คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ILOVEYOURSMILE 5
แสงแดดยามบ่ายที่ส่องมาทางหน้าต่างถึงเตียงนอนปลุกให้ร่างบางตื่นจากการหลับไหลเจ้าตัวลุกขึ้นบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ปวดหัว ตื่นมาทำไมรู้สึกปวดเหมือนหัวจะระเบิด ต้องเป็นเพราะแอลกอฮอล์เมื่อคืนแน่ๆ ว่าแต่ผมดื่มไปกี่แก้วกันนะ?
จำอะไรไม่ได้เลย เฮ้ออ
"ไอ้ยุนขอยาแก้ปวดหน่อย" ผมเดินไปขอยากับยุนฮยองที่กำลังดูทีวีอยู่ในห้องโถง
"อยู่บนโต๊ะกินข้าวน่ะ กูว่าแล้วมึงต้องแฮงค์"
"กูเคยบอกมึงแล้วว่าไม่ชอบดื่มไง - -"
"เอาน่าหนุกๆ"
"หนุกกับผีสิ หัวกูจะระเบิด - -" ผมบ่นให้ไอ้เพื่อนตัวดีไปทีก่อนจะยัดเม็ดยาสีขาวเข้าปากตามด้วยน้ำ
"แล้วนี่มึงจะไปไหนวะ" ผมถามหลังจากเห็นไอ้ยุนแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก
"กูว่าจะไปเดินห้างซะหน่อย มึงจะไปมั้ย?"
"ไม่ละ กูปวดหัวจะนอน"
นี่ผมนอนไปนานแค่ไหนนะ ตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาเที่ยงของอีกวันซะแล้ว รู้สึกหิวครับ ท้องร้องประท้วงกันใหญ่เลย
ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกมาต้มมาม่ากินรองท้อง
"ไปไหนมั้ยมึง วันนี้?"ยุนฮยองถาม
"ไม่รู้ว่ะ"
"เออวันนี้กูจะไปกินข้าวเย็นกับที่บ้านแล้วคงจะอยู่ต่อสักสองสามวันอ่ะ มึงจะไปด้วยมั้ย?"
"ไม่ไปอ่ะ มึงไปเถอะกูไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวของครอบครัวมึงหรอก"
"ถ้ามึงกลัวเหงาก็ไปหาพี่จินนะ" ยุนฮยองว่าแล้วเดินมาลูบหัวผมเบาๆ เฮ้ยไม่ใช่หมานะเว้ย
"เออๆ ไม่ต้องมาลูบ"
"จับนิดจับหน่อยเป็นไม่ได้ ใช่ซี้" อีกคนเบ้ปากทำหนัางอน
"เป็นไรของมึงอีกเนี่ย กินยาไม่เขย่าขวด?"
"เสียใจมึงด่ากู TT"
"อย่ามาดราม่า"
"กูก็แค่อยากให้มึงขำ"
"แล้วกูขำมั้ย"
"เออๆไม่ขำงั้นกูไปละสัด ดูแลห้องด้วยนะมึง" ว่าแล้วมันก็เดินสะพายเป้ออกไปเลย
บ่ายนี้ผมรู้สึกว่างแปลกๆครับเลยนั่งแท็กซี่มาที่ร้านพี่จินฮวานสักหน่อย ไหนๆก็จะเปิดเทอมแล้วเลยอยากมานั่งฟังเพลงจิบกาแฟชิลๆสักหน่อย เวลาผ่านไปไวใช่มั้ยล่ะครับตอนนี้ผมติดคณะนิเทศดังที่ใจฝันแล้วนะครับ เย้เย้ ^^ ส่วนไอ้ยุนฮยองกลายเป็นหนุ่มวิศวะซะแล้วแถมยังติดมหาลัยเดียวกับผมอีกต่างหากผมคงต้องเจอหน้ามันจนเอียนเลยแหละมั้งคราวนี้ 55555
วันนี้ผมไม่ได้มาในฐานะเด็กเสิร์ฟนะครับเพราะพี่จินฮวานเพิ่งรับพนักงานใหม่มา ผมเลยมาในฐานะลูกค้าบ้าง ผมเดินไปสั่งชาเขียวปั่นกับเค้กวนิลาอีกชิ้นแล้วไปนั่งรอที่โต๊ะริมหน้าต่าง ไม่นานพนักงานก็มาเสิร์ฟตามออเดอร์ที่สั่ง เครื่องดื่มกับเค้กร้านพี่จินนี่ยังอร่อยเหมือนเดิมครับขอบอก ><
ระหว่างที่กำลังดื่มด่ำกับรสชาติชาเขียวที่แสนกลมกล่อมสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะในสุดกำลังลุกขึ้นและเดินมาทางนี้ และก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไอ้ตัวโตกูจุน..อะไรนะ จุนฮิ จุนเช จุนฮอย? จุนอะไรวะ ลืม - - แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือหมอนั่นมันเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆผมแถมยังเอาแต่จ้องหน้า คือต้องการอะไรครับ
(จุนฮเว)
"ไง" ผมกล่าวทักทายคนตัวเล็กตรงหน้า
"อะไร?" คนตัวเล็กทำหน้างง
"ไม่มาทำงานแล้วเหรอเดี๋ยวนี้"
"เกี่ยวไรกับนาย"
"ก็อยากถามมีไรมะ"
"ก็พี่จินรับพนักงานใหม่แล้วนี่" เจ้าตัวตอบพร้อมก้มลงกินเค้กตรงหน้าต่อ ท่าทางหมอนั่นจะไม่อยากคุยกับผมเท่าไหร่ แต่จะทำไงได้ก็ผมอยากคุยนี่
"คนคุยด้วยทำไมต้องทำหน้าบูดด้วยฟะ"
"แล้วคนชวนคุยมันยิ้มมั้ยล่ะ!!" คนตัวเล็กสวนกลับทำเอาผมแทบเงิบ ก็จริงของหมอนั่นนะ
"นายยิ้มก่อนดิ" ผมพูดพลางเอามือดึงแก้มอีกคนให้ยิ้ม แก้มไอ้ตัวเล็กโคตรนิ่มอ่ะครับขอบอก
"อะไรของนายวะ" อีกคนโวยวายพลางปัดมือผมออก
"ไอ้จุน!!" เสียงใครทักครับ
ผมหันไปตามต้นเสียงเห็นพี่ฮันบินกับพี่จินฮวานยืนอยู่ข้างหลัง ว่าแต่สองคนนี้สนิทกันเหรอครับทำไมพักหลังเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยเหลือเกิน พี่ฮันบินเดินมานั่งลงข้างๆผมหลังจากพี่จินฮวานเดินไปเช็คความเรียบร้อยที่เค้าเตอร์
"พี่ฮันบินสวัสดีครับ ^^" ดงฮยอกกล่าวทักทายผู้มาใหม่ด้วยหน้าตาแจ่มใส ต่างจากเมื่อกี๊มากมาย
"สวัสดี ^^"
"พวกพี่มาทำอะไรที่นี่"ผมถาม
"นี่ร้านพี่จินมึงลืมรึไง"
"โทดที 55555"
"มึงจีบน้องพี่จินอยู่เหรอ"ผู้เป็นพี่กระซิบเบาๆ
"ป๊าววว"
"ดงฮยอกว่างๆก็ไปเล่นกับไอ้จุนฮเวหน่อยนะมันไม่ค่อยมีเพื่อนคบ"พี่ฮันบินหันไปบอกดงฮยอก
"ผมมีไอ้จินฮยองทั้งคนนะพี่"ผมเถียงกลับ
"ผมว่าน้องฮยองคงไม่อยากคุยกับผมเท่าไหร่หรอกมั้ง"ดงฮยอกว่าทำเอาไอ้พี่ฮันบินหัวเราะลั่น
"ไม่รู้เหรอว่าไอ้จุนน่ะมันช.." ผมนี่รีบปิดปากพี่ชายแทบไม่ทันเลยครับ เกือบพูดความลับของผมออกไปแล้วมั้ยล่ะ
"ครับ?" ดงฮยอกหันมามองคนที่ผมเพิ่งจะปิดปากไป
"ไม่มีไรหรอก" ผมตอบแทนก่อนจะลากพี่ชายตัวดีมานั่งอีกโต๊ะ
“อะไรของมึงเนี่ย” พี่ฮันบินโวยวาย
“ก็พี่จะพูดอะไรของพี่ล่ะห้ะ?”
“อ้าวก็มึงชอบน้องเค้าจริงๆนี่หว่า”
“ใครบอก”
“มึงคิดว่ากูดูไม่ออกรึไง”
“ฮยองเข้าใจผิดแล้วแหละ”
“คิดว่ากูไม่เห็นรึไง ที่มึงแอบยิ้มตอนได้จับแก้มเขาอ่ะ”
“โห่ มั่วปะ”
“มึงคิดอะไรก็พูดออกไปอย่ามัวแต่ไปแกล้งเขา ระวังเขาจะเกลียดขี้หน้ามึง”
“ผมไม่ได้ชอบสักหน่อย”
“สาบานมั้ย?” คนเป็นพี่ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ก...ก็... ตอนหมอนั่นยิ้มมันน่ารักดี ก็แค่นั้น”
“น้องกูชอบเขาจริงๆด้วย 555555” ผู้เป็นพี่หัวเราะเสียงดังเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองตั้งสมมติฐานไว้นั้นเป็นจริง
“เบาๆดิพี่ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยิน”
(ดงฮยอก)
หลังจากกินเค้กเสร็จผมก็เดินไปนั่งคุยอะไรกับพี่จินนิดหน่อยตามประสาพี่น้องก่อนจะกลับคอนโด
"ไม่พายุนฮยองมาด้วยเหรอ?" พี่จินฮวานถาม
"ไอ้ยุนมันกลับบ้านครับ"
"เหงาเลยดิ 5555"
"ก็ไม่เชิงหรอกครับ เบื่อหน้ามันจะตาย"
"เห็นนายดูสนิทกับจุนฮเวดีจังเนอะ^^"
"ไม่หรอกฮยอง หมอนั่นมันกวนตีนผม" อย่าเรียกว่าสนิทเลยครับ เรียกว่าแค่รู้จักเถอะ
"พี่ก็นึกว่าพวกนายสนิทกันซะอีก เห็นมีจับแก้มกันด้วย" ห้ะ ฮยองเห็น? -()-
"ก็มันแกล้งดงอ่ะ -3- "
"ระวังจะชอบเค้าไม่รู้ตัวนะ"
"โอ้ยยยไม่มีทางอ่ะ ให้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกก่อนเถอะ" ผมรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
"พี่แค่พูดเล่นทำไมต้องจริงจังด้วยเนี่ย ฮ่าๆๆ" พี่จินฮวานหัวเราะพลางตบไหล่ผมเบาๆ
"งั้นเดี๋ยวดงกลับแล้วนะ"เนื่องจากตอนนี้ก็เย็นมากแล้วผมจึงบอกลาพี่จิน กลับช้าเดี๋ยวรถติดกว่าจะถึงคอนโดอีก
"ให้พี่ขับรถไปส่งมั้ย?"พี่จินถาม
"เดี๋ยวดงนั่งแท็กซี่ไปก็ได้"
"บอกแล้วว่าให้ไปหัดขับรถ"
"ก็ดงขี้เกียจนี่นา ปกติไอ้ยุนมันก็ไปส่งอยู่แล้ว"
"งั้นกลับบ้านดีๆนะน้องชาย^^"
10 PM
มิกกี้ฮันบิน
นอนรึยังครับ?
♧ จินฮวานนี่ ♧
ยังไม่นอนหรอก พอดีเพิ่งอาบน้ำเสร็จอ่า
มิกกี้ฮันบิน
ผมขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ย
♧ จินฮวานนี่ ♧
อื้อ ถามมาสิ
มิกกี้ฮันบิน
ฮยองมีแฟนรึยังครับ
♧ จินฮวานนี่ ♧
ทำไม จะจีบเหรอ?
ติ๊งต่อง ~
“ว่าไง ฮันบิน ยังไม่นอนเหรอ” คนตัวเล็กเอ่ยทักทายร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าประตู
“ตกลง ฮยองมีแฟนรึยังครับ”
“ไม่มีอ่ะ จะจีบเหรอ ‘ ‘ ”
“ได้เหรอครับ?”
“อื้อ เอาดิ” คนตัวเล็กพูดพลางอมยิ้มจนแก้มขาวๆเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู
“ขอบคุณครับ ^______^” ร่างสูงว่าพลางดึงตัวอีกคนเข้าไปกอด “ฝันดีนะครับ”
“อื้อ >\\\\\\<”
ความคิดเห็น