Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #258 : คุณวัลคิรีคะ ไปจัสโก้กันเถอะ เล่ม 1 อัศวินหญิงต้องเสื่อมสินะ

สำนักพิมพ์: Animag

ราคาปก: 170 บาท

แนวเรื่อง: Fantasy, Slice of Life

แต่งเรื่อง: Hiro Itou

Illustration: Eight Shimotsuki

แปล: พิมพ์จันทร์ สุวรรณนาคร

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 4 เล่มยังไม่จบ ดูหน้าปกเล่มอื่น CLICK

เรื่องย่อ:

วันหนึ่ง ณ ชนบทพื้นๆ แห่งหนึ่ง เซะตะ รินอิจิโร่ หนุ่มมัธยมปลายธรรมดาไปเจอเจ้าหญิงโปรีรีฟาและอัศวินหญิงคลาอูเซร่าหมดสติอยู่ที่ทุ่งนาในตอนกลางคืน ทั้งสองคนบอกว่าพวกตนหนีตายมาจากโลกอื่น แล้วเรื่องราวเหลือเชื่อสุดแสนอลม่านก็เริ่มต้นขึ้นจากตรงนั้น!? คอมเมดี้ฉบับอัศวินสาวในเมืองชนบท กำลังจะเริ่มขึ้นอย่างสบายอารมณ์และไม่มีอะไรเป็นพิเศษ (?)

จัสโก้!!

พาเราไปจัสโก้ที!!

เราอยากไปช็อปปิ้ง กินข้าวที่ฟู้ดคอร์ท อยากไปเล่นเกมตู้คีบที่มุมเด็กเล่น!! จัสโก้!

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                ผลงานของผู้เขียนเรื่อง “จอมมารกางเกงในลายทาง” และ “กฎบัตรสาวน้อยเวทมนต์” นักเขียนคนนี้ชอบสร้างตัวละครโลลิ และมีงานเขียนค่อนข้างเยอะ แถมยังเหมือนจะชอบดร็อปงานไปเขียนเรื่องอื่นอยู่เรื่อย ทำให้ผลงานหลายเรื่องถูกทิ้งไว้ปีสองปีแต่ก็ไม่มาแต่งต่อให้จบสักที

                เรื่องคุณวัลคีรีนี่ก็เป็นแนวตลก ชีวิตประจำวันเรื่อยเปื่อยเหมือนกับจอมมารกางเกงในลายทาง แต่ค่อนข้างสนุกกว่าหน่อย (อ่านสองเรื่องนี้แล้วนึกภาพไม่ออกว่าคนเขียนไปแต่งแนวตับแตกแบบกฎบัตรสาวน้อยเวทมนต์ได้ไง) ตลอดเรื่องก็มีการยิงมุขล้อเลียนมุขเสื่อมไปเรื่อย บางอย่างก็ไม่สมเหตุสมผล เช่นแม่สาวไฮดร้าที่เอาแต่พูดว่า ”คร้า ชูรูรูรู” แต่คนทั้งหมู่บ้านดันรู้เรื่อง หรือเจ้าหญิงต่างโลกที่ดันมีความเป็นโอตาคุสูงมาก ขอแนะนำว่าเวลาอ่านนิยายพวกนี้ควรเปิดใจนิดหนึ่ง ไม่ถึงขนาดต้องพึ่งถุงกาวบ้องกัญชา แค่ลดความคาดหวังต่อสาระและความสมจริง คุณก็จะสามารถสนุกกับอารมณ์ขันแบบกรึ่มๆของเรื่องนี้ได้ครับ

                เนื่องเรื่องของคุณวัลคีรี่เริ่มที่ อาณาจักรของเจ้าหญิงโปและอัศวินหญิงคราวโดนกองทัพออร์คจู่โจม ทำให้ต้องใช้เวทหนีไปยังต่างโลก และพวกเธอก็ได้หลบหนีมายังเมืองเฮเกะ เมืองบ้านนอกในประเทศญี่ปุ่น และได้มาอาศัยอยู่กับพระเอกรินอิจิโร่ ที่บังเอิญได้พบกับพวกเธอเข้า

 

เสริมนิดหนึ่ง แม้จะอยู่ต่างโลกแต่อาณาจักรของเจ้าหญิงโปก็มีความสัมพันธ์กับประเทศญี่ปุ่นพอสมควร แถมยังได้รับวัฒนธรรมโอตาคุไปค่อนข้างเยอะ (บริษัทอมิวเทคไปแพร่ระบาดไว้หรือไง) ทำให้เจ้าหญิงโปมีประสบการณ์เล่นเน็ต เล่นเกม(โป้) อ่านการ์ตูน ดูอนิเมจนกลายเป็นโอตาคุตัวแม่ แถมพวกออร์คในอาณาจักรของเธอยังมีการเดินทางมาเป็นแรงงานต่างด้าวที่ญี่ปุ่นอีกต่างหาก

                เมื่อเจ้าหญิงโปมาอาศัยอยู่ที่เมืองเฮเกะ เธอก็ต้องเจอเรื่องชวนช็อค เรื่องแรกก็คือเมืองเฮเกะแห่งนี้เต็มไปด้วยพวกผู้อพยพที่ไม่ใช่มนุษย์มนาเต็มไปหมด ทั้งมนุษย์ต่างดาว ชาวแอตแลนทิส ผีดูดเลือด ซึ่งต่างก็เป็นพวกแพ้สงครามจนต้องลี้ภัยมาที่เมืองเฮเกะแห่งนี้ ถ้านับรวมรัฐบาลเฉพาะกิจที่เธอตั้งเข้าไป เมืองเฮเกะก็จะมีรัฐบาลชั่วคราว รัฐบาลพลัดถิ่นของผู้อพยพถึงแปดกลุ่มด้วยกัน เป็แดนนอกกฎหมายไม่ส่งตัวผู้ร้ายข้ามแดนหรือไงฟะ

เรื่องช็อคต่อมาก็คือเมืองเฮเกะแห่งนี้บ้านนอกคอกนาสุดๆ ไม่มีสัญญาณวิทยุ โทรทัศน์ดูได้เฉพาะช่อง NHK อินเตอร์เน็ตก็ใช้ได้แค่ช่วงดึกๆ ซึ่งไม่เอื้อกับชีวิตโอตาคุของเจ้าหญิงโปที่ต้องการเล่นเกม ดูอนิเมเป็นอย่างยิ่ง (เอาจริงๆผมก็อยู่ไม่ไหวฟ่ะ) ซึ่งเป็นจุดเริ่มในการลากไปสู่ห้างจัสโก้ที่เป็นชื่อเรื่อง

                พระเอกที่อยากช่วยเจ้าหญิงโปที่กำลังเฉาตาย จึงพาเธอไปเที่ยวห้างที่เมืองข้างๆ ห้างนั้นไม่ใช่จัสโก้แต่ชาวบ้านชอบเรียกว่าจัสโก้ คงคล้ายกับที่เราเรียกผงซักฟอกว่าแฟ๊บล่ะมั้ง นิยายเรื่องนี้ก็แฝงโฆษณาห้างจัสโก้เยอะเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องลิขสิทธิ์หรือคนเขียนแอบได้ค่าโฆษณาหว่า ตอนเด็กๆที่ผมเดินห้างจัสโก้ก็ไม่รู้สึกว่าของเยอะเท่าไหร่นะ ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นแม็กแวลูเน้นแต่ซุปเปอร์แล้วด้วย

 

เจ้าหญิงโปที่ได้ไปซื้อสินค้าโอตาคุเล่นเกมเซนเตอร์ในห้างที่ไม่ใช่จัสโก้ ก็กลับมา HP เต็มหลอด และเธอก็ได้รู้ว่าห้างที่ไม่ใช่จัสโก้นี้บริหารโดยออร์คที่มาจากโลกเดียวกับเธอนามว่า "ไดนาไมค์ จอนนี่"

                แม้จะเป็นออร์คและเคยทำสงครามกับอาณาจักรของเจ้าหญิงโป แต่ไดนาไมค์ จอนนี่นั้นเป็นออร์ครักสงบ อ่อนน้อมถ่อมตน เดินทางมาญี่ปุ่นเพื่อหางานทำ โดยเริ่มจากทำงานใช้แรงงาน เก็มหอมรอมริบจนสามารถตั้งห้างสรรพสินค้าขึ้นมา (เป็นคนดีน่านับถือมากเสียดายตอนหลังโดนเจ้าหญิงโปล้างสมองไปแล้ว)

ไดนาไมค์ จอนนี่ต้องการเปิดสาขาสองของห้างที่ไม่ใช่จัสโก้ที่เมืองเฮเกะ ซึ่งทำให้เจ้าหญิงโปยินดีมาก แต่แล้วฝันกลับต้องสลายเพราะชาวบ้านในเมืองเฮเกะกลับคัดค้านการมาของห้างสรรพสินค้า เพราะจะส่งผลต่อกิจการร้านค้าแถวนั้น ทั้งทำลายสิ่งแวดล้อมและวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนในหมู่บ้าน ซึ่งตรงนี้ผมว่ายัดประเด็นการลุกล้ำของความเจริญไปสู่สังคมชนบทได้น่าสนใจดี

เจ้าหญิงโปจึงติดต่อรัฐบาลพลัดถิ่นต่างๆเพื่อให้เป็นแนวร่วมบังคับชาวบ้านให้ยอมเปิดห้าง แต่พวกรัฐบาลผลัดถิ่นกลุ่มต่างๆก็ไม่เห็นด้วยกับการเปิดห้างสรรพสินค้า จนสุดท้ายเจ้าหญิงโปจึงนำกองทัพออร์คของไดนาไมค์ จอนนี่ไปสู้รบกับกองกำลังผลัดถิ่นกลุ่มต่างๆ สำหรับคนที่สงสัยว่าเจ้าหญิงไปนำกองทัพพวกออร์คทั้งที่เป็นศัตรูกันได้ยังไง ก็ดังที่ผมได้บอกไว้แล้วว่าอย่าไปคาดหวังความสมเหตุสมผลกับเรื่องนี้มากนักอ่ะนะ

ในส่วนตัวละครก็ออกแบบมาได้น่ารักน่าชังดี มีสาวซึนที่น่าจะกินแห้วเปิดบ้านให้เอเลี่ยนมาอยู่อาศัย สาวไฮดร้าชาวแอตแลนติสที่ตอนแรกผมเข้าผิดว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กแต่จริงๆเป็นเพื่อนร่วมชั้น (จริงๆเรื่องนี้ไม่น่าจะมีเพื่อนสมัยเด็กเพราะพระเอกก็พึ่งย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านเฮเกะเมื่อไม่นานนี้เอง) สาวไฮดร้านี่ก็ค่อนข้างเป็นตัวขโมยซีนเลย ทั้งๆที่เป็นไฮดร้าส่งเสียงพิลึก กลับกลายเป็นตัวละครสายสุขุมมาดอนน่าของโรงเรียนซะงั้น ตัวละครเจ้าหญิงโปก็ขายโลลิ ความเป็นโอตาคุและเสื่อม

แต่ที่สุดยอดที่สุดก็คือคุณวัลคิวรี่ อัศวินหญิงคราวนี่ล่ะ ที่ทั้งสวยและเสื่อม ยิ่งตอนท้ายเล่มนี่เล่นเอาเงิบเลยครับ เพราะเธอต่อไปนี้เวลาผมเจอคำพูดว่า "ฆ่าให้ตายสิ" ในการ์ตูนคงไม่รู้สึกว่าเท่อีกแล้ว มีแต่เสื่อมเท่านั้น แล้วไอ้สกิลยัดคำว่า “ข่มขืน” เกินสิบคำในบทสนทนาหนึ่งย่อหน้านี่มัน เธอเป็นญาติกับท่าเคราเซอร์แห่งวง DMC เหรอ

               

ระดับความพึงพอใจ: 5/5 สนุก เสื่อม และมีสาระพอสังเขป ถือว่าได้คะแนนเต็มสำหรับหนังสือเพื่อการนันทนาการโดยแท้