คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : In your eyes : EP.15
เฮุนเินระวนระวายไปมาหน้าห้อุเิน
ายหนุ่มำมือแน่น้วยวามโมโหและเป็นห่วนที่อยู่้าใน หาเธอเป็นอะไรไปส่วนหนึ่็มาาเา
“หมอรับภรรยาผมเป็นไบ้ารับ”ทันทีที่หมอเินออมาเฮุน็รีบเินเ้าไปถาม
“โีที่พามาส่ทัน ถ้ามา้าว่านีุ้อาะ้อเสียลูไป”
“รับ
อบุรับหมอ”น้ำาแห่วามยินีไหลออมาอย่าไม่อายนรหน้า
หมอหนุ่มบไหล่อเาเบาๆ
หลัาออาห้อุเินแล้วนาอึน็ถูส่ัวไปยัห้อนไ้พิเศษโยมีเฮุนเป็นนเฝ้าูแล
ายหนุ่มมอูหิสาวที่หลับาพริ้ม
เธอไม่ผิอะไรสันิทำไม้อมาเอเรื่อแบบนี้้วย ทั้ๆที่นที่วระเอมันวรเป็นเามาว่า
“นาอึนพี่อโทษ”สอมืออเาุมมืออเธอเอาไว้พร้อมูบอย่าอ่อนโยน “พี่ะไม่ทิ้เธอไปไหนอี อย่าทิ้พี่ไปนะ”
หาเาไม่ออไปวันนี้ หาเาอยู่ับเธอลอ หาแบฮยอนไม่ไปที่บ้าน
เา็ยันึไม่ออเลยว่านาอึนะเป็นอย่าไ
“นายรับ
ุนาอึนปลอภัยแล้ว
นายอย่าทำท่าทาแบบนั้นสิรับถ้าเธอฟื้นึ้นมาแล้วเห็นนายเป็นแบบนี้ เธอรู้สึไม่ี”แบฮยอนทีุ่ยับหมอเสร็็รีบมาหาเาทันที
“ทุอย่าเป็นเพราะัน”
“มันเป็นอุบัิเหุ่าหา นายอย่าิมาเลย”
“แ่สาเหุมันเิาัน ทั้นาอึน ทั้นายูโฮ
ทั้หมนั่นมันเป็นเพราะัน
แ่นายลับ้อมารับรรมแทน”ายหนุ่มไ้แ่โทษที่ัวเอเป็น้นเหุอทุเรื่อ
เาพูทุอย่าที่้าาในใออมา มันอึอันเาแทบะไม่อยามีีวิอยู่้วย้ำไป เาที่เอาแ่ทำร้ายนอื่นๆอยู่เสมอ
เาสบายใที่ไ้ระบายออไปโยไม่รู้เลยว่าแทยอนแอบยืนฟัอยู่หน้าห้อ
นที่นูโฮไม่ใ่แบฮยอนแ่เป็นเฮุน
ร่าบา่อยๆเปิประูเ้าไปอย่า้าๆ
ทั้แบฮยอนและเฮุน่าหันมามอเธอ้วยสีหน้าใ ร่าเล็หยุลรหน้าอเฮุน
พร้อมับลน้ำหนัฝ่ามือบนใบหน้าอเา
“นายารร
ไอ้นเลวนายเป็น้นเหุที่ทำใหู้โฮายแ่นายลับให้แบฮยอนมารับผิแทน
นายมันไม่ใ่ลูผู้าย
แ่ันไม่สนใหรอว่านายะให้ใรรับผิแ่ารที่นายมาหลออฮยอนแบบนี้นายทำไ้ยัไ นาย่าพี่ายเธอแล้วนายยัมาหลอว่าเป็นเพื่อนเา นายสร้าเหุาร์่าๆึ้นมาให้อฮยอนรู้สึี
แ่สุท้ายลับหลอลวทุเรื่อ”
“ผมอโทษ”
“อโทษแล้วูโฮะลับมาไหมแล้ววามรู้สึออฮยอนล่ะ”มือเล็อเธอทุบีเารัวนัวเอหมแรล่อนะสลบไป
อฮยอน้มมอนาฬิาบอเวลาหโมเย็นพอี
เธอรอเามาั้แ่เ้าแล้วแ่เา็ไม่มาแม้แ่โทรศัพท์สัสาย็ไม่มี เาอาะไม่มีเบอร์ใหม่อเธอ เ็สาวส่ายหน้า
แ่แบฮยอนมีถ้าเาอยาโทรหาเธอเาย่อมหาไ้าแบฮยอน
เ็สาวน้ำาึมอออมาเพราะิว่าัวเอโ่เลา เาหลอลวเธอมาลอริๆเธอน่าะินแล้ว
เธอไม่น่ามาที่นี่ทั้ๆที่รู้ว่าสุท้ายเาะไม่มีวันมา
เสียประาศบอเวลาปิอสวนสนุัึ้น เหลือเวลาอีแ่ั่วโมเียวเท่านั้น เธอะรอนว่า...
‘แ่อยาให้ทุอย่ามันบแ่นั้นเอ’
อฮยอน้อมอสร้อยอรูปาวในมือ สร้อยที่เาื้อให้เพื่อเป็นัวแทนอเา
สร้อยที่เป็นวามหวัที่ทำให้เออยามอเห็นอีรั้
ในมือเธอมีาวอยู่แ่บนท้อฟ้าลับไม่มีาวเลยสัว มีเพียวามมืมิ
่าส์!!!!!!!!!!!!
อยู่ีฝน็ลมาอย่าไม่มีปี่มีลุ่ย ท้อฟ้ายิ่มืมิว่าเิม ผู้นเริ่มทยอยันออไปนเหมือนะเหลือเธอเพียนเียวับเวลาอีสิบนาที
เ็สาวยืนึ้นเินไปเรื่อยๆแ่แล้วเธอ็ล้มลไปเพราะว่าพื้นลื่น
น้ำาที่รินไหลบันี้ถูะล้า้วยน้ำน้ำฝน
มีเพียเสียสะอื้นที่บอว่าเธอำลัร้อไห้
ในระหว่าที่เธอำลัร้อไห้อยู่บริเวที่เธอนั่ลับไม่มีฝน เ็สาวมอึ้นไป้านบนพบว่ามีร่มาอยู่
“พี่านยอล”
ายหนุ่มในุสูทยิ้มให้เธอ่อนะนั่ลแล้วหันหลัให้เธอ
“รีบึ้นมาเถอะถ้าไม่อยาถูัอยู่ที่นี่”
“พี่รู้ไ้ยัไว่าันอยู่ที่นี่”
“พี่รู้ทุเรื่อเี่ยวับอ”
อาะริอย่าที่เาพูเพราะทุรั้ที่เธอเอปัหาเามัะอยู่ใล้เสมอ
เมื่อ่อนเธอิว่าเป็นเฮุนแ่ริๆแล้วไม่ใ่นที่อยู่ับเธอลอือเา่าหา เาที่เหมือนพี่ายอเธอทุอย่า ร่าบาระับแนแน่นึ้นเพราะลัวหล่นลไป
มันเหมือนอนที่เธอหล้มแล้วพี่ายให้ี่หลั
“นายหลอพวเรามาลอ นายทำแบบนี้ทำไม”หลัาฟื้นึ้นมาแทยอน็เอาแ่ถามำถามนี้
ในะที่แบฮยอนเอาแ่เียบ
“นายรันายเฮุนมานานั้นเลยเหรอ ยอมถวายีวิให้เาเลยเหรอ ่อให้เาไล่ให้นายไปาย็ะทำั้นเหรอ
บอมาิ”
“นายไม่ทำแบบนั้นหรอถึทำผม็ยอมาย”
“ถ้าเป็นันล่ะนายะยอมายแทนไหม ระหว่านายเฮุนับันนายะเลือใร”เธอเลียที่เายอมรับผิแทนเฮุนยอมให้เธอทำร้ายเามาลอโยไม่ปริปาสัำ
เธอบอว่าเฮุนเลวเธอเอ็ไม่่าาเาที่เอาแ่ทำร้ายนที่บริสุทธิ์
“ุไม่วรถามำถามที่เป็นไปไม่ไ้”
“เป็นไปไ้สิ
แ่อบออมาทุอย่า็ะบ”
ใ่!!!มันะบริๆ เธอรู้ำอบอเาอยู่แล้ว
เรื่ออเธอและเามันเป็นไปไ้ั้แ่แรอยู่แล้ว แม้ว่าอนนี้เาะไม่ใ่นผิ็าม
“อย่าให้แบฮยอนเลือเลย”ร่าสูที่มาใหม่เอ่ยึ้น ใบหน้าเรียบเยไม่บ่บอวามรู้สึใๆ “ุรู้อยู่แล้วว่ายัไะแบฮยอน้อเลือุอยู่แล้ว
ใ่ไหม”เฮุนเหลือบมอผู้เป็นลูน้อเหมือนะสื่อสานอะไรบาอย่าผ่านสายา แบฮยอนไ้แ่พยัหน้าล
“านี้ไปนายไม่้อมาหาันอีแล้วแบฮยอนเราไม่ไ้เป็นเ้านายลูน้อันอี่อไป นายทำานพลา
นาย็รู้ว่าันไม่เยเ็บนที่ทำานพลาไว้ านี้อย่ามาให้ันเห็นหน้าอี”
เฮุนพูเพียเท่านั้น็เินาไป
แทยอนหน้าเหวอ้วยวามใ
เธอเรียมำ่าไว้มามายแ่ไม่ไ้พูออไป
ในะที่แบฮยอนเอาแ่นั่้มหน้า
ทาออที่ีที่สุสำหรับทุน
“เราะย้ายไปอยู่เริๆเหรอ่ะ”อฮยอนเอ่ยถาม้วยน้ำเสียใปนแปลใเล็น้อย
“อืม ไม่อยาไปเหรอ
ไปเริ่ม้นใหม่ันทิ้วามหลัไว้ที่นี่เถอะ”เ็สาวส่ายหน้า เธอเอ็อยาเริ่ม้นใหม่เ่นัน
“แล้วันล่ะ”านยอลหน้าบูบึ้้วยน้อยใ พอเาย้ายมาประำที่โลพวนี้็ะทิ้เาไปอี
“นาย็ย้ายามไปสิ ไม่เห็นยา”
“มันยาน่ะสิ
ัน้อรออีสี่ปีว่าะบแพทย์ฝึหั
“ถึเวลานั้น็แ่านแล้วเนอะ”แทยอนนึสนุเลยพูแหย่านยอล
“ไปันเถอะสาวๆ”แบฮยอนเอ่ยเรียเมื่อัอึ้นรถเสร็เรียบร้อยแล้ว
แทยอนยืนมอร้านเ้อเธอและูโฮ่อนะถอนหายใออมา
“ไปลาูโฮัน่อน”
ทั้สี่นมายัหลุมศพูโฮพร้อมอไม้่อให่
ทั้อฮยอนและแทยอน่าเอ่ยลาูโฮ่อนะฝาให้านยอลมาอยูแล
ายหนุ่มพยัหน้ารับแ่อีสี่ปีเา้อไปเหมือนัน แบฮยอนมอหลุมศพ่อนเอ่ยำอโทษพร้อมำลาและสัาว่าะูแลแทนยอนและอฮยอน่อเาเอ
แทยอนยืนมอานยอลยืนล่าวลาับอฮยอน เธอวระบอวามริเรื่ออเฮุนีไหม
“อย่าบออฮยอนเลยนะรับ
อย่าน้อยอย่าให้เธอเลียนายไปมาว่านี้เลยทุอย่าผมอรับผิแทนเอ
ผมอร้อ”ในอนแรเธอั้ใะบอวามริแ่็ล้มเลิไปเมื่อรู้ว่าที่แบฮยอนมีีวิอยู่ไ้เพราะพ่ออเฮุน่วยเอาไว้ ถ้าไม่มีเาแบฮยอนอาะไม่มีีวิอยู่มาถึป่านนี้็ไ้
และเพื่อให้อฮยอนไม่้อเ็บปวอี
ให้มันบแบบนี้ีที่สุแล้ว
ความคิดเห็น