( XOXO ) EXO X YOU 'shortsic'

ลำดับตอนที่ #16 : life isn't easy ❣ Chanyeol X You [1]

หลังจากที่ฉันโดนไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่นทิ้ง ชีวิตฉันก็เผชิญกับความอึ้งแดก  ไม่รู้จะอึ้งที่มันบอกเลิกฉันก่อน หรืออึ้งเพราะมันมีแฟนใหม่เป็นผู้ชายก่อนดี..

ให้ตายสิ ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องบ้าบอนี่ด้วยวะ!

กลับมาถึงคอนโดก็ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย ทำไมกัน  ผู้หญิงอย่างฉันมันไม่ดีตรงไหน  ก็แค่เป็นผู้หญิงถึกและบึกบึนอย่างที่ไอ้ห่าแบคฮยอนมันด่า ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่มันก็เป็นเรื่องจริง  การที่ผู้หญิงดูแลและรับผิดชอบตัวเองได้โดยไม่ต้องคอยให้ใครมาปกป้องนี่มันแปลกมากเลยเหรอสังคม

Fuckkk !!

 สองเท้าพาร่างกายที่มีแต่ความเหนื่อยล้าออกมารับลมเย็นๆตรงระเบียง มือเล็กเอื้อมไปเลื่อนบานกระจกให้เปิดและเดินออกไปสูดอากาศของกรุงโซลยามค่ำคืน

ตากลมโตปิดลงช้าๆเพื่อซึมซับบรรยากาศรอบข้าง ลมเย็นพัดประทะใบหน้าขาวใส ปล่อยให้สมองได้รับการพักผ่อนไปพร้อมกับความรู้สึกที่เพิ่งเสียไปกับการโดนผู้ชายที่รักเท..

“ชีวิตมันก็ส้นตีนแบบนี้แหละ ” น้ำเสียงทุ้มต่ำดังมาจากระเบียงข้างๆ ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งน้อยๆด้วยความตกใจ ดึกป่านนี้ยังมีคนอยู่อีกเรอะ - -

เมื่อหันไปก็ต้องอ้าปากค้าง..  ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง โครงหน้าได้รูป คิ้ว ตา จมูกปาก  อหหหหหหห. เขาหล่อจังเลยค่ะแม่ ลากสายตาลงมาเรื่อยๆ  น.. นั่น กล้าม  กล้ามโตๆที่ดูเหมือนชายร่างสูงเต็มใจจะโชว์ให้ชะนีน้อยตรงหน้าได้เขินเล่น

แม่!!! หนูเจอเนื้อคู่แล้ว

รักแท้เลยอ่ะ

 ผู้ชายคนนั้นพ่นควันบุหรี่เป็นวงกลมแล้วหันมาสบตากับคนตัวเล็กที่ยังคงยืนอึ้ง คิ้วได้รูปเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงว่า ‘จะมองหน้ากูอีกนานไหมครับ หื้มม’

คนตัวเล็กสะบัดหัวตั้งสติให้ตัวเอง ก่อนจะหันไปสบตาร่างสูงตรงหน้านี้  ป๊าดดด! ยิ่งมองยิ่งหล่อเว้ย ลืมไปเลยว่ากูเคยอกหัก อยากจะเริ่มต้นใหม่กับคนตรงหน้าซะเดี๋ยวนี้เลยอ่ะ จะยอมพลีทั้งใจและกายให้เลยเอ้า!!

“อ๋อ ค่ะ แหะๆ” หัวน้อยๆพยักขึ้นลงและจบลงด้วยรอยยิ้มโง่ๆ

ก็ไม่รู้จะพูดอะไรกลับไปมากกว่านี้แล้วแหละ แค่นี้ก็เขินเป็นบ้าเป็นหลังแล้วค่ะคุณกิตติ  ได้แต่ปล่อยให้ความเงียบครอบงำก่อนที่เราทั้งสองคนจะหันกับไปมองวิวกรุงโซลอีกครั้ง ปล่อยให้ความคิดทำงานไปได้สักพักก็ต้องหันกลับไปทางผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง

!!!!

“มึง?!” สองเสียงเรียกประสานกันทันทีที่หันไปสบตากัน

ไอ้แบคฮยอน

คนตัวเล็กได้แต่มองหน้า ‘บยอนแบคฮยอน’ เพื่อนสนิทสมัยเด็ก สลับกับผู้ชายสูงโปร่งตรงหน้าด้วยความสงสัยที่หมายังรู้ว่าอินี่อยากเสือกเต็มที่แล้ว และหน้าของคนตัวเล็กคงไปสะกิดต่อมอะไรสักอย่างที่ทำให้แบคฮยอนรีบพูดแก้ตัว

“เห้ยๆ อย่ามองอย่างนั้น.. นี่เพื่อนกู ไม่ใช่แฟนไอสัสใจเย็น” แบคฮยอนรีบพูดห้ามความคิดของคนตัวเล็ก

“เห่ยย กูก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยป่าวว้า มึงร้อนตัว” ปากก็พูดไปแต่สายตานี่ล้อจนแบคฮยอนต้องเอื้อมมือไป..

เปี๊ยะ!!

เสียงดีดหน้าผากดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องโอดโอยของผู้หญิงคนเดียวในตอนนี้  มือเล็กยกขึ้นกุมหน้าผากตัวเองพร้อมขยับปากด่าขมุบขมิบอะไรก็ไม่รู้ ซึ่งผู้ชายทั้งสองคนคงไม่ได้ยินคำด่าเหล่านั้น

“แล้วนี่มายืนทำเอ็มวีอะไรตรงนี้เนี่ย” เสียงของเพื่อนสนิททำให้คนตัวเล็กต้องเงยหน้ามองอีกครั้ง

“กูอกหักอ่ะเพื่อน  ผู้ชายเฮงซวยนั่นมันทิ้งกูอ่ะ  ฮือออออ”

เท่านั้นแหละ แบคฮยอนถึงกับกุมขมับ ทำไมเพื่อนเขามันฉลาดแต่เรื่องโง่ๆอย่างงี้วะ นี่เหรอดีกรีเด็กนักเรียนนอก มึงไปเรียนเมืองนอกหรือบ้านนอกกันแน่วะ เอาดีๆ

ไอ้เวรนั่นดูก็รู้แล้วว่าหลอกแดกเพื่อนเขา  แต่เขาเองก็ไปห้ามอะไรมันมากก็ไม่ได้ พอจะห้ามนู้นห้ามนี่ไอ้ตัวเล็กมันก็กวนส้นตีนจนเขาขออยู่เฉยๆดีกว่า ถ้าไม่อยากปวดกบาลก็ไม่ควรจะเข้าไปเสือกนะจ๊ะ แต่ก็นะ พอมันร้องไห้ก็เขานี่แหละที่ต้องเป็นคนปลอบ เวรกรรมของแบคฮยอนจริงๆเล้ยยย

“มึงควรจะเข็ดได้แล้วนะเพื่อน  หันมามองกูนี่มาา ผู้ชายอกสามศอกอย่างกูเนี่ยดีสุดแล้ว”

“ฮืออออ ไม่เอาอ่ะ  มึงไม่หล่อ”

ถามว่าหน้าผมสั่นไปกี่ริกเตอร์ครับผ้มมมม เหรี้ยย! กูออกจะหล่อ มึงมองไงของมึงวะ!!

“แบคฮยอนๆ เพื่อนมึงอ่ะ ชื่อไรอ่อ?” ฉันถามพลางชะเง้อมองไปที่คนหล่อตรงนั้น

“ทำมะ? นี่มึงยังไม่เข็ดอีกเหรอเพื่อนจ๋า”

“เห่ยย ทำไมเพื่อนจ๋าพูดอย่างนี้หละ เค้าก็แค่อยากรู้จักเฉยๆ ไม่มีอะไรแอบแฝงเลยจริงๆ” ประโยคท้ายๆเสียงนี่โหนซะสูงเลยนะชะนีน้อย

“ชานยอลมานี่หน่อย มีคนอยากรู้จัก” สิ้นเสียงของแบคฮยอน คนตัวสูงก็บี้บุหรี่ลงที่เขี่ยและเดินตรงมาทางฉันและแบคฮยอน

คนตัวสูงเลิกคิ้วแล้วมองมาประมาณว่า ‘อะไรของมึงอีกครับ’ โอ้โห้! ดึงหน้าไปอี้กกก ยิ้มเป็นไหมคะสุดหล่อ แบบนี้ไม่ปลื้มเท่าไหร่แต่หล่อเลยให้อภัยแล้วกันโน๊ะ

“นี่เพื่อนสมัยเด็กของกู... ส่วนนี่ชานยอลเพื่อนกูเอง”

แบคฮยอนพูดแนะนำตัวให้ทั้งสองคนได้รู้จักกัน หลังจากที่ยืนซึมซับรสชาติชีวิตด้วยกันแต่เสือกไม่แนะนำตัวอะไรกันเลย

“ชื่ออะไร...  ครับ” เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์เอ่ยขึ้น พร้อมหางเสียงที่เพิ่งนึกได้ว่าควรพูด

“ชื่ออะไรดีน้า  ช่วยตั้งให้หน่อยสิ” ได้ทีกูขออ่อยหน่อยเถอะ โอกาสไม่ได้มีบ่อยๆ คริ

คนตัวสูงจ้องหน้าคนตัวเล็กที่ดูเผินๆแล้วคงจะเป็นคนกวนตีนไม่น้อย นี่แบคฮยอนมันมีแต่เพื่อนแนวนี้เหรอวะ ทำไมเลือกคบเพื่อนได้ชวนหัวปวดเช้ากลางวันเย็นแบบนี้เนี่ย

คนตัวสูงโนมตัวลงไปให้หน้าอยู่ในระดับเดียวกับคนตัวเล็ก ปากอิ่มกระตุกยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยปากพูด

“ชากียา.. อืมมม” เสียงทุ้มครางอยู่ในคอพร้อมทำท่าขุ่นคิด

“…”

“เอาชื่อนี้แล้วกันเนอะ”

เนอะที่หน้า -0-

“…”

“หึหึ”

สิ้นเสียงหัวเราะในลำคอ ร่างสูงก็เดินหายเข้าไปในห้อง ทิ้งให้คนตัวเล็กยืนเหวอแดกอยู่ตรงนั้น ถ้าไม่มีแบคฮยอนเรียกสติก็อาจจะยืนตรงนั้นจนถึงเช้า ก็เป็นได้...

B E R L I N ❀

คุณรักแท้ ชื่ออะไรไม่สนแล้วตอนนี้ ต้องเป็นรักแท้แน่ๆเลยอ่ะ

หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้  ชีวิตฉันก็ได้พบกับคำว่ายุ่งชิบหาย  เรียนหนักจริงไรจริง  ไหนจะทำเรื่องย้ายมาเรียนเกาหลีอีกหละ ฉันรู้นะว่ามันออกจะกะทันหันไปหน่อย เพราะนี่ก็เรียนปีสุดท้ายแล้ว

ก่อนหน้านั้นฉันกลับมาที่นี่ตอนที่โรงเรียนต่างๆทั้งเกาหลีกำลังปิดเทอม ฉันเลยได้ทบทวนเส้นทางและเที่ยวไปในตัว และก็ต้องตกใจที่ได้พบแบคฮยอนอีกครั้ง ทั้งๆที่ห่างหายกันไปนานหลายปี แต่ก็กลับมาเจอกันจนได้ โลกไม่ได้กลมอย่างเดียวแบบนี้เขาเรียกว่ามีเวรกรรมต่อกันด้วย

คอนโดที่ฉันอยู่ ข้างๆก็ห้องเป็นเพื่อนของแบคฮยอน และคงยังต้องเจอไอ้หมาแบคพร้อมกับผองเพื่อนที่โรงเรียนอีกจนกว่าจะเรียนจบ ถือซะว่าชาติที่แล้วเราสร้างเรื่องบาปให้กันแล้วกันนะเพื่อนจ๋า

“เหม่อไรนักหนาเนี่ย ให้เราพูดคนเดียวอีกแล้วนะ” เสียงแหลมๆที่ออกมาจากปากคนข้างตัวฉันทำให้คนตัวเล็กหันไปมอง

“ใจเย็นเพื่อนฝูง แค่คิดอะไรเพลินๆหน่ะ เมื่อกี้ยองจีพูดว่าไงนะ” เสียงหวานพูดห้ามพายุขนาดหย่อมพร้อมถามทวนคำพูดของเพื่อนสาว

“ก็เราถามว่าจะกินข้าวอะไรกันดี ตอนนี้คนยังไม่เยอะนะ เราควรจะไปซื้อเลย” เมื่อได้ยินเพื่อนพูดอย่างนั้นก็ได้แต่พยักหน้าแล้วเดินไปทางร้านข้าวหน้าเนื้อเจ้าประจำ

อาหารถูกวางลงพร้อมกับคนตัวเล็กที่นั่งลง เพราะยองจีขอตัวไปซื้อน้ำและยังไม่ลืมถามคนตัวเล็กว่าจะกินน้ำอะไร  ถือว่าฉันโชคดีที่ได้ยองจีเป็นเพื่อน น่ารักสดใส นิสัยก็ดี ใจดีกับคนอื่นเขาไปทั่ว แต่ติดอยู่เรื่องเดียว แม่งหัวเราะน่ากลัวชิบหาย หัวเราะออกมาทีนี่แทบจะแดกหัวเขา 555555555555555555555555555555

ระหว่างที่นั่งรอยองจีก็ได้แต่กวาดสายตาไปเรื่อย จะมีบางที่หลายคนหันมาสบตากัน แล้วก็เป็นตัวฉันเองที่ได้แต่ทำหน้าเอือม แม่ง! มึงจะนินทากูขอเนียนๆกว่านี้ไม่ได้เรอะ รำ!

มาเรียนไม่นานก็มีแต่คนหมันหน้า มันจะไม่แปลกเพราะมีคนชอบก็ต้องมีคนเกลียด แต่ที่มันแปลกคือ คนพวกนั้นเกลียดฉัน เพราะฉันไปสนิทกับกลุ่มไอ้แบคฮยอน ซึ่งดูเหมือนจะดังอยู่พอตัว ไม่ดิ ดังที่สุดแล้วหล่ะ..  ฉันเองก็ไม่ได้ใส่ใจจนวันหนึ่งเดินผ่านหน้าห้องดนตรี แล้วหูดีเกินไปได้ยินคำด่าจากชะนีขี้อิจฉาอ่ะดิ เลยรู้ว่า อ๋อ!ที่เขามองกูแปลกๆนี่คือเกลียดกูช้ะ - -

ไม่สน เพราะฉันสวย ขีดเส้นใต้ชัดๆ ฉันสวย

หมันหน้าไปอี้กนั่นนนน

โต๊ะขยับเล็กน้อยเมื่อมีคนมานั่งข้างๆ ทำเอาคนตัวเล็กที่เหม่อๆอยู่หันกลับไปมอง บางทียองจีอาจจะกลับมาแล้วก็ได้ เร็วจริง..

!!!

“SHIT!!” เสียงหวานสบถดังพร้อมตัวกระตุกเล็กน้อยเพราะแรงสะดุ้ง

^__________^

“มองหน้าหาพ่อเธอหรือ” เสียงของคนที่มานั่งด้วยพูดพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้ตีนกระตุกไม่น้อย

“ตลกละ”

เป็นบยอนแบคฮยอนและผองเพื่อนนั่นเองที่มานั่งกับฉัน ข้างขวาที่ว่างๆก็กลายเป็นปาร์คชานยอล คุณรักแท้ของฉันที่มานั่งข้างๆ โห้ยยย ไม่อยากจะคุย ปาร์คชานยอลแม่ง…

หน้าม่อไอ้สัส!!  เจ้าชู้ที่สุด!!!

วันนั้นฉันเดินจะไปเข้าห้องน้ำ โดยต้องเดินผ่านทางเชื่อมของตึกไปเพื่อที่จะไปห้องน้ำที่อยู่ริมสุดของตึก  ขาเล็กก็เดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องวิทยาศาตร์ จากตอนแรกจะเดินผ่านแล้วไปเข้าห้องน้ำเลย กลับต้องชะงักเท้าและกลับไปเงี่ยหูฟังดีๆว่ากูไม่ได้หูฟาด

‘พ.. พอก่อน’ เสียงเล็กของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น แต่ไม่เท่าประโยคถัดไปที่ทำให้คนตัวเล็กต้องหยุดเดินและเข้าไปเสือก

‘ช.. ชานยอล นี่! เดี๋ยวมีคนมาเห็น อ๊ะ… ‘

WHAT????!!!!

คุณรักแท้มึงกำลังพลอดรักกับใครคะ? นอกใจเหรอห้ะ! ปี้ดเลยสัส ปี้ดเลย ในตอนนั้นสมองคิดแต่ว่าไม่จริงต้องไม่ใช่คุณรักแท้แน่นอน แต่พอแอบดูผ่านประตูที่แง้มไว้ เป็นต้องทำให้ตกใจรอบที่สอง และสาม เมื่อรู้ว่าบักห่านั่นเป็นคุณรักแท้จริงๆด้วย

กูไม่รักมึงแล้วคุณรักแท้!!!

ล้อเล่น แหะ

นั่นไงนั่น! ยังไม่ทันขาดคำ ปาร์คชานยอลมันก็หันไปยักคิ้วลิ่วตากับสาวโต๊ะข้างๆ ชะนีหน้าขาวนั่นก็เขินไปสิ  แล้วคุณรักแท้ก็บ้ายอไปกับชะนีพวกนั้นด้วย เขาสั่งให้ส่งจุ๊บก็ทำ สั่งให้ส่งหัวใจก็ทำ มันจะมากไปแล้วนะ!คุณรักแท้

“ไม่ย้ายไปนั่งโต๊ะนั้นเลยล่ะคะปาร์คชานยอล” เสียงหวานกระแนะกระแหนคนตัวสูงด้วยความหมั่นไส้สุดๆ

“หึงเหรอครับชากียา” คนตัวสูงหันกลับมามองหน้าคนตัวเล็กที่ทำท่าเบะปากใส่เขาเต็มทีแล้ว

“หึงสิคะ คุณรักแท้ ทำไมหน้าม่ออย่างนี้ล่ะคะ” คนตัวเล็กก็ไม่ยอมเหมือนกัน เอาเซ่!

“ชากียากับคุณรักแท้ว่ะ ฮิ้ววววววววววววววววววววว” เพื่อนฝูงแซวเสียงดังตามด้วยหัวเสียงหัวเราะ ให้ตายสิ ยองจีก็เป็นไปกับเขาด้วย เออแซวกันเข้าไปเถอะ ไม่อายโว้ยยยย

“นั่นปากเหรอครับ น่า..” เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นพร้อมไล่สายตามองปากจิ้มลิ้มก่อนจะเบนสายตาไปสบตาคนตัวเล็ก

“น่าอะไรคะ น่ารัก น่าฟัด หรือน่าจูบ”

“หึหึ”

สิ้นเสียงหัวเราะในลำคอ เพื่อนๆก็ส่งเสียงโห่แซวกันยกใหญ่ กว่าจะเงียบก็คือเพิ่งนึกได้ว่าหิวข้าว..  บ้าไปแล้ว หลังจากนั้นเราก็สนใจแต่อาหารของตัวเองและแยกย้ายกันเข้าเรียนเมื่อถึงเวลาเรียนแล้ว

ห่างหายไปนานเลย ยังไงก็ฝากช็อตฟิคเล็กๆน้อยไว้ด้วยนะคะ

จะตั้งใจแต่งให้มากกว่านี้ค่ะ แหะ