เพทุบายกามเทพ (สนพ.ทัช)

ลำดับตอนที่ #17 : ว้าวุ่น วุ่นรัก (2)

 

6.ว้าวุ่น วุ่นรัก (2)    

“ฮัลโหล...ปริวิภาพูดค่ะ”
           

“ยังไม่นอนอีกหรือคะ น้องภา” เสียงปลายสาย ทำเอาคนที่อยู่บนเตียงสะดุ้ง
           

“คุณรู้เบอร์โทรศัพท์ของฉันได้อย่างไร” ปริวิภาถามกลับเสียงดัง
           

“แทนตัวเองไม่เพราะอีกแล้วนะ นี่ถ้าพี่อยู่ใกล้ๆตอนนี้ น้องภาคงจะรู้นะว่าจะถูกพี่ทำโทษยังไง”
           

“คุณไม่ต้องมาเล่นลิ้น คุณรู้เบอร์ของฉันได้อย่างไร แล้วยังจะผ้าพันคอนั่นอีก ฉันไม่อยากได้หรอกนะ เอาของคุณคืนไป” สัตวแพทย์สาวพูดเสียงเขียว
           

“มันไม่เห็นจะยากตรงไหน ที่พี่จะหาเบอร์โทรศัพท์ของน้องภา แล้วเรื่องผ้าพันคอนั่นพี่ก็เห็นว่ามันสวยดี ผ้าก็เนื้อดี เวลาน้องภาพันคอจะได้คิดถึง...คนให้ หรือเหมือนมีพี่...อยู่ใกล้ๆ” เขาแกล้งลากเสียงยาวล้อเลียน รู้สึกสนุกที่ได้ยั่วเธอจริงๆ
           

“ยี้...คนทุเรศ ฉันไม่ต้องการ เอาของคุณคืนไปเลย” ปริวิภาทำเสียงขนลุกขนพอง แต่เธอก็รู้สึกขนลุกจริงๆ เมื่อเวลาเขาอยู่ใกล้ แล้วจู่โจมถึงเนื้อถึงตัว
           

“ชักจะเก่งใหญ่แล้วนะน้องภา ไว้ให้พี่เจอตัวก่อนพี่จะทำโทษให้ครบเชียว กี่ฉัน กี่คุณแล้ว”
           

“คนบ้า หยุดพูดเรื่องบ้าๆ สักที คุณไม่มีสิทธิที่จะมาทำอย่างนั้นกับฉัน”
           

“ถ้าพี่ไม่มีสิทธิ์ แล้วใครจะมีสิทธิ์ น้องภาลืมอะไรบางอย่างไปแล้วมั้งว่า...เราเป็นอะไรกัน”
           

“กรี๊ดดดด” ปริวิภาร้องลั่นทำเอาแก้วหูของเขาแทบร้าว แล้วเธอก็กดโทรศัพท์ทิ้งทันที


            หลังจากที่ถูกปริวิภาตัดสายโทรศัพท์ทิ้ง ภสุวัฒน์ก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียวในห้องทำงานภายในบ้านไร่ชวัลกร นึกขำตัวเองว่าอยู่ดีๆ ก็โทรไปให้คุณเธอด่า หรือว่าถ้าไม่ถูกด่าก่อนนอนจะนอนไม่หลับ
           

“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตู ทำให้ภสุวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์ นาฬิกาบอกเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว
           

“ครับ” ชายหนุ่มอนุญาต “อ้าว! สวัสดีครับอาภีระมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ครับนี่ ”                               

ภสุวัฒน์ทำความเคารพอาหนุ่มใหญ่ ลูกพี่ลูกน้องของบิดา 
           

“เพิ่งมาถึงเดี๋ยวนี้ล่ะหลานชาย อาลาพักร้อนอาทิตย์หนึ่ง หลังจากกรำงานที่บริษัทมานาน เฮ้อ! ช่วงที่วัฒน์ไม่อยู่อาเหนื่อยมากมีหลายงานประดังประเดกันเข้ามา” ภีระทำสีหน้าเหนื่อยล้า และพูดจาเอาความดีความชอบใส่ตน “พอเสร็จงานสำคัญๆ ก็อยากจะพักหัวสมองสักหน่อย พอดีพรรคพวกชวนมาตีกอล์ฟแถวนี้ ก็เลยตั้งใจจะมาเยี่ยมวัฒน์ และจะขอพักอยู่ที่ไร่ด้วยสักสองสามวัน”
           

แต่อันที่จริงแล้วภีระเดินทางมาทำธุระที่จังหวัดแถบนี้กับเพื่อนนักธุรกิจนายหน้าค้าที่ดินอีกสองสามคน เพื่อสำรวจที่ดินทำเลสวยๆ เพราะต้องการกว้านซื้อที่ดินเป็นจำนวนมาก มีข่าววงในว่ากลุ่มธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังมีโปรเจคที่จะสร้างรีสอร์ทขนาดใหญ่ และทันสมัยที่สุดในภูมิภาคแถบนี้                                                                        

ภีระ และเพื่อนๆในฐานะนายหน้าพ่อค้าคนกลางจึงต้องออกสำรวจที่ดินด้วยตัวเอง และได้หมายตาที่ดินสวยๆไว้หลายแปลง เพื่อจะนำเสนอกับกลุ่มนักธุรกิจเจ้าของโปรเจคยักษ์ เพื่อหวังค่านายหน้าส่วนต่างจำนวนไม่น้อย สามารถสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ นี่เป็นอีกธุรกิจหนึ่งของภีระ ยังไม่รวมถึงบริษัทเล็กบริษัทน้อยที่เขาแอบเปิดกิจการไว้อย่างลับๆ เพื่อรองรับงานต่างๆ จากชวัลกร กรุ๊ป ซึ่งเป็นธุรกิจที่แสวงหาผลประโยชน์ซ้ำซ้อนทั้งสิ้น เปรียบเสมือนเหลือบไรที่คอยเกาะกินชวัลกร กรุ๊ป อยู่ในเวลานี้                                                                                                                    

“ก็เอาสิครับ อาภีระจะพักอยู่นานแค่ไหนก็ได้ แล้วผมก็ต้อขอบคุณอาภีระที่ต้องตรากตรำทำงานหนักเพื่อชวัลกร กรุ๊ป มาโดยตลอด ตั้งแต่สมัยคุณพ่อคุณภูวนัยยังอยู่จนมาถึงรุ่นผม ชวัลกร กรุ๊ป โชคดีที่มีอาภีระเป็นกำลังสำคัญ และหัวเรือใหญ่ในการบริหารงานจนทำให้กิจการเจริญรุ่งเรือง และมั่นคงมาจนถึงปัจจุบัน” ภสุวัฒน์เอ่ยปากด้วยความจริงใจ เพราะภีระมีส่วนสำคัญจริงๆ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เคลือบแคลงสงสัยในตัวผู้เป็นอาเรื่องของการทุจริต ซึ่งเขายังจับและหาหลักฐานสำคัญยังไม่ได้                                                                                                                      

"ขอบใจมากหลาน อาก็กะมาชาร์จแบตเตอรี่ให้เต็มก่อนที่จะกลับไปลุยงานต่อ ว่าแต่วัฒน์เถอะ ทำงานอยู่ในไร่นานๆ ไม่เบื่อ หรือเหนื่อยบ้างหรือไง เดี๋ยวนี้เขานิยมปรับเปลี่ยนเทือกสวนไร่นาไปเป็นอย่างอื่นเช่น โรงแรม รีสอร์ทไว้ต้อนรับนักท่องเที่ยว วัฒน์ไม่มีความคิดหรือโครงการแบบนั้นบ้างเหรอ จะมาทนเหนื่อยทำไร่ทำสวนเลี้ยงวัวเลี้ยงควายอยู่ทำไม สู้เปลี่ยนมาทำรีสอร์ท หรือโรงแรม ดีกว่าจะไปทำงานตากแดดอาบเหงื่อต่างน้ำ คุ้มกว่านะหลาน" ภีระลองเลียบเคียงหลานชาย                                                                                                                                      

"คงไม่ล่ะครับ ขอบคุณที่อาภีระแนะนำ" หลานชายตอบเสียงเข้มอย่างไม่ต้องคิดมาก "เพราะบ้านไร่ชวัลกรเป็นมรดกตกทอดทำการเกษตรและปศุสัตว์ เลี้ยงวัวมาตั้งแต่รุ่นคุณทวด ผมไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงสิ่งที่บรรพบุรุษสร้างมา และอีกอย่างผมรักบ้านไร่ชอบชีวิตอิสระกลางแจ้ง ถ้าผมชอบทำงานนั่งโต๊ะตากแอร์สบายๆ ก็คงไปนั่งทำงานที่ชวัลกร กรุ๊ปแล้ว ไม่ปล่อยให้อาภีระต้องทำงานหนักอย่างนี้หรอกครับ"
                                                                                     

ภีระรู้สึกได้ถึงสำเนียงท้ายๆของหลานชายมีแววหยามหยันประชดประชันอยู่เป็นนัย
                                           

"ผมไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงบ้านไร่ ไปเป็นธุรกิจอื่นอย่างแน่นอน" ชายหนุ่มตบท้ายด้วยน้ำเสียงจริงจัง
           

"วัฒน์อย่าเพิ่งซีเรียส อาก็ลองถามไปอย่างนั้นเผื่อว่าจะสนใจ อาไม่อยากให้วัฒน์เหนื่อย" คนมีศักดิ์เป็นอาแก้ตัว เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของหลานชาย ก็รู้สึกแหยงๆ "เอ่อ...วัฒน์ อาเห็นมีเรื่องด่วนที่วัฒน์ยังไม่ได้เซ็นอนุมัติ"

                             

ซีอีโอใหญ่ของชวัลกร กรุ๊ป เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ก่อนที่จะพูดอย่างรู้ทัน

                  

“เรื่องปั่นจั่นใหม่ร้อยห้าสิบตัวหรือเปล่าครับ ถ้าสืบราคาเรียบร้อย ฝ่ายจัดซื้อไม่มีปัญหาซับซ้อนอะไร ก็คงจะอนุมัติเร็วๆ นี้ครับ"                                                                                                                          

พอได้ยินว่าฝ่ายจัดซื้อมีปัญหาคนเป็นอาถึงกับสะดุ้งเป็นวัวสันหลังหวะ เพราะตัวเองมีผลประโยชน์กับการจัดซื้อครั้งนี้ด้วย ซึ่งอันนี้ภสุวัฒน์ก็พอจะทราบถึงสร้อยสนกลใน เขาและผู้ช่วยจึงให้ความรอบคอบ และคอยจับตามองอาหนุ่มใหญ่เป็นพิเศษ                                                                                                                                          

"นี่ก็ดึกมากแล้ว อาคงจะไม่กวนวัฒน์แล้วล่ะ หลานก็ควรจะรีบพักผ่อนได้แล้วนะ ระวังสุขภาพด้วย" ภีระทำเป็นห่วงใย ก่อนที่จะขอตัวออกไป "แก...นี่มันเขี้ยวไม่ใช่เล่น เห็นเงียบๆขรึมๆ อย่างนี้ เอาเรื่องเหมือนกัน ต่อไปนี้ฉันเห็นจะมองข้ามแกไปไม่ได้เสียแล้ว
           

“คุณภีระ มาซะดึกดื่น คงจะมีธุระด่วนนะคะ” ผกาวัลย์แม่บ้านสาววัยสามสิบปลายๆของบ้านไร่ชวัลกรเดินผ่านมาพบภีระหน้าห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มพอดี
                                                                                     

“แล้วเธอล่ะดึกดื่นป่านนี้ ทำไมยังไม่หลับไม่นอนอีก แม่ผกา” ภีระใช้สายตาเยาะหยันมองลูบไล้ไปทั่วร่างอวบอัดของแม่บ้านสาวใหญ่ ซึ่งขณะนี้อยู่ในชุดนอนถึงเนื้อผ้าจะไม่บางเบา แต่ก็เห็นรูปร่างอวบอัดเคร่งครัดของสาวใหญ่วัยสามสิบแปดกะรัตอย่างชัดเจน ที่หน้าอกเป็นหน้าอก เอวเป็นเอว สะโพกผายที่เรียกกันว่าสะโพกดินระเบิด 
           

ทำไมภีระจะไม่รู้ว่าผกาวัลย์คิดอย่างไรกับหลานชายของตน เจ้าหล่อนมีแผนสูงอยากจะจับภสุวัฒน์จนตัวเนื้อสั่น และแอบหวังที่จะเลื่อนฐานะของตัวเองจากแม่บ้านขึ้นมาเป็นคุณผู้หญิงของไร่ชวัลกรแทน และเขาก็พอจะรู้ว่าหลานชายเป็นคนฉลาดและพิถีพิถัน คงจะไม่ติดกับดับของยัยแม่บ้านสาวใหญ่คนนี้ง่ายๆ แน่

To be continue

****************************************

ตัวละครเริ่มเพิ่มขึ้น ทั้งหญิงและชายร้ายไม่ใช่เล่น

แล้วจะมีผลกระทบกับพี่วัฒน์กับน้องภายังไงในอนาคต

ต้อง! ต้องติดตามต่อไปเรื่อยๆค่ะ

พบกับ ว้าวุ่น วุ่นรัก (3) อัพครบ 100% เต็มในครั้งต่อไปนะคะ