คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : In your eyes : EP.2
“อ อื่นรึยั”
แทยอนะโนเรียอฮยอนอยู่หน้าบ้านเมื่อไม่เห็นหล่อนอบลับมา เธอึไุแบ้านออ
หลัาทีู่โฮาไปเธอ็ทำหน้าทีุ่แลอฮยอนแทนเา
ในทุๆืนเธอะ้อส่อฮยอนเ้านอน่อนที่ัวเอะัารล็อบ้านแล้วลับบ้านัวเอ
“อ อ”เมื่อเห็นว่าอฮยอนยัไม่อบ เธอึเินไปเาะประูห้อแ่อฮยอน็ยัเียบเ่นเิม แทยอนึเปิเ้าไปปราว่าเธอไม่อยู่ในห้อนี้ หิสาวระวนระวายรีบโทรหาหล่อนทันที
“ออยู่ไหน”
(ออยู่ับพี่านยอล่ะ)
เมื่อปลายสายอบลับมา็ทำให้เธอลายวามัวลล
สำหรับเธอแล้วอฮยอนเปรียบเสมือนน้อสาวอีนหนึ่เธอ เธอรู้ัอฮยอนมาั้แ่เ็เพราะอยู่บ้านใล้ันอีทั้เธอ็เป็นแฟนับูโฮ้วย
นั่นึเป็นอีหนึ่สาเหุที่เธอรัอฮยอนมา
แม้ว่าอฮยอนะาบอแ่หล่อน็สามารถใ้ีวิไ้เหมือนนปิทั่วไป
อย่าโทรศัพท์มือถือเธอ็สอนให้หล่อนใ้และั้เบอร์โทร่วนไว้้วย
แทยอนัารล็อบ้านออฮยอนเสร็เรียบร้อย เธอั้ใว่าะแวะไปหาอฮยอนที่สุสาน่อนแล้ว่อยไปร้านเบเอร์รี่
“นายมาทำไม”
“ผมมาูแลุอฮยอน”แบฮยอนอบพร้อมวา้าวอที่นำมาเยี่ยมไว้หน้าบ้าน
“ลับไปะ
อฮยอนไม่้อารวาม่วยเหลือานาย
แล้ว็เอาอๆนายลับไป้วยไอ้ารร”
แบฮยอนไม่ฟัที่แทยอนพูเายันำอออารถมาวาไว้ เมื่อแทยอนเห็นว่าเาไม่เื่อที่เธอพู เธอึผลัเานล้มแล้วเอา้าอปาใส่เา
“ันไม่รับอาารรแบบนายหรอ นาย่าพี่ายออฮยอนายนายิว่าเธออยาะรับอานายเหรอ ลับไปะอย่ามาให้พวันเห็นหน้าอี”แววาโรธัอแทยอนายแววออมา เธออยาะ่าเาให้ายามแฟนอเธอ้วย้ำไป
“ผมอโทษและผม็ไม่ไ้ั้ใ”เาลุึ้นมา
“ผมรู้ว่าุเลียผมนาไหน
ผมเอ็เลียัวเอไม่ใ่น้อย แ่ผมไม่สามารถแ้ไอะไรไ้ สิ่ที่ทำไ้ือารรับผิอบุอฮยอน”
“ไ้สิ ถ้านายนายอยาอโทษริๆ็ไปายะ ายามเาไปะ ”
เธอ้อมอนรหน้าที่มีท่าทีนิ่เย
“ทำไมไม่ไปายะ
ไหนว่าอยารับผิอบไ
นี่แหละือสิ่ที่พวเรา้อาร”
แบฮยอนยืนมอนรหน้าที่เอาแ่่าทอและผลัไสเา แววาและำพูอเธอเหมือนอยาให้เาายไปริๆ
ายหนุ่มหยิบุแรถยน์อัวเอึ้นมาแล้วยื่นให้เธอ
“ุับรถเป็นใ่ไหม”แทยอนมอเา้วยท่าทาสสัยแ่็พยัอบรับ “หาอยาให้ผมายุ็ับรถแล้วนผมะ ผมะยืนอยู่รนั้นไม่ไปไหน”
แทยอนมอเาที่ยืนรหน้ารถ ในหัวอเธอสับสนอย่าบอไม่ถู ผู้ายที่่าแฟนอเธอำลัยืนรอวามายอยู่้าหน้า เธอวระทำอย่านี้ริๆใ่ไหม เธอวระ่าเาเพื่อแ้แทนแทนูโฮ แ่หาทำอย่านั้น็เท่าับว่าเธอเป็นารรที่ใ่า ในะที่เาทำลไปเพราะวามประมาท แม้ในใะสับสนเพียใแ่สอมืออเธอ็ำพวมาลัยแน่น เท้า็เหยียบันเร่่อนะออรถ้วยวามเร็ว แ่แล้วเธอ็เบรลอย่าะทันหัน ใบหน้าีาวอเธอเริ่มมีเหื่อผุ
“ันทำไม่ไ้ ูโฮนายไม่อยาให้ันเป็นารรใ่ไหม”หิสาวหายใเ้าออ้วยวามัวล
ุแถูปาใส่ัวอแบฮยอนแล้วามมา้วยเสียอแทยอน
“ันทำไม่ไ้ ไม่ใ่ว่าไม่อยาให้นายายแ่เพราะไม่อยาเป็นารรแบบนาย แล้ว็ไปะ อย่ามาให้ันเห็นหน้าอีเพราะรั้หน้าันอาไม่ปล่อยนายไว้”
แบฮยอน้มลเ็บุแึ้นมา
เมื่อเาแหนหน้าึ้นมา็พบับแทยอนึ่ะนี้ใบหน้าอเธอเปื้อนไป้วยน้ำา ยิ่เห็นเา็ยิ่ปวใ
แม้ว่าเาะไม่ใ่นที่ทำร้ายแฟนอเธอ็าม แ่ยามที่เห็นเธอร้อไห้เาอยาะเ้าไปปลอบเธอ เารู้ีว่าารสูเสียนที่รัมันรู้สึเ่นไร
“พี่ฮุนวันนี้เราไปหาออร่อยๆินันเถอะนะ”นาอึนหิสาวร่าเล็าใสเอ่ยึ้นพร้อมเย่าแนอแฟนหนุ่ม “ทำไมวันนี้แุ่นี้ล่ะ”
วันนี้เธอแ่ัว้วยุเรสสีมพูพาสเทล
แม้ว่าหน้าาอเธอะสวยหวานสัเพียใแ่เธอลับไม่อบสีมพู เธออบที่ะใส่สีาว ำ รีมหรือสีทีู่เรียบ่ายมาว่าสีสัน
“ัน็อยาเปลี่ยนแปลามที่พี่อบบ้านี่นา”
“หืม
มาแปลนะ”เฮุน้อมอแฟนสาว่อนะหัวเราะออมาเบาๆ
แม้ว่าเาะูเป็นนเย็นาหน้าเรามแ่นั่น็่อเมื่ออยู่หน้านอื่นเท่านั้น แ่หาเป็นเธอนนี้เาลับยิ้มไ้เสมอ
“ไปเถอะนะ”
“มีอะไรหรือเปล่า”
“เือนหน้าเ้า้อไปีนแล้ว”เ็สาวทำหน้าอน
“เธอ็ไปเป็นปิอยู่แล้วนี่นา”เฮุนพูเหมือนไม่ใแม้แ่น้อย
“แ่รั้นี้เ้าไปั้สามเือน เ้าิถึพี่ทุวันแน่ๆ”
นาอึนถือเป็นาราัอเาหลีในยุนี้ ้วยใบหน้าที่สวยแบบเาหลีบวับวามน่ารั อีทั้ารแสอเธอยัยอเยี่ยมอี้วย
ทำให้เธอไ้ร่วมานับ่าประเทศมาึ้นโยเพาะีน ปิเวลาเธออานะไปไม่เินอาทิย์
แ่รั้นี้เธอ้อไปถ่ายทำละรเรื่อยาวึ้อใ้เวลานานหลายเือน
เฮุนมอหน้าแฟนสาว่อนะูบหน้าผาอเธออย่าแผ่วเบา
หาเธอไปนานนานั้นเา่าหาที่ะเป็นฝ่ายิถึเธอ
“อโทษ่ะ”
เฮุนยืนมอเ็สาวที่เอาแ่้มหัวอโทษ เพราะเธอเินนเานล่อนมเ้และอนนี้มันเละไปทั้ล่อ เ้สรอเบอร์รี่อโปรอนาอึนที่เาั้ในำมาเอร์ไพรส์เธอ แ่นรหน้าลับทำมันพั แม้เธอะ้มหัวอโทษแ่แววาอเธอลับว่าเปล่า นั่นยิ่ทำให้เาโรธมาึ้นอี
“เธอเินยัไไม่เห็นนหรือไ”เฮุนพูออไป้วยท่าทาน่าเรลัว อยาเห็นว่าเธอะทำหน้าายแบบนี้อีหรือเปล่า
“ันอโทษริๆนะะ
ันมอไม่เห็นริๆ”เ็สาวยัอโทษ้วยแววาว่าเปล่าเหมือนเิม
“อมีอะไรหรือเปล่า”านยอลรีบปรี่เ้ามาเมื่อเห็นว่าอฮยอนำลัะมีเรื่อ
“อไม่เป็นอะไรหรอ่ะพี่านยอล
แุ่เาไม่รู้เป็นอะไรบ้าหรือเปล่า”านยอลมอหน้าเฮุน่อนะไล่สำรวบริเวอื่น็ไม่พบสิ่ผิปิ
“เหมือนเาะไม่เป็นไร อ๋อ
มีล่อเ้เละ้วย”เาระิบ้าหูเ็สาว
“อโทษริๆนะะุ”
เมื่อเห็นว่าเฮุนมีท่าทีสสัยานยอลึอธิบายเรื่อที่เธอาบอออไป และำว่า ‘าบอ’
ทำให้เาสะุ้ทันที
ทั้ๆที่พยายามลืมเรื่อราวที่แบฮยอนเล่าให้ฟัแล้ว ทั้ๆที่ิะเริ่ม้นใหม่แล้วแท้ๆแ่วามผิที่เาทำเอาไว้ยัหลอหลอนเาอยู่ทุวัน เ็สาวาบอนนั้นเธอะเป็นอย่าไรบ้า
“ุ ุ”เมื่อเห็นว่าเฮุนนิ่เียบไป านยอลึสะิเา
“ไม่เป็นไรหรอ
ันไม่รู้ว่าเธอ”เาพูพร้อมมอหน้าสาวน้อยแล้วลับไปมอานยอลอีรั้เป็นเิว่า เารู้ว่าเธอาบอและไม่โรธ
“เราไปันเถอะ”านยอลพาอฮยอนออไปทิ้ให้เฮุนนิ่อยู่รนั้น
ทำไมัน
ทำไมถึรู้สึผิ่อเธอนานี้
“พี่่ะ
พี่เป็นอะไรหรือเปล่า”นาอึนที่เห็นว่าเาหายไปนานแล้วึเินามหา
“เปล่า
แ่เ้นี่”
“เละหมเลย
พีุ่่ม่ามัเลยนะะ”เธอยิ้มหวานให้แฟนหนุ่ม ไม่เยมีสัรั้ที่เธอะโรธเา
ทัู้่นั่ินอาหารันอย่าเอร็อร่อยพลาพูุยหยอล้อันนนอื่นๆอิา หลัาที่ทานเสร็แล้วเฮุน ็พาเธอมาที่สวนสาธาระใล้ๆ เาพาเธอไปนั่ิ้า่อนะแว่ให้เธอ
“เธอเป็นนแรเลยรู้ไหมที่พี่แว่ิ้าให้”
“ริเหรอ่ะ
แ่ันไม่สนใว่าะเป็นนแรหรือไม่ที่สนใือันอยาเป็นนสุท้ายมาว่า”
“เธอะเป็นนแรและนสุท้ายที่พี่รั
นนาอึน”ายหนุ่มยับัวมานั่ลรหน้าเธอ
พร้อมหยิบแหวนเพรออมา
“แ่านับพี่นะ”
“พี่่ะ
ันไม่ไ้ฝันอยู่ใ่ไหม”เ็สาวเอ่ยออมา้วยวามื้นัน
“ให้พี่หยิเธอูไหม”
“พี่อ่า”เ็สาวทุบำปั้นเล็ๆลบนหัวไหล่อเา แฟนหนุ่มมอเธอพร้อมรอยยิ้มเ้าเล่ห์านั้นเา็มอบุมพิอันหอมหวานให้แ่เธอ
เหมือนั่เ้าหิและเ้าายในนิยาย
แ่ใระรู้ว่าุบที่แท้ริอเหล่าเ้าหิและเ้าายเป็นเ่นไร
และบาทีอามีเ้าหิมาว่าหนึ่น…
แม้ะเเ่มาหลายเรื่อเเล้วเเ่็ยัรู้สึว่ายัเเ่ไม่ีสัเท่าไร
เรื่อนี้อย่าที่รู้ว่ามันราม่ามา มาว่าปริศนารัะอี
เรียว่าอนนี้ไรท์มีเเ่เรื่อราม่า หลบไปร้อไห้แปป ฮ่าๆ
เรื่อู่รุาอย่าเรียร้อมาเลยนะเพราะไรท์มีอนบไว้เเล้ว
และเเน่นอนว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปล
ความคิดเห็น