ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ซัมปากีตา...สีหม่น : The Gray Jasmine

    ลำดับตอนที่ #32 : 5 จูบ...มีฤทธิ์สะกิดหัวใจ 7/7

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4K
      1
      2 ก.พ. 65


    “ไปอาบน้ำไปบอม หัวกระเซอะกระเซิงอย่างกับสิงโตสิ้นท่าเชียว” อาจารย์ตรีทิพย์ตัดบท เหนื่อยใจกับลูกชายที่เวลาอยู่นอกบ้านดูเป็นผู้ใหญ่อยู่หรอก แต่พออยู่บ้านกลับกลายเป็นเด็กไปเสียได้

    “โอเคครับ อาบก็อาบ”

    ชายหนุ่มหอมแก้มมารดาแล้วลุกขึ้นยืน มานิลาลอบถอนหายใจเพราะคิดว่าคงใกล้พ้นจากความอึดอัดที่เผชิญอยู่ แต่ความดีใจก็พลันปลิวหลุดลอยเมื่อธตรัฐเดินอ้อมมาแล้วโน้มตัวผ่านหน้าเธอไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปดเพื่อฉกหอมแก้มน้องสาว

    “เดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จแล้วจะมานั่งเรียนเป็นเพื่อนนะยายตัวเล็ก”

    “รีบไปเลยพี่บอม ตัวเหม็นมากนะขอบอก” ธริษตรีแกล้งยกมือบีบจมูกแล้วโบกมือไล่พี่ชาย

    “เยอะไปแล้ว”

    มานิลาหน้าร้อนฉ่าด้วยอาการประหม่า นี่เธอต้องเผชิญหน้ากับเขาอีกแล้วอย่างนั้นหรือ หากแต่เมื่อคิดได้ว่าไม่ควรสนใจเรื่องอื่นนอกเหนือจากทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุด หญิงสาวก็สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วดึงสมาธิจดจ่อกับแบบฝึกหัดที่ตรวจค้างไว้ต่อ

    ถึงไหนแล้วนะ ทำไมทั้งกระดาษถึงได้มีแต่คำว่า จูบ จูบ จูบ เต็มไปหมดล่ะ !

     

    น้ำจากเรนชาวเวอร์ไหลเป็นสายปะทะกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง ก่อนตกลงสู่พื้นกระเบื้องเนื้อดี ธตรัฐยิ้มพรายเมื่อแน่ใจแล้วว่าการกระทำของเขามีผลกับมานิลามากแค่ไหน เพราะถ้าไม่มีผลมากจริง ๆ หญิงสาวคงไม่เขินหนักจนอายหน้าแดงหูแดง หรือยิ่งกว่านั้นอาจแดงทั้งตัวไปแล้วก็ได้

    ประสบการณ์ในแบบที่ผู้ชายพึงมี เขาผ่านมันมาแล้วอย่างโชกโชนจนอาจเรียกได้ว่าเกินคุ้ม ประสบการณ์มากมายที่สะสมมานี่เองที่นำเอามาเป็นมาตรฐานประเมินได้ว่ามานิลาจูบไม่เป็นสับปะรด ชนิดที่ต่ำกว่าเกณฑ์เอามาก ๆ แต่ความไม่เป็นสับปะรดกลับถูกใจเขาที่สุด เธอตกใจเหมือนคนที่ไม่เคยถูกจูบมาก่อน และเพราะเป็นแบบนี้ถึงต้องเอาความคิดเดิมที่เคยคิดว่าหญิงสาวหาลำไพ่พิเศษขึ้นมาพิจารณาอีกครั้ง    

    เขาเห็นเธอยืนต่อรองค่าตัวกับเสี่ยอ้วนพุงพลุ้ยประโคมทองหยองทั้งตัวประหนึ่งตู้ทองเคลื่อนที่ ในวันที่ไปงานแต่งลูกสาวคู่ค้าที่โรงแรม เห็นเธอพูดจาราวกับสนิทสนมกับผู้ชายแต่งตัวดูดีแล้วขึ้นรถไปด้วยกัน ในวันที่เขาพากิรตราไปเซอร์ไพร์สวันเกิดที่ร้านอาหารกลางสวนที่เธอเล่นดนตรีอยู่ แต่สองเหตุการณ์นี้เพียงพอแล้วหรือที่จะใช้ตัดสินใครสักคน

    “โธ่เว้ยไอ้บอม !

    ชายหนุ่มสบถดังลั่นห้องน้ำ ซึ่งหากไม่เปิดน้ำไว้แรงสุด เสียงอาจเล็ดลอดออกไปข้างนอกแล้วด้วยซ้ำ เรื่องนี้เขาต้องรู้ความจริงให้ได้ ใจเชื่อไปแล้วเกินเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ว่าปากตนเป็นปากแรกที่ได้สัมผัสกับปากนุ่ม ๆ แถมยังหอมหวานของมานิลา

    หอมหวานละมุนจนอยากจะเปลี่ยนชื่อให้เธอใหม่ว่า...วานิลลา ด้วยซ้ำไป

     

    มานิลาหน้าเรียบนิ่ง ไม่พูดไม่จามาตลอดทางตั้งแต่นั่งรถยนต์ที่มีธตรัฐเป็นคนขับออกจากบ้านธัญภากร ถ้าหากไม่เกรงใจอาจารย์ตรีทิพย์และไม่กลัวว่าท่านจะเสียน้ำใจเธอคงปฏิเสธไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าความเกรงใจจะย้อนศรมาทำให้เธอต้องทำตัวไม่ถูก ไม่รู้แม้แต่จะวางมือไว้ตรงไหน

    “คุณพูดบ้างก็ได้นะ”

    หญิงสาวยังคงเงียบ เสียงหายใจที่เริ่มฟึดฟัดทำให้ธตรัฐพอจะรู้ว่าคนอมดอกพิกุลไว้เป็นกระบุงคงอยู่ในอารมณ์อะไรสักอย่าง...แต่โกรธ ไม่พอใจ หรือเขิน เขาก็เดาไม่ถูก

    “ผมว่าเมื่อวานผมแค่ดูดปากคุณนะ ไม่ได้ดูดเสียงไปด้วย” ชายหนุ่มเยื้อนยิ้ม

    “คุณบอม !

    “คร้าบ ผมรู้แล้วว่าตัวเองชื่อบอม”

    มานิลาเบี่ยงหน้ามามองผู้ชายหลังพวงมาลัย เมื่อไรเขาจะเลิกแกล้งให้เธอเสียความมั่นใจสักที หากแต่ลึก ๆ กลับสัมผัสได้ว่าผู้ชายคนเดิมที่เธอเคยช่วยไว้ใกล้จะกลับมาแล้ว

    “หนูจะขอบคุณมากค่ะถ้าคุณไม่คุยเลยจนกว่าหนูจะลงจากรถ”

    “อืม...” ชายหนุ่มลากเสียงยาว เขาหันไปมองจอมออกคำสั่งนิดหนึ่ง ก่อนให้ความสนใจกับการจราจรบนถนนต่อ “ปากเก่งขึ้นมาบ้างแล้ว สงสัยจะเป็นเพราะเราแลกแลคโตบาซิลลัสกันเมื่อวาน ถ้าแลกบ่อย ๆ รับรองคุณไปถึงระดับดอกเตอร์โดยที่ไม่ต้องเรียนต่อระดับปริญญาเอกแน่ ๆ มะลิ”

    “กรุณาจอดรถด้วยค่ะ” คราวนี้เธอเริ่มทนไม่ไหว

    “ก็ได้ ๆ ไม่แกล้งแล้ว ฟังเพลงแล้วกัน”

    ไฟจราจรเป็นสีแดงพอดี ธตรัฐปลดล็อกโทรศัพท์แล้วเลือกเพลงที่เมื่อคืนเขาโหลดเก็บไว้และฟังเกินสิบรอบมาเปิดให้เสียงดังผ่านลำโพงรถยนต์

    “จูบ คุณคิดว่าไม่สำคัญ แต่เมื่อคุณจูบฉันทำไมฉันสั่นไปถึงหัวใจ คุณเป็นคนจูบ คุณรู้บ้างไหม ฉันหนาวฉันร้อนเหมือนดังเป็นไข้ ทุกที ทุกที...”

    มานิลาเริ่มเหงื่อตก แต่พยายามบอกตัวเองว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเครื่องปรับอากาศในรถยนต์ไม่เย็นทันใจ

    “คุณบอม ! ปิดเพลงเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”

    ธตรัฐทำหูทวนลม ซ้ำยังร้องคลอไปในท่อนต่อมาอย่างอารมณ์ดี

    “จูบ มีฤทธิ์สะกิดหัวใจ ตัดอย่างไรไม่ไหว มันทำฉันให้ไม่สมประดี[1]



    [1] เพลง จูบ คำร้อง / ทำนอง สุรพล โทณะวณิก ขับร้องโดย พิทยา บุญยรัตพันธ์


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×