะเกิดอะไรขึ้น
แจบอมจึงตัดสินใจบอกความจริง
" คือ พวกเรากำลังแข่งเกมกัน ว่าถ้าใครชนะ จะมีสิทธิ์แนะนำคนที่น่าสนใจให้นายหน่ะ เห็นนาย
โดนทิ้งอยู่คนเดียวบ่อยๆกลัวจะเหงา" แจบอมยิ้มให้ เพราะกับเอามือเคาะพื้นข้างๆตัว เรียกยูค
ยอมให้มานั่งใกล้ๆ
ยูคยอมค่อยๆห่อหลังทำตัวลีบ แล้วไปนั่งระหว่าง แจบอมกับจินยอง พร้อมกับเอาศีรษะ ไถ ทาง
ซ้ายทีขวาที
"อย่าแกล้งผลักไสผมให้คนอื่นเลยนะครับ ผมจะเป็นเด็กดี" ยูคยอมทำหน้าเหมือนลูกหมาถูกทิ้ง
น่าสงสาร
แบมแบมรีบวิ่งไป back hug เพื่อนรักจากข้างหลัง
"เราขอโทษนะที่คิดจะยกนายให้คนอื่น ยูคอยู่กับพวกเรานี่แหละดีที่สุดแล้ว"
ยองแจก็ลุกเดินไปนั่งคุกเข่าซ้อนข้างหลังแบมแบมอีกที แล้วลูบศีรษะยูคยอมอย่างเอ็นดู
"นายจะไม่เหงาแน่นะ"
ยูคยอมยิ้มไร้เดียงสา ตาเป็นประกาย "ไม่หรอกครับ จนกว่าผมจะหา คนที่หน้าตาดี คอยดูแล
เอาใจใส่ผมได้ดีกว่าจินยองฮยอง สวย ใจดีกว่ายองแจฮยอง แล้วก็ น่ารักเข้าใจผมกว่าแบมแบม
แข็งแรงอบอุ่น เหมือนแจบอมฮยอง หล่อ ขี้เล่นเป็นกันเองอย่างมาร์คฮยองแล้วก็ แปลกแหวก
แนวไม่เหมือนใครแบบแจ๊กสันฮยอง ผมไม่ไปไหนหรอกครับ ไล่ก็ไม่ไปด้วย "
"ไม่มีใครแทนที่พวกฮยองและแบมแบมได้หรอกครับ ผมรักพวกเราทุกคนที่สุดในโลกเลย"
ความคิดที่จะหาแฟนให้ยูคยอมเลยเป็นอันพับไป เพราะลึกๆในใจ ทุกคนก็หวงและเอ็นดูยูคยอม
อยากให้น้องอยู่กับตัวเองเหมือนกันหมด
.......และแล้ว ฮาเร็มกับสนมทั้ง 6 ของ ยูคยอมก็ยังคงอยู่ต่อปายยย 
PS. กว่าจะอัพเกรดเป็นเวอร์ชั่น #ยูคยอมจะทำให้ทุกคนนอกใจเมน ต้องรออีกนิดนะคะ อิอิ
ความคิดเห็น