คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ILOVEYOURSMILE 10
"ไม่ต้องเดินมาส่งก็ได้มั้ง" คนตัวเล็กบ่นให้กับคนตัวสูงข้างๆที่สะพายกระเป๋าให้เขาอยู่
"เอากระเป๋าฉันมาด้วย" ร่างเล็กพยายามจะแย่งกระเป๋าจากไหล่อีกคนแต่คนตัวโตก็ไม่ยอมปล่อยกลับยกกระเป๋าของอีกคนขึ้นเหนือหัวจนเจ้าของกระเป๋าต้องเขย่งตามแต่ก็ไม่สามารถเอากระเป๋าคืนได้
"เรียนตึกไหนเดี๋ยวเดินไปส่ง"คนตัวโตว่า
"นายนี่มัน.."คนตัวเล็กทำหน้ามู่ก่อนจะเดินนำไปโดยไม่สนใจคนข้างหลังเลย
"หวัดดีดงฮยอก"ระหว่างทางก็มีเพื่อนร่วมสาขาเดินมาทักทายคนตัวเล็ก
"หวัดดี ยูคยอม^^"
"อ้าว พวกนายมาด้วยกันเหรอ? แล้วนายอยู่คณะวิศวะไม่ใช่เหรอ" ยูคยอมถามขึ้นหลังจากเห็นคนตัวโตมายืนหน้าบูดไม่รับแขกอยู่ข้างๆดงฮยอกพร้อมกระเป๋าเป้2ใบบนไหล่
"ยุ่ง"ร่างสูงตอบกลับ
"จุนฮเว เอากระเป๋ามาได้ละ"คนตัวเล็กยื่นมือไปขอกระเป๋าจากอีกคน แต่คนข้างๆกลับไม่ยอมฟังเอาแต่ยืนจ้องยูคยอมนิ่ง
"จุนฮเว"ดงฮยอกสะกิดเบาๆที่ไหล่อีกคน คนตัวสูงหันมากระซิบอีกคนเบาๆ
"ฉันไม่ชอบขี้หน้าหมอนั่น"
"ก็เรื่องของนายปะ"
"อย่าไปยิ้มให้มันดิ"
"นายลืมอะไรหรือเปล่าจุนฮเว"
"ลืม? อะไร"
"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน.เพราะฉะนั้นนายไม่มีสิทธิ์มาสั่งชั้นนะ"
"ก็มัน... โอ้ยยย ดงฮยอกแม่ง"ร่างสูงบ่นก่อนจะยื่นกระเป๋าให้อีกคนแล้วเดินออกไปทันที
(ดงฮยอก)
'สุขสันต์วันเกิดนะดงดง ^^ ตอนเย็นพี่มีของขวัญจะให้นายด้วย' ผมเปิดอ่านข้อความของพี่จินไปยิ้มไป นึกหน้าตอนพี่จินอวยพรออกเลย อยากรู้จริงๆว่าปีนี้พี่จินจะซื้ออะไรให้ผม
จริงๆแล้วผมเกือบลืมไปเลยนะว่าวันนี้วันเกิดตัวเอง มิน่าหละเมื่อเช้าไอ้ยุนก็พูดอะไรแปลกๆ
'ตอนเย็นมึงจะกินไรวะ'
'กินแถวคอนโดมั้ง'
'มึงไม่ฉลองเหรอ'
'ฉลองอะไรวะ?'
'ช่างมึงเถอะ - -'
ไม่นานชานอูก็เดินหอบกล่องอะไรไม่รู้เต็มไม้เต็มมือไปหมดเข้ามาในห้องก่อนจะมาวางลงบนโต๊ะผม
"ของนายอ่ะ"ว่าพลางนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ
"หาาา ของฉันหมดนี่เหรอ?"ผมถามพลางมองไปที่ของขวัญหลายกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะ
"ของนายนั่นแหละ ฉันไม่น่ามาสายเลยคนพวกนั้นคิดยังไงถึงไม่เอามาให้เองนะ"
"ขอบใจนะชานอู"
"วันนี้วันเกิดนาย?"ชานอูหันมาถาม
"ใช่แล้ว นายอยากไปปาร์ตี้ที่คอนโดฉันมั้ย"
"ไปดิ ^^"
"ยุนฮยอง" ร่างสูงที่ยืนรออยู่หน้าห้องเรียนเดินเข้าไปเรียกร่างบางที่เพิ่งจะเดินออกมา แต่อีกคนทำท่าจะเดินหนีเขาเลยต้องจับข้อมือไว้
"มีอะไรครับ"
"คุยกันก่อนดิ"ร่างสูงว่าพลางจูงมืออีกคนไปคุยกันที่มุมตึกซึ่งไม่มีผู้คนพลุกพล่าน
"เรื่องวันนั้น.. กูว่าไม่ใช่เพราะกูเมาว่ะ"
"พี่หมายความว่าไง"
"กูว่าที่กูทำไปก็เพราะมึงแม่งน่ารัก"
"อะไรของพี่วะ"ร่างบางตอบไปทั้งๆที่ใบหน้าเรียวเริ่มขึ้นสี
ร่างสูงไม่ตอบอะไรแต่ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้อีกคนที่กำลังหลับตาปี๋ ก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากของอีกคนพร้อมดูดดึงเบาๆจนได้รสเชอรี่อ่อนๆบนริมฝีปากคนตรงหน้า ก่อนจะถอนริมฝีปากออก
"พี่บ็อบแม่งทำไรวะ -\\\\\-" ร่างบางหน้าขึ้นสีทำอะไรไม่ถูก
"กูว่ากูติดใจมึงแล้วหละ ยุนฮยอง"
"เฮ้ยเน่ มึงเตรียมของขวัญให้ดงฮยอกยัง?"ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเดินมาถามน้องชายขณะพักเที่ยง
"ของขวัญไรวะพี่"
"วันนี้วันเกิดดงฮยอกไง มึงไม่รู้เหรอ?"
"จริงดิ ไม่เห็นหมอนั่นบอกผมเลย"
"กูก็เพิ่งรู้ พี่จินเพิ่งชวนกูไปงานวันเกิดดงฮยอกเนี่ย"
"แล้วชวนผมด้วยปะเนี่ย"
"คิดว่าใครห้ามมึงได้?"
"งั้นผมไปหาซื้อของขวัญให้ดงดงก่อนละกัน"คนตัวโตบอกพี่ชายก่อนจะเดินออกจากโต๊ะไป
"ตอนบ่ายมึงไม่มีเรียนเหรอ"
"โดดสักวันคงไม่เป็นไรหรอก"
(จุนฮเว)
หลังจากผมไปหาซื้อของขวัญที่สุดแสนน่ารัก(?)ที่เหมาะกับดงดงได้แล้วผมก็มารับเจ้าตัวที่มหาลัยเพื่อไปส่งที่คอนโด คนตัวเล็กก็เดินมากับไอ้เพื่อนตัวโตอีกคนที่ชื่อชานอูพร้อมกับถุงใส่ของขวัญเต็มไม้เต็มมือ มีแฟนน่ารักที่มันไม่ดีเลยนะครับ (เดี๋ยวๆ เค้ายังไม่เป็นแฟนแกนะจุนเน่)
ข้ามมาที่ตอนเย็นเลยแล้วกัน หลังจากถึงคอนโดผมกับชานอูก็ช่วยดงฮยอกถือของขึ้นไปเก็บบนห้อง ก่อนจะไปช่วยคนอื่นๆเตรียมงาน พี่ฮันบินก็ไปเป็นลูกมือช่วยพี่จินทำกับข้าว ส่วนพี่บ็อบกับไอ้ยุนก็เหมือนจะตามง้ออะไรกันสักอย่างเดินตามกันเข้าไปในห้องนอน ส่วนชานอูก็ไปนั่งดูไอ้จินฮยองเปิดเพลง ส่วนผมไม่มีอะไรทำเลยต้องมานั่งแหมะอยู่ที่โซฟาคนเดียว จากที่ปกติห้องนี้ก็กว้างพอสมควรแต่มาวันนี้กลับดูแคบลงไปเลย
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปคนตัวเล็กเจ้าของวันเกิดก็เดินออกมาจากห้องนอนพร้อมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้น ผมเผ้านี่ยังเปียกๆอยู่เลย ผมไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหาทันที แต่ยืนใกล้ๆยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากสบู่และแชมพูของเจ้าตัว อยากรู้ว่าถ้าได้ทำอย่างอื่นนี่จะหอมขนาดไหน -..- ผมเปล่าหื่นนะ
"ไปกินข้าวสิ"ผมเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กพร้อมกอดคออีกคนเดินไปที่โต๊ะ
"เดินเองก็ได้ปะ "
"เอ้า นั่ง"ผมกดตัวอีกคนให้นั่งลงที่เก้าอี้ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เหลือบไปเห็นสายตาอีกหกคู่ที่กำลังจ้องมาทางพวกเราด้วยสายตาแปลกๆโดยเฉพาะพี่ชายผมเอง
"มองไรครับ กินข้าวสิ"ผมหันไปบอกทุกคนก่อนจะจิ้มต็อกโบกิข้างหน้าขึ้นมากิน
"แหมๆ สวีทจังนะครับ"พี่ฮันบินแกล้งแซว
"อย่าแซวน้องดิ" พี่ชายดงฮยอกว่าพลางตีแขนพี่ฮันบินเบาๆก่อนจะหัวเราะกันคิกคัก ผมว่าสองคนนี้สวีทกว่าคนอื่นอีกนะ
"พวกพี่คิดอะไรกันเนี่ย"คนตัวเล็กบ่นให้คนที่เอ่ยปากแซว
"เฮ้ย ตกลงมึงไม่มีของขวัญให้ดงดงเหรอวะ"พี่บ็อบบี้ถามหลังจากคนอื่นให้ของขวัญหมดแล้ว
"ไม่อ่ะ" ที่จริงผมมีอยู่นะของขวัญน่ะ แต่ผมอยากให้เป็นการส่วนตัวไง
"นายนี่มันขี้งก มาวันเกิดไม่มีของขวัญได้ไง"ดงฮยอกว่า
"อะไรของมึงเนี่ย กูนึกว่ามึงจะไปซื้อของให้ดงฮยอก"พี่ฮันบินหันมากระซิบ ผมไม่ได้ตอบอะไรทำได้เพียงยักไหล่ให้
"มาร้องเกะ'กันดีกว่าคร้าบ"หลังจากไอ้จินฮยองประกาศคนอื่นๆก็ทยอยกันไปที่หน้าทีวีจอใหญ่ที่ห้องโถงทันที
"เดี๋ยวดงเอาของไปเก็บในห้องก่อนนะครับ เดี๋ยวตามไป" ดงฮยอกหันไปบอกพี่ชายตัวเล็กก่อนจะหอบกล่องของขวัญที่เพิ่งได้เมื่อสักครู่เข้าไปเก็บในห้อง
แกร๊ก
ผมเดินตามดงฮยอกเข้าไปในห้องก่อนจะล็อคกลอนที่ประตูลง
"นายเข้ามาทำไมเนี่ย"ดงฮยอกหันมามองด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"มีของขวัญจะให้"
"แล้วตะกี้ทำไมไม่ให้?"คนตัวเล็กกอดอกมอง
ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กเรื่อยๆก่อนจะโน้มใบหน้าคมลงมาประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางเบาๆ
"จุนฮเว!!"
"ไม่ต้องเรียกชื่อฉันก็ได้น่า"
"นายมันบ้า ไหนบอกจะให้ของข.."
ไม่รอให้อีกคนพูดจบร่างสูงก็เข้าประกบริมฝีปากบางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ยาวนานกว่าครั้งก่อน ลิ้นร้อนสอดเข้าไปดูดดึงเอาความหวานจากโพลงปากอีกคน
"จุ..จุนฮเว อื้อ.." ร่างสูงยังคงจูบคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้นจนเจ้าตัวแทบไม่มีอากาศหายใจ ทุบที่อกคนตัวโตเบาๆจนต้องถอนริมฝีปากออก
"น..นายจูบฉันทำไมห้ะ??"คนตัวเล็กทำเป็นโมโหกลบเกลื่อนทั้งที่แก้มทั้งสองข้างนี่แดงกว่าลูกมะเขือเทศซะอีก
"ก็ชอบ"ผมตอบหน้านิ่ง"จะว่าไป ปากนายนี่หวานดีนะ"
"อ..ไอ้บ้า"
"ว่าเค้าบ้าแต่ตัวเองหน้าแดงหมดแล้วนะนั่น"
"อะไร ใครหน้าแดง -///-" ดงฮยอกรีบกุมหน้าก่อนจะเดินไปที่ประตูแต่ผมก็คว้าข้อมืออีกคนไว้
"มีอะไรอีก"
ผมจับตัวดงฮยอกให้หันหน้ามาก่อนจะใส่สร้อยข้อมือสีเงินที่มีจี้รูปตัว J ให้ คนตัวเล็กมองสร้อยข้อมือด้วยความไม่เข้าใจ
"ตัวเจ?"
"ตัวJ คือชื่อฉันไง
"แล้วนายเอามาให้ฉันทำไม - -"
ผมยกมือของตัวเองที่มีสร้อยข้อมือแบบเดียวกันแต่เป็นจี้รูปตัว D ให้อีกคนดู
"ก็จี้ชื่อนายอยู่กับฉัน"
"เราไม่ได้เป็นแฟนกันนะเว้ย"
"แล้วอยากเป็นปะล่ะ?"
"ไม่เว้ยยย"
"โอเค ต่อไปนี้ดงฮยอกเป็นของจุนฮเวนะ"
"อะ..ไอ้..."
ฟอดดด~ ผมอาศัยทีเผลอหอมแก้มคนตรงหน้าแรงๆ โค-ตรรรรรรหอมเลยคร้าบบ >..<
"เฮ้ยยยย หอมแก้มทำไม"คนตัวเล็กโวยวายพร้อมเอามือปิดแก้มทั้งสองข้างไว้
"ก็แฟนน่ารัก"
"ใครเป็นแฟนนาย"
"ก็ดงดงไง"
"เมื่อไหร่กัน"
"ตั้งแต่ตอนนี้แหละ ^^"
"อย่าคิดเองเออเองดิ"
"ห้ามถอดสร้อยข้อมือออกหละ ไม่งั้นฉันจูบนายเหมือนตะกี้แน่"
"นี่นายขู่ฉันใช่มั้ย"
"ป่าวนะ นายก็รู้ว่าฉันทำจริง ถ้านายถอดมันออกฉันจูบโชว์พวกข้างนอกแน่"
"ไอ้บ้าจุนฮเว -///-" คนตัวเล็กรีบเดินออกไปจากห้องทันที
(ดงฮยอก)
"เฮ้ยไอ้ดงมึงไปเก็บของนานจัง มาร้องเพลงกันดีกว่า"ยุนฮยองเดินเข้ามาเรียกพร้อมดึงผมเข้ามาร่วมร้องเพลงกับคนอื่นๆ
"ดงดงเป็นไรหน้าแดงๆ ไม่สบายเหรอ"พี่จินเดินเข้ามาหาถามพลางเอามือแตะที่หน้าผาก
"ป่าวครับพี่จิน " ผมพยายามปั้นหน้ายิ้มกับไปให้คนเป็นพี่
'ต่อไปนี้ดงฮยอกเป็นของจุนฮเวนะ'
ผมหละอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ พูดยังกับผมตกเป็นเมียหมอนั่นแล้วยังไงยังงั้น จุนฮเวนะจุนฮเวทำบ้าอะไรของนายเนี่ย กะจะมัดมือชกกันใช่มั้ย??
"มานั่งหน้าบูดอะไรตรงนี้" นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำ ไอ้คนที่พูดถึงก็มานั่งลงข้างๆผมแล้ว
"นายเลิกตามฉันสักทีได้มั้ย"
"นายลืมที่ฉันบอกไปแล้วหรือไง"
"อะไร?"
"ก็ที่บอกว่าคิมดงฮยอกเป็นของก..." ผมรีบเอามือปิดปากอีกคนทันที ขืนมีใครได้ยินเข้าคงไม่ดีแน่
"ปิดปากฉันทำไม"
"แล้วนายจะพูดอะไรของนาย"
"ก็นายเป็นแฟนฉันแล้วนิ"
"คิดจะขอกันดีๆไม่เป็นรึไงห้ะ?"
"ถ้าฉันขอนายคบนายจะคบกับฉันปะล่ะ"
"ไม่" ไม่แน่ใจเหมือนกัน
"เห็นมะ"
"มาบังคับกันแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน"ผมพูดพลางถอดสร้อยข้อมือคืนอีกคน
ฟอด~
"เฮ้ยยย" ไอ้จุนฮเวบ้า มาหอมแก้มผมทำไมเนี่ย
"บอกแล้วว่าห้ามถอด" คนตัวโตส่งสายตาดุๆมาให้ก่อนจะเอาสร้อยข้อมือมาใส่ที่ข้อมือผมตามเดิม
"แต่ฉันไม่อยากเป็นแฟนนายนะเว้ย"ผมพยายามดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล
"หรืออยากให้ฉันจูบโชว์"คนตัวโตพูดพร้อมชี้ไปที่คนอื่นๆที่กำลังยืนร้องเพลงกันอยู่
"คนไม่ได้ชอบกันจะคบกันได้ไง"
"แต่ฉันชอบนาย"
"หือ? ว่าไงนะ" เขาชอบผมเหรอ นี่ผมหูไม่ฝาดใช่มั้ย โอ้ยยไอ้หมอนี่ทำใจผมเต้นแรงอีกแล้ว ใจเย็นๆสิดงฮยอก
"ถ้านายไม่ชอบฉันนายก็คงไม่จูบตอบหรอก"ว่าพลางยักคิ้วกวน
"อะ..ไอ้บ้า ฉันทำแบบนั้นตอนไหนกัน"
"หรือจะลองอีกสักรอบมั้ย"คนตรงหน้าขยับเข้ามาชิดพร้อมกอดเอวผมไว้แน่นก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนผมต้องรีบมุดหน้าหนี ทำไมหมอนี่มันหื่นแบบนี้เนี่ย
"อะแฮ่มๆ" เสียงจากผู้มาใหม่ทำให้คนตัวโตต้องหยุดการกระทำทันที
"อะไรวะพี่"คนตัวโตหันไปมองพี่ชายด้วยสายตาไม่พอใจ ผมจึงรีบลุกขึ้นไปหาพี่ฮันบินทันที
"ทำอะไรเกรงใจพวกกูหน่อย"พี่ฮันบินว่า
"น้องพี่มันหื่นอ่ะ"ผมฟ้อง
"หื่นกับนายคนเดียวแหละเฟ้ย"
"มึงทำไรดงฮยอก ดูดิหน้าแดงหมดแล้วเนี่ย"
"ก็แค่จะจ.."
"พี่ฮันบินไปร้องเพลงต่อเถอะครับ"ผมรีบลากพี่ฮันบินออกมาทันทีก่อนที่ไอ้ตัวโตข้างหน้าจะเล่าอะไรให้พี่ชายฟัง
"สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะดงฮยอก"ยูคยอมเพื่อนร่วมคลาสของผมในวันนี้กล่าวทักทาย
"ขอบใจนะ"
"อ่ะนี่ของขวัญ"ว่าพลางยื่นกล่องของขวัญมาให้
"ขอบคุณมาแต่นี่อะไรเหรอ"ผมถามไปแกะกล่องของขวัญไป
ตุ๊กตางั้นเหรอ? นี่นายเห็นฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ชอบเล่นตุ๊กตารึไงห้ะ - -
ผมฝืนยิ้มให้ตุ๊กตาหมีตัวเล็กตรงหน้าก่อนจะหันไปยิ้มให้ยูคยอมเป็นการขอบคุณ
"ฉันไม่รู้นายชอบรึเปล่า แต่ว่าแบมแบม เอ่อ เพื่อนฉันเป็นคนช่วยเลือกน่ะ เขาบอกว่าคนน่ารักแบบนายน่าจะเหมาะกับของแบบนี้"
ฉันว่านายเข้าใจผิดแล้วหละแบมแบม - -
"ขอบใจอีกครั้งนะ ^^"
กูจุนเฮวเอง -
อยู่ไหน พักเที่ยงรึยัง?
- ดงฮยอกกี้ -
เกี่ยวไรกับนาย
- กูจุนฮเวเอง -
เดี๋ยวไปหา
- ดงฮยอกกี้ -
ไม่ต้อง
Read
หมอนั่นอ่านแล้วแต่ไม่ตอบครับ มีลางสังหรว่าหมอนั่นจะมาที่นี่ในไม่ช้านี้ ผมรีบกินข้าวรีบสวาปามข้าวในจานให้หมดทันที ผมไม่มีความจำเป็นต้องเจอหมอนั่นเลยจริงๆนะ หมอนั่นคิดเองเออเองว่าผมเป็นแฟนมัน เห้อมม คนหล่อเพลีย
"ดงฮยอก เห็นจุนฮเวตามหานายอยู่นะ"ชานอูพูดขึ้นหลังจากเห็นคนตัวโตเดินมองหาใครสักคนอยู่ในโรงอาหาร
"บอกไปว่าฉันไปเรียนแล้วนะ"
ว่าแล้วผมก็รีบเดินออกมาจากโรงอาหารทันที โชคดีที่หมอนั่นมองไม่เห็นผม ^^
"เตี้ย" เสียงทุ้มๆดังขึ้นที่ข้างหูตอนที่ผมเดินออกมาจากคณะ หนียังไงก็หลบไม่พ้นสินะ หนีตอนเที่ยง ตอนเย็นก็ต้องมาเจอกันอยู่ดี
"อันยอง"ผมหันไปทักทาย แต่อีกคนดูท่าทางอารมณ์ไม่ดีซะด้วย
"เมื่อเช้าทำไมไม่รอให้ไปรับ"อีกคนถามหน้านิ่ง
"ก็เอ่อ.."
"แล้วตอนเที่ยงหนีฉันทำไม"
"คือว่า..." โอ้ยย ผมจะกลัวหมอนี่ทำไมเนี่ย
"แล้วสร้อยข้อมือไปไหน?"ว่าพลางมองจับข้อมือข้างซ้ายของผมที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู
"หรืออยากโดนลงโทษ?"
ซวยแล้วคิมดงฮยอก TT
จุนฮเวรุกเร็วไปมั้ยลูก? 5555 ยังไงก็ช่วยคอมเม้นติชมให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามด้วยน้า ^^
ความคิดเห็น